ขอเกริ่นนิดนึงค่ะ
เราตกงาน เดือน 3/15 แบบ sudden death ค่ะ ตอนอายุ 41 ปี เขาว่าชง ก็เลยอยู่บ้านชงกาแฟกินเอง ซักวันละ 2 มื้อ
ช่วงตกงานก็ด้วยความมีอายุ หางานทำยากมาก เราก็เลยเรียกเงินเดือนไป 25,000 ค่ะ
เรียกแบบกันตาย แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีใครเรียก
นั่งชงกาแฟ ไป เดือนกว่าก็นึกขึ้นได้ว่าเคยขายเสื้อผ้าเด็กค่ะ ชุดนอน BABY GAP etc....
ขายดีมากกกกก
ก็หาทุนไป ฝากงานผู้ใหญ่ไป ที่ต้องรีบมากมาย เพราะเลี้ยงเดียวลูกชาย 2 คนค่ะ 6 กับ 10 ขวบ
ช่วงที่ตกงานเป็นช่วงปิดเทอม เด็กๆ ก็พอหาคนมาช่วยดูแลได้ตอนที่เราตะเวนหางาน ระดมทุน
ผ่านไป ทุนได้ งานไม่ได้ แต่ก็ยังฝันว่าอยากทำงาน แอบเซ็ง
ก็เริ่มขายเสื้อผ้าเด็ก ชุดนอน dress ทำแบบเต็มตัวทุ่มเทมาก
เด็กเปิดเทอม ก็มีเวลารับส่งลูก คนโตก็เตะบอลไปนั่งรอกันถึง 1 ทุ่ม กลับบ้าน กินข้าว
รายได้จากการขายเสื้อผ้าก็ประมาณเงินเดือนที่เรียกไปนะค่ะ มากกว่าบ้าง น้อยกว่าบ้าง
ก็คิดว่าจะเพิ่มการทำงาน เพิ่มของมากขึ้นไปอีก
จนเมื่อวานได้รับโทรศัพท์ พี่ที่ขอให้ช่วยหางาน ก็ฝากงานให้ เพราะ profile เรียนหนังสือ ถือว่าคุ้มที่จะจ้าง(ศิษย์เก่าสถาบันเดียวกัน)
ก็คุยกับพี่เขาก็รู้ scope งาน เป็นงาน account แต่คุยต่อรองลูกค้าซะส่วนใหญ่ แต่ที่อยากทำเพราะเป็นบริษัทสายงาน logistic ที่อยากทำมากค่ะ
เรื่องก็เลยเกิด
งานขายของ online ที่เราทำอยู่ เราทำด้วยใจล้วนๆ ค่ะ เปิด 7 โมง ปิด 11 โมง รักงานขาย ยิ่งไม่ต้องพูด(ไม่เคยคุยกับลูกค้าเลย เดือนนี้ผ่านไป 80 กว่าราย)ใช้พิมพ์ ดีมากชอบจริงๆ
ลูกค้า inbox เราตอบกลับ เช็คของ วันนึงเรารับ order ไม่ต่ำกว่า 10 ชุด ลูกค้า 6-7 ราย นั้นหมายถึง ตาเรา มือเรา อยู่ที่โทรศัพท์ กับ TABLET
เรามีเวลาส่งลูกไปโรงเรียน นั่งรอลูกเล่นที่สนาม รอคนโตเตะบอล กินข้าวด้วยกัน มันมีความหมายมากค่ะ สำหรับผู้หญิงตัวคนเดียว
แต่พอรับโทรศัพท์เรื่องงาน ความสับสนก็เข้ามาแทน อยากได้งาน อาชีพค้าขายอาจจะไม่มั่นคง ลูกยิ่งโตยิ่งต้องใช้เงิน ถ้าไปทำงานก็จะมีรายได้เพิ่ม
แต่ลูกเราละ.....
เราต้องไปโหนรถเมล์ตั้งแต่ยังไม่ 6 โมง ไปต่อรถไฟฟ้าใต้ดินไปหัวลำโพง เพื่อไปทำงานให้ทัน 8 โมง 6 วัน ต่อสัปดาห์
เย็นไม่ต้องพูดถึง 3 ทุ่มถึงคงดี
แล้วลูกละ.....ร้านเสื้อผ้ายอดขายอาจลดลง เพราะจะเอาเวลาที่ไหนมาตอบลูกค้า post สินค้า
คงมีเวลาตอนนั่งรถ เมล์ รถไฟฟ้ากลับบ้านที่จะขายของ
เราไม่มีใครให้ฝากลูกค่ะ เราเลี้ยงลูกเองมาตลอด 5 ปี
งานที่จะเรียกไปทำเราก็อยากทำเพราะ ชีวิตข้างหน้าเราอายุมากกว่านี้คงยากที่จะได้งานทำ
ความก้าวหน้ามีคะ สูงด้วย แต่จะต้องแลกกับสิ่งที่ลูกเราจะไม่ได้คือแม่
และเราต้องแลกกับการที่ต้องทิ้งให้คนพี่ดูแลคนน้องตามลำพัง เพราะเราคงไม่มีเวลาเหลือสำหรับเขา
ใครพอบอกเราได้ไหมค่ะว่าเราควรทำอย่างไร
เรารู้คะว่า อะไรสำคัญ แต่อาชีพที่มั่นคง กับรายได้ที่ทำให้ลูกสบาย
จะคุ้มไหมค่ะที่จะแลก
ถ้าต้องเลือกที่จะไปทำงานกับเลี้ยงลูก....เราควรทำอย่างไรค่ะ
เราตกงาน เดือน 3/15 แบบ sudden death ค่ะ ตอนอายุ 41 ปี เขาว่าชง ก็เลยอยู่บ้านชงกาแฟกินเอง ซักวันละ 2 มื้อ
ช่วงตกงานก็ด้วยความมีอายุ หางานทำยากมาก เราก็เลยเรียกเงินเดือนไป 25,000 ค่ะ
เรียกแบบกันตาย แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีใครเรียก
นั่งชงกาแฟ ไป เดือนกว่าก็นึกขึ้นได้ว่าเคยขายเสื้อผ้าเด็กค่ะ ชุดนอน BABY GAP etc....
ขายดีมากกกกก
ก็หาทุนไป ฝากงานผู้ใหญ่ไป ที่ต้องรีบมากมาย เพราะเลี้ยงเดียวลูกชาย 2 คนค่ะ 6 กับ 10 ขวบ
ช่วงที่ตกงานเป็นช่วงปิดเทอม เด็กๆ ก็พอหาคนมาช่วยดูแลได้ตอนที่เราตะเวนหางาน ระดมทุน
ผ่านไป ทุนได้ งานไม่ได้ แต่ก็ยังฝันว่าอยากทำงาน แอบเซ็ง
ก็เริ่มขายเสื้อผ้าเด็ก ชุดนอน dress ทำแบบเต็มตัวทุ่มเทมาก
เด็กเปิดเทอม ก็มีเวลารับส่งลูก คนโตก็เตะบอลไปนั่งรอกันถึง 1 ทุ่ม กลับบ้าน กินข้าว
รายได้จากการขายเสื้อผ้าก็ประมาณเงินเดือนที่เรียกไปนะค่ะ มากกว่าบ้าง น้อยกว่าบ้าง
ก็คิดว่าจะเพิ่มการทำงาน เพิ่มของมากขึ้นไปอีก
จนเมื่อวานได้รับโทรศัพท์ พี่ที่ขอให้ช่วยหางาน ก็ฝากงานให้ เพราะ profile เรียนหนังสือ ถือว่าคุ้มที่จะจ้าง(ศิษย์เก่าสถาบันเดียวกัน)
ก็คุยกับพี่เขาก็รู้ scope งาน เป็นงาน account แต่คุยต่อรองลูกค้าซะส่วนใหญ่ แต่ที่อยากทำเพราะเป็นบริษัทสายงาน logistic ที่อยากทำมากค่ะ
เรื่องก็เลยเกิด
งานขายของ online ที่เราทำอยู่ เราทำด้วยใจล้วนๆ ค่ะ เปิด 7 โมง ปิด 11 โมง รักงานขาย ยิ่งไม่ต้องพูด(ไม่เคยคุยกับลูกค้าเลย เดือนนี้ผ่านไป 80 กว่าราย)ใช้พิมพ์ ดีมากชอบจริงๆ
ลูกค้า inbox เราตอบกลับ เช็คของ วันนึงเรารับ order ไม่ต่ำกว่า 10 ชุด ลูกค้า 6-7 ราย นั้นหมายถึง ตาเรา มือเรา อยู่ที่โทรศัพท์ กับ TABLET
เรามีเวลาส่งลูกไปโรงเรียน นั่งรอลูกเล่นที่สนาม รอคนโตเตะบอล กินข้าวด้วยกัน มันมีความหมายมากค่ะ สำหรับผู้หญิงตัวคนเดียว
แต่พอรับโทรศัพท์เรื่องงาน ความสับสนก็เข้ามาแทน อยากได้งาน อาชีพค้าขายอาจจะไม่มั่นคง ลูกยิ่งโตยิ่งต้องใช้เงิน ถ้าไปทำงานก็จะมีรายได้เพิ่ม
แต่ลูกเราละ.....
เราต้องไปโหนรถเมล์ตั้งแต่ยังไม่ 6 โมง ไปต่อรถไฟฟ้าใต้ดินไปหัวลำโพง เพื่อไปทำงานให้ทัน 8 โมง 6 วัน ต่อสัปดาห์
เย็นไม่ต้องพูดถึง 3 ทุ่มถึงคงดี
แล้วลูกละ.....ร้านเสื้อผ้ายอดขายอาจลดลง เพราะจะเอาเวลาที่ไหนมาตอบลูกค้า post สินค้า
คงมีเวลาตอนนั่งรถ เมล์ รถไฟฟ้ากลับบ้านที่จะขายของ
เราไม่มีใครให้ฝากลูกค่ะ เราเลี้ยงลูกเองมาตลอด 5 ปี
งานที่จะเรียกไปทำเราก็อยากทำเพราะ ชีวิตข้างหน้าเราอายุมากกว่านี้คงยากที่จะได้งานทำ
ความก้าวหน้ามีคะ สูงด้วย แต่จะต้องแลกกับสิ่งที่ลูกเราจะไม่ได้คือแม่
และเราต้องแลกกับการที่ต้องทิ้งให้คนพี่ดูแลคนน้องตามลำพัง เพราะเราคงไม่มีเวลาเหลือสำหรับเขา
ใครพอบอกเราได้ไหมค่ะว่าเราควรทำอย่างไร
เรารู้คะว่า อะไรสำคัญ แต่อาชีพที่มั่นคง กับรายได้ที่ทำให้ลูกสบาย
จะคุ้มไหมค่ะที่จะแลก