----- บางทีก็น่าสงสาร บางทีก็รำคาญกวนใจ บางทีก็พาลให้หัวเราะขี้แตกขี้แตน ----

ยังไงก็ถือเสียว่า  เป็นสีสันของชาว ราชดำเนินแล้วกัน
เราเครียดกับการเมือง กับปัญหาหลาย ๆ อย่าง อยากพูดอยากแสดงออกอะไรก็พูดไม่ได้มาก
กับสาระพัดความกลัว กับข้ออ้างที่มีขีดจำกัด ในการใช้สิทธิเสรีภาพแสดงความคิดเห็น

ผมว่า มีสลิ่มในกระดานบอร์ด บางทีก็เป็นสีสันนะ ได้หัวเราะ กับสิ่งที่เขาแสดงผ่าน
ทางเว็ปบอร์ดนี้ ในหลาย ๆ เรื่อง  บางครั้งก็น่ารำคาญ ไอ่ประเภท ป่วนกวนไม่เลิก
ทำให้เสียอารมย์ไปเลยก็มี  บางครั้งก็มีการปล่อยไก่ อย่างฮา ขี้แตกขี้แตน

สำหรับผมแล้ว ชอบ สลิ่มที่ชอบปล่อยไก่ พอได้อารมย์ขำบ้าง คือที่ว่าปล่อยไก่เพราะไร
เพราะสลิ่ม เป็นมนุษย์ที่เสพข่าวจากความเชื่อ  เชื่ออะไรจะไม่ตรวจทาน ขอให้ศรัทธา พวกนี้
จะเชื่อเสมอ สังเกตุได้จาก โดนหลอกให้สุเทพ พาเดิน ไถตังค์รอบกรุงเทพฯบ่อย ๆ
และสุเทพก็จะบอกว่า วันนี้เป็นวันสุดท้าย แตกหักเป็นวันสุดท้ายเป็น สิบ ๆครั้ง
ที่รับบริจาคมา จะเอาไปเป็นกองทุน ช่วยชาวนา ชาวสวนยางบ้างหล่ะ สุดท้ายสุเทพเอาไปใหนก็ไม่รู้
สลิ่มได้แต่นั่งทำตา ปริบ ๆ กัน ไม่พูดไม่โวยวาย สักคำ เพราะเชื่อว่าสุเทพเป็นคนดี ทำเพื่อชาติ
สุดท้ายสุเทพหนีไปบวช"จ้อย" (ไม่มีซัปไทยครับเพื่อให้ได้อรรถรถ)...

อย่ารำคาญ สลิ่มครับ ได้โปรด ให้ความเมตตาสงสาร เขาบ้าง แม้บางครั้งจะไม่ถูกใจ หรือรำคาญใจ
กับพฤติกรรมแบบเดิม ๆ ที่เอาเรื่องเดิม ๆ มากวนประสาทให้ย้ำคิดย้ำทำ คือเขาไม่มีอะไรครับ
แม้แต่คำโต้แย้งข้อกล่าวหา หรือคำตอบต่าง ๆ ก็ไม่สามารถคิดได้ ก็เลยก๊อปเอาจากของพวกเรามาวางซะเลย
จะให้เขาใช้สมองคิดเอง อย่างพวกเรา ถ้าไม่มีตัวอย่าง ชาตินี้ ทั้งชาติ คงไม่ได้เห็นความคิดของพวกเขาแน่  
ยังไงก็ถือว่าเป็นสีสันหรือดอกไม้ของราชดำเนินก็แล้วกัน แม้จะเป็นดอกอุตพิษก็ยังถือว่าเป็นดอกไม้เหมือนกัน