สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ ชาว pantip ก่อนอื่นต้องขอออกตัวก่อนเลยว่านี้คือกระทู้แรกของเรา หากมีอะไรผิดพลาดเราต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

เริ่มเรื่องเลยแล้วกันค่ะ ตามที่จขกท. ขึ้นหัวข้อไว้ "ต้องรักกันมากแค่ไหน...ถึงตัดสินใจแต่งงาน" มันเกิดมาจากแฟนเก่าของเราค่ะ เค้าเคยถามสมัยที่เรายังไม่ถึงขั้นคบกัน ตอนนี้เลิกลากันไปด้วยดีนาน 3 ปีแล้วค่ะ

3 ปีที่ผ่านมาเราไม่เคยมองใครเลยอาจจะเพราะภาระหน้าที่ จนวันหนึ่งได้รับการ์ดแต่งงานของเพื่อนสมัยมหาวิทยาลัย เพื่อนคบกับแฟนคนนี้มานานมากค่ะ ตั้งแต่ปี 1 ได้ และมีปัญหาทะเลาะกันมาตลอด จนเพื่อนเราบ่นเหนื่อยใจตลอด ก่อนวันงานเราไปช่วยงานด้วยจึงถามเพื่อนว่าแน่ใจแล้วใช่มั้ย รู้ใช่มั้ยมันคือครึ่งชีวิตที่เหลือ มันคือครอบครัวที่สร้างด้วยตัวเราเอง เพื่อนไม่ตอบคำถามเราค่ะ เขาบอกว่าไหนที่เราเจอคนที่เราอยากอยู่ด้วยไปตลอดชีวิตแล้วเราจะรู้เอง... เราก็ห่วงเพื่อน ไม่ได้ว่าผู้ชายไม่ดีนะคะ เรานับถือแฟนเพื่อนของเราคนนี้เหมือนพี่ชายเลยล่ะ แต่เขา 2 คนทะเลาะกันจนเหนื่อยใจ
(ทะเลาะกันแบบหึงหวง น้อยใจค่ะ ไม่มีการทำร้ายร่างกาย)ทั้งคู่ ตลอดเวลาหลายปีที่เราเห็นมาจนถึงวันนี้ขนาดมีลูกแล้วยังทะเลาะกันอีกค่ะแต่ก็มีความสุขดี ถ้าเป็นเราคงไม่ยอมอดทนกับความไร้เหตุผลจนเหนื่อยใจ เราว่าไม่ใช่แค่ความรักอย่างเดียวที่จะทำให้คนอยู่ด้วยกันไปตลอด เราก็เป็นคนหนึ่งที่ยังไม่มีเลยค่ะคนที่คบกันแล้วจนถึงขั้นคิดจะแต่งงานกัน เลยอยากจะแชร์ความคิดกันกับคนที่มีมีแฟนแล้ว คนโสด หรือคนที่มีครอบครัวแล้วค่ะ
ปล.พ่อกับแม่เราก็บอกนะคะว่าเราจะไม่เข้าใจหรอกถ้าไม่เกิดกับเราเอง
ต้องรักกันมากแค่ไหน...ถึงตัดสินใจแต่งงาน
เริ่มเรื่องเลยแล้วกันค่ะ ตามที่จขกท. ขึ้นหัวข้อไว้ "ต้องรักกันมากแค่ไหน...ถึงตัดสินใจแต่งงาน" มันเกิดมาจากแฟนเก่าของเราค่ะ เค้าเคยถามสมัยที่เรายังไม่ถึงขั้นคบกัน ตอนนี้เลิกลากันไปด้วยดีนาน 3 ปีแล้วค่ะ
(ทะเลาะกันแบบหึงหวง น้อยใจค่ะ ไม่มีการทำร้ายร่างกาย)ทั้งคู่ ตลอดเวลาหลายปีที่เราเห็นมาจนถึงวันนี้ขนาดมีลูกแล้วยังทะเลาะกันอีกค่ะแต่ก็มีความสุขดี ถ้าเป็นเราคงไม่ยอมอดทนกับความไร้เหตุผลจนเหนื่อยใจ เราว่าไม่ใช่แค่ความรักอย่างเดียวที่จะทำให้คนอยู่ด้วยกันไปตลอด เราก็เป็นคนหนึ่งที่ยังไม่มีเลยค่ะคนที่คบกันแล้วจนถึงขั้นคิดจะแต่งงานกัน เลยอยากจะแชร์ความคิดกันกับคนที่มีมีแฟนแล้ว คนโสด หรือคนที่มีครอบครัวแล้วค่ะ
ปล.พ่อกับแม่เราก็บอกนะคะว่าเราจะไม่เข้าใจหรอกถ้าไม่เกิดกับเราเอง