คือตอนนี้เรารู้สึกว่าเราเป็นลูกอกตัญญูมากค่ะ เราสงสารพ่อแม่มากๆ
ปีที้แล้วเราได้มหาลัยในคณะที่ใช่แต่ติดตรงที่เราต้องไปอยู่หอ เราไม่เคยอยู่มาก่อนเราเครียดมากก็เลยซิ่วออกมา แล้วมาอยู่นิเทศเรียนไปเรียนมารู้สึกไม่ชอบเลยขอพ่อแม่ซิ่วอีกรอบ ตอนนี้กําลังเตรียมตัวจะเข้าคณะเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์(เราเรียนสายศิลป์มา)ตอนแรกที่เลือกคณะนี้ก็คิดว่าน่าจะเรียนไหว พ่อแม่ก็เชียร์ให้เรียนเพราะคิดว่าจบมาน่าจะดี(จริงๆพวกเค้าก็ไม่อยากให้ซิ่วอีกรอบหรอกค่ะ แต่เห็นว่าเราอยากซิ่วมากก็เลยยอม แล้วคิดว่าคณะนี้ดี ก็เลยยอม) แต่พอมาปฐมนิเทสคณะปรากฎพวกรุ่นพี่และ อ. บอกว่าวิชาพวกวิทย์ในคณะยากมาก คนตกกันเยอะมากก แถมซิ่วออกตอนปี1เยอะมาาก บางคนใช้เวลา8ปีถึงจะจบ เราก็เเลยคิดว่าเราคงเรียนไม่รอด คือตอน ม.ปลายเราไม่ตั้งใจเรียนเลย เลขก็ไม่รู้เรื่อง พื้นฐานวิทย์ก็ไม่มี เราก็เลยมองอาชีพอื่นคือพวกการเงินหรือเศรษฐศาสตร์ เพราะเราเก่งวิเคราะห์(แต่คณิตเราไม่เคยตั้งใจเรียนเลยไม่รู้ว่าเก่งหรือเปล่า)เรามีความคิดกับตัวเองแต่ไม่กล้าบอกพ่อแม่ว่าเราจะอยุดเรียนอีก1ปี เรียนเลขเพื่อเตรียมพื้นฐานเข้าคณะเศรษฐศาสตร์หรือการเงิน เพราะเราไม่อยากจ่ายค่าเทอมนิเทศ ม.เอกชนมันแพงมากแล้วเราก็ไม่ชอบเรียนแถมเป็นคนไม่มีความมั่นใจ พอพูดหน้าที่สาธารณะจะลิ้นพันกันแล้วก็พูดไม่ออก มนุษยสัมพันธ์ก็แย่มากๆ ทํางานร่วมกับคนเยอะๆก็อึดอัดมากก(เราเป็นคนไม่ชอบทํางานหรือเจอคนเยอะๆ)เราคิดว่าถ้าต้องทํางานนิเทสเราคงทุกข์ใจไปทั้งชีวิต
เรารู้ดีว่าความคิดเราประหลาดและฟังดูบ้ามากๆ เราเครียดมากจนแก้ปัญหาอะไรไม่ได้เลย ช่วยว่าเราแรงๆเพื่อให้เราตาสว่างทีค่ะ หรือไม่ก็ช่วยให้คําแนะนําที่มีประโยชน์กับเราหน่อยเถอะ ช่วงนี้เราจะรู้สึกแย่มากๆ ถ้าพ่อแม่มาทําดีกับเรา เพราะเรารู้สึกตัวเองเป็นลูกอกตัญญูที่ไม่มีค่าพอให้พวกท่านมาทําดีด้วยอ่ะค่ะ
ถ้าเราอยุดเพื่ออ่านหนังสืออีกปีเพื่อนเราก็จะขึ้นปี4แต่เราเพิ่งจะขึ้นปี1ใหม่อ่ะค่ะ
ช่วยด่าเราหน่อยค่ะ(เรื่องชีวิตมหาลัย)
ปีที้แล้วเราได้มหาลัยในคณะที่ใช่แต่ติดตรงที่เราต้องไปอยู่หอ เราไม่เคยอยู่มาก่อนเราเครียดมากก็เลยซิ่วออกมา แล้วมาอยู่นิเทศเรียนไปเรียนมารู้สึกไม่ชอบเลยขอพ่อแม่ซิ่วอีกรอบ ตอนนี้กําลังเตรียมตัวจะเข้าคณะเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์(เราเรียนสายศิลป์มา)ตอนแรกที่เลือกคณะนี้ก็คิดว่าน่าจะเรียนไหว พ่อแม่ก็เชียร์ให้เรียนเพราะคิดว่าจบมาน่าจะดี(จริงๆพวกเค้าก็ไม่อยากให้ซิ่วอีกรอบหรอกค่ะ แต่เห็นว่าเราอยากซิ่วมากก็เลยยอม แล้วคิดว่าคณะนี้ดี ก็เลยยอม) แต่พอมาปฐมนิเทสคณะปรากฎพวกรุ่นพี่และ อ. บอกว่าวิชาพวกวิทย์ในคณะยากมาก คนตกกันเยอะมากก แถมซิ่วออกตอนปี1เยอะมาาก บางคนใช้เวลา8ปีถึงจะจบ เราก็เเลยคิดว่าเราคงเรียนไม่รอด คือตอน ม.ปลายเราไม่ตั้งใจเรียนเลย เลขก็ไม่รู้เรื่อง พื้นฐานวิทย์ก็ไม่มี เราก็เลยมองอาชีพอื่นคือพวกการเงินหรือเศรษฐศาสตร์ เพราะเราเก่งวิเคราะห์(แต่คณิตเราไม่เคยตั้งใจเรียนเลยไม่รู้ว่าเก่งหรือเปล่า)เรามีความคิดกับตัวเองแต่ไม่กล้าบอกพ่อแม่ว่าเราจะอยุดเรียนอีก1ปี เรียนเลขเพื่อเตรียมพื้นฐานเข้าคณะเศรษฐศาสตร์หรือการเงิน เพราะเราไม่อยากจ่ายค่าเทอมนิเทศ ม.เอกชนมันแพงมากแล้วเราก็ไม่ชอบเรียนแถมเป็นคนไม่มีความมั่นใจ พอพูดหน้าที่สาธารณะจะลิ้นพันกันแล้วก็พูดไม่ออก มนุษยสัมพันธ์ก็แย่มากๆ ทํางานร่วมกับคนเยอะๆก็อึดอัดมากก(เราเป็นคนไม่ชอบทํางานหรือเจอคนเยอะๆ)เราคิดว่าถ้าต้องทํางานนิเทสเราคงทุกข์ใจไปทั้งชีวิต
เรารู้ดีว่าความคิดเราประหลาดและฟังดูบ้ามากๆ เราเครียดมากจนแก้ปัญหาอะไรไม่ได้เลย ช่วยว่าเราแรงๆเพื่อให้เราตาสว่างทีค่ะ หรือไม่ก็ช่วยให้คําแนะนําที่มีประโยชน์กับเราหน่อยเถอะ ช่วงนี้เราจะรู้สึกแย่มากๆ ถ้าพ่อแม่มาทําดีกับเรา เพราะเรารู้สึกตัวเองเป็นลูกอกตัญญูที่ไม่มีค่าพอให้พวกท่านมาทําดีด้วยอ่ะค่ะ
ถ้าเราอยุดเพื่ออ่านหนังสืออีกปีเพื่อนเราก็จะขึ้นปี4แต่เราเพิ่งจะขึ้นปี1ใหม่อ่ะค่ะ