*จขกท แค่อยากระบาย
   เริ่มเลยละกัน
จขกท มีแฟนอยู่คนหนึ่งเป็นคนที่แสนธรรมดาหากมองภายนอก ตอนที่รู้จักเขาครั้งแรกไม่เคยแม้แต่จะมีสิ่งที่ "น่าสนใจ" เลยตอนอยู่กับเพื่อนค่อนข้างจะตลกหัวเราะขำได้ตลอด ตอนแรกก็คิดว่าเห้ยเป็นไรบ้าหรือมีอารมณ์ขัน แต่พอได้อยู่กับเขาก็รู้สึกดีนะแต่ไม่ได้เรียกว่าชอบหรือเกินเลยไปกว่าเพื่อนเลย เพราะตอนนี้ไม่อยากที่จะมีแฟนหรือคบใคร
  ตอนที่เห็นหน้าเค้าครั้งแรกก็อดขำไม่ได้ *(ลืมตาทีเถอะ)
  วันนึงเราต้องตื่นแต่เช้าแต่เราเป็นคนตื่นยากมาก 5555 เลยฝากเขาปลุกหน่อยนะโทรมายังไงก็ได้ที่ตื่นเขาก็โทรมาปลุกตามที่ฝากไว้ แต่ไลน์ของเขาก็แอดเรามาเพราะมีเบอร์อยู่เราก็งงๆตอนแรกใคร? ก็เลยทักไป
เรา : ใครอะ?
เขา : เจ
      ..จบบทสนทนา(ไม่ได้คุยไรกันต่อเลย)
เราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆเพราะเขาบอกว่าอยู่กับเราแล้วตลกดีขำดีอยู่ดีละมีความสุข แต่เราทั้งคู่ก็ไม่ได้คิดอะไรกันไปมากกว่าเพื่อนเลยเพราะเขาไม่เคยมีใครและไม่อยากจะมีใคร(เขาบอก)  เมื่อก่อนเขาเป็นคนพูดน้อยคุยน้อยถามคำตอบคำบ้างถามเราบ้างพอเป็นพิธี พอมานานๆไปเราทั้งคู่ก็คุยกันมากขึ้น
    จนเราคบกัน ตอนนั้นก็ไม่คิดเลยว่าจะได้คบกันเพราะต่างคนต่างไม่ได้คิดอะไรกันจริงๆ สำหรับเราแล้วเราอยู่กับเขาแล้วมีความสุขนะ เขาดูแลเราดี เป็นห่วงบ่อยๆ ส่วนตัวเราแล้วเป็นโรคประจำตัวชนิดหนึ่งโดยที่ไม่รู้ว่าจะรักษาให้หายได้ไหมเวลาของเราเหลือน้อยแล้วนะ แต่เราก็ยังไม่ได้บอกเขาเลยไม่อยากให้เขาต้องมาเป็นห่วงต้องมาเครียดคิดมากเพราะเรามันทำให้เรารู้สึกไม่ดีเอามากๆเลยแหละ จากที่เป็นคนที่ไม่ใช่สเปคเราเลยด้วยซ้ำเป็นคนที่เราไม่เคยคิดจะคบด้วยเลย กลับกลายเป็นคนที่น่ารักสำหรับเราที่สุดเลยแหละ เป็นคนที่มีความอ่อนโยนมากกกพูดเพราะอยู่ด้วยแล้วสบายใจมากๆเลยอยู่ด้วยกันไม่จำเป็นต้องใส่หน้ากากใส่กันเลย อะไรที่ไม่สบายใจก็บอกกันตลอดไม่ว่าจะยังไงเค้าก็ไม่ทำตัวแย่ๆใส่เราเลยตั้งแต่แรกจนถึงตอนนึ้เขาค่อนข้างที่จะเหมือนเดิมเกือบจะทุกอย่างเลย
    มีช่วงๆหนึ่งที่เราทะเลาะกันเยอะมากโดยที่ทั้งคู่เริ่มสับสนว่าเรา"ยังรักกันอยู่มั้ย?" เราทั้งคู่เลยตัดสินใจจะเลิกกัน(แฟนของเราต้องไปเรียนต่อที่อเมริกาประมาณ 4 ปี) เราเลยกะจะใช้เวลาเนี้ยมาเป็นเครื่องช่วยตัดสินความรักของเรา แต่แล้ว...เราก็หลุดพูดคำๆนึงออกไป
    "เค้าไม่รู้นะว่าจะอยู่รอได้นานแค่ไหน"
เขาก็งงๆไปแปปนึงแล้วถามว่าอะไรหรอ? เป็นอะไรหรือเปล่า เราก็มาคิดว่าเราหลุดออกไปได้ยังไงจนสุดท้ายเราก็ต้องบอกเขาไป แต่อยู่ดีๆเขาก็ร้องให้ขึ้นมาแล้วบอกว่า "ขอโทษ" เค้าจะไม่พิสูจน์อะไรแล้ว เค้าขออยู่กับเตงแบบนี้ต่อไปนะเค้ารักเตงจริงๆ
     ส่วนตัวเราแล้วอดคิดไม่ได้เลยว่าเค้ากลับมาเพราะเค้า "รัก" หรือ "สงสาร" เราก็เลยถามเค้าไปตรงๆนั่นแหละว่าเพราะอะไรถึงเลือกที่จะอยู่เขาก็ตอบกลับมาว่าเพราะรักและอยากดูแลจริงๆ อยากอยู่ข้างๆ อยากดูแล พอหลังจากนั้นมาเขาก็ดูแลเราตลอดเรื่อยๆ ดูแลมากขึ้นกินข้าวหรือยัง เป็นไงบ้าง รู้สึกไม่ดีหรือเปล่า ยอมรับเลยว่าตอนนั้นเรารู้สึกไม่ดีเลยที่แฟนของเราต้องคิดมากเรื่องของเราและดูเราเหมือนเป็นภาระจริงๆ แต่อาการของเราก็เริ่มแย่ขึ้นเรื่อยๆ
     เรารู้สึกว่าตัวเราไม่รู้จะทนได้อีกนานแค่ไหน สภาพจิตใจหรือสุขภาพตอนนี้เข้าขั้นแย่ทั้งสองอย่างเลย สำหรับเราแล้วเขาเป็นคนสำคัญกับเรามากนะ เขาคอยอยู่กับเราตลอดรู้สึกไม่ดีรู้สึกแย่ พอมีปัญหาก็มาช่วยกันแก้ เราสองคนมักจะคุยกันหากมีปัญหาอะไรสำหรับเราแล้วเราคือรักครั้งแรกของเขา แต่เราอาจจะเป็นรักที่แย่ที่สุดก็ได้เราไม่รู้ถ้าเราจากเขาไป เขาจะเป็นยังไงเขาเคยบอกว่า ต้องอยู่ด้วยกันนะอย่าไปไหนนะ พยายามนะสู้ๆ ถ้าไม่มีเราเขาคงไม่มีคนคอยให้เป็นห่วงคอยดูแล คอยบอกรักแบบนี้ทุกๆวัน เราเคยคิดจะบอกเลิกเขาจริงๆจังๆซักทีเพราะเราไม่อยากรั้งเค้าให้มาเศร้าให้มารู้สึกแย่ตามไปด้วยอยากให้เขามองอนาคตอยากให้ตั้งใจที่จะสร้างอนาคตที่ตัวเองอยากจะทำไว้
     แต่ก็ทำไม่ได้เหมือนเดิมแหละเพราะเรารักอยากจะใช้เวลาที่เหลืออยู่อยู่กับเขาและอยากบอกรัก อยากดูแล อยากเอาใจใส่เหมือนที่เคยทำมาเหมือนเดิม
..เจมาถึงตอนนี้แล้วไม่รู้ว่าจะเปิดมาเจอหรือเปล่าเรารักเจนะ สิ่งที่เราพิมพ์ไปในนี้อาจจะช่วยให้เจเข้าใจเรามากขึ้นอีก ขอบคุณนะที่อยู่ข้างกันมาตลอด ขอบคุณที่ให้ความรักกับเราขอบคุณคำว่า"เรา" ที่ทำให้เค้ารู้สึกดึขนาดนี้         "แพนด้ารักนาฬิกาปลุกนะ"