เริ่มดูหนังอินเดียได้ไม่นาน  แต่ชอบมาก  หนังอินเดียไม่ได้เหมือนที่หลายๆคนคิดไว้ว่าต้องวิ่งเต้นรอบภูเขา  ร้องเพลงไม่มีสาระ  เราเริ่มดูจากเรื่องดัง  pk  หลังจากนั้นก็หา  3 idiots   มาดูต่อ บอกเลยว่าเราประทับใจมากกกกก  หนังให้แง่คิด จิกกัดแบบแสบๆคันๆกันไปเลยทีเดียว เลยเริ่มหาเรื่องอื่นมาดู แล้วเมื่ออาทิตย์ที่แล้วเพิ่งโอกาสได้ดู Bajrangi  Bhaijaan  หนังเข้าฉายแค่ 3 โรง  เราดูที่เมเจอร์สุขุมวิทตรงเอกมัย  ตอนนั้นไม่รู้จะดูเรื่องอะไรเพราะดูหมดแล้วที่ฉายอยู่ในโรง กดเข้าไปเจอหนังอินเดียเรื่องนี้กำลังฉายอยู่และคนเต็มโรง คือตกใจมาก เพราะหนังเข้าสามทุ่มครึ่ง  เราเชครอบตอนทุ่มครึ่งปรากฏว่าไม่มีที่  เราเลยตัดสินใจจองรอบห้าทุ่ม  ตอนไปที่โรงหนังคือคนอินเดียมาเยอะมากกกก เราเพิ่งเคยดูหนังอินเดียในโรงครั้งแรกและเรากับแฟนเป็นคนไทยแค่ 2 คนจากทั้งโรงตอนรอบมิดไนท์ ที่นั่งเกือบเต็มหมดแม้จะดึกมากแล้วก็ตาม  

       มาต่อกันที่ตัวหนัง หนังว่าด้วยเรื่องของเด็กผู้หญิงที่เป็นใบ้จากปากีสถานเกิดพลัดหลงกับแม่ของเธอในอินเดีย  และบังเอิญได้พบกับชายหนุ่มอินเดียที่ทั้งซื่อทั้งตรง  การตามหาพ่อแม่และพาเด็กสาวกลับปากีสถานจึงเริ่มขึ้น  อย่างที่เรารู้ๆกันปากีสถานกับอินเดียไม่ถูกกัน และมีปัญหามากมาย แต่ในเรื่องนี้หนังได้สื่อถึงอานุภาคของการมีน้ำใจต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน  เราว่าเขาใช้เด็กสื่อสารได้ดี เพราะเด็กไม่ใช่คนที่รับรู้เรื่องราวของความเกลียดชังเหล่านี้เลย  หนังไม่ได้ดราม่าจัด จัดอยู่ว่าดูง่ายและตลกด้วยซ้ำ  ตอนขำนี่เราขำสุดตัว แต่เมื่อเข้าพาร์ทดราม่าหนังทำได้ดี เรากล้าพูดว่าดีมากกกกกกก จะว่าอวยก็อวยค่ะ เราอวยสุดตัวววเลยย ร้องไห้กันแบบไม่มีใครอายใคร แฟนเรานั่งตัวเกร็งและน้ำตาซึมเลยค่ะ  เราแนะนำให้ไปดูกันเถอะ ไม่อยากให้พลาดหนังดีๆแบบนี้เลย ถ้าใครอยู่ใกล้หรือมีเวลาลองไปดูกันนะคะ  เราคิดว่าเป็น  must watch movie เลย

ปล. เราดูมา 2 รอบแล้วค่ะ รอบแรกกับแฟน รอบที่สองกับรุ่นน้อง  รุ่นน้องเราร้องไห้แบบเกร็งตัว  ไม่ใช่ร้องเพราะเศร้าหรืออะไรนะคะ หนังสามารถทำให้ยิ้มไปร้องไปได้อย่างดีเลยค่ะ มันทั้งสุขทั้งเศร้าไปพร้อมๆกัน (:

เพิ่งเคยรีวิวหนังครั้งแรก  ปกติชอบอ่านอย่างเดียวว  แต่เรื่องนี้เราเชียร์สุดใจเลยมาเขียนเชียร์ให้ไปดูกันค่ะ