คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
เหมือนเราเลย
เราชอบเพื่อนในห้อง ไม่ได้สนิทอะไรมากแต่ก็คุยกันบ้าง เราไม่ได้บอกชอบไปเลยทันทีนะ แอบสังเกตุและพูดคุยกันเป็นปกติไปเรื่อยๆเพื่อดูนิสัยอ่ะ พอผ่านไปได้ 6 เดือนเราก็บอกชอบเลยแหละ แน่นอนอกหักดังตู้มมมม 55555 เพราะเขาคนนั้นมีคนที่ชอบแล้ว แต่ก็ยังคุยกันเรื่อยๆนะ เราเป็นคนชอบใครจริงจังมากแต่ก็ไม่ยุ่มย่ามมากไปอ่ะ ก็เป็นเพื่อนกันปกติต่อไป แค่แอบชอบอยู๋ในใจ แต่ก็แอบแสดงความเป็นห่วงเป็นใยมากกว่าเพื่อนไปบ้าง แต่เขาคนนั้นก็ไม่ว่าอะไร พอระยะหลังๆก็เริ่มสนิทกันเริ่มไปเที่ยวด้วยกัน (แต่มีคนอื่นไปด้วย) คือเรากับเขาคนนั้นเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะ ความสัมพันธ์ของเรา2คนเริ่มพัฒนาเป็นคุยโทรศัพท์กันทุกวัน ทำงานกลุ่มด้วยกันตลอด นั่งใกล้กัน กลับบ้านด้วยกัน จนคนรอบข้างคิดว่าเป็นแฟนกันแล้ว แต่จริงๆก็เปล่า ไม่ได้เป็น
ระยะการเวลาแอบชอบล่วงเลยไป จะเข้าปีที่2 (มุ่งมั่นป่ะล่ะ รักเดียวใจเดียวฝุดๆ) เราเริ่มเหนื่อยที่จะแอบชอบ ด้วยความหมดความอดทนของเรา เราเลยถามเขาคนนั้นว่า"รู้หรือเปล่าว่าเรายังชอบแกอยู่อ่ะ" เขาคนนั้นตอบมาว่า"รู้" เราก็เลยถามว่า " อยู๋ด้วยกันขาดนี้ สนิทกันขนาดนี้ ไม่คิดจะคบกันหรอ " เขาคนนั้นตอบมาอย่างชัดว่า " ไม่คิดจะเป็นแฟนกับเธอ เป็นเพื่อนอ่ะดีแล้ว " เราแบบไอ้_ คือรู้สึกแย่มาก จนเราเดินหนีออกมา (อย่างกะนางเอกแหนะ) แล้วเขาคนนั้นก็เดินตามมา แล้วก็จับมือเรา ชวนเราคุย เราโมโหมากเลยไล่ให้เขาคนนั้นไป แต่มันไม่ไป แต่กลับพูดว่า " เป็นแฟนกันนะ " เรางงมากกก ถามว่าเล่นอะไร เขาคนนั้นก็ไม่ตอบนะยิ้มอย่างเดียว เราก็ได้แต่งงมาจนทุกวันนี้แหละ 5555
ตอนนี้เรากับเขาคนนั้น คบกันมา 3 ปีกว่าละ เราถามทุกวันครบรอบว่า " ทำไมเล่นตัวตั้ง 2 ปี ถ้าตกลงตั้งนาน เราคงไม่ต้องเหนื่อย " เขาคนนั้นตอบมาว่า " เราไม่เคยมีแฟน ไม่เคยมีคนมาชอบ ทำอะไรไม่ถูกหรอก แต่วินาทีที่เธอเดินหนีเราวันนั้น มันทำให้เรารู้สึกว่าปล่อยเธอไปไม่ได้ ก็เลยวิ่งตามไปแล้วขอเป็นแฟนซะเลย "
จริงๆการชอบเพื่อนมันเสี่ยงสูงนะ มีโอกาสเลยคุยกันไปเลย แต่เรากล้าเสี่ยงเราไม่อยากเก็บความรู้สึกไว้ให้อึดอัด สู้บอกไปเลยแม้จะเจ็บก็ยอม เผื่อฟลุ๊คเขาใจตรงกับเรา อิอิ
ยังไงก็ขอให้จขกท สู้ๆนะคะ
เราชอบเพื่อนในห้อง ไม่ได้สนิทอะไรมากแต่ก็คุยกันบ้าง เราไม่ได้บอกชอบไปเลยทันทีนะ แอบสังเกตุและพูดคุยกันเป็นปกติไปเรื่อยๆเพื่อดูนิสัยอ่ะ พอผ่านไปได้ 6 เดือนเราก็บอกชอบเลยแหละ แน่นอนอกหักดังตู้มมมม 55555 เพราะเขาคนนั้นมีคนที่ชอบแล้ว แต่ก็ยังคุยกันเรื่อยๆนะ เราเป็นคนชอบใครจริงจังมากแต่ก็ไม่ยุ่มย่ามมากไปอ่ะ ก็เป็นเพื่อนกันปกติต่อไป แค่แอบชอบอยู๋ในใจ แต่ก็แอบแสดงความเป็นห่วงเป็นใยมากกว่าเพื่อนไปบ้าง แต่เขาคนนั้นก็ไม่ว่าอะไร พอระยะหลังๆก็เริ่มสนิทกันเริ่มไปเที่ยวด้วยกัน (แต่มีคนอื่นไปด้วย) คือเรากับเขาคนนั้นเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะ ความสัมพันธ์ของเรา2คนเริ่มพัฒนาเป็นคุยโทรศัพท์กันทุกวัน ทำงานกลุ่มด้วยกันตลอด นั่งใกล้กัน กลับบ้านด้วยกัน จนคนรอบข้างคิดว่าเป็นแฟนกันแล้ว แต่จริงๆก็เปล่า ไม่ได้เป็น
ระยะการเวลาแอบชอบล่วงเลยไป จะเข้าปีที่2 (มุ่งมั่นป่ะล่ะ รักเดียวใจเดียวฝุดๆ) เราเริ่มเหนื่อยที่จะแอบชอบ ด้วยความหมดความอดทนของเรา เราเลยถามเขาคนนั้นว่า"รู้หรือเปล่าว่าเรายังชอบแกอยู่อ่ะ" เขาคนนั้นตอบมาว่า"รู้" เราก็เลยถามว่า " อยู๋ด้วยกันขาดนี้ สนิทกันขนาดนี้ ไม่คิดจะคบกันหรอ " เขาคนนั้นตอบมาอย่างชัดว่า " ไม่คิดจะเป็นแฟนกับเธอ เป็นเพื่อนอ่ะดีแล้ว " เราแบบไอ้_ คือรู้สึกแย่มาก จนเราเดินหนีออกมา (อย่างกะนางเอกแหนะ) แล้วเขาคนนั้นก็เดินตามมา แล้วก็จับมือเรา ชวนเราคุย เราโมโหมากเลยไล่ให้เขาคนนั้นไป แต่มันไม่ไป แต่กลับพูดว่า " เป็นแฟนกันนะ " เรางงมากกก ถามว่าเล่นอะไร เขาคนนั้นก็ไม่ตอบนะยิ้มอย่างเดียว เราก็ได้แต่งงมาจนทุกวันนี้แหละ 5555
ตอนนี้เรากับเขาคนนั้น คบกันมา 3 ปีกว่าละ เราถามทุกวันครบรอบว่า " ทำไมเล่นตัวตั้ง 2 ปี ถ้าตกลงตั้งนาน เราคงไม่ต้องเหนื่อย " เขาคนนั้นตอบมาว่า " เราไม่เคยมีแฟน ไม่เคยมีคนมาชอบ ทำอะไรไม่ถูกหรอก แต่วินาทีที่เธอเดินหนีเราวันนั้น มันทำให้เรารู้สึกว่าปล่อยเธอไปไม่ได้ ก็เลยวิ่งตามไปแล้วขอเป็นแฟนซะเลย "
จริงๆการชอบเพื่อนมันเสี่ยงสูงนะ มีโอกาสเลยคุยกันไปเลย แต่เรากล้าเสี่ยงเราไม่อยากเก็บความรู้สึกไว้ให้อึดอัด สู้บอกไปเลยแม้จะเจ็บก็ยอม เผื่อฟลุ๊คเขาใจตรงกับเรา อิอิ
ยังไงก็ขอให้จขกท สู้ๆนะคะ
แสดงความคิดเห็น
เคยมีไหมตอนแรกเค้าบอกเป็นได้แค่เพื่อน แล้วหลังจากนั้นคบกันเป็นแฟน