วันนี้ขอเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นจนทำให้กังวลใจ รู้สึกว่าผิด เหมือนเป็นคนเห็นแก่ตัว เราเรียนมหาลัยแห่งหนึ่ง ปี2 เรามีแฟนแล้วแต่เรียนคนละที่ และมีเวลาพบกันไม่มากนัก ตลอดการคบหามาเกือบ3ปี ฉันไม่เคยคิดมีใคร ไม่คุยกับใครหรือแอบปลื้มใครทั้งนั้น จนมาวันนี้รุ่นน้องในสาขาเข้ามาในชีวิต เราได้ไปทำค่ายด้วยกันเป็นเวลา5วัน แต่เริ่มคุยกัน สนิทกัน ช่วง2วันสุดท้าย วันที่กลับจากค่ายน้องเค้าก็มาส่งที่หอพัก(หอใน)แล้วก็แยกย้ายกัน บทสนทนาบนโลกออนไลน์ก็เป็นไปตามปกติ เราเริ่มรู้แล้วว่าน้องคงคิดอะไรกับเรา จนสุดท้ายน้องก็สารภาพ แต่ก็รู้ว่าเรามีแฟนแล้ว เราเองก็เป็นคนบอกเองด้วย ต่างฝ่ายต่างก็อึดอัด เพราะเราเองก็ไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ เพราะอย่างไรเราก็คงไม่เลิกกับแฟนแน่ๆ แต่เรารู้สึกผิดที่ไปทำร้ายใจผู้ชายคนนึงที่มอบความรู้สึกดีๆให้ แม้จะเป็นการทำร้ายโดยไม่ตั้งใจก็ตาม จะเลิกคุยไปเลยก็น้องที่เราต้องดูแล เพราะเป็นน้องสาขาด้วย ในค่ายที่เราทำด้วย และดูเป็นการทำร้ายจิตใจน้องมากๆ แต่ถ้าคุยก้เหมือนไปให้ความหวังอีก ไม่ว่าจะทางใดก็เจ็บ ยิ่งถ้าแฟนเรารู้ก็คงไม่ไว้ใจเรา ทั้งเรื่องการไปเรียน การไปทำค่ายครั้งต่อๆไปอีก กังวลมากๆ ไม่อยากทำให้ใครรู้สึกไม่ดี คนถูกรักใช่ว่าดีเสมอไป รู้สึกผิดทุกทาง จะคุยก็ดูเหมือนนอกใจแฟน ให้ความหวังน้อง จะไม่คุยเลยก็ดูไปทำร้ายจิตใจน้องแบบทิ้งขว้างตัดเยื่อใย ขอโทษที่ไปทำให้ชีวิตน้องวุ่นวายใจนะ ถ้ามีทางออกสักทางให้เรื่องแบบนี้ก็คงดี แต่เรื่องของความรู้สึกมันละเอียดอ่อน และบังคับใครไม่ได้จริงๆ จะพยายามวางตัวให้ดีเท่าที่ทำได้นะ
คนถูกรัก ไม่ว่าทางไหนก็ผิด