ความรักต้องห้ามกับระยะทาง

สวัสดีครับชาวพันทิป วันนี้ผมมีเรื่องจะเล่าไห้ฟัง
ผมมีแฟนครับ แต่แฟนผมเป็นญาติผมเอง หรืออีกนัยคือเป็นลูกพี่ลูกน้อง
เรื่องทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากครับ มันเกิดขึ้นที่บ้านหลังนึง เหมือนเราจะไปเยี่ยมญาติอีกคนนะครับ
เลยต้องไปอยู่บ้านนี้ ตอนอยุในบ้านเราแทบตัวจะติดกันเลยครับ
เราสนิทกันมากกกก ทั้งนิสัยหรืออะไรก็ตาม เข้ากันได้ดีจนไม่คิดว่าจะได้เจอ
ผมยังคิดว่านี่นะ เราต้องหาแฟนไห้ได้แบบนี้ไห้ได้
ยิ่งเราสนิทกันมากขึ้นความรู้สึกผมก้อเริ่มเปลี่ยนไปทีละน้อย
ผมพยายามคิดว่าเขาเป็นน้องสาวคนนึง
ผมก้อดูแลเขาดีอ่ะ จนมีคนบอกว่ามันมากกว่าน้องสาวแล้ว ผมก็ไม่สนอะไร
จนมาถึงคืนนึงเรานั่งคุยกัน ระบายอะไรต่อมิอะไร แต่ไม่ได้ดื่มแอลกอฮอลนะครับ
จนตอนท้ายเขาขอกอด ผมก็กอดไช่ไหมคับ แล้วระหว่างกอด เขาถามผมว่า ขอทำอะไรหน่อยสิ
ผมก็พยักหน้า แต่งงนิดๆ แล้วเขาก็เริ่มจูบต้นคอผม
ตอนนั้นผมช้อกมากครับ แล้วจากนั้นเส้นความอดทนมันก้อขาดไป ยอมรับว่าอารมณ์พาไปจิงๆครับ
แต่เราไม่ได้มีอะไรกันนะ แล้วผมก้อถามเขาว่าชอบผมหรอ
เขาก้อบอกว่าพึ่งรู้หรอไง แล้วเขาก้อถามว่าผมรู้สึกยังไงกับเขา
ผมก้อบอกว่าชอบเหมือนกัน แล้วเขาบอกว่าเรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้นะ
แล้วเขาไห้ผมเลือกว่าจะไปต่อหรือจะหยุดอยู่แค่นี้
นี่คือสิ่งที่ผิดพลาดของผม ผมบอกว่าจะไปต่อ แล้วขอเขาเป็นแฟน
ตอนเราคบกันเรามีความสุขกันมากกกกกกจิงๆคับ ะึ่งจะเคยรู้สึกแบบนี้
จนมาถึงวันที่เขาต้องไปเรียนต่อตปท.4ปี
ผมนั่งคิดทบทวนเรื่องหลายอย่างว่าอนาคตเราจะเป้นไปได้จิงหรอ,เราจะไม่ไปปิดโอกาสเขาไปเจอคนที่ดีกว่าหรอ
เลยอยากถามทุกคนว่า เรื่องของเรามันจะเป็นไปได้ไหมคับ ถ้าเราจะย้ายไปอยู่ตปท กันสองคน ไปสร้างครอบครัวกันที่นั่น
หรือผมควรจะปล่อยเขาไปเจอคนที่ดี แต่ผมก้อไม่ไว้ไครทั้งนั้นว่าจะดูแลเขาดีเท่าผม
ผลควรจะทำยังไงดีครับ