เสียใจ...แต่ก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว

กระทู้สนทนา
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า ตอนม.2 เราแอบชอบเพื่อนคนนึงเป็นเพื่อนผู้ชายที่อยู่ห้องเดียวกัน แต่ก็ได้แค่แอบชอบตามประสาเด็กๆ แอบมองอยู่ห่างๆเพราะเราไม่ได้สนิทกันมาก เราเริ่มรู้สึกว่ามีคนแอบมองความเคลื่อนไหวของเรา และก็มีหลายครั้งที่มีคนบอกว่ามีเพื่อนให้มาขอถ่ายรูปเรา เอาขนมมาให้บ้าง แต่เราก็ไม่รู้หรอกนะว่าคนๆนั้นเป็นใครและเราก็ไม่ได้ตามสืบหรือว่าใส่ใจอะไรด้วย เพราะเรารู้ตัวว่าเราเริ่มชอบเพื่อนของเรามากขึ้นเรื่อยๆ มีอยู่วันนึงเราก็ออนเฟสตามปกติ แล้วก็มีรุ่นพี่ผู้หญิงคนนึงทักเรามา เขาทักมาเราก็คุยด้วยตามมารยาทและก็เห็นว่าเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนด้วย แต่มันแปลกตรงที่พี่เขาทักมาคุยทุกครั้งที่เราออน ทั้งๆที่ยังไม่เคยเจอกันตอนอยู่ที่โรงเรียนเลย มีอยู่วันนึงช่วงปิดเทอมม.2 พี่เขาทิ้งข้อความไว้ประมาณว่าปิดเทอมแล้ว "คงไม่ได้เห็นหน้าเราเป็นเดือนเลย คิดถึงนะ" เราก็สะดุดนิดนึง จะมาคิดถึงอะไร คิดถึงทำไม เราเป็นผู้หญิง พี่เขาก็เป็นผู้หญิงนะ คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง แล้วพี่เขาก็หายไปเลย แต่เราก็ไม่ค่อยได้ใส่ใจอะไรมากเพราะสิ่งที่เราต้องทำทุกวันคือแอบมองเพื่อนคนที่เราชอบ แล้วก็แอบยิ้มเวลาที่เขายิ้ม เพื่อนสนิทเราหาว่าเราบ้ายิ้มคนเดียว เราไม่เคยบอกใครเลยว่าเราแอบชอบเพื่อนในห้อง ต่อไปนี้ขอใช้ชื่อเป็นอักษรย่อแล้วกันนะ เพราะมันจะเริ่มซับซ้อน 555555 เพื่อนคนที่เราแอบชอบชื่อ น พี่คนที่เคยทักเรามาชื่อ ฟ .... พอเราอยู่ม.3 เทอม 2 ปลายๆ เราคิดไว้ว่าถ้าเราสอบเข้าม.4 แล้วได้อยู่ห้องเดียวกับ น เราจะบอกว่าเราแอบเขา แต่ว่ามีอยู่วันนึงมีพี่คนนึงเอากระดาษมาส่งให้เรา แล้วบอกว่าเพื่อนฝากมาให้ ข้างในเขียนว่า คิดถึงจัง เราก็งง ใครจะมาคิดถึงเรา เพื่อนสนิทเราก็เลยแอบตามพี่คนที่เอากระดาษมาให้ไป เพื่อนเรามันลงทุนสืบเองเลย แล้วก็พบว่า พี่คนที่มาจีบเราอยู่เนี่ย "เป็นทอม" แล้วก็เป็นคนเดียวกับที่เคยทักเรามาด้วย เงิบมาก เราชอบผู้ชาย ไม่ได้ชอบทอมแน่นอน เราก็เลยพยายามหนีสุดฤทธิ์ พี่เขาก็ยังแบบให้เพื่อนมาขอเบอร์ เราก็เลยบอกว่าเราไม่ให้ เท่านั้นแหละเราได้ยินเสียงพี่คนที่ถูกใช้ให้มาขอเบอร์เราพูดกับเพื่อนอีกคนนึงว่า หยิ่งว่ะ ขอเบอร์แค่นี้ทำเป็นไม่ให้ เราก็คิดในใจมันสิทธิ์ของเราป่ะวะ แต่พี่ ฟ ก็ยังไม่ยอมหยุดนะ มาขอเองในแชทเลย พอเราไม่ให้ก็พูดประมาณว่าหยิ่งหรอ เราเกลียดมากเวลามีคนมาหาว่าเราหยิ่ง แล้วนึกยังไงไม่รู้ให้เบอร์ไปเลย แล้วอยู่ดีๆพี่ ฟ ก็ทำเหมือนกับว่าเราเป็นแฟนพี่เขาแล้ว ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าตอนไหน เรางงมาก มันก็เป็นความผิดของเราเองแหละที่ไม่ได้ว่าอะไร ปล่อยเลยตามเลย และทุกคนก็เข้าใจว่าเราเป็นแฟนกับพี่ ฟ จริงๆ รวมทั้ง น ด้วย :'( แต่จะว่าไปพี่ ฟ ก็ดีกับเรานะ ช่วยเราทำงาน เลี้ยงข้าวบ่อยๆ แต่เราก็ยังแอบมอง น ทุกวันเหมือนเดิม ความรู้สึกเราไม่เคยเปลี่ยน แล้วแถมตอนขึ้นม.4 เรายังได้อยู่ห้องเดียวกันเหมือนกับที่เราคิดไว้จริงๆ แต่ติดตรงที่เราบอก น ไม่ได้แล้วว่าเรารู้สึกยังไง โกรธตัวเองมากจริงๆ แต่ว่าพี่ ฟ ก็ดีกับเรา จะให้เราทิ้งก็ยังไงอยู่ เราก็เลยเป็นแฟนกับพี่ ฟ ไปเรื่อยๆจนเราขึ้นม.5 เรารู้สึกว่าพี่ ฟ เริ่มจะไม่เหมือนเดิม เรามารู้ทีหลังว่าพี่เขากลับไปคืนดีกับแฟนเก่าแต่ไม่บอกเรา เราก็เลยเดินออกมาแบบเสียใจเหมือนกันนะ แต่เราไม่ได้เสียใจเพราะเรารักพี่ ฟ หรอก เราเสียใจที่เราเหมือนเป็นตัวเลือก เราไม่ชอบเป็นตัวเลือกของใคร แล้วพอผ่านไปประมาณ 3 เดือน เราเริ่มตัดสินใจจะบอก น อีกครั้งว่าเราแอบชอบ แต่เราก็ไม่กล้า เราคิดว่า น จะเชื่อเราหรอวะ ว่าเราแอบชอบเขามาตั้งแต่ ม.2 ทั้งๆที่เพิ่งเลิกกับทอมไป -.- เราก็เลยเลือกที่จะบอกเพื่อนสนิทก่อน เล่าทุกอย่างให้มันฟัง เท่านั้นแหละความลับก็เริ่มจะไม่เป็นความลับ เราเลยตัดสินใจบอกชอบ น ก่อนที่เพื่อนตัวแสบของเราจะเป็นคนบอก พอ น รู้ว่าเราแอบชอบก็คงตกใจผสมงงนิดๆอ่ะนะ แต่ก็คุยกับเราทุกวัน เรารู้สึกดีมากถึงมากที่สุด เราไม่ได้เป็นแฟนกับ น หรอกนะ แต่เราก็รู้สึกดีที่ได้บอกไป ได้คุยก็มีความสุข ไม่รู้เราคิดไปเองรึป่าวนะ แต่เรารู้สึกว่าคุยเหมือนแฟนกันมาก แถม น ยังเคยทักเรามาเองด้วย เราก็ดีใจมาก กรี๊ดลั่นบ้าน 555555 แต่มันก็ไม่ราบรื่นอย่างที่คิด พี่ ฟ ทักเรามาแล้วก็คุยเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง บอกว่าการบ้านเยอะไม่อยากคุย พี่ ฟ ก็เลยจะช่วยเราทำการบ้าน เราก็นึกอะไรไม่รู้ให้พี่เขาช่วย ขี้เกียจนั่นเอง 555 แล้วทีนี้เราก็ต้องไปเอาการบ้านที่ฝากพี่ ฟ ทำ แล้วแบบอย่างกะในละคร ตอนเราเดินกลับพี่ ฟ ก็เดินตามมาด้วย แล้ว น ก็เดินมาเห็นเรากับพี่ ฟ เดินอยู่ด้วยกันพอดี ฮือออออ หลังจากวันนั้น น ก็คุยกับเราไม่เหมือนเดิม ที่แย่ก็คืออ่านแล้วไม่ตอบบ่อยมาก แล้วเราก็เลยไม่ได้คุยกันอีกทั้งๆที่อยู่ใกล้กันมากกกกกก ลืมบอกไปว่าเราไม่ได้คุยกับพี่ ฟ อีกเลยเหมือนกัน จนวันเรียนจบม.6 เราก็ทำของขวัญให้ น เป็นสมุดที่เขียนความรู้สึกเราตลอดเวลาที่แอบชอบ น มา แล้วก็มีรูปที่เคยถ่ายคู่กัน รูปเพื่อนๆในห้อง แล้วก็ให้กรอบรูปไปอีกอันนึง จนถึงวันนี้ความรู้สึกเราก็ยังเหมือนเดิมนะ เราไม่เคยชอบใครตั้งแต่ชอบ น จนถึงวันนี้ เราอยากจะบอกว่าเราเสียใจ เราไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้ แต่เราก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้วล่ะ เราเรียนมหาลัยคนละที่ เราอยู่ไกลกัน แต่เรายังคิดถึง น ทุกวัน ...
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่