บทเรียน

สวัสดีค่ะ นี้คือกระทู้แรกของเรา ขอแทนตัวเองว่าเรานะคะเราเคยมีแฟนคนนึงค่ะเราแอบชอบเค้าก่อน(ไม่ต่ำกว่า2ปีค่ะ)แต่เค้าไม่มีท่าทีที่จะชอบเราเลยนะคะเค้าทั้งด่าทั้งแกล้งจนเราคิดว่าเค้าไม่ชอบเราแน่ๆค่ะแต่พอวันวาเลนไทน์ปีนึงเราเอาดอกกุหลาบมาให้เค้าค่ะแต่ก็ไม่คิดว่าเค้าจะให้แต่สรุปเค้าให้เราค่ะวันแรกที่ให้กันก็ไม่อะไรนะคะแต่พอมาอีกวันเค้าบอกรักเราค่ะเรานี่เงิบเลยค่ะเอ๋อเลย หลังจากนั้นสักพักเราก็เป็นแฟนกันค่ะเป็นแฟนกันโดยไม่ได้พูดว่าเป็นแฟนกันนะแต่ต่างคนต่างถามว่ารักกันแบบไหนค่ะตอนนั้นที่เป็นแฟนกันเพื่อนเราไม่มีใครเชื่อเลยค่ะขนาดเรายังไม่เชื่อเลย ตอนคบกันเค้าน่ารักมากค่ะเวลาทะเลาะกันเค้าไม่เคยขึ้นเสียงหรือว่าด่าเราแรงๆเลยค่ะมีแต่เราที่โมโหใส่เค้าทะเลาะกันทีก็ไม่ต่ำกว่า10บรรทัดนะคือเรางี่เง่ามากๆจริงๆค่ะ(ไม่แปลกที่โดนทิ้ง😂)เค้าเป็นคนสอนคนเป็นค่ะเค้าสอนเราเวลาเราไม่โอเคตอนนั้นเค้าไม่เคยทำเราเสียใจค่ะแต่ที่ทะเลาะกันคือเพราะเราไม่ฟังเค้าค่ะแต่พอมาวันนึงเราพยายามปรับตัวให้เลิกงี่เง่าโอเวอร์ค่ะแต่เหมือนจะสายไปมั้งคะตอนนั้นเป็นช่วงที่เราต้องไปเข้าค่ายค่ะละก็ไม่ค่อยมีเวลาคุยกันค่ะตอนกลับมาเค้าก็ยังเหมือนเดิมนะคะคุยกันเหมือนเดิมบอกรักเหมือนเดิมพอเราหายไปไม่ตอบเฟสเค้าเค้าก็ไปตามหาเรากับเพื่อนค่ะแต่หลังจากนั้นไม่กี่วันเราเลิกกันค่ะเค้าไปมีคนใหม่จากคนเคยแฮปปี้กลายเป็นหมาหงอยไปสักพักเลยค่ะเรากับเค้าก็ยังมีติดต่อกันบ้างนะคะแล้ววันนึงเค้าก็เลิกกับคนนั้นค่ะแล้วก็เหมือนเราจะกลับมาคุยกันเพราะเค้ามาหาเราที่หอไปกินข้าวอะไรประมาณนี้ค่ะแต่สรุปแล้วมันไม่ใช่อีกเช่นเคยค่ะ😂เราไปถามเค้าว่าคุยกับคนๆนึงอยู่ใช่มั้ยคำตอบคือใช่ค่ะแล้วเค้าก็บอกว่าเค้าคิดกับเราแค่เพื่อนค่ะ เจ็บอีกครั้ง😂ตอนนั้นเราเกลียดและโกรธเค้ามากค่ะแบบด่าแหลกค่ะสักพักนึงเราก็ได้คุยกันค่ะแต่คุยกันแบบเพื่อนนะคะตอนแรกคิดว่าทำใจได้แล้วสรุปคือยังค่ะ😂ตัดสินใจบล็อคเฟสบล็อคไลน์เค้าอีกเช่นเคยแต่ไม่ใช่เพราะเกลียดเค้านะคะแต่ไม่ชัวกับความรู้สึกตัวเองค่ะ😂 หลังจากนั้นก็มีคนเข้ามาบ้างนะคะตอนแรกไม่กล้าเปิดใจคุยกับใครเลยค่ะกลัวเจ็บมากแต่ตอนนี้เริ่มโอเคละค่ะแต่ยังไม่กล้ากลับไป😂 นี่แหล่ะค่ะความรักของเราใครที่มีแฟนอยู่ก็ดูแลเค้าดีๆนะคะถ้าวันไหนเค้าหายไปเรากลับไปแก้ไขอะไรไม่ทันแล้วนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะติเตียนกันได้ ขอบคุณค่ะ😊