ผมแอบชอบแฟนเพื่อนครับ

คือเรื่องที่ผมจะเล่า ผมเก็บไว้ในใจมานานแล้วครับ ผมไม่เคยบอกใคร ได้แต่เก็บไว้ในใจ จนต้องเสียคนๆนั้นไปครับ เรื่องมีอยู่ว่า ผมแอบชอบคนคนนึง สมมุติว่าเค้าชื่อ A ละกันครับ บ้านเราสองคนก็อยู่ไม่ไกลกันเท่าไหร่ เค้าเป็นเพื่อนผมตอนอนุบาล แต่ผมไม่ได้ชอบเค้าตั้งแต่ตอนนั้นนะ  เดี๋ยวจะว่าผมแก่แดดเกิน 5555  พอขึ้น ป.1 เค้าก็ย้ายไปเรียนในเมืองครับ ตั้งแต่นั้นผมก็ไม่ได้เจอ A อีก หรืออาจจะเจอบ้างแต่ไม่ได้สนใจ จนเค้าเกือบจะหายไปจากความทรงจำแล้วครับ ผ่านมาได้ 8-9 ปี จนผมอยู่ ม.4 ผมไปทำงานกลุ่มที่บ้านเพื่อน ซึ่งบ้านเพื่อนผมก็อยู่แถวๆ บ้าน A พอดี ผมก็บังเอิญได้ไปเจอเค้าครับ แต่เค้าคงไม่สนใจผมหรอกครับ แต่ผมน่ะ สนใจเค้าขึ้นมาทันทีเลยล่ะ เค้ากลับมาในความทรงจำผมอีกครั้ง พร้อมกับทำให้ผมใจสั่นด้วย คริคริ แต่....เค้ามีแฟนแล้วครับ ผมก็เลยได้แค่ส่องเฟสแล้วก้อแอบขับมอไซต์ผ่านหน้าบ้านเค้าบ่อยๆ ได้เห็นแค่หน้าบ้านก็มีความสุขแล้วครับ จนผ่านไปเป็นปี แล้ววันนึง A ก็เลิกกับแฟนครับ เป็นเวลาที่ผมรอคอย แต่ก็ยังไม่จีบเค้า ได้แต่รอเวลา จนต้องเสียใจและไม่อยากให้อภัยตัวเองเลย เพราะเค้ามีแฟนใหม่อีกแล้วน่ะสิครับ แล้วแฟนใหม่ของเค้า ไม่ใช่ใครที่ไหน เพื่อนสนิทของผมเอง ผมแทบช็อคตอนที่เพื่อนมันพาแฟนมันมาเปิดตัวครับ เพราะเพื่อนมันไม่ยอมบอกว่าคุยกับคัยอยู่ มันบอกแค่ว่า คุยกับ ผญ. คนนึงได้เดือนกว่าๆ แล้ว แค่นั้น และผมก็ไม่เคยบอกเพื่อนว่าผมแอบชอบ A มานานแค่ไหน  ผมไม่รู้ว่าควรยินดีกับเพื่อนดีมั้ย? หรือควรจะเสียใจดี ผมได้แต่สับสน พยายามตัดใจก็ทำไม่ได้ เพราะผมชอบ A มาก ไม่ใช่สิต้องบอกว่ารักเลยล่ะครับ เวลาไปไหนกับเพื่อนก้อต้องเจอ A อยู่บ่อยๆ ยิ่งตัดใจยากเข้าไปใหญ่  แล้วเพื่อนไปไหนก็จะชวนผมไปตลอด ผมไม่ไปมันก็โกรธผมอีก  และตอนนี้ผมก็ยังไม่มีแฟนครับ เพราะผมรักใครไม่ได้แล้วจริงๆ ผมไม่ไหวแล้วจริงๆครับ เลยต้องมาเขียนกระทู้ระบายความในใจ   เพื่อนๆอ่านแล้วช่วยแนะนำผมหน่อยนะครับ ผมหมดหนทางจริงๆ
  ปล. ขอบคุณทุกท่านที่อ่านเรื่องของผมจนจบนะครับ