นี่เป็นกระทู้แรกเลยนะถ้าผิดตรงไหนขอโทษด้วย
เป็นเรื่องเมื่อปีที่แล้วที่นึกถึงทีไรอายแทบแทรกแผ่นดินหนีเลยยยยยยยย
เย็นวันนั้นเราเรียนพิเศษใกล้กับโรงเรียน แล้วครูมีประชุมมาสอนช้า เรากับเพื่อนสนิทคนนึง ขอเรียกว่าพ. ออกไปซื้อขนมกัน ตอนกลับก่อนเดินเช้าห้อง เราเจอกลุ่มที่เรียนพิเศษด้วยกัน คนในกลุ่มที่ไม่เรียนมีนั่งรวมอยู่ด้วย2-3คน รวมแล้วมีประมาณ7-8คน คนที่ไม่ได้เรียนพิเศษ คนนึงขอเรียกว่า พี อยู่คนละห้องกัน เรียกเราแบบเธอๆ เพราะว่าไม่ได้รุ้จักกัน แต่พีเป็นคนที่ทุกคนรู้จักและก็ดังในรร.อยู่พอสมควร แล้วประเด็นคือถามเรา ไม่ถามพ. ถามว่าบ้านอยู่ไหน เราก็บอกไปเพราะไม่ได้คิดไร แล้วพีก็ถามเราต่อว่าน้ำปะปาที่บ้านไม่ไหลใช่ไหมเราก็แบบใช่ๆ รู้ได้ไง พีก็บอกว่าก็ลุงเราทำ แล้วตอนนี้ลุงเราตายแล้ว พีก็ถามต่อว่าแบบมีงานศพวัดแถวบ้านใช่ไหม เราก็บอกว่าไม่รู้มีมั้ง พีก็พูดต่อว่านั่นละ แล้วเราก็เอออออ๋อๆไป แล้วทั้งกลุ่มก็หัวเราะเราอ่ะ เรานี่อึ้งมากกกก ทั้งหมดนี่สร้างเรื่อง อายมากถึงมาก รีบเดินเข้าห้องเลยยยย จบแล้วววว
มีเรื่องน่าอายจะเล่าให้ฟังง
เป็นเรื่องเมื่อปีที่แล้วที่นึกถึงทีไรอายแทบแทรกแผ่นดินหนีเลยยยยยยยย
เย็นวันนั้นเราเรียนพิเศษใกล้กับโรงเรียน แล้วครูมีประชุมมาสอนช้า เรากับเพื่อนสนิทคนนึง ขอเรียกว่าพ. ออกไปซื้อขนมกัน ตอนกลับก่อนเดินเช้าห้อง เราเจอกลุ่มที่เรียนพิเศษด้วยกัน คนในกลุ่มที่ไม่เรียนมีนั่งรวมอยู่ด้วย2-3คน รวมแล้วมีประมาณ7-8คน คนที่ไม่ได้เรียนพิเศษ คนนึงขอเรียกว่า พี อยู่คนละห้องกัน เรียกเราแบบเธอๆ เพราะว่าไม่ได้รุ้จักกัน แต่พีเป็นคนที่ทุกคนรู้จักและก็ดังในรร.อยู่พอสมควร แล้วประเด็นคือถามเรา ไม่ถามพ. ถามว่าบ้านอยู่ไหน เราก็บอกไปเพราะไม่ได้คิดไร แล้วพีก็ถามเราต่อว่าน้ำปะปาที่บ้านไม่ไหลใช่ไหมเราก็แบบใช่ๆ รู้ได้ไง พีก็บอกว่าก็ลุงเราทำ แล้วตอนนี้ลุงเราตายแล้ว พีก็ถามต่อว่าแบบมีงานศพวัดแถวบ้านใช่ไหม เราก็บอกว่าไม่รู้มีมั้ง พีก็พูดต่อว่านั่นละ แล้วเราก็เอออออ๋อๆไป แล้วทั้งกลุ่มก็หัวเราะเราอ่ะ เรานี่อึ้งมากกกก ทั้งหมดนี่สร้างเรื่อง อายมากถึงมาก รีบเดินเข้าห้องเลยยยย จบแล้วววว