หลายๆคนเคยไหมนะ...ที่คิดถึงคนรัก ทั้งๆที่จากกันมานานเป็นปีๆ แต่ทุกวันและทุกนาที ก็ยังรักและคิดถึงเขาอยู่เสมอ แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะยังรักและิดถึงเราเหมือนกันรึป่าววว จริงไหม
ผม...คนนึง ที่จากลากับแฟนมาแล้ว นานพอสมควร ตอนเลิกกัน ผมไม่ได้บอกเลิก แฟนก็ไม่ได้บอกลา แต่เธอเดินจากไปแบบเงียบๆ ไม่บอกเลิกลากันสักคำ ( ผมเชื่อว่าหลายๆคนอาจจะเป็นแบบเดียวกัน ) ตอนนั้นผมยอมรับ ว่าตัวเอง มันแย่จริงๆที่ไม่เคยใส่ใจแฟนตัวเองมากเท่าไหร่ พอรู้สึกตัวอีกที ก็เสียเธอไปแบบไม่รู้ตัว พออยู่คนเดียวมันรู้สึกเหงา ทำให้รู้สึกตัวเลยว่า แฟนเราเป็นคนที่สำคัญมากขนาดไหน ถึงแม้จะอยู่ด้วยกันจะทะเลาะกันบ้าง แกล้งกันบ้าง มันก็ยังรู้สึกดี ที่มีเธออยู่ด้วย แต่ตอนนี้ เราจะทะเลาะกับใคร แกล้งเล่นกับใคร จะมีใครมาชวนกินข้าว ซื้อของกินมาให้ คงไม่มีอีกแล้วสินะ ที่จะมาเรียกว่า อ้วนๆกินข้าว ทุกวันนี้ผมยังจำได้ดีเลย ก่อนนอนเธอจะคอยให้ผมนวดให้ทุกคืน บางครั้งก้รู้สึกหยุดหงิดว่าต้องนวดให้ทุกคืน เธอเป็นคนขี้เมื่อย แต่พอไม่มีเธอแล้ว รู้สึกขาดอะไรไปบางอย่าง คงไม่มีอีกแล้วที่จะมีใครใช้ให้เรายวดให้ก่อนนอน หลายครั้งที่อยู่ด้วยกัน ยอมรับน่ะ ว่าเคยทำไม่ดีกับเธอไว้มาก แต่เธอยังยังอยู่กับเราเพราะว่าเธอรัก รู้สึกขอบคุณมากจริงๆ แต่เราเป็นฝ่ายผิดเองที่เธออภัยให้เราบ่อยๆจนเราเคยชินจนติดเป็นนิสัย หลังๆเลยไม่ค่อยสนใจหรือแคร์อะไรเธอหรือไม่ใส่ใจเธอเลย เธอเลยเดินจากฉันไปแบบ ไม่บอกลา ตอนนั้นแหละคับ มันทำให้เรารู้สึกตัวว่าตัวเองแย่มากๆ รู้ว่าตัวเองผิด ไม่ขอแก้ตัว เรามันแย่เอง
ถ้าเธอได้อ่านกระทู้นี้ จะบอกเธอว่า " ขอโทษ ที่เมื่อก่อนทำตัวไม่ดีกับเธอมากเลย ตอนนี้ รู้แล้ว ว่าเธอคือคนที่สำคัญมากขนาดไหน เธออาจจะไม่ให้อภัย แต่ขอร้องได้ไหม ขอโอกาศ อีกสักครั้ง ช่วยมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง ต่อไปสัญญา ว่าจะรักเธอและดูแลใส่ใจเธอทุกวัน เพราะฉันรู้แล้ว ว่าเธอคือคนสำคัยมากขนาดไหน กลับมาน่ะ ถ้าตอนนี้เธอไม่มีใคร ฉันจะรออยู่ตรงนี้ ที่เดิม ที่ๆเราอยู่ด้วยกัน "
รัก MAJANG มากน่ะ จาก อ้วนนนของเธอ
เคยไหม...คิดถึงคนที่เรารัก แต่ไม่รู้ว่าเขายังรักและจำเราได้ไหมมมมมมม
ผม...คนนึง ที่จากลากับแฟนมาแล้ว นานพอสมควร ตอนเลิกกัน ผมไม่ได้บอกเลิก แฟนก็ไม่ได้บอกลา แต่เธอเดินจากไปแบบเงียบๆ ไม่บอกเลิกลากันสักคำ ( ผมเชื่อว่าหลายๆคนอาจจะเป็นแบบเดียวกัน ) ตอนนั้นผมยอมรับ ว่าตัวเอง มันแย่จริงๆที่ไม่เคยใส่ใจแฟนตัวเองมากเท่าไหร่ พอรู้สึกตัวอีกที ก็เสียเธอไปแบบไม่รู้ตัว พออยู่คนเดียวมันรู้สึกเหงา ทำให้รู้สึกตัวเลยว่า แฟนเราเป็นคนที่สำคัญมากขนาดไหน ถึงแม้จะอยู่ด้วยกันจะทะเลาะกันบ้าง แกล้งกันบ้าง มันก็ยังรู้สึกดี ที่มีเธออยู่ด้วย แต่ตอนนี้ เราจะทะเลาะกับใคร แกล้งเล่นกับใคร จะมีใครมาชวนกินข้าว ซื้อของกินมาให้ คงไม่มีอีกแล้วสินะ ที่จะมาเรียกว่า อ้วนๆกินข้าว ทุกวันนี้ผมยังจำได้ดีเลย ก่อนนอนเธอจะคอยให้ผมนวดให้ทุกคืน บางครั้งก้รู้สึกหยุดหงิดว่าต้องนวดให้ทุกคืน เธอเป็นคนขี้เมื่อย แต่พอไม่มีเธอแล้ว รู้สึกขาดอะไรไปบางอย่าง คงไม่มีอีกแล้วที่จะมีใครใช้ให้เรายวดให้ก่อนนอน หลายครั้งที่อยู่ด้วยกัน ยอมรับน่ะ ว่าเคยทำไม่ดีกับเธอไว้มาก แต่เธอยังยังอยู่กับเราเพราะว่าเธอรัก รู้สึกขอบคุณมากจริงๆ แต่เราเป็นฝ่ายผิดเองที่เธออภัยให้เราบ่อยๆจนเราเคยชินจนติดเป็นนิสัย หลังๆเลยไม่ค่อยสนใจหรือแคร์อะไรเธอหรือไม่ใส่ใจเธอเลย เธอเลยเดินจากฉันไปแบบ ไม่บอกลา ตอนนั้นแหละคับ มันทำให้เรารู้สึกตัวว่าตัวเองแย่มากๆ รู้ว่าตัวเองผิด ไม่ขอแก้ตัว เรามันแย่เอง
ถ้าเธอได้อ่านกระทู้นี้ จะบอกเธอว่า " ขอโทษ ที่เมื่อก่อนทำตัวไม่ดีกับเธอมากเลย ตอนนี้ รู้แล้ว ว่าเธอคือคนที่สำคัญมากขนาดไหน เธออาจจะไม่ให้อภัย แต่ขอร้องได้ไหม ขอโอกาศ อีกสักครั้ง ช่วยมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง ต่อไปสัญญา ว่าจะรักเธอและดูแลใส่ใจเธอทุกวัน เพราะฉันรู้แล้ว ว่าเธอคือคนสำคัยมากขนาดไหน กลับมาน่ะ ถ้าตอนนี้เธอไม่มีใคร ฉันจะรออยู่ตรงนี้ ที่เดิม ที่ๆเราอยู่ด้วยกัน "
รัก MAJANG มากน่ะ จาก อ้วนนนของเธอ