สวัสดีเพื่อนๆ ทุกคน นี่เป็นกระทู้แรกของเรา จะพยายามพิมพ์ให้เข้าใจง่ายที่สุดนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนคบกันมา 9 ปี ระหว่างที่คบกันเราผ่านอะไรมาด้วยกันมากมายทั้งช่วงเวลาที่ทุกข์หรือสุข เราไม่เคยปล่อยมือเค้าเลย เราเลือกที่จะอยู่เคียงข้างและเป็นที่พึ่งให้แก่เค้ามาเสมอ จะมีทะเลาะไม่เข้าใจกันบ้างในเรื่องของเวลาค่ะ เราสองคนเวลาไม่ตรงกันแฟนเราเป็นวิศวกร ส่วนเราเป็นพยาบาล เราพยายามแก้ไขปัญหานี้มาตลอด เวลาของเรานอกจากทำงานและครอบครัวแล้ว ส่วนที่เหลือเราให้เค้าได้ทั้งหมด เราเชื่อใจ ไว้ใจและรักเค้ามาก เรามีความเชื่อว่าคนเราทำอะไรไปก็ต้องได้รับผลเช่นนั้นกลับคืนมา อาจจะช้าไปบ้างแต่เราก็ยังเชื่อว่าวันนึงสิ่งที่เราทำมันจะย้อนกลับมาหาเราบ้าง 9 ปีที่ผ่านมาเราไม่เคยนอกใจ เราไม่เคยมีเรื่องกิ๊กให้เค้าต้องปวดหัว เราดูแลเค้าทุกอย่างเท่าที่เราจะทำให้ได้ เราไม่เคยเอาเปรียบเค้าเวลาไปดูหนัหรือไปกินข้าว เราไม่เคยปล่อยให้เค้าเป็นคนจ่ายอยู่คนเดียว(แต่ไม่ได้หมายความว่าหาร 2 ทุกอย่างนะคะ คือเราจะแบ่งกัน เค้าออกค่าดูหนัง เราออกค่าอาหาร อะไรแบบนี้ โดยเราเป็นคนเสนอเองว่าเราจะช่วยถึงเค้าจะดูไม่ค่อยเต็มใจให้เราช่วยซักเท่าไหร่) ทุกอย่างที่เราทำให้เค้าตั้งเแต่ปีแรกที่คบกันจนถึงวันนี้ เราก็ยังคงเหมือนเดิม เราจะเป็นตัวของตัวเองที่สุดเวลาอยู่กับเค้า เราชอบเวลาที่เห็นเค้ายิ้มไปพร้อมๆกับเรา ทุกๆอย่างดูเหมือนจะสดใสโรยด้วยกลีบกุหฃาบใช่มั้ยคะ แต่จริงๆแล้วบนเส้นทางของเรากับเค้าก็มีหนามกุหลาบเหมือนกันค่ะ แฟนเราเค้าเป็นคนมีเสน่ห์มีผู้หญิงเข้ามาคุยด้วยเสมอ ตอนอยู่ปี 4 เราเคยจับได้ว่าเค้าคุยกับคนอื่นตอนนั้นเราไม่ได้ตั้งใจจะจับผิดและไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น คืนก่อนจะเกิดเรื่องเรากับเค้าทะเลาะกันหนักมาก เรานอนร้องไห้ และคิดในใจว่าเค้าคงไม่ได้รักเราแล้วเช้าวันต่อมาเราจึงไปที่บ้านเค้าเพื่อบอกลาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเลิกกัน ตอนที่เราไปถึงเค้ายังหลับอยู่ค่ะ แต่มีโทรศัพท์มือถือวางอยู่ข้างๆ เราเลยหยิบมาดู สิ่งที่เราไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น หลังจากเค้าวางสายจากเราเค้าโทรไปหาผู้หญิงอีกคนใช้เวลาคุยกันนานเกือบ 2 ชั่วโมง เค้าคุยกันในขณะที่เรากำลังร้องไห้ค่ะ เราช็อคมากเราโกรธและเสียใจมาก ไม่คิดว่าสิ่งที่เราได้รับจากเค้าจะเป็นแบบนี้ เค้าพยายามง้อ ขอโทษ และเปิดโอกาสทุกอย่างที่เราคิดออกที่มันจะทำให้เราสบายใจ สุดท้ายเราก็ใจอ่อนค่ะ เรายอมยกโทษและกลับมาไว้ใจเค้าอีกครั้งตอนนั้นเรากับเค้าคบกันได้ประมาณ 5 ปีค่ะ วันเวลาผ่านไปเราสองคนทำธุรกิจเล็กๆ ร่วมกัน ช่วงนั้นเราลำบากมาก ต้องทำงานหลักไปด้วย ทำธุรกิจไปด้วย เรากับเค้าหมุนเงินแทบไม่ทันเลยค่ะ สุดท้ายมันก็ผ่านไปได้ด้วยดี จนมาวันนึงเรารู้สึกว่าเค้าเปลี่ยนไป หงุดหงิดง่ายขึ้น เวลาอยู่กับเราเค้าจะตั้งโหมดเครื่องบินตลอด โดยให้เหตุผลว่าไม่ต้องการให้ใครโทรมารบกวนเวลาที่เค้าอยู่กับเรา เวลาเข้าห้องน้ำเค้าเอาโทรศัพท์ไปด้วยทุกครั้งให้เหตุผลว่าจะเอาไปเล่นเกมส์ ถ้าเราหยิบโทรศัพท์เค้ามาดูเค้าจะโกรธและโทษว่าเราไม่ไว้ใจ เกมส์ที่เราเคยเล่นในโทรศัพท์เค้า เค้าก็ลบออกจนหมด ดังนั้นเราไม่มีสิทธิ์แตะต้องโทรศัพท์ของเค้าเลย ตอนนั้นเราเชื่อเค้าทุกอย่างเลยค่ะ ไม่คิดว่าเค้าจะโกหกและทำร้ายจิตใจเราอีก เรายังคงใช้ชีวิตขึ้นเวรดึกต่อเวรเช้า ตอนเย็นเจอกัน แล้วกลับไปขึ้นเวรดึกต่อ หรือไม่ก็ เช้าบ่าย บ่ายดึก ดึกต่อบ่าย ต่อไป จนเราเริ่มสังเกตความผิดปกติอีกครั้งเราเลยเข้าไปเช็คใน face book ของเค้า แล้วเราก็ต้องช็อคอีกครั้งค่ะ เค้าคุยกับผู้หญิงคนนึงผ่าน Messenger บทสนทนา ไม่ได้เป็นแบบที่เพื่อนคุยกัน ส่วนมากเค้าจะเป็นคนเริ่มต้นบทสนทนาก่อน แต่ที่เราอึ้งคือ เรารู้สึกตัวช้ามากเค้าคุยกันจนเลิกคุยกันไปได้ 2-3 เดือนแล้วค่ะ=.=! จนมาครั้งล่าสุดเมื่อ 5 วันที่ผ่านมาโทรศัพท์เราพังค่ะ เราเลยเอาเครื่องของแม่ที่เข้าไลน์เล่น face book ไม่ได้มาใช้ เค้าเลยให้เรายืม ipad ของเค้ามาใช้ค่ะ ครั้งนี้เองเป็นวันที่เราคิดว่าเราคงต้องตัดใจจากเค้าจริงๆ เพราะยังไงเราคงไม่ได้ความจริงใจจากเค้ากลับมาแน่ แฟนเราใช้ iphone และ ipad ที่มี Apple ID อันเดียวกันค่ะ หลายคนที่ใช้แบบนี้คงนึกออกนะคะว่าเราจะพบเจอกับอะไรต่อไป...ข้อความเริ่มต้นขึ้นประมาณสองทุ่มค่ะ ฝ่ายหญิงพูดแต่เรื่องคิดถึง อยากเจอ ชุดนอนที่ใส่ เรื่องเมื่อคืน ฯลฯ ทั้งคู่คุยกันอย่างสนุกสนานโดยไม่รู้เลยว่าเราก็กำลังอ่านข้อความเหล่านั้นอยู่เหมือนกันค่ะ เราทั้งเสียใจ ทั้งโกรธสับสนมากๆค่ะ สิ่งเดียวที่คิดได้ตอนนั้นคือเราต้องไปจับให้ได้คาหนังคาเขา และให้เค้าพูดความจริงกับเราซักที เรารีบไปที่บ้านเค้าเพื่อดูหลักฐานใน iphone ค่ะ แต่แฟนเราเป็นคนที่รอบคอบมากบทสนทนาที่เราเพึ่งอ่านไปเมื่อ 10 นาทีที่แล้วถูกลบออกไปจนหมด ชื่อของผู้หญิงคนนั้นย้ายไปอยู่บัญชีรายชื่อเพื่อนที่ถูกบล็อก นาทีแรกที่เจอกันเค้าหงุดหงิดใส่เราค่ะ ว่าเราว่าไม่เชื่อใจอีกแล้วใช่มั้ย แต่เราบอกว่าเรารู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว เรารู้หมดแล้วว่าคุยอะไรกัน และมีความสัมพันธ์ไปถึงขึ้นไหนแล้ว เค้าพยายามจะเข้ามากอดและขอโทษเรา เราได้แต่บอกว่าอย่ามาแตะต้องตัวเรา เราเกลียด เราโกรธ เธอเป็นคนไม่ดี เธอเป็นคนเลว ทำไมถึงทำกับเราแบบนี้ ความเชื่อใจไว้ใจ ความซื่อสัตย์และความรักที่เรามีให้ไปมันยังไม่พอใช่มั้ย ทำไมเราให้ใจไปแต่เราไม่ได้มันกลับคืนมาเลย แต่กลับมาเหยีบย่ำความรักของเราแบบนี้ วันนั้นเราตกลงว่าจะเลิกกันค่ะ เราเครียดมาก เราเสียใจมาก เราร้องไห้จนแทบจะไม่มีน้ำตาไหลออกมา หัวใจเรามันด้านชาเพราะการกระทำของเค้า แต่ในใจก็ยังคิดเป็นห่วงว่าเค้าจะเป็นยังไงบ้าง จะหลับรึยัง ยังร้องไห้เหมือนเรามั้ย ไปทำงานไหวรึป่าว วันต่อมาเรากับเค้ามีโอกาสได้เจอกันค่ะ เพราะเรายังคงต้องทำธุรกิจร่วมกัน เราเริ่มมีสติ ถามเค้าเกี่ยวกับเื่องผู้หญิงคนนั้นและคุยถึงข้อบกพร่องของเรา หาหนทางที่ทำยังไงให้เรากลับไปเชื่อใจเค้าเหมือนเดิม ตอนนั้นสภาพจิตใจของเราเริ่มดีขึ้น เราเป็นคนใจอ่อนมากเลย เค้าให้คำสัญญาว่าจะไม่ทำเรื่องแบบนี้อีก จะไปพูดต่อหน้าพระ จะไปขอโทษต่อหน้าแม่เรา จะยอมทำทุกๆอย่างเพื่อให้เราสบายใจ เรารู้สึกผ่อนคลายขึ้นจนมาวันนี้เรามีนัดกันตอนเย็น และสุดท้ายเค้ายกเลิกนัดเราค่ะ เหตุผลว่างานเสร็จไม่ทันต้องเลิกช้ามาพบเราไม่ทันขอเลื่อน เรารู้ดีว่าแฟนที่ดีจะต้องเข้าใจ ทุกคนมีบทบาทหน้าที่เป็นของตนเอง ต้องมีหน้าที่ที่จะต้องรับผิดชอบ แต่อีกใจนึงเราก็อดคิดไม่ได้ว่า เรากำลังถูกหลอกอีกรึป่าว เราอยากให้เราสามารถกลับไปไว้ใจเค้าได้เหมือนเดิม แต่...เราเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าเราจะทำได้มั้ย เพราะเราเคยเชื่อใจเค้ามากๆ มาแล้ว แต่เค้ากลับนำความเชื่อใจนั้นไปทำในสิ่งที่เราจะต้องเสียใจ ตอนนี้เรารู้สึกสับสนมากจริงๆ กับทางเดินของเราทั้งคู่ ถ้าเราไม่สามารถไว้ใจเค้าได้เหมือนอย่างที่เราตั้งใจไว้ชีวิตคู่ของเราคงไม่มีความสุข มีใครเคยมีประสบการณ์แบบเราบ้างมั้ยคะ เราควรทำยังไงต่อไปดี (เรากับเค้ามีแผนแต่งงานปีหน้าค่ะเราไม่อยากให้ชีวิตคู่ของเราจะต้องมาเสียใจกับเรื่องแบบนี้อีกแล้ว แต่เราก็ไม่รู้ว่าจะสามารถรักคนอื่นได้เ่าแฟนของเราได้อีกรึป่าว)
จะทำอย่างไรเมื่อแฟนแอบคุยกับคนอื่น และสุดท้ายสัญญาว่าจะไม่ทำให้เราเสียใจอีก
เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนคบกันมา 9 ปี ระหว่างที่คบกันเราผ่านอะไรมาด้วยกันมากมายทั้งช่วงเวลาที่ทุกข์หรือสุข เราไม่เคยปล่อยมือเค้าเลย เราเลือกที่จะอยู่เคียงข้างและเป็นที่พึ่งให้แก่เค้ามาเสมอ จะมีทะเลาะไม่เข้าใจกันบ้างในเรื่องของเวลาค่ะ เราสองคนเวลาไม่ตรงกันแฟนเราเป็นวิศวกร ส่วนเราเป็นพยาบาล เราพยายามแก้ไขปัญหานี้มาตลอด เวลาของเรานอกจากทำงานและครอบครัวแล้ว ส่วนที่เหลือเราให้เค้าได้ทั้งหมด เราเชื่อใจ ไว้ใจและรักเค้ามาก เรามีความเชื่อว่าคนเราทำอะไรไปก็ต้องได้รับผลเช่นนั้นกลับคืนมา อาจจะช้าไปบ้างแต่เราก็ยังเชื่อว่าวันนึงสิ่งที่เราทำมันจะย้อนกลับมาหาเราบ้าง 9 ปีที่ผ่านมาเราไม่เคยนอกใจ เราไม่เคยมีเรื่องกิ๊กให้เค้าต้องปวดหัว เราดูแลเค้าทุกอย่างเท่าที่เราจะทำให้ได้ เราไม่เคยเอาเปรียบเค้าเวลาไปดูหนัหรือไปกินข้าว เราไม่เคยปล่อยให้เค้าเป็นคนจ่ายอยู่คนเดียว(แต่ไม่ได้หมายความว่าหาร 2 ทุกอย่างนะคะ คือเราจะแบ่งกัน เค้าออกค่าดูหนัง เราออกค่าอาหาร อะไรแบบนี้ โดยเราเป็นคนเสนอเองว่าเราจะช่วยถึงเค้าจะดูไม่ค่อยเต็มใจให้เราช่วยซักเท่าไหร่) ทุกอย่างที่เราทำให้เค้าตั้งเแต่ปีแรกที่คบกันจนถึงวันนี้ เราก็ยังคงเหมือนเดิม เราจะเป็นตัวของตัวเองที่สุดเวลาอยู่กับเค้า เราชอบเวลาที่เห็นเค้ายิ้มไปพร้อมๆกับเรา ทุกๆอย่างดูเหมือนจะสดใสโรยด้วยกลีบกุหฃาบใช่มั้ยคะ แต่จริงๆแล้วบนเส้นทางของเรากับเค้าก็มีหนามกุหลาบเหมือนกันค่ะ แฟนเราเค้าเป็นคนมีเสน่ห์มีผู้หญิงเข้ามาคุยด้วยเสมอ ตอนอยู่ปี 4 เราเคยจับได้ว่าเค้าคุยกับคนอื่นตอนนั้นเราไม่ได้ตั้งใจจะจับผิดและไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น คืนก่อนจะเกิดเรื่องเรากับเค้าทะเลาะกันหนักมาก เรานอนร้องไห้ และคิดในใจว่าเค้าคงไม่ได้รักเราแล้วเช้าวันต่อมาเราจึงไปที่บ้านเค้าเพื่อบอกลาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเลิกกัน ตอนที่เราไปถึงเค้ายังหลับอยู่ค่ะ แต่มีโทรศัพท์มือถือวางอยู่ข้างๆ เราเลยหยิบมาดู สิ่งที่เราไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น หลังจากเค้าวางสายจากเราเค้าโทรไปหาผู้หญิงอีกคนใช้เวลาคุยกันนานเกือบ 2 ชั่วโมง เค้าคุยกันในขณะที่เรากำลังร้องไห้ค่ะ เราช็อคมากเราโกรธและเสียใจมาก ไม่คิดว่าสิ่งที่เราได้รับจากเค้าจะเป็นแบบนี้ เค้าพยายามง้อ ขอโทษ และเปิดโอกาสทุกอย่างที่เราคิดออกที่มันจะทำให้เราสบายใจ สุดท้ายเราก็ใจอ่อนค่ะ เรายอมยกโทษและกลับมาไว้ใจเค้าอีกครั้งตอนนั้นเรากับเค้าคบกันได้ประมาณ 5 ปีค่ะ วันเวลาผ่านไปเราสองคนทำธุรกิจเล็กๆ ร่วมกัน ช่วงนั้นเราลำบากมาก ต้องทำงานหลักไปด้วย ทำธุรกิจไปด้วย เรากับเค้าหมุนเงินแทบไม่ทันเลยค่ะ สุดท้ายมันก็ผ่านไปได้ด้วยดี จนมาวันนึงเรารู้สึกว่าเค้าเปลี่ยนไป หงุดหงิดง่ายขึ้น เวลาอยู่กับเราเค้าจะตั้งโหมดเครื่องบินตลอด โดยให้เหตุผลว่าไม่ต้องการให้ใครโทรมารบกวนเวลาที่เค้าอยู่กับเรา เวลาเข้าห้องน้ำเค้าเอาโทรศัพท์ไปด้วยทุกครั้งให้เหตุผลว่าจะเอาไปเล่นเกมส์ ถ้าเราหยิบโทรศัพท์เค้ามาดูเค้าจะโกรธและโทษว่าเราไม่ไว้ใจ เกมส์ที่เราเคยเล่นในโทรศัพท์เค้า เค้าก็ลบออกจนหมด ดังนั้นเราไม่มีสิทธิ์แตะต้องโทรศัพท์ของเค้าเลย ตอนนั้นเราเชื่อเค้าทุกอย่างเลยค่ะ ไม่คิดว่าเค้าจะโกหกและทำร้ายจิตใจเราอีก เรายังคงใช้ชีวิตขึ้นเวรดึกต่อเวรเช้า ตอนเย็นเจอกัน แล้วกลับไปขึ้นเวรดึกต่อ หรือไม่ก็ เช้าบ่าย บ่ายดึก ดึกต่อบ่าย ต่อไป จนเราเริ่มสังเกตความผิดปกติอีกครั้งเราเลยเข้าไปเช็คใน face book ของเค้า แล้วเราก็ต้องช็อคอีกครั้งค่ะ เค้าคุยกับผู้หญิงคนนึงผ่าน Messenger บทสนทนา ไม่ได้เป็นแบบที่เพื่อนคุยกัน ส่วนมากเค้าจะเป็นคนเริ่มต้นบทสนทนาก่อน แต่ที่เราอึ้งคือ เรารู้สึกตัวช้ามากเค้าคุยกันจนเลิกคุยกันไปได้ 2-3 เดือนแล้วค่ะ=.=! จนมาครั้งล่าสุดเมื่อ 5 วันที่ผ่านมาโทรศัพท์เราพังค่ะ เราเลยเอาเครื่องของแม่ที่เข้าไลน์เล่น face book ไม่ได้มาใช้ เค้าเลยให้เรายืม ipad ของเค้ามาใช้ค่ะ ครั้งนี้เองเป็นวันที่เราคิดว่าเราคงต้องตัดใจจากเค้าจริงๆ เพราะยังไงเราคงไม่ได้ความจริงใจจากเค้ากลับมาแน่ แฟนเราใช้ iphone และ ipad ที่มี Apple ID อันเดียวกันค่ะ หลายคนที่ใช้แบบนี้คงนึกออกนะคะว่าเราจะพบเจอกับอะไรต่อไป...ข้อความเริ่มต้นขึ้นประมาณสองทุ่มค่ะ ฝ่ายหญิงพูดแต่เรื่องคิดถึง อยากเจอ ชุดนอนที่ใส่ เรื่องเมื่อคืน ฯลฯ ทั้งคู่คุยกันอย่างสนุกสนานโดยไม่รู้เลยว่าเราก็กำลังอ่านข้อความเหล่านั้นอยู่เหมือนกันค่ะ เราทั้งเสียใจ ทั้งโกรธสับสนมากๆค่ะ สิ่งเดียวที่คิดได้ตอนนั้นคือเราต้องไปจับให้ได้คาหนังคาเขา และให้เค้าพูดความจริงกับเราซักที เรารีบไปที่บ้านเค้าเพื่อดูหลักฐานใน iphone ค่ะ แต่แฟนเราเป็นคนที่รอบคอบมากบทสนทนาที่เราเพึ่งอ่านไปเมื่อ 10 นาทีที่แล้วถูกลบออกไปจนหมด ชื่อของผู้หญิงคนนั้นย้ายไปอยู่บัญชีรายชื่อเพื่อนที่ถูกบล็อก นาทีแรกที่เจอกันเค้าหงุดหงิดใส่เราค่ะ ว่าเราว่าไม่เชื่อใจอีกแล้วใช่มั้ย แต่เราบอกว่าเรารู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว เรารู้หมดแล้วว่าคุยอะไรกัน และมีความสัมพันธ์ไปถึงขึ้นไหนแล้ว เค้าพยายามจะเข้ามากอดและขอโทษเรา เราได้แต่บอกว่าอย่ามาแตะต้องตัวเรา เราเกลียด เราโกรธ เธอเป็นคนไม่ดี เธอเป็นคนเลว ทำไมถึงทำกับเราแบบนี้ ความเชื่อใจไว้ใจ ความซื่อสัตย์และความรักที่เรามีให้ไปมันยังไม่พอใช่มั้ย ทำไมเราให้ใจไปแต่เราไม่ได้มันกลับคืนมาเลย แต่กลับมาเหยีบย่ำความรักของเราแบบนี้ วันนั้นเราตกลงว่าจะเลิกกันค่ะ เราเครียดมาก เราเสียใจมาก เราร้องไห้จนแทบจะไม่มีน้ำตาไหลออกมา หัวใจเรามันด้านชาเพราะการกระทำของเค้า แต่ในใจก็ยังคิดเป็นห่วงว่าเค้าจะเป็นยังไงบ้าง จะหลับรึยัง ยังร้องไห้เหมือนเรามั้ย ไปทำงานไหวรึป่าว วันต่อมาเรากับเค้ามีโอกาสได้เจอกันค่ะ เพราะเรายังคงต้องทำธุรกิจร่วมกัน เราเริ่มมีสติ ถามเค้าเกี่ยวกับเื่องผู้หญิงคนนั้นและคุยถึงข้อบกพร่องของเรา หาหนทางที่ทำยังไงให้เรากลับไปเชื่อใจเค้าเหมือนเดิม ตอนนั้นสภาพจิตใจของเราเริ่มดีขึ้น เราเป็นคนใจอ่อนมากเลย เค้าให้คำสัญญาว่าจะไม่ทำเรื่องแบบนี้อีก จะไปพูดต่อหน้าพระ จะไปขอโทษต่อหน้าแม่เรา จะยอมทำทุกๆอย่างเพื่อให้เราสบายใจ เรารู้สึกผ่อนคลายขึ้นจนมาวันนี้เรามีนัดกันตอนเย็น และสุดท้ายเค้ายกเลิกนัดเราค่ะ เหตุผลว่างานเสร็จไม่ทันต้องเลิกช้ามาพบเราไม่ทันขอเลื่อน เรารู้ดีว่าแฟนที่ดีจะต้องเข้าใจ ทุกคนมีบทบาทหน้าที่เป็นของตนเอง ต้องมีหน้าที่ที่จะต้องรับผิดชอบ แต่อีกใจนึงเราก็อดคิดไม่ได้ว่า เรากำลังถูกหลอกอีกรึป่าว เราอยากให้เราสามารถกลับไปไว้ใจเค้าได้เหมือนเดิม แต่...เราเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าเราจะทำได้มั้ย เพราะเราเคยเชื่อใจเค้ามากๆ มาแล้ว แต่เค้ากลับนำความเชื่อใจนั้นไปทำในสิ่งที่เราจะต้องเสียใจ ตอนนี้เรารู้สึกสับสนมากจริงๆ กับทางเดินของเราทั้งคู่ ถ้าเราไม่สามารถไว้ใจเค้าได้เหมือนอย่างที่เราตั้งใจไว้ชีวิตคู่ของเราคงไม่มีความสุข มีใครเคยมีประสบการณ์แบบเราบ้างมั้ยคะ เราควรทำยังไงต่อไปดี (เรากับเค้ามีแผนแต่งงานปีหน้าค่ะเราไม่อยากให้ชีวิตคู่ของเราจะต้องมาเสียใจกับเรื่องแบบนี้อีกแล้ว แต่เราก็ไม่รู้ว่าจะสามารถรักคนอื่นได้เ่าแฟนของเราได้อีกรึป่าว)