คือแฟนเราอยู่กับเพื่อนทุกวัน เวลายิ่งไม่ค่อยจะตรงกัน พอว่างตรงกันแฟนเราก็ขลุกอยู่กับเพื่อน คือ เราไม่ได้จะห้ามไม่ให้แฟนมีเพื่อนนะ อยู่กับเพื่อนเราไม่ว่าหรอก แต่แบ่งเวลามาอยู่กับเราบ้างก็ได้ เรารู้สึกเหมือนเราเป็นของตายอะ เราเองก็ชอบนะอยู่กับเพื่อน แต่ก็ไม่เคยที่จะไม่อยากอยู่กับแฟน จะว่าเราติดแฟนเราว่ามันไม่ขนาดนั้น เพียงแต่แฟนเราให้ความสำคัญกับเราน้อยเกินไป เราว่าเราถึกและบึกมากนะ ไม่ใช่คนงี่เง่าเอาแต่ใจ เราคิดเสมอว่าดีแค่ไหนแล้วที่แฟนเรา รักเราคนเดียว แต่เราก็อดน้อยใจกับอะไรแบบนี้ไม่ได้ เราไม่โอเคเลยที่เขาไม่ให้ความสำคัญกับเราเท่าเพื่อน สุดท้ายนี้เราไม่ได้อยากจะให้แฟนมาอยู่กับเรา ไม่ให้อยู่กับเพื่อนหรอกนะ แค่แบ่งเวลากับสองอย่างให้มันเท่าๆกันก็พอ มีใครเป็นแบบเราบ้างมั้ย หรือเรางี่เง่าหรอ??