ไม่รู้ตะไปอธิบายให้ใครฟังอธิบายไปคนผิดก็คือเรา เรามีเพื่อนคนหนึ่งคบกันมาตั้งแต่เด็กๆและเราก็สนิทกันมาก เรายอมรับเราไม่สวยเท่าเพื่อนคนนั้น และวันหนึ่งก็มีเรื่องขึ้นมา เรื่องเกิดมาว่าเราชอบผูชายคนหนึ่ง ซึ่งเราก็เอาเรื่องนี้ไปปรึกษาเพื่อนและเราก็เลยขอเพื่อนคนนั้นว่า เราขอยืมรูปหน่อยได้ไหม และเพื่อนคนนั้นก็ยินดีช่วยเรา เราเลยสร้างเฟสขึ้นมาโดยใช้รูปเพื่อนคนนี้ โอเคเพื่อนรู้เรื่องทุกอย่าง เวลานัดมาเจอกันเพื่อนก็ไป โอเคเราเป็นคนคุยกะผู้ชายคนนั้นแต่เวลานัดเจอกันเพื่อนเป็นคนไปและเราไปด้วยเสมอ เราเคยถามเพื่อนแล้วว่าหยุดเรื่องนี้ไหม เพราะเราก็กลัวจะมีเรื่องแต่เพื่อนก็บอกไม่เป็นไร เพราะวันหนึ่งเป็นวันลอยกระทง ผู้ชายคนนั้นก็นัดเราไปลอยกระทง และเพื่อนเราคนนี้ก็มีแฟนพอดี มันเลยจะไปกับแฟน แต่ติดตรงที่แฟนของเพื่อนมาช้าและอีกอย่างแฟนของเพื่อนเจอแฟนเก่า เพื่อนเราคนนี้เลยเกิดอาการกลัวแฟนมันจะเจอแฟนเก่า เราเลยบอกว่างั้นให้เพื่อนไปหาแฟนเถอะเด่วทางนี้ เราจะบอกความจริงเอง แต่เพื่อนคนนี้บอกไม่เป็นไรเค้าช่วยได้ เราเลยยอม และพอวันที่เลวร้ายที่สุดก็เกิดขึ้น พี่ชายของเพื่อนคนนี้เห็นเฟสที่เราตั้งมาใหม่ เค้าน่าจะคุยกะเพื่อนเราแล้วนี้แหละแต่เราไม่แน่ใจว่าคุยอะไรกันบ้าง พอเช้ามาพี่ชายคนนั้นทักมาหาเรา แล้วเอาเรื่องนี้ไปแจ้งความ เรายอมรับทุกอย่างว่าทั้งหมดเราผิดเองแหละ เราเสียใจมาก และเราได้เอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับพี่ชาย และแล้วพี่ชายของเพื่อนก็มาบุกถึงบ้าน ได้มาหาเรื่องเอาเอกสารต่างๆมาให้พี่น้องเราดู และทางเรายินดีรับผิดทุกอย่าง ครอบครัวเราได้ พา อาๆน้าๆรวมทั้งหมด6คนได้ไปกราบไปไหว้เพื่อขอโทด และคำถามที่น้าเราถามเพื่อนคนนั้นไปและ เป็นคำตอบที่ปวดร้าวที่สุดคือ หนูรู้เรื่องนี้บ้างไหม เพื่อนตอบว่า ไม่เคยรู้อะไรเลยค่ะ...น้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว กลับบ้านมาเรามากรอบขอโทษคนในครอบครัวทั้งน้ำตาและเรื่องราวนี้ เป็นบทเรื่องที่ทำและโหดร้ายมาก เรายอมรับว่าทั้งหมดเราผิดเองมาตลอด แต่อยากรู้ว่าในเมื่อเพือนคนนั้นก็รู้เรื่องทุกอย่างแต่ทำไมพูดได้ตัดพ้อมากเลย แต่เรายังอยากเป็นเพื่อนกับเทออยู่น่ะ เราขอโทดเรารักเทอมาก แต่เราเป็นเพื่อนที่เลวเองแหละ *อย่าด่าเราเลย เราแค่อยากระบาย ตอนป่านี้แล้วเรากับเพือนคนนั้นก็ยังไม่มองหน้ากัน...เสีนดายเพื่อนแต่ผิดที่ตัวเองเองที่ทำตัวเลวๆๆ
รู้ว่าผิดมากแต่จนตัดเยื้อใยเลยเหรอ?