คือตัวเราไม่เคยมีแฟนเลยนะ ตลอดทั้งชีวิตนี้(24ปีค่ะ)
เป็นผู้หญิงตัวอ้วนกลม แถมไม่สวยอีก ฮ่าาาา ( หัวเราะอยู่แล้วทำไมน้ำตาไหล T_T )

เพื่อนๆ พี่ๆ ญาติผู้ใหญ่ชอบถามว่า...
คนรู้จัก : เห้ย แฟนรึยัง?
กู : ยัง.... ยังหาไม่ได้เลย 5555
คนรู้จัก : ทำไมไม่หาแฟนสักทีล่ะ อยู่คนเดียวไม่เหงาหรอ?
กู : มีแต่เสียงหัวเราะเบาๆ
--------จบการสนทนา-----------

ไม่มีแฟนน่ะ ....เหงาสิ แต่กูหาไม่ได้ไง หึหึ
เห็นคนที่เขามีแฟน ทำไมจะไม่อยากมีบ้างล่ะ เห็นแล้วมันเหงานะเว่ย
บางครั้ง(คิดว่า)เราก็มีความสุขกับชีวิตโสดตอนนี้ดีนะ อิสระมากมาย อยากทำอะไรก็ได้ทำ ^^
แล้วอยากทำอะไรล่ะ? ........ อยากไปเที่ยวกับแฟน อิห่านนนนนน! ไอ่อยากทำอะไรก็ทำ มันไม่ได้หมายความว่า "กูจะได้ทำทุกอย่างที่อยากทำนะ"

จนบางครั้งก็มานั่งคิดอีกว่า ที่พูดๆไปว่ามีความสุขกับชีวิตโสดเนี่ย เรามีความสุขจริงๆใช่มั้ย? รึว่าแค่เคยความชิน
เพราะเรารู้จักแต่ความสุขที่คู่กับความโสด แต่ไม่เคยรู้จักความสุขที่มากับความรักเลย


สุดท้ายยนี้ เลยอยากถามหน่อยค่ะว่า.....
ฟ.แฟน ที่แสนหาลำบาก หาย๊ากยาก เขาไปหามาจากไหนกันคะ?