*คนเหนือ*มนุษย์มะนา* ที่ทิ้งลูกให้เป็นภาระคนอื่น เขามีจิตใจยังไง กัน

เงินไม่ส่งเลี้ยงลูก ค่าเทอมไม่จ่าย ให้พ่อแม่จ่าย  แต่สามารถผ่อนรถเดือนละ หลายๆพันได้ พาลูกไปเที่ยว และตัวเองไปเที่ยวได้
ทำเพื่อให้ลูกรัก

พ่อแม่ต้องร้องขอให้ส่งเงินช่วยบ้างเพราะพ่อก็ทำงานไม่ไหว แต่2คนผัวเมียนั่งเงียบเหมือนทองไม่รู้ร้อน
พ่อแม่กินก้อสุดแสนจะประหยัด  การเรียนรู้ลูกก็ไม่ช่วยส่งเสริม

เด็กก็แสนจะไร้เดียงสา เวลาพ่อแม่กลับก็ร้องด้วยความคิดถึง

แต่พ่อแม่เด็กดูแล้วไมได้นึกถึงลูก ว่าการกิน การเรียน ต้องหาอะไรเสริม ให้ปู่ย่าเลี้ยงตามมีตามเกิด

ไม่มีความรู้สึกละอายแก่ใจอะไรบ้างเลยเหรอ สามารถทำเป็นทองไม่รู้ร้อน รู้หนาวได้

เครียดดดดดดดดดดดดด

ถ้ามีลูกแบบนี้จะทำไง ไม่ว่าจะผ่อนรถ ก็มาลำบากพ่อแม่ต้องช่วยผ่อน ค่าห้องก็ไม่มีจ่ายทั้งลูกชายและสะใภ้ ทั้งๆที่ทำงาน โดยไม่ได้ส่งพ่อแม่เลย
พ่อแม่ต้องตามจ่ายท้ังๆที่ไม่มี

อยากให้พ่อแม่เขาสรุปพูดคุยกันบ้างเพราะมันเดือนร้อน กับอีกครอบครัวที่ต้องคอยหามาให้ในเวลาที่เขาไม่มี

เราก็มีลูกเหมือนกัน มีแต่คอยส่งสารหลาน จะเก็บไว้ให้หลาน ทั้งที่หลานอีกคนพ่อแม่มันก็ลำบากคอยหาส่งเลี้ยงลูกเหมือนกัน

จะจัดการกับพวกเห็นแก่ตัวได้อย่างไร
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่