ใครเคยกินเด็กยกมือขึ้นนนนนน🙋

สวัสดีค่ะดิฉันเป็นสาวอายุ26ย่าง27อีก4ปีก็จะ30(ย้ำเพื่อ)!! คือแบบว่าเขิลจุงเบย เล่าละน้าาา คือเราเป็นสาวโสดขี้เหงาชอบเที่ยวปาตี้ชอบดื่ม...ป่าวหรอกจิงๆคือเราเพิ่งโดนทิ้งขว้างมาเราเลยจำเป็นต้องโสดแต่นั้นก็ไม่ใช่ประเด็นประเด็นที่เราจะเล่าคือเห้ยยยยยยย!!!!!! เราคิดว่าเราไปตกหลุมรักเด็กน้อยอายุ20 เราไปเจอกันช่วงสงกรานต์ น้องเค้าเป็นหน้าตาหล่อเหลาเลยทีเดียวแต่ที่เราสะดุดและอยากที่จะคุยต่อหน้าจะเป็นที่ความเรียบร้อยและสุภาพน่ารักของน้องเค้ามากกว่าสาวๆหลายคนอาจจะแพ้คนหล่อแต่เราอ่ะแพ้ผู้ชายอบอุ่น เราเจอกันช่วงสงกรานต์หลังจากนั้นเราก็เจอกันเรื่อยมาใช้ชีวิตเหมือนหนุ่มสาวที่จีบกันใหม่ๆไปกินข้าวบ้างดูหนังบ้าง จนมีอยู่วันหนึ่งเราไปขายของเราก็บอกน้องเค้าว่าเราอาจไม่ว่างไปเจอ น้องน่ารักมากรีบเสนอตัวบอกเด๋วผมไปช่วยคับ!!!  (ในใจคิดอยากเจอชั้นล่ะสิท่า55) แต่น้องเค้าก็มาจิงๆนั่งรถมาจากต่างจังหวัดเข้ามาช่วยเราขายของขายจนหมดแรงหลับไปเลยน่ารักสุดๆ หลังจากนั้นเราก็เจอกันบ่อยขึ้นๆ แต่บางที่ด้วยความที่อายุเราห่างกันเยอะมากเราก็ทำตัวไม่ถูก อ้อนไปมากๆกัวเค้าจะหาว่าเราปัญญาอ่อนก็เลยวางตัวให้พอดีๆ หลังจากที่ได้ทำความรู้จักกันมาซักระยะหนึ่งน้องเป็นคนที่มีความเป็นผู้ใหญ่พอสมควรให้ความเข้าใจเราเสมอเวลาเราต้องไปทำงาน เราก็พยายามจะเข้าใจน้องเสมอว่าน้องอายุเท่านี้หน้าที่หลักของน้องคือต้องเรียน แต่บางทีผู้หญิงก็คือผู้หญิงต่อให้แก่ก็นะ งอแงยุได้ตลอดเวลา55เวลาที่น้องเค้าจะต้องอ่านหนังสือหรือทำการบ้านเราก็มักจะไปกวนเค้าคือเราอยากคุยอ่ะน้ะ แต่น้องก็ต้องทำงานจนบางทีเราก็แอบนอยอยู่คนเดียว แต่การคบคนที่วงจรชีวิตเดินตามหลังเรามันค่อนข้างจะเป็นไปได้ยากคือช่วงจังหวะชีวิตเราอาจจะไม่ตรงกันค่อนข้างมากบวกกับเราอาจต้องมองถึงอนาคตว่าถ้าหากเราทำความรู้จักกันมากขึ้นจนมันเกิดเป็นความรักบางทีเราอาจจะต้องมานั่งคุยกันว่าเราทั้งคู่จะวางแผนชีวิตกันไปในทิศทางไหน คือบางทีผู้อ่านอาจจะมองว่าเราจิงจังอะไรมากมายทำไมไม่คบขำๆไปก่อน(เชื่อเถอะต้องแรกฉันก็คิดแบบนี้คบขำๆไม่ต้องจิงจังคุยแก้เหงา) แต่การเจอคนที่คุยกับเรารู้เรื่องไม่เอาเปรียบเราเข้ากับเพื่อนเราได้มันค่อนข้างเป็นเรื่องยากสำหรับฉัน การได้เจอเด็กผู้ชายคนนี้เป็นสิ่งที่พิเศษมากนอกจากเค้าจะให้ความสุขเราจากการที่เค้าเป็นเด็กเค้ายังมีความเข้าใจให้เรา และที่ประทับใจมากที่สุดคือเค้าอยากจะดูแลเราถึงแม้ว่าวุฒิภาวะเค้าอาจจะยังไม่พร้อมการได้เจอได้พบได้คุยได้กอดได้ลูบหัวเด็กคนนี้จิงเป็นความสุขของฉันมากๆแต่สิ่งหนึ่งที่ฉันไม่แน่ใจคือความสุขแบบนี้กับวัยที่เราต่างกันขนาดนี้มันจะดำเนินไปได้ขนาดไหนครอบครัวน้องเค้าจะมองเราอย่างไรครอบครัวเราจะมองน้องแบบไหนมีเรื่องอีกมากมายให้เราต้องคิด แต่เราจะคิดทำไมเพราะมันคืออนาคตเราแค่ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด อยากจะบอกคนที่ตั้งใจเข้ามาอ่านนะคะว่า....ขอบคุณที่อะไรก็ตามที่ทำให้เราเจอกันขอบคุณความสุภาพน่ารักที่มอบให้ขอบคุณมี่ให้เกียรติกันเสมอ. สุดท้ายนี้อยากให้เพื่อนๆที่ขอบกินเด็ก555มาแชร์ประสบการณ์น่ารักๆให้ฟังกันบ้างนะคะ^^