ช่วงหลังมีคนแชร์ประสบการณ์ผีๆกันเยอะมาก จนอดไม่ได้ที่จะมาแชร์เรื่องของตัวเองบ้าง
ย้อนไปประมาณเมื่อหลายปีที่แล้ว ตอนที่เราอายุประมาณ 19 ปี ตอนนั้นเป็นปีที่เราเจอเรื่องแบบนี้เยอะมากกกก
ตอนนั้นยังเป็นนิสิตสถาปัตย์อยู่ปี 4 ขึ้นปี 5 ประมาณนี้ค่ะ
ใครที่เรียนคณะนี้จะรู้ดีว่ามันต้องอดหลับอดนอนมากขนาดไหน เพื่อทำงานส่งอาจารย์ทันตามกำหนด
เมื่ออดนอนมากๆเข้า ไม่ใช่แค่ร่างกายจะอ่อนแออย่างเดียวนะคะ จิตก็อ่อนไปด้วย.....
( นี่เป็นความเข้าใจส่วนตัวนะ ผิดพลาดต้องขออภัยค่ะ)
สภาพคนที่มีจิตอ่อน ตามที่เข้าใจ ก็จะจูนติดกับคลื่นวิญญาณต่างๆ จึงทำให้เห็น และได้ยินในสิ่งที่คนอื่นไม่เห็นและไม่ได้ยินค่ะ.....
เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องจริงที่เกิดกับตัวเอง และเป็นเพียงเรื่องหนึ่งในหลายๆเรื่องที่เกิดขึ้นในบ้านของเราเอง
ใครจะเชื่อหรือไม่เชื่อ เอาตามสบายใจเลยค่ะ อ่านแค่บันเทิงก็ได้ค่ะ
บ้านเราอยู่ในอาคารพานิชย์กลางสี่แยกใหญ่ย่านห้วยขวางค่ะ สมัยที่อยู่ตรงนั้นจะมี
อุบัติเหตุรถชนคนเสียชีวิตบ่อยครั้ง เพราะยังไม่มีการทำอุโมงค์รอดแบบปัจจุบัน พวกมอเตอร์ไซค์ฝ่าไฟแดงนี่โดนกันประจำค่ะ
วันนั้นเป็นวันส่งโปรเจคสุดท้ายก่อนขึ้นปี 5 เราอดนอนมาหลายคืนมากๆ
หลังจากนั่งรถเมล์กลับจากมหาลัยมาที่บ้าน ถึงบ้านเวลาประมาณ 3 ทุ่ม รู้สึกเหนื่อยมากจนมาถึงก็มุ่งเข้าห้องนอนเลยค่ะ
เราวางของ แล้วก็ทิ้งตัวลงนอนกลางห้อง
( นึกภาพตามนะคะ ห้องของเรา ประตูอยู่ตรงกลาง เปิดประตูมาทางขวาจะเจอพื้นที่นั่งทำงานครึ่งห้อง
แล้วก็มีหน้าต่างอยู่หลังโต๊ะทำงาน อีกครึ่งห้องทางซีกซ้าย คุณแม่สร้างเป็นตั่งไม้ยกระดับขึ้นมาประมาณ 30 เซน
ไว้เป็นส่วนนอนกลิ้งเล่น เราไม่มีฟูกนอนนะคะ จะมีก็แค่เบาะพับเป็นตอนๆที่กางออกมานอนได้ 1 คนพอดีๆ
ตรงกลางพื้นที่ตั่งจะมีพัดลมเพดานแขวนอยู่ 1 ตัว)
ต่อนะคะ..
เราทิ้งตัวลงนอนกับพื้นตรงกลางห้อง หันหลังให้ประตู โดยไม่ใช่ตำแหน่งที่วางเบาะพับไว้นอนประจำ
และยังหันหัวไปในทิศทางที่ไม่เคยนอนอีกด้วย มันเหนื่อยจนไม่สนใจอะไรแล้วค่ะตอนนั้น
หลับไปได้สักพักใหญ่ เริ่มรู้สึกหนักตัว ขยับไม่ได้ ก็รู้ตัวแล้วค่ะ ว่าโดนแล้วล่ะ.. มาเป็นแพทเทิร์นนี้
พยายามขยับตัวแค่ไหนก็ไม่ได้ค่ะ เลยลองรวบรวมกำลังสักพัก ก็มีเสียงบิดลูกบิดและเปิดประตูแอ๊ดดดดด....
ก็นอนฟังอยู่แป๊บนึง ก็รู้ค่ะว่าคงไม่ใช่คนในบ้านแน่ๆ เปิดประตูมาดึกขนาดนี้แต่เงียบ....ไม่พูดอะไรเลย
เรายังคงขยับตัวหันไปดูไม่ได้ ไม่มีแรงเลย ได้แค่ลืมตาเห็นผนังเท่านั้น
หลังจากนั้นแค่แป๊บเดียว ก็โดนเลยค่ะ เค้าหมุนควงเราอย่างเร็ว...คือไม่ได้หมุนเป็นวงกลมบนพื้นเหมือนนาฬิกานะคะ
แต่ถูกหมุนเสมือนเรามีแกนเสียบกลางลำตัว แล้วหมุนแกนนั้นไปเรื่อยๆเหมือนไก่ย่างน่ะค่ะ แต่หมุนเร็วๆ
รอบแรกค่ะ หมุนเร็วมาก หมุนทวนเข็ม ภาพที่เห็นคือผนังฝั่งที่เรานอนแล้วก็มุดลงไปใต้พื้นตั่งซึ่งเป็นความมืด
โผล่ขึ้นมาเป็นหน้าต่างฝั่งทำงาน แล้วก็เพดานห้องที่มีพัดลม แล้วก็ผนังฝั่งนอน แล้วก็มืดไปอยู่ใต้ตั่ง
มาเป็นหน้าต่างฝั่งทำงาน เพดาน/พัดลม ผนังฝั่งนอน มืดใต้ตั่ง หน้าต่างฝั่งทำงาน เพดาน/พัดลม ผนังฝั่งนอน มืดใต้ตั่ง....
( นึกภาพว่าเรานอนลืมตา แล้วหมุนแกนไปเรื่อยๆ อธิบายให้เข้าใจลำบากมากค่ะ แต่เพื่อนๆที่เรียนด้วยกันตอนนั้นมันจะเก็ตทันที
เพราะมาบ้านเรากันบ่อยๆ )
วนอยู่อย่างนี้เป็นสิบรอบแล้วก็หยุด พอหยุดเราก็พยายามรวบรวมกำลังเพื่อลุกขึ้น ก็ยังไม่มีแรงพอค่ะ
แล้วก็รู้สึกงงๆ ว่าคนนี้ (ผีนี้) ไม่พอใจอะไรถึงทำกับเราอย่างนี้
คิดยังไม่ทันเสร็จ ก็ต่อรอบสองค่ะ....
รอบสองนี้ หมุนสลับทิศกับด้านแรก หมุนตามเข็ม เร็วเหมือนเดิม แต่ sequence ของภาพที่เห็นจะสลับกัน
เป็นเพดาน/พัดลม หน้าต่างฝั่งทำงาน มืดใต้ตั่ง ผนังฝั่งนอน เพดาน/พัดลม หน้าต่างฝั่งทำงาน
หมุนวนอยู่อย่างนี้อีกประมาณ 10 รอบแล้วก็หยุด.... เงียบไปสักพัก.... แล้วก็มีเสียงพูดดังชัดเจนขึ้นว่า
"....เมิงออกไป!!!! เมิงออกไปเลย!!!!...."
เท่านั้นแหละค่ะ เรารวบรวมกำลังเฮือกสุดท้ายสำเร็จ ลุกขึ้น ออกจากห้อง แล้ววิ่งไปหาห้องนอนแม่ทันทีค่ะ
พอมาเล่าให้พี่ชายฟัง ก็สันนิษฐานว่าคงไปนอนทับที่เค้าละมัง
ตอนที่โดนหมุน ในความเป็นจริง เราควรจะเห็นเค้าที่ยืนไล่เราอยู่ แต่กลับไม่เห็นนะคะ แต่ความรู้สึกมันบอกว่าเป็นผู้หญิง
หน้าตามอมแมม ผมย้อมสีอ่อนน้ำตาลแดงๆ แต่งตัวด้วยเสื้อยืดเก่าๆสีมอๆ กางเกงขาสั้นสีดำ....
มาทราบภายหลังว่าที่สี่แยกนั้น มีผู้หญิงขายพวงมาลัยโดนอุบัติเหตุรถชนเสียชีวิต
ซึ่งจนตอนนี้ เราก็ยังไม่ทราบนะคะ ว่าเค้าคือคนที่มาไล่เราในวันนั้นหรือปล่าว
( แต่ก็ไม่อยากรู้หรอกค่ะ...กลัว...)
เรื่องของเราสั้นๆนะคะ..ยังมีอีกหลายเรื่อง แต่สั้นๆหมดเลย
เพื่อนๆคนไหนมีประสบการณ์นอนทับที่คนอื่น มาร่วมแชร์กันนะคะ ^_^
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ
ผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคะ
เคยนอนทับที่คนอื่น ( ผี ) กันบ้างไหมคะ
ย้อนไปประมาณเมื่อหลายปีที่แล้ว ตอนที่เราอายุประมาณ 19 ปี ตอนนั้นเป็นปีที่เราเจอเรื่องแบบนี้เยอะมากกกก
ตอนนั้นยังเป็นนิสิตสถาปัตย์อยู่ปี 4 ขึ้นปี 5 ประมาณนี้ค่ะ
ใครที่เรียนคณะนี้จะรู้ดีว่ามันต้องอดหลับอดนอนมากขนาดไหน เพื่อทำงานส่งอาจารย์ทันตามกำหนด
เมื่ออดนอนมากๆเข้า ไม่ใช่แค่ร่างกายจะอ่อนแออย่างเดียวนะคะ จิตก็อ่อนไปด้วย.....
( นี่เป็นความเข้าใจส่วนตัวนะ ผิดพลาดต้องขออภัยค่ะ)
สภาพคนที่มีจิตอ่อน ตามที่เข้าใจ ก็จะจูนติดกับคลื่นวิญญาณต่างๆ จึงทำให้เห็น และได้ยินในสิ่งที่คนอื่นไม่เห็นและไม่ได้ยินค่ะ.....
เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องจริงที่เกิดกับตัวเอง และเป็นเพียงเรื่องหนึ่งในหลายๆเรื่องที่เกิดขึ้นในบ้านของเราเอง
ใครจะเชื่อหรือไม่เชื่อ เอาตามสบายใจเลยค่ะ อ่านแค่บันเทิงก็ได้ค่ะ
บ้านเราอยู่ในอาคารพานิชย์กลางสี่แยกใหญ่ย่านห้วยขวางค่ะ สมัยที่อยู่ตรงนั้นจะมี
อุบัติเหตุรถชนคนเสียชีวิตบ่อยครั้ง เพราะยังไม่มีการทำอุโมงค์รอดแบบปัจจุบัน พวกมอเตอร์ไซค์ฝ่าไฟแดงนี่โดนกันประจำค่ะ
วันนั้นเป็นวันส่งโปรเจคสุดท้ายก่อนขึ้นปี 5 เราอดนอนมาหลายคืนมากๆ
หลังจากนั่งรถเมล์กลับจากมหาลัยมาที่บ้าน ถึงบ้านเวลาประมาณ 3 ทุ่ม รู้สึกเหนื่อยมากจนมาถึงก็มุ่งเข้าห้องนอนเลยค่ะ
เราวางของ แล้วก็ทิ้งตัวลงนอนกลางห้อง
( นึกภาพตามนะคะ ห้องของเรา ประตูอยู่ตรงกลาง เปิดประตูมาทางขวาจะเจอพื้นที่นั่งทำงานครึ่งห้อง
แล้วก็มีหน้าต่างอยู่หลังโต๊ะทำงาน อีกครึ่งห้องทางซีกซ้าย คุณแม่สร้างเป็นตั่งไม้ยกระดับขึ้นมาประมาณ 30 เซน
ไว้เป็นส่วนนอนกลิ้งเล่น เราไม่มีฟูกนอนนะคะ จะมีก็แค่เบาะพับเป็นตอนๆที่กางออกมานอนได้ 1 คนพอดีๆ
ตรงกลางพื้นที่ตั่งจะมีพัดลมเพดานแขวนอยู่ 1 ตัว)
ต่อนะคะ..
เราทิ้งตัวลงนอนกับพื้นตรงกลางห้อง หันหลังให้ประตู โดยไม่ใช่ตำแหน่งที่วางเบาะพับไว้นอนประจำ
และยังหันหัวไปในทิศทางที่ไม่เคยนอนอีกด้วย มันเหนื่อยจนไม่สนใจอะไรแล้วค่ะตอนนั้น
หลับไปได้สักพักใหญ่ เริ่มรู้สึกหนักตัว ขยับไม่ได้ ก็รู้ตัวแล้วค่ะ ว่าโดนแล้วล่ะ.. มาเป็นแพทเทิร์นนี้
พยายามขยับตัวแค่ไหนก็ไม่ได้ค่ะ เลยลองรวบรวมกำลังสักพัก ก็มีเสียงบิดลูกบิดและเปิดประตูแอ๊ดดดดด....
ก็นอนฟังอยู่แป๊บนึง ก็รู้ค่ะว่าคงไม่ใช่คนในบ้านแน่ๆ เปิดประตูมาดึกขนาดนี้แต่เงียบ....ไม่พูดอะไรเลย
เรายังคงขยับตัวหันไปดูไม่ได้ ไม่มีแรงเลย ได้แค่ลืมตาเห็นผนังเท่านั้น
หลังจากนั้นแค่แป๊บเดียว ก็โดนเลยค่ะ เค้าหมุนควงเราอย่างเร็ว...คือไม่ได้หมุนเป็นวงกลมบนพื้นเหมือนนาฬิกานะคะ
แต่ถูกหมุนเสมือนเรามีแกนเสียบกลางลำตัว แล้วหมุนแกนนั้นไปเรื่อยๆเหมือนไก่ย่างน่ะค่ะ แต่หมุนเร็วๆ
รอบแรกค่ะ หมุนเร็วมาก หมุนทวนเข็ม ภาพที่เห็นคือผนังฝั่งที่เรานอนแล้วก็มุดลงไปใต้พื้นตั่งซึ่งเป็นความมืด
โผล่ขึ้นมาเป็นหน้าต่างฝั่งทำงาน แล้วก็เพดานห้องที่มีพัดลม แล้วก็ผนังฝั่งนอน แล้วก็มืดไปอยู่ใต้ตั่ง
มาเป็นหน้าต่างฝั่งทำงาน เพดาน/พัดลม ผนังฝั่งนอน มืดใต้ตั่ง หน้าต่างฝั่งทำงาน เพดาน/พัดลม ผนังฝั่งนอน มืดใต้ตั่ง....
( นึกภาพว่าเรานอนลืมตา แล้วหมุนแกนไปเรื่อยๆ อธิบายให้เข้าใจลำบากมากค่ะ แต่เพื่อนๆที่เรียนด้วยกันตอนนั้นมันจะเก็ตทันที
เพราะมาบ้านเรากันบ่อยๆ )
วนอยู่อย่างนี้เป็นสิบรอบแล้วก็หยุด พอหยุดเราก็พยายามรวบรวมกำลังเพื่อลุกขึ้น ก็ยังไม่มีแรงพอค่ะ
แล้วก็รู้สึกงงๆ ว่าคนนี้ (ผีนี้) ไม่พอใจอะไรถึงทำกับเราอย่างนี้
คิดยังไม่ทันเสร็จ ก็ต่อรอบสองค่ะ....
รอบสองนี้ หมุนสลับทิศกับด้านแรก หมุนตามเข็ม เร็วเหมือนเดิม แต่ sequence ของภาพที่เห็นจะสลับกัน
เป็นเพดาน/พัดลม หน้าต่างฝั่งทำงาน มืดใต้ตั่ง ผนังฝั่งนอน เพดาน/พัดลม หน้าต่างฝั่งทำงาน
หมุนวนอยู่อย่างนี้อีกประมาณ 10 รอบแล้วก็หยุด.... เงียบไปสักพัก.... แล้วก็มีเสียงพูดดังชัดเจนขึ้นว่า
"....เมิงออกไป!!!! เมิงออกไปเลย!!!!...."
เท่านั้นแหละค่ะ เรารวบรวมกำลังเฮือกสุดท้ายสำเร็จ ลุกขึ้น ออกจากห้อง แล้ววิ่งไปหาห้องนอนแม่ทันทีค่ะ
พอมาเล่าให้พี่ชายฟัง ก็สันนิษฐานว่าคงไปนอนทับที่เค้าละมัง
ตอนที่โดนหมุน ในความเป็นจริง เราควรจะเห็นเค้าที่ยืนไล่เราอยู่ แต่กลับไม่เห็นนะคะ แต่ความรู้สึกมันบอกว่าเป็นผู้หญิง
หน้าตามอมแมม ผมย้อมสีอ่อนน้ำตาลแดงๆ แต่งตัวด้วยเสื้อยืดเก่าๆสีมอๆ กางเกงขาสั้นสีดำ....
มาทราบภายหลังว่าที่สี่แยกนั้น มีผู้หญิงขายพวงมาลัยโดนอุบัติเหตุรถชนเสียชีวิต
ซึ่งจนตอนนี้ เราก็ยังไม่ทราบนะคะ ว่าเค้าคือคนที่มาไล่เราในวันนั้นหรือปล่าว
( แต่ก็ไม่อยากรู้หรอกค่ะ...กลัว...)
เรื่องของเราสั้นๆนะคะ..ยังมีอีกหลายเรื่อง แต่สั้นๆหมดเลย
เพื่อนๆคนไหนมีประสบการณ์นอนทับที่คนอื่น มาร่วมแชร์กันนะคะ ^_^
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ
ผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคะ