[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
กทม.จ้องมองฉัน เหงาเพียงลำพัง
ในความเงียบ ยังมีคนรับฟัง
ในจดหมายยังคงมีถ้อยคำที่ผุพัง
ไม่เปิดเผยตัวตนอย่างระวัง
เมื่อทุกสายตาคอยจ้องมองมา จะให้ฉันทำอย่างไร
ความคาดหวังนั้นเป็นของใคร
เหมือนเสียงดนตรีไม่มีที่มาสะท้อนห้วงเวลา
แห่งบาดแผลของเดือนพฤษภา
เลยอยากจะร้องเพลง รักในมหานคร
ให้เธอได้เพ้อถึงกันก่อน
และอยากจะร้องเพลง รักในเมืองใหญ่
ด้วยภาษาที่มีแต่เธอเข้าใจ
ด้วยภาษาที่คงไม่ยากเกินไป
ในความจริงเราไม่รู้ ชีวิตคืออะไร
จงถอดรองเท้าที่เราเคยใส่
เดินไปตามเส้นทาง ที่เราโดนจัดวาง
มันไม่มีจริงหรอกถนนสายกลาง
เมื่อทุกสายตาคอยจ้องมองมา จะให้ฉันทำอย่างไร
ความคาดหวังนั้นเป็นของใคร
เหมือนเสียงดนตรีไม่มีที่มาสะท้อนห้วงเวลา
แห่งบาดแผลของเดือนพฤษภา
เลยอยากจะร้องเพลง รักในมหานคร
ให้เธอได้เพ้อถึงกันก่อน
และอยากจะร้องเพลง รักในเมืองใหญ่
ด้วยภาษาที่มีแต่เธอเข้าใจ
ด้วยภาษาที่คงไม่ยากเกินไป
เลยอยากจะร้องเพลง รักในมหานคร
ให้เธอได้เพ้อถึงกันก่อน
และอยากจะร้องเพลง รักในเมืองใหญ่
ด้วยภาษาที่มีแต่เธอเข้าใจ
ด้วยภาษาที่คงไม่ยากเกินไป
เหมือนได้เดินอยู่บนกลางสะพาน ในยามดึก มีแม่น้ำสีดำอยู่ข้างล่าง
เหมือนนั่งอยู่ในร้านกาแฟมองคนเดินผ่าน แล้วก็นึกถึงเรื่องตัวเอง แล้วอมยิ้มเบาๆ
เหมือนฝนตกหนัก รถติด แล้วนั่งได้นั่งติดหน้าต่าง กระจกพราวเม็ดฝน แอบเก๊กเอ็มวีอยู่บนรถปอ ออ
เหมือนนั่งบนรถไฟฟ้า ตรงกับกระจก บางทีแอบมองเงาตัวเองแล้วเมิน ไม่อยากให้คนรู้
คนเหงากลางเมืองใหญ่ ความเงียบดังก้องจนบาดหัวใจ............. รักในมหานคร - อพาร์ทเม้นท์คุณป้า
เหมือนได้เดินอยู่บนกลางสะพาน ในยามดึก มีแม่น้ำสีดำอยู่ข้างล่าง
เหมือนนั่งอยู่ในร้านกาแฟมองคนเดินผ่าน แล้วก็นึกถึงเรื่องตัวเอง แล้วอมยิ้มเบาๆ
เหมือนฝนตกหนัก รถติด แล้วนั่งได้นั่งติดหน้าต่าง กระจกพราวเม็ดฝน แอบเก๊กเอ็มวีอยู่บนรถปอ ออ
เหมือนนั่งบนรถไฟฟ้า ตรงกับกระจก บางทีแอบมองเงาตัวเองแล้วเมิน ไม่อยากให้คนรู้