เคยอ่านกระทู้หลายเรื่องในพันทิพค่ะ ซึ่งมีประโยชน์กับเรามากไม่ว่าจะเป็นคำแนะนำ หรือการให้ความรู้ใหม่ๆ เลยลองตั้งกระทู้เองบ้าง
เรากับแฟนคบกันมานานมากพอสมควร 13ปี+ เป็นแฟนคนแรกของกันและกัน อายุเราสองคนเท่ากัน ยังไม่ได้แต่งงานกันค่ะ แต่มีแพลนไว้บ้าง แฟนพึ่งเปลี่ยนงานมาเป็นลักษณะเซลล์ และเรากำลังเรียนโทและทำงานด้วย ช่วงหลังๆเรามีปัญหากับแฟนค่อนข้างบ่อยค่ะ ด้วยความที่เราทั้งสองงานก็เยอะ เวลาไม่ตรงกัน แต่เราก็พยายามปรับตัวแก้ไขตัวเองทุกอย่าง เพื่อให้เข้ากันได้ พยายามเอาใจ บ่นน้อยๆ แต่บางทีด้วยความที่เราเป็นห่วงเค้ามากเพราะเค้าทำงานหนัก เลิกงานดึกทุกวัน เห็นแฟนบอกว่างานเครียดโดนเร่งยอดทุกวีคเลย เราก็สงสารเห็นใจเค้า แต่คือไม่เข้าใจว่าทำไมเลิกงานแล้วยังจะไปแวะดื่มกับเพื่อนบ่อยๆ โดยเค้าบอกว่างานเป็นแบบนี้ ต้องไปคุยบ้าง ไปหาเพื่อนที่ห้องบ้าง ซึ่งเราก็รู้จักเพื่อนเค้าเกือบหมด แต่คือเราก็ งง ว่าเกี่ยวไรกัน ละมันทำให้เราอดน้อยใจไม่ได้ เราก็เลยบ่นตัดพ้อต่างๆนาๆ แต่ก็ปล่อยให้เค้าทำไป ส่วนเราก็ทำสิ่งที่เราทำทุกวันคือ เราจะซื้อของกินมาแช่ตู้เย็นให้ มาซักผ้า ทำความสะอาดห้องให้ เท่าที่เราจะช่วยแบ่งเบาเค้าได้ เพราะเราอยากให้เค้าพักผ่อนเยอะๆ และแอบหวังว่าจะได้เจอกันสักแป๊บก็ยังดี ก่อนเราจะกลับบ้าน ก็ได้เจอบ้างไม่ได้เจอบ้างแล้วแต่เค้าจะกลับมาช้าหรือเร็ว และวันไหนที่เราไม่ว่างไม่ได้เจอกัน เราก็จะโทรหาตามประสาแฟนคนนึงที่เค้าทำกัน แต่กลับบอกเรามาว่า"อยู่กับเพื่อน ยังไม่อยากคุย แค่นี้นะ เดี๋ยวโทรกลับเอง" เราก็รอว่าเค้าจะโทรกลับ จะเที่ยงคืนแล้วจนเราง่วงหลับไป สุดท้ายเค้าก็ไม่ได้โทรมาหาเรา เราก็เลยเสียใจ นี่ก็เป็นเรื่องนึงที่ทะเลาะกัน คือเราก็แค่ไม่เข้าใจว่าทำไม แค่การสนใจเรามันยากนักหรอ หรือว่าผู้ชายเป็นแบบนี้คือเรื่องปกติคะ คือเราอยากเข้าใจ เพราะบางทีเราก็ไม่รู้ว่าเป็นที่งานของเค้าหนักหรือเป็นที่ตัวแฟนเรากันแน่ เค้าแทบไม่มีเวลาหยุดไปเที่ยวกับเราเลย ทุกสิ้นเดือนที่บริษัทก็บังคับให้ไปต่างจังหวัดเป็นทีมเพื่อสังสรรค์ แฟนบอกว่าไม่ไปไม่ได้มีผลต่อหน้าที่การงาน เราเข้าใจนะแต่ก็นอยอยู่ดี หรือวันหยุดเทศกาลก็ต้องทำงาน ส่วนเรื่องผู้ ญ มีบ้างตามประสาผู้ชาย คือเราก็เข้าใจและรับได้ เค้าบอกว่ารักเราคนเดียว แค่นี้เราก็โอเคแล้ว จะวอกแวกบ้างก็เรื่องปกติ เราไม่เข้าไปยุ่งหรือก้าวก่ายตรงนั้น ลักษณะการใช้เวลาของเรากับแฟนจะประมาณนี้ค่ะ
จนวันนึงเราก็ไปหาเค้าตามปกติหลังเลิกงาน เค้าก็ยังคงไปแวะหาเพื่อนเหมือนเดิม แต่แบบว่าวันนั้นเราเสียใจมาก เรารู้สึกว่าเราเหนื่อยและไร้ค่ายังไงก็ไม่รู้ หรือเพราะเราคาดหวังว่าเค้าจะรีบกลับมาหา มานั่งคุย กินข้าวกับเรามั้ง เราทนไม่ไหวเราเลยร้องไห้ไม่หยุด จนเค้ากลับมาเค้าก็ปลอบนะ แต่ว่ายังไงก็ไม่หยุดร้อง คือมันเสียใจมาก มันอึดอัดอยู่ในใจมานานมาก จนเค้าทนไม่ไหวมั้ง เค้าเลยด่าว่าเราสารพัด เอาน้ำมาราดใส่เรา มาว่าเราเป็นบ้าอีก และไล่เรากลับบ้านและบอกกับเราว่า "ต่อไปนี้อย่ามาให้เห็นอีกนะ เรารำคาญ และเรารู้สึกเกลียดเธอ ออกไปจากชีวิตเราเถอะ งานเราก็หนักอยู่แล้ว เทอยังมาเป็นแบบนี้อีก เธอทำให้ชีวิตเราตกต่ำ ช่วยเหลืองานเราก็ไม่ได้ ไปไกลๆทีนป่ะ" คือเราไปไม่เป็นแล้วอ่ะ
เค้าไม่เคยพูดแบบนี้ใส่เราเลย เราไม่รู้ว่าเราทำอะไรผิด คือเราแค่เสียใจ เราอาจจะร้องไห้มากไปมั้ง แต่คือเราเก็บความน้อยใจนี้มานานแล้วอ่ะ แล้วเราก็ขอโทษเค้าที่เราร้องไห้ แต่แฟนเราก็ยืนยันที่จะเลิกอย่างเดียวเลย
ตอนนี้เหมือนมันมืดไปหมด หาทางออกไม่เจอ สุดท้ายเราแค่อยากให้ความรักของเราไปด้วยกันได้ เราจิงจังกับเค้า เราไม่เคยมองคนอื่นและปิดตัวเองกับทุกคนที่เข้ามาจีบ เราแค่อยากให้มันดีขึ้น เรายอมทำทุกอย่าง แต่ไม่รู้ว่ามันจะสายไปรึยัง
ระบายซะยาวเลย เราขอบคุณทุกๆ ความเห็นและคำแนะนำค่ะ
งานหนักไป หรือใจไม่มี ???
เรากับแฟนคบกันมานานมากพอสมควร 13ปี+ เป็นแฟนคนแรกของกันและกัน อายุเราสองคนเท่ากัน ยังไม่ได้แต่งงานกันค่ะ แต่มีแพลนไว้บ้าง แฟนพึ่งเปลี่ยนงานมาเป็นลักษณะเซลล์ และเรากำลังเรียนโทและทำงานด้วย ช่วงหลังๆเรามีปัญหากับแฟนค่อนข้างบ่อยค่ะ ด้วยความที่เราทั้งสองงานก็เยอะ เวลาไม่ตรงกัน แต่เราก็พยายามปรับตัวแก้ไขตัวเองทุกอย่าง เพื่อให้เข้ากันได้ พยายามเอาใจ บ่นน้อยๆ แต่บางทีด้วยความที่เราเป็นห่วงเค้ามากเพราะเค้าทำงานหนัก เลิกงานดึกทุกวัน เห็นแฟนบอกว่างานเครียดโดนเร่งยอดทุกวีคเลย เราก็สงสารเห็นใจเค้า แต่คือไม่เข้าใจว่าทำไมเลิกงานแล้วยังจะไปแวะดื่มกับเพื่อนบ่อยๆ โดยเค้าบอกว่างานเป็นแบบนี้ ต้องไปคุยบ้าง ไปหาเพื่อนที่ห้องบ้าง ซึ่งเราก็รู้จักเพื่อนเค้าเกือบหมด แต่คือเราก็ งง ว่าเกี่ยวไรกัน ละมันทำให้เราอดน้อยใจไม่ได้ เราก็เลยบ่นตัดพ้อต่างๆนาๆ แต่ก็ปล่อยให้เค้าทำไป ส่วนเราก็ทำสิ่งที่เราทำทุกวันคือ เราจะซื้อของกินมาแช่ตู้เย็นให้ มาซักผ้า ทำความสะอาดห้องให้ เท่าที่เราจะช่วยแบ่งเบาเค้าได้ เพราะเราอยากให้เค้าพักผ่อนเยอะๆ และแอบหวังว่าจะได้เจอกันสักแป๊บก็ยังดี ก่อนเราจะกลับบ้าน ก็ได้เจอบ้างไม่ได้เจอบ้างแล้วแต่เค้าจะกลับมาช้าหรือเร็ว และวันไหนที่เราไม่ว่างไม่ได้เจอกัน เราก็จะโทรหาตามประสาแฟนคนนึงที่เค้าทำกัน แต่กลับบอกเรามาว่า"อยู่กับเพื่อน ยังไม่อยากคุย แค่นี้นะ เดี๋ยวโทรกลับเอง" เราก็รอว่าเค้าจะโทรกลับ จะเที่ยงคืนแล้วจนเราง่วงหลับไป สุดท้ายเค้าก็ไม่ได้โทรมาหาเรา เราก็เลยเสียใจ นี่ก็เป็นเรื่องนึงที่ทะเลาะกัน คือเราก็แค่ไม่เข้าใจว่าทำไม แค่การสนใจเรามันยากนักหรอ หรือว่าผู้ชายเป็นแบบนี้คือเรื่องปกติคะ คือเราอยากเข้าใจ เพราะบางทีเราก็ไม่รู้ว่าเป็นที่งานของเค้าหนักหรือเป็นที่ตัวแฟนเรากันแน่ เค้าแทบไม่มีเวลาหยุดไปเที่ยวกับเราเลย ทุกสิ้นเดือนที่บริษัทก็บังคับให้ไปต่างจังหวัดเป็นทีมเพื่อสังสรรค์ แฟนบอกว่าไม่ไปไม่ได้มีผลต่อหน้าที่การงาน เราเข้าใจนะแต่ก็นอยอยู่ดี หรือวันหยุดเทศกาลก็ต้องทำงาน ส่วนเรื่องผู้ ญ มีบ้างตามประสาผู้ชาย คือเราก็เข้าใจและรับได้ เค้าบอกว่ารักเราคนเดียว แค่นี้เราก็โอเคแล้ว จะวอกแวกบ้างก็เรื่องปกติ เราไม่เข้าไปยุ่งหรือก้าวก่ายตรงนั้น ลักษณะการใช้เวลาของเรากับแฟนจะประมาณนี้ค่ะ
จนวันนึงเราก็ไปหาเค้าตามปกติหลังเลิกงาน เค้าก็ยังคงไปแวะหาเพื่อนเหมือนเดิม แต่แบบว่าวันนั้นเราเสียใจมาก เรารู้สึกว่าเราเหนื่อยและไร้ค่ายังไงก็ไม่รู้ หรือเพราะเราคาดหวังว่าเค้าจะรีบกลับมาหา มานั่งคุย กินข้าวกับเรามั้ง เราทนไม่ไหวเราเลยร้องไห้ไม่หยุด จนเค้ากลับมาเค้าก็ปลอบนะ แต่ว่ายังไงก็ไม่หยุดร้อง คือมันเสียใจมาก มันอึดอัดอยู่ในใจมานานมาก จนเค้าทนไม่ไหวมั้ง เค้าเลยด่าว่าเราสารพัด เอาน้ำมาราดใส่เรา มาว่าเราเป็นบ้าอีก และไล่เรากลับบ้านและบอกกับเราว่า "ต่อไปนี้อย่ามาให้เห็นอีกนะ เรารำคาญ และเรารู้สึกเกลียดเธอ ออกไปจากชีวิตเราเถอะ งานเราก็หนักอยู่แล้ว เทอยังมาเป็นแบบนี้อีก เธอทำให้ชีวิตเราตกต่ำ ช่วยเหลืองานเราก็ไม่ได้ ไปไกลๆทีนป่ะ" คือเราไปไม่เป็นแล้วอ่ะ
ตอนนี้เหมือนมันมืดไปหมด หาทางออกไม่เจอ สุดท้ายเราแค่อยากให้ความรักของเราไปด้วยกันได้ เราจิงจังกับเค้า เราไม่เคยมองคนอื่นและปิดตัวเองกับทุกคนที่เข้ามาจีบ เราแค่อยากให้มันดีขึ้น เรายอมทำทุกอย่าง แต่ไม่รู้ว่ามันจะสายไปรึยัง
ระบายซะยาวเลย เราขอบคุณทุกๆ ความเห็นและคำแนะนำค่ะ