แฟนเป็นคนสื่อสารน้อย จนบางครั้ง เราต้องถามว่า “เธอเป็นห่วงเราบ้างรึป่าว”

เราเคยถามแฟนคนนึง ด้วยน้ำเสียงธรรมดา ราบเรียบปกติ ว่า
“เธอเป็นห่วงเราบ้างรึป่าว”
เป็นคำถามธรรมดา คิดว่า หลายๆ คู่ก็คงเคยถามคำถามนี้กันบ้าง

แต่จริงๆมันก็บอกได้ว่า ..
“คนที่ถาม ไม่ค่อยรับรู้ได้ถึงความห่วงใย จากคนที่ถูกถาม”

หากกลับกัน ถ้าเป็นเราที่เป็น คนถูกถามบ้างล่ะ ..
เราจะคิดก่อนเลยว่า นี่เรา “ห่างเหิน” หรือ​ “สื่อสาร” กับแฟนน้อยลงรึป่าว
และพยายามหาทางแก้ปัญหา ..
(เคยมีแฟนคนนึงเคยถามเราแบบนี้เหมือนกัน
เราก็ไม่ได้เพอร์เฟคเรื่องนี้หรอก แค่พยายามแก้ให้มันดีขึ้น)

โดยนิสัยส่วนตัวของเรา ก็เป็นคนที่ ไม่ค่อยให้แฟนมาดูแลอะไรมากหรอกนะ
ส่วนหนึ่ง ที่แฟนคนนึง คบกับเราก็เพราะเราเป็นผู้หญิงที่ไม่ต้องดูแลตลอดเวลา
แต่สุดท้าย เขาก็ทำให้เรา ต้องถาม “คำถามนี้” อยู่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
(ทั้งที่ไม่เคยถามใครแบบนี้มาก่อน)

ก่อนอื่น บอกก่อนว่า แฟนเราเป็น คนนิ่งๆ พูดน้อยๆ
บางครั้งก็อาจจะดูไร้อารมณ์ไปเลย มักจะสื่อสารกันด้วยสีหน้า และสายตามากกว่า

เวลามีเหตุให้เราถามคำถามนี้ เขาก็ตอบมาว่า
“ห่วง แต่จะให้ทำไงได้”
“ห่วง แต่ผมก็ทำอะไรได้ไม่มาก”
“ห่วง แต่ก็บอกได้แค่ว่าสู้ๆ”
ซึ่งก็จริงอย่างที่เขาว่านะ เราก็เข้าใจ
แต่ ถ้าห่วง แล้วไม่มีการสื่อสารอะไรเลย
ไม่ได้เจอกัน ไม่มีเมจเสจ ไม่มีโทรถามไถ่ ไม่มีแชทหา ไม่มีLike Facebook ไม่ส่งอีเมล์
แล้ว เราจะรู้ได้อย่างไร ว่า "ห่วง" อันนี้ มันเรียกว่าไม่สื่อสารกันเลยรึป่าว??

เรามีเพื่อนผู้ชายนิสัยคล้ายแฟนเราเยอะนะ ที่เป็นคนเงียบๆ
เราได้ยิน Feedback จากเพื่อนตลอด ว่า
“อยากให้แฟนของเขา คิดอะไรก็บอกออกมาตรงๆ เลย”
ซึ่งเป็นอะไรที่เราทำอยู่ล่ะ เรามักจะบอกตรงๆ ไม่ปล่อยให้แฟนเดา..

เราอยากให้แฟนแสดงความห่วงใย ก็บอก
“เราขอแค่เธอ คุยถามไถ่กับเราบ้าง หรือติดต่อไงก็ได้ เมจเสจมาก็ได้ ไม่ต้องโทรก็ได้”
(น้ำเสียงแบบธรรมดา ไม่ได้ใส่อารมณ์)
เวลาคุยกันเรื่องนี้ แฟนก็มักจะ นิ่งๆ เงียบๆ บางครั้งก็บอก “ผมขอโทษครับ”
ถ้ามองก็รู้แหละว่า “เขาก็ห่วง” แต่แค่ “ลืมบอก”


เห้อ แต่ไม่ว่าเราจะบอกตรงๆ แค่ไหน บอกกี่ครั้งๆ
ก็ไม่ได้ช่วยให้สถานการณ์มันดีขึ้นจากเดิมเลย
เขายังคงไม่ค่อยสื่อสารเหมือนเดิม ไม่ค่อยได้เจอ(เพราะเหตุจำเป็นบางอย่าง)
ไม่มีเมจเสจมา ไม่มีโทรมา ไม่ Like Facebook มา (555+)
เราต้องเป็นฝ่ายทักไปก่อน ไปเล่าว่า ชีวิตเจออะไรมา
เขาก็บอก อ่อ “เห็นแล้วที่โพสบนเฟส ห่วงนะ แต่ผมก็ช่วยอะไรไม่ได้”

เราก็ถามตรงๆว่า “แล้วทำไมไม่เห็นคุยหรือทักมาหาบ้างเลย”
“คือเราไม่ได้จะว่าอะไรนะ แค่จะบอกว่า ถ้าเธอห่วง แต่เธอไม่สื่อสาร
เราก็ไม่รู้  เราจะรู้ได้ไง เราไม่ใช่นักโทรจิต”


ทุกวันนี้ เราก็ยังไม่รู้จะแก้ปัญหานี้ยังไง
เพราะเราพูดสิ่งที่คิดออกไปตรงๆ ส่วนเขาก็รับฟัง
เราให้เวลาเขา แต่เขาก็ยังเหมือนเดิม
จนสุดท้ายเราก็หยุดถาม (คือจบ) ทั้งที่ก็ยังรักเขานะ
แต่มันคงไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ความสัมพันธ์ของเรา อยู่รอดกันได้

เราบอกตรงๆว่า เราก็รำคาญที่ตัวเองต้องมานั่งเรียกร้องอะไรแบบนี้ เหมือนกัน
แล้ววันนึงเขาจะไม่รำคาญเราบ้างเหรอ .. มันก็จะมีปัญหาตามมาอีก

ทุกวันนี้ การติดต่อกัน ง่ายยิ่งกว่าเมื่อก่อนมากมาย
ไม่ว่าจะ เมจเสจ โทรบอก แชทหา Like Facebook ส่งอีเมล์ บลาๆ
มันคือสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่ทำง่ายมาก ใช้เวลาไม่กี่วินาที เพื่อ​..
“สื่อสาร ความห่วงใย” ให้อีกคนได้รับรู้
“การสื่อสาร เล็กๆน้อยๆ แม้ไม่หวือหวา แต่สม่ำเสมอ”
คุณอาจจะไม่ได้เจอคำถามนี้เลย ก็เป็นได้นะ ความสัมพันธ์ อาจจะราบรื่นขึ้นก็ได้นะ