ทำไมคนที่ทำให้เรามีความสุข ต้องเป็นคนเดียวกันกับคนที่ทำให้เราทุกข์ด้วย

คือ เริ่มแรกก่อนเลยนะครับ ผมคบกับผู้หญิงคนนึงมาก็หลายปี แต่อยู่ เธอก็มาบอกว่าผมไม่ใช่สำหรับเธอแล้ว มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว จบกันตรงนี้เถอะ ผมนี่มืดแปดด้านเลย พยายามหาที่ระบาย หาคนระบายความรู้สึกที่มันอัดอั้นในใจให้เค้าฟังสักคนนึง แล้วก็มีผู้หญิงที่พึ่งรู้กันได้ไม่มีวัน(เธอเป็นเพื่อนของเพื่อนครับ)เธอคุยกับผมดีมาก ให้คำปรึกษา ให้กำลังใจมาตลอดเวลา หนึ่งเดือนเต็ม เราก็คุยกันกุ๊กกิ๊กๆ หยอดกันนิดๆหน่อยๆมาตลอด จนถึงวันนี้ เธออาจสังเกตุคำพูด หรือหลายๆอย่างที่เปลี่ยนไปจากผม คือ ผมรู้สึกชอบเธอครับ แต่ เธอกับผมนี่ เหมือง หงส์ฟ้า กะหมาขี้เลื้อนเลยครับ ผมก็เจียมตัวเองมาตลอด แต่เธอก็หยอดนิดๆหน่อยทุกวัน จนเธอเริ่มห่างๆไป ความรู้สึก อกหัก ที่รู้สึกก่อนหน้านี้ไม่ถึงเดือน มันก็กลับมาอีกครับ ตอนนี้ไม่มีใครให้ปรึกษาแล้วด้วย หนักเลยครับ แต่ก็ไม่กล้าบอกความรู้สึกในใจออกไป ได้แต่รอเธอตอบแชท รอเธอโทรมาเล่าอะไรให้ฟัง เห้อ. . . ชีวิตนี้ช่างโหดร้าย

ปล.แค่อยากหาที่ระบายครับ เป็นกระทู้แรก ผิดพลาดยังไงก็ อย่าว่ากันเลยเนอะ