แท็กห้องผิด ไม่พอใจ ใช้คำพูดไม่เหมาะสม ดูโอเวอร์ ไม่เหมือนความจริง ขออภัยครับ.
แต่ขอยืนยันว่า ที่ผมพิมทั้งหมดเป็นความจริง(เสริมนิดหน่อยจากฟิลลิ่ง) เชื่อไม่เชื่อตามวิจารณญาณครับ.
ผมเป็นเด็กม.ปลายคนนึง มีชีวิตปกติธรรมดาทั่วไป ติดเพื่อนติดฝูง ติดเกมติดเล่น เหมือนชีวิตของพวกคุณๆแหละครับ
ชีวิตที่ดูสนุก และมีอะไรทำมากที่สุดก็คงจะเป็นช่วงอยู่โรงเรียน แล้วกลับบ้านล่ะ ? ผมจะทำอะไรได้ เฟสบุคสิครับ รออะไร
ชีวิตก็วนอยู่แบบนี้ซ้ำไปซ้ำมา(ไม่เบื่อมั่งไงวะ) จนผมเจอนางสตรีผู้มีผิวผุดผ่องส่องอำพรรณสะดุดตาผมมากในเฟสบุค
ดูเวอร์เนอะ แต่ฟิลผมตอนนั้นนี่แบบนี้เลยนะ แล้วจะทำไง ก็แอดสิครับ ใช้เวลารอไม่นาน(7-8 วัน) เธอแอดผม ผมไม่รอช้าครับ
รุกทันที ไลค์กระหน่ำ ทักอ่อยเลยครับ(ฮ่าๆๆๆ) เธอก็ตอบครับ ถามชื่อถามแซ่ นุ้นนี่นั่นพอรู้จัก คุยกันไปสักพัก 4 - 5 วัน ก็ตันครับ
มันก็ต้องยุติบทสนทนาไปอย่างช่วยไม่ได้ เพราะดูเหมือนเธอไม่สนใจผมเลย และคิดๆดู ผมก็คงชอบเธอแค่รูปร่างภายนอก
จากภาพถ่ายของเธอนั่นเอง จึงไม่ได้คุยกันอีก
วาร์ปมา ณ ปัจจุบัน ( 3 Years Later)
เด็กม.ปลาย เฮฮา สนุกลั้นล้าตอนนั้น กลายเป็นหนุ่มมหาลัย ซึ่งไม่คิดว่าจะมีทุกวันนี้ (ไม่ตั้งใจเรียน) ก็ตามสไตล์เดิมครับ
สนุก เฮฮา กับเพื่อนใหม่ คบเพื่อนที่ไว้ใจได้ ไม่ต้องแคร์สายตาคนอื่น ใครอยู่ในช่วงนี้ก็จะเข้าใจหัวอก เพื่อนที่อยู่ด้วยกัน
ได้มันมีไม่มาก ผมกลับมาคิดกับตัวเอง ที่ผ่านมา ผมถึงคิดถึงเธอเป็นระยะๆกันน้าา
ถ้าผมชอบเธอที่หน้าตารูปร่างภาย
นอกจริง ผมก็น่าจะลืมเธอไปแล้ว ซึ่งในระยะเวลา 3 ปี ผมก็มีผู้หญิง มีแฟนอยู่บ้าง แต่กลับยังคิดถึงเธออยู่นานๆที
ลืมบอกไป เธอเป็นคนชอบอะไรคล้ายๆกันครับ เกม แนวเพลง ตลกๆ เหมือนกัน ผมนั่งคิดอยู่นานหลายวัน หลายเดือน
จนวันนึง เธอออนโปรแกรมแชทโปรแกรมหนึ่ง(ขอไม่เอ่ยนาม โฆษณาฟรี ใช่ป่ะละ55) บวกกับความรู้สึกคิดถึง ทำให้ผม
ห้ามความคิดของตัวเองไม่อยู่ ก็ต้องทักเธอไปครับ ก็ใช้เวลานานเหมือนกัน 30-40 นาที เธอก็ตอบ คราวนี้ผมไม่สนใจ
แล้วครับว่าจะเป็นยังไง ผมรุกหนักกว่าเก่า นั่นนี่ บางทีเธอก็แอบๆรำคาญเหมือนกันนะผมว่า
แต่ผมก็รุกต่อไป
จนเหมือนฟากฟ้าเข้าข้าง สวรรค์เป็นใจ เธอเริ่มสนใจผม และคุยกับผมมากขึ้น ทุกวันๆ ทีละนิดๆ จนเราคุยกันเกือบจะทุกเวลา
ผ่านช่วงเวลาความสุขเริ่มต้นไปสักพัก ก็ได้มาเจอหน้ากันครับ เธอลองใจผม ให้ผมไปส่งที่มหาลัยของเธอ เอ้า
รออะไรล่ะครับ ไปสิ ไม่ต้องเล่นตัวแล้ว ถือว่าเป็นการโดดคลาสที่คุ้มค่ามาก ได้เจอหน้า ได้เห็นท่าทาง ลักษณะนิสัย
รอยยิ้ม แววตา ได้ไปกินข้าว ใช้เวลากันในวันแรกคุ้มครับ แฮปปี้สุดๆ เธอถ่ายรูปในวันนั้นเป็นสิ่งเตือนใจในวันแรก
ของเราด้วยครับ นี่เป็นอีกสิ่งที่ทำให้เธอ ดูน่ารักมากสำหรับผม หลังจากวันแรก ก็ต้องมีวันต่อๆไป เราเจอกันเรื่อยๆ
คุยกันเหมือนเคย ทุกๆวันเธอจะคอลวิดิโอหา เล่าชีวิตประจำวันเป็นยังไงบ้าง คิดถึงก็มาหากัน (โดดเรียนบ่อยเลย 55 )
ตอนนั้นคือแบบดี๊ดีครับ แคร์ความรู้สึกกัน ดูแลกัน เป็นส่วนหนึ่งของกันและกันในทุกๆวัน กินข้าว เดินเที่ยว ซื้อของ
ใช้เวลาอยู่ด้วยกันในวาเลนไทน์ ผมไม่ได้ซื้ออะไรให้เธอเลยนะ ตัวเปล่า หัวใจดวงเดียว พาเธอไปนั่งเล่นในสวนสาธารณะ
เธอก็ไม่พูดไม่แสดงท่าทีโกรธอะไร (ในใจไม่รู้)
เราเจอกันตลอด เรียกได้ว่าคิดถึงไม่ได้ต้องได้เจอ เดินตลาดกลางคืน
ซื้อของให้กัน เดินจับมือเหมือนคู่รักทั่วๆไป แต่ความรักก็คือความรักแหละครับ ทุกคู่ก็ต้องเจอเรื่องร้ายๆ ทะเลาะร้ายบ้าง
เบาบ้าง แต่เราก็ผ่านมันมา จากวันแรกที่รู้จักจนถึงตอนนี้ ผมรักเธอมาก เธอคือความสุขของผม
ถึงตอนนี้เธอไม่อยู่แล้ว เธอไปไกลจนผมคงไม่อาจตามเธอกลับมา
ช่วงที่อยู่ด้วยกัน เธอหลอก แค่เหงา ยังไงผมไม่รู้ และไม่สน
คนเรามันก็ต้องคิดเผื่อเจ็บใช่ไหมครับ จะได้ไม่ร้องไห้ฟูมฟาย 555
แต่มันไม่สำคัญหรอกครับ มันสำคัญที่ไม่มีเธอแล้วบนโลกนี้
ถึงจะไม่ได้คบกัน ไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่ผมก็รักเธอมากๆ มีความสุขที่สุด
ผมบอกได้แค่ผมยังรักเธออยู่ คงไม่มีวันลืมได้แน่ๆ
ความรักก็เป็นแบบนี้แหละครับ มีสุขก็ต้องมีทุกข์ มีเกิดก็ต้องมีดับ
ยังไงก็ต้องเดินต่อไปครับ
ปล.คุณอาจจะยังไม่รู้ว่าคุณโชคดีแค่ไหน ที่คนรักยังอยู่ข้างๆคุณ
รักษาเขาไว้ดีๆ แล้วจะไม่เสียใจเหมือนคนอย่างผม
แชร์ความรักแบบเรียลๆ ที่มีความสุขมากที่สุดในความทรงจำครับ
แต่ขอยืนยันว่า ที่ผมพิมทั้งหมดเป็นความจริง(เสริมนิดหน่อยจากฟิลลิ่ง) เชื่อไม่เชื่อตามวิจารณญาณครับ.
ผมเป็นเด็กม.ปลายคนนึง มีชีวิตปกติธรรมดาทั่วไป ติดเพื่อนติดฝูง ติดเกมติดเล่น เหมือนชีวิตของพวกคุณๆแหละครับ
ชีวิตที่ดูสนุก และมีอะไรทำมากที่สุดก็คงจะเป็นช่วงอยู่โรงเรียน แล้วกลับบ้านล่ะ ? ผมจะทำอะไรได้ เฟสบุคสิครับ รออะไร
ชีวิตก็วนอยู่แบบนี้ซ้ำไปซ้ำมา(ไม่เบื่อมั่งไงวะ) จนผมเจอนางสตรีผู้มีผิวผุดผ่องส่องอำพรรณสะดุดตาผมมากในเฟสบุค
ดูเวอร์เนอะ แต่ฟิลผมตอนนั้นนี่แบบนี้เลยนะ แล้วจะทำไง ก็แอดสิครับ ใช้เวลารอไม่นาน(7-8 วัน) เธอแอดผม ผมไม่รอช้าครับ
รุกทันที ไลค์กระหน่ำ ทักอ่อยเลยครับ(ฮ่าๆๆๆ) เธอก็ตอบครับ ถามชื่อถามแซ่ นุ้นนี่นั่นพอรู้จัก คุยกันไปสักพัก 4 - 5 วัน ก็ตันครับ
มันก็ต้องยุติบทสนทนาไปอย่างช่วยไม่ได้ เพราะดูเหมือนเธอไม่สนใจผมเลย และคิดๆดู ผมก็คงชอบเธอแค่รูปร่างภายนอก
จากภาพถ่ายของเธอนั่นเอง จึงไม่ได้คุยกันอีก
วาร์ปมา ณ ปัจจุบัน ( 3 Years Later)
เด็กม.ปลาย เฮฮา สนุกลั้นล้าตอนนั้น กลายเป็นหนุ่มมหาลัย ซึ่งไม่คิดว่าจะมีทุกวันนี้ (ไม่ตั้งใจเรียน) ก็ตามสไตล์เดิมครับ
สนุก เฮฮา กับเพื่อนใหม่ คบเพื่อนที่ไว้ใจได้ ไม่ต้องแคร์สายตาคนอื่น ใครอยู่ในช่วงนี้ก็จะเข้าใจหัวอก เพื่อนที่อยู่ด้วยกัน
ได้มันมีไม่มาก ผมกลับมาคิดกับตัวเอง ที่ผ่านมา ผมถึงคิดถึงเธอเป็นระยะๆกันน้าา
นอกจริง ผมก็น่าจะลืมเธอไปแล้ว ซึ่งในระยะเวลา 3 ปี ผมก็มีผู้หญิง มีแฟนอยู่บ้าง แต่กลับยังคิดถึงเธออยู่นานๆที
ลืมบอกไป เธอเป็นคนชอบอะไรคล้ายๆกันครับ เกม แนวเพลง ตลกๆ เหมือนกัน ผมนั่งคิดอยู่นานหลายวัน หลายเดือน
จนวันนึง เธอออนโปรแกรมแชทโปรแกรมหนึ่ง(ขอไม่เอ่ยนาม โฆษณาฟรี ใช่ป่ะละ55) บวกกับความรู้สึกคิดถึง ทำให้ผม
ห้ามความคิดของตัวเองไม่อยู่ ก็ต้องทักเธอไปครับ ก็ใช้เวลานานเหมือนกัน 30-40 นาที เธอก็ตอบ คราวนี้ผมไม่สนใจ
แล้วครับว่าจะเป็นยังไง ผมรุกหนักกว่าเก่า นั่นนี่ บางทีเธอก็แอบๆรำคาญเหมือนกันนะผมว่า
จนเหมือนฟากฟ้าเข้าข้าง สวรรค์เป็นใจ เธอเริ่มสนใจผม และคุยกับผมมากขึ้น ทุกวันๆ ทีละนิดๆ จนเราคุยกันเกือบจะทุกเวลา
ผ่านช่วงเวลาความสุขเริ่มต้นไปสักพัก ก็ได้มาเจอหน้ากันครับ เธอลองใจผม ให้ผมไปส่งที่มหาลัยของเธอ เอ้า
รออะไรล่ะครับ ไปสิ ไม่ต้องเล่นตัวแล้ว ถือว่าเป็นการโดดคลาสที่คุ้มค่ามาก ได้เจอหน้า ได้เห็นท่าทาง ลักษณะนิสัย
รอยยิ้ม แววตา ได้ไปกินข้าว ใช้เวลากันในวันแรกคุ้มครับ แฮปปี้สุดๆ เธอถ่ายรูปในวันนั้นเป็นสิ่งเตือนใจในวันแรก
ของเราด้วยครับ นี่เป็นอีกสิ่งที่ทำให้เธอ ดูน่ารักมากสำหรับผม หลังจากวันแรก ก็ต้องมีวันต่อๆไป เราเจอกันเรื่อยๆ
คุยกันเหมือนเคย ทุกๆวันเธอจะคอลวิดิโอหา เล่าชีวิตประจำวันเป็นยังไงบ้าง คิดถึงก็มาหากัน (โดดเรียนบ่อยเลย 55 )
ตอนนั้นคือแบบดี๊ดีครับ แคร์ความรู้สึกกัน ดูแลกัน เป็นส่วนหนึ่งของกันและกันในทุกๆวัน กินข้าว เดินเที่ยว ซื้อของ
ใช้เวลาอยู่ด้วยกันในวาเลนไทน์ ผมไม่ได้ซื้ออะไรให้เธอเลยนะ ตัวเปล่า หัวใจดวงเดียว พาเธอไปนั่งเล่นในสวนสาธารณะ
เธอก็ไม่พูดไม่แสดงท่าทีโกรธอะไร (ในใจไม่รู้)
ซื้อของให้กัน เดินจับมือเหมือนคู่รักทั่วๆไป แต่ความรักก็คือความรักแหละครับ ทุกคู่ก็ต้องเจอเรื่องร้ายๆ ทะเลาะร้ายบ้าง
เบาบ้าง แต่เราก็ผ่านมันมา จากวันแรกที่รู้จักจนถึงตอนนี้ ผมรักเธอมาก เธอคือความสุขของผม
ถึงตอนนี้เธอไม่อยู่แล้ว เธอไปไกลจนผมคงไม่อาจตามเธอกลับมา
ช่วงที่อยู่ด้วยกัน เธอหลอก แค่เหงา ยังไงผมไม่รู้ และไม่สน
คนเรามันก็ต้องคิดเผื่อเจ็บใช่ไหมครับ จะได้ไม่ร้องไห้ฟูมฟาย 555
แต่มันไม่สำคัญหรอกครับ มันสำคัญที่ไม่มีเธอแล้วบนโลกนี้
ถึงจะไม่ได้คบกัน ไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่ผมก็รักเธอมากๆ มีความสุขที่สุด
ผมบอกได้แค่ผมยังรักเธออยู่ คงไม่มีวันลืมได้แน่ๆ
ความรักก็เป็นแบบนี้แหละครับ มีสุขก็ต้องมีทุกข์ มีเกิดก็ต้องมีดับ
ยังไงก็ต้องเดินต่อไปครับ
ปล.คุณอาจจะยังไม่รู้ว่าคุณโชคดีแค่ไหน ที่คนรักยังอยู่ข้างๆคุณ
รักษาเขาไว้ดีๆ แล้วจะไม่เสียใจเหมือนคนอย่างผม