ต้องออกตัวก่อนว่า ปกติไม่ค่อยได้ตั้งกระทู้นะครับ เพียงแต่อยากใช้พื้นที่ตรงนี้ แสดงความขอบคุณพนักงานทางห้าง the mall สาขาบางแค และ พี่ผู้หญิงที่เก็บกระเป๋าเงินของผมได้ และนำมาคืนอย่างครบถ้วน
ขอบอกก่อนว่า เนื้อหาในกระทู้ ผมพิมพ์ยาวโดยละเอียดนะครับ เพื่อบอกเล่าที่มาที่ไป รวมถึงเพื่อให้เป็นอุทธาหรณ์แก่คนอื่นๆ ในความรอบคอบ เพราะไม่ทุกคนที่จะโชคดีแบบนี้ และไม่ทุกครั้งที่ผมจะพบคนดีๆ แบบนี้
คือวันนี้ (27/07/58) เวลาประมาณ 11 โมงกว่าๆ เกือบเที่ยง ผมตั้งใจจะไปหาซื้อมือถือใหม่ที่ เดอะมอลล์บางแค
ก็ขับรถไปตามปกติ ไปที่ลานจอดรถ ชั้น 1A 45H ... ผมก็จัดการซื้อของที่ต้องการ แล้วกำลังจะกลับ แต่ก่อนกลับก็แวะเข้าห้องน้ำ
มาถึงลานจอดรถ ก็เข้าไปในรถตามปกติ พอจัดข้าวของให้เข้าที่ ก็พบว่า กระเป๋าสตางค์ของตัวเองไม่อยู่กับตัวแล้ว
ทีแรกตั้งสติ พยายามมองว่าวางไว้ตรงไหนหรือเปล่า .. แต่ก็ไม่ ใจเริ่มหายแล้ว ... นึกขึ้นมาได้ทันทีว่า เมื่อกี้เราเข้าห้องน้ำ ต้องลืมไว้ในนั้นแน่ๆ
รีบลงไปดูอย่างรวดเร็ว แต่พบว่า "กระเป๋าสตางค์ไม่อยู่" ... ใจหายวาบ จะทำยังไงดี เรื่องเงินน่ะไม่เท่าไหร่ เพราะผมกดมาใช้ทีละไม่เยอะ
และส่วนที่เบิกออกมาเพื่อซื้อของ ก็ซื้อเสร็จเรียบร้อยแล้ว เหลืออยู่ในกระเป๋าไม่ถึง 2000 แต่กังวลเรื่องเอกสารทั้งหลายแหล่ ทั้งบัตรประชาชน,ใบขับขี่ และบัตรเอทีเอ็ม
พอตั้งสติได้ รู้ว่าหายแน่ ก็กลับมาที่รถอีกครั้ง ดูให้แน่ใจ (แต่ดูแค่ในรถ) ก่อนจะล็อครถ และเดินไปหา รปภ. ประจำจุด ปรึกษาว่าเราควรทำอย่างไร
พี่เขาก็ใจดี รีบบอกให้เราไปแจ้ง ประชาสัมพันธ์และกดลิฟท์ให้ พร้อมทั้งใช้วิทยุสื่อสารแจ้งอีกทาง
เมื่อไปถึงประชาสัมพันธ์ ... ก็แจ้งพนักงาน พอดีมีหัวหน้ารปภ. (คาดว่า) อยู่ตรงนั้น เขาก็รีบเป็นธุระให้ รีบขึ้นไปดู ... ขณะที่ผมก็จดชื่อและเบอร์โทรให้พนักงาน เพื่อที่หากมีคนเก็บได้ จะได้ติดต่อผมได้
ทำใจแล้วว่า คงไม่ได้คืนแน่ๆ แต่ที่หนักใจคือ จะนำรถออกจากห้างยังไง ในเมื่อบัตรจอดรถ ผมก็เก็บไว้ในกระเป๋าสตางค์ และในตัวก็ไม่มีเงินติดตัวเลยสักบาท เหลือแค่โทรศัพท์มือถือเครื่องเดียว
จึงโทรบอกที่บ้าน ให้คนที่บ้านรีบตามมาที่นี่ ... แต่ในระหว่างที่คนที่บ้านกำลังเดินทางมานั่นเอง เสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น
พนักงานประชาสัมพันธ์โทรมาแจ้งว่า มีคนเก็บกระเป๋าสตางค์ของผมได้ และนำมาคืน ตอนนี้รออยู่ที่จุดประชาสัมพันธ์
พี่ผู้หญิงคนที่เก็บได้รออยู่แล้ว เธอบอกว่า ผมทำตกไว้ที่ใกล้ๆ รถของตัวเอง รถพี่เค้าคงจอดอยู่ข้างๆ พอจะเข้ารถ เหมือนพี่เค้าไปเตะอะไรบางอย่าง จึงรู้ว่าเป็นกระเป๋าเงินของผม และพยายามหาทางติดต่อ โดยพบบัตรนัดของสัตว์แพทย์ ที่ผมพาเจ้าตัวน้อยไปตรวจประจำ ที่ รพ.สัตว์ตลิ่งชัน จึงได้โทรไปที่นั่นเพื่อขอเบอร์โทรและติดต่อมาทางผมได้ในที่สุด
สรุปว่าตัวผมเองที่ทำหล่นตอนจะเข้าไปนั่งในรถ แล้วลืม ... คิดไปว่าตัวเองวางทิ้งไว้ในห้องน้ำ คงต้องโทษตัวเองที่พออายุเริ่มมากขึ้น ความจำและความรอบคอบเริ่มแย่ลง แต่ยังโชคดีที่คนที่เก็บได้เป็นคนดี ที่มีคุณธรรม รวมถึงพนักงานห้างที่กระตือรืนร้นในการช่วยแก้ปัญหา
กราบขอบพระคุณพี่ผู้หญิงท่านนั้นเป็นอย่างสูงอีกครั้งครับ ... ผมเองก็มัวแต่ดีใจ ตื่นเต้น ได้ขอบคุณไปหลายรอบ จนลืมถามชื่อหรืออื่นๆ ... จะให้อะไรตอบแทนก็คงไม่เหมาะ เพราะอายุพี่น่าจะราวๆ น้าผมได้ จึงได้แต่ขอบคุณทั้งพี่และพนักงานของห้างเดอะมอลล์ บางแค ที่เป็นธุระให้
หากพี่ท่านนั้นได้มาอ่านหรือมีคนรู้จักมาอ่าน ขอได้รับความขอบคุณจากผมเป็นอย่างสูงครับ รวมถึงขอบคุณพนักงานของห้าง เดอะมอลล์ บางแค เป็นอย่างสูงเช่นกัน ... ขอคุณพระคุ้มครองทั้งพี่และเจ้าหน้าที่คนดังกล่าวครับ
ขอบคุณพนักงาน The Mall บางแคและพี่ผู้หญิงใจดี ที่เก็บกระเป๋าเงินของผมได้และนำมาคืน(วันที่ 27/07/58) เป็นอย่างสูงครับ
ขอบอกก่อนว่า เนื้อหาในกระทู้ ผมพิมพ์ยาวโดยละเอียดนะครับ เพื่อบอกเล่าที่มาที่ไป รวมถึงเพื่อให้เป็นอุทธาหรณ์แก่คนอื่นๆ ในความรอบคอบ เพราะไม่ทุกคนที่จะโชคดีแบบนี้ และไม่ทุกครั้งที่ผมจะพบคนดีๆ แบบนี้
คือวันนี้ (27/07/58) เวลาประมาณ 11 โมงกว่าๆ เกือบเที่ยง ผมตั้งใจจะไปหาซื้อมือถือใหม่ที่ เดอะมอลล์บางแค
ก็ขับรถไปตามปกติ ไปที่ลานจอดรถ ชั้น 1A 45H ... ผมก็จัดการซื้อของที่ต้องการ แล้วกำลังจะกลับ แต่ก่อนกลับก็แวะเข้าห้องน้ำ
มาถึงลานจอดรถ ก็เข้าไปในรถตามปกติ พอจัดข้าวของให้เข้าที่ ก็พบว่า กระเป๋าสตางค์ของตัวเองไม่อยู่กับตัวแล้ว
ทีแรกตั้งสติ พยายามมองว่าวางไว้ตรงไหนหรือเปล่า .. แต่ก็ไม่ ใจเริ่มหายแล้ว ... นึกขึ้นมาได้ทันทีว่า เมื่อกี้เราเข้าห้องน้ำ ต้องลืมไว้ในนั้นแน่ๆ
รีบลงไปดูอย่างรวดเร็ว แต่พบว่า "กระเป๋าสตางค์ไม่อยู่" ... ใจหายวาบ จะทำยังไงดี เรื่องเงินน่ะไม่เท่าไหร่ เพราะผมกดมาใช้ทีละไม่เยอะ
และส่วนที่เบิกออกมาเพื่อซื้อของ ก็ซื้อเสร็จเรียบร้อยแล้ว เหลืออยู่ในกระเป๋าไม่ถึง 2000 แต่กังวลเรื่องเอกสารทั้งหลายแหล่ ทั้งบัตรประชาชน,ใบขับขี่ และบัตรเอทีเอ็ม
พอตั้งสติได้ รู้ว่าหายแน่ ก็กลับมาที่รถอีกครั้ง ดูให้แน่ใจ (แต่ดูแค่ในรถ) ก่อนจะล็อครถ และเดินไปหา รปภ. ประจำจุด ปรึกษาว่าเราควรทำอย่างไร
พี่เขาก็ใจดี รีบบอกให้เราไปแจ้ง ประชาสัมพันธ์และกดลิฟท์ให้ พร้อมทั้งใช้วิทยุสื่อสารแจ้งอีกทาง
เมื่อไปถึงประชาสัมพันธ์ ... ก็แจ้งพนักงาน พอดีมีหัวหน้ารปภ. (คาดว่า) อยู่ตรงนั้น เขาก็รีบเป็นธุระให้ รีบขึ้นไปดู ... ขณะที่ผมก็จดชื่อและเบอร์โทรให้พนักงาน เพื่อที่หากมีคนเก็บได้ จะได้ติดต่อผมได้
ทำใจแล้วว่า คงไม่ได้คืนแน่ๆ แต่ที่หนักใจคือ จะนำรถออกจากห้างยังไง ในเมื่อบัตรจอดรถ ผมก็เก็บไว้ในกระเป๋าสตางค์ และในตัวก็ไม่มีเงินติดตัวเลยสักบาท เหลือแค่โทรศัพท์มือถือเครื่องเดียว
จึงโทรบอกที่บ้าน ให้คนที่บ้านรีบตามมาที่นี่ ... แต่ในระหว่างที่คนที่บ้านกำลังเดินทางมานั่นเอง เสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น
พนักงานประชาสัมพันธ์โทรมาแจ้งว่า มีคนเก็บกระเป๋าสตางค์ของผมได้ และนำมาคืน ตอนนี้รออยู่ที่จุดประชาสัมพันธ์
พี่ผู้หญิงคนที่เก็บได้รออยู่แล้ว เธอบอกว่า ผมทำตกไว้ที่ใกล้ๆ รถของตัวเอง รถพี่เค้าคงจอดอยู่ข้างๆ พอจะเข้ารถ เหมือนพี่เค้าไปเตะอะไรบางอย่าง จึงรู้ว่าเป็นกระเป๋าเงินของผม และพยายามหาทางติดต่อ โดยพบบัตรนัดของสัตว์แพทย์ ที่ผมพาเจ้าตัวน้อยไปตรวจประจำ ที่ รพ.สัตว์ตลิ่งชัน จึงได้โทรไปที่นั่นเพื่อขอเบอร์โทรและติดต่อมาทางผมได้ในที่สุด
สรุปว่าตัวผมเองที่ทำหล่นตอนจะเข้าไปนั่งในรถ แล้วลืม ... คิดไปว่าตัวเองวางทิ้งไว้ในห้องน้ำ คงต้องโทษตัวเองที่พออายุเริ่มมากขึ้น ความจำและความรอบคอบเริ่มแย่ลง แต่ยังโชคดีที่คนที่เก็บได้เป็นคนดี ที่มีคุณธรรม รวมถึงพนักงานห้างที่กระตือรืนร้นในการช่วยแก้ปัญหา
กราบขอบพระคุณพี่ผู้หญิงท่านนั้นเป็นอย่างสูงอีกครั้งครับ ... ผมเองก็มัวแต่ดีใจ ตื่นเต้น ได้ขอบคุณไปหลายรอบ จนลืมถามชื่อหรืออื่นๆ ... จะให้อะไรตอบแทนก็คงไม่เหมาะ เพราะอายุพี่น่าจะราวๆ น้าผมได้ จึงได้แต่ขอบคุณทั้งพี่และพนักงานของห้างเดอะมอลล์ บางแค ที่เป็นธุระให้
หากพี่ท่านนั้นได้มาอ่านหรือมีคนรู้จักมาอ่าน ขอได้รับความขอบคุณจากผมเป็นอย่างสูงครับ รวมถึงขอบคุณพนักงานของห้าง เดอะมอลล์ บางแค เป็นอย่างสูงเช่นกัน ... ขอคุณพระคุ้มครองทั้งพี่และเจ้าหน้าที่คนดังกล่าวครับ