เกริ่นๆนิดนึงงง คือเราชอบรุ่นน้องอยู่คนนึง น้องเขาเป็นคนที่ไม่ป๊อบไม่โดดเด่นอะไรเลยถ้าเทียบกับคนอื่นๆในโรงเรียน แต่ถ้าเทียบกับคนในกลุ่มน้องจะเด่นมากก เพระาในกลุ่มน้องจะกลมๆดำทุกคนเลย มีน้องคนเดียวที่สูงขาวหุ่นดีดั้งนี่มาเป็นสันแล้วค่อนข้างหน้าตาดีเลย เราก็แอบมองมาตั้งแต่ปีที่แล้วแล้วล่ะแต่ตอนแรกที่เราเจอเขาเราก็จำได้ว่าเด็กคนนี้เคยอยู่โรงเรียนเดียวกับเราตอนประถม ทั้งที่มันผ่านมาหลายปีมากแต่เราก็ไม่รู้นะว่าทำไมเรายังจำได้ เราจำไม่ได้ว่าเราเคยคุยกับเขามั้ยนะ แต่เราก็งงอยู่ว่าทำไมเรารู้จักชื่อเขา55555555
เข้าเรื่องละนะะ ตอนน้องจะขึ้นม.ปลายเราก็สืบว่าน้องอยู่ห้องไร จนเราไปรู้มาว่าน้องอยู่ห้องสายรหัสกับเพื่อนเรา เราก็หวานหมูเลย แต่เราเองเป็นคนค่อนข้างขี้อายไม่กล้าเข้าหา ยิ่งน้องเขาเป็นคนออกจีนๆหน่อยก็จะตาตี่ แล้วสายตาเวลามองมันเหมือนคนที่หยิ่งละชอบจิกเอามากๆ เรายิ่งกลัวเค้าใหญ่เลย เราก็ให้เพื่อนคอยสืบเรื่องน้องให้เรา คอยถามนั่นนี่เพราะเราไม่มีความคิดที่จะเข้าหาน้องตั้งแต่แรก ประมาณว่าอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ และแล้วโชคก็เข้าข้าง น้องเขาเป็นน้องรหัสของเพื่อนของเพื่อน เราก็เลยซื้อของเทคน้องเขาไปด้วย พอถึงวันรับน้อง เราก็ไปด้วยแต่คนละห้องกัน ทำเป็นว่าไปรอเพื่อนไรงี้ แต่เพื่อนเรามันก็ขี้แกล้งนะ มันแกล้งน้องว่าถ้าจะเอาป้ายชื่อให้ไปสวัสดีเรา น้องเขาเดินมาเลย ตอนที่เขาตรงเข้ามาเรามองข้างหลังก็ไม่มีใคร มีแค่เราคนเดียว เราเริ่มน้ำตาคลอละ ในใจนี่เล่นอะไรวะ พอเขาหยุดตรงหน้าเขาก็บอกว่า "สวัสดีคับ *ยิ้มตาเป็นสระอิเลย* แค่นี้นะ" เรานั่งเงียบแบบสตั้นไปนานมาก น้ำตาก็คลอเบ้า จุดๆนั้นทำอะไรไม่ถูก มือไม้สั่นไปหมด ตอนนั้นเราก็รู้ว่าน้องไม่ใช่คนหยิ่งแถมยังขี้เล่นมาๆด้วย เราก็คิดว่าง่ายละนะ ถ้าจะเข้าหาก็คงง่าย
จนตอนจบกิจกรรมรับน้องก็จะมีให้ผูกข้อมือกันใช่ป้ะ เราก็เดินไปขอผูกให้น้อง น้องก็มองแล้วยืนแขนให้ เราก็มือสั่นเลยผูดแบบแน่นมากก พอถามว่าแน่นไปมั้ยเขาก็เอาแต่พูดว่าขอบคุณครับแล้วยิ้ม (อีเด็กนี่กวนตีนอะ มันให้ความรู้สึกเป็นกันเองมากกก) สักพักเพื่อนเราจ้าา มันบอกว่าถ่ายรูปกันๆ มันก็จัดให้เรายืนข้างน้อง เราก็ไม่เข้าใกล้นะยืนห่างมากๆ อีตากล้องค่ะ มันบอกว่า "ให้ดูสนิทๆกันหน่อยดิ" พูดปุ๊บก็ *หมับ* เด็กนี่โอบไหล่เราเลย เรายืนแข็งตลอดจนถ่ายรูปเสร็จ หลังจากนั้นเราก็คิดว่าอะไรๆมันก็คงจะง่าย แต่ผิดคาด ทุกอย่างเงียบมาก เขาเงียบมาก เราก็เงียบมากๆเหมือนกัน เราเป็นคนเดียวที่อยากให้ความสัมพันธ์มันถูกพัฒนาแต่เราทำอะไรไม่เป็นเลย เราควรทำยังไงอ่าา ควรทักทายเขายังไง เรื่องรับน้องมันก็นานแล้วด้วย ทุกวันนี้ก็มองหน้ากันบ่อยแต่ไม่มีใครทักใครก่อนเลย ฮือออออ
จะพัฒนาความสัมพันธ์ยังไงดีคะ? เราไปไม่เป็น
เข้าเรื่องละนะะ ตอนน้องจะขึ้นม.ปลายเราก็สืบว่าน้องอยู่ห้องไร จนเราไปรู้มาว่าน้องอยู่ห้องสายรหัสกับเพื่อนเรา เราก็หวานหมูเลย แต่เราเองเป็นคนค่อนข้างขี้อายไม่กล้าเข้าหา ยิ่งน้องเขาเป็นคนออกจีนๆหน่อยก็จะตาตี่ แล้วสายตาเวลามองมันเหมือนคนที่หยิ่งละชอบจิกเอามากๆ เรายิ่งกลัวเค้าใหญ่เลย เราก็ให้เพื่อนคอยสืบเรื่องน้องให้เรา คอยถามนั่นนี่เพราะเราไม่มีความคิดที่จะเข้าหาน้องตั้งแต่แรก ประมาณว่าอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ และแล้วโชคก็เข้าข้าง น้องเขาเป็นน้องรหัสของเพื่อนของเพื่อน เราก็เลยซื้อของเทคน้องเขาไปด้วย พอถึงวันรับน้อง เราก็ไปด้วยแต่คนละห้องกัน ทำเป็นว่าไปรอเพื่อนไรงี้ แต่เพื่อนเรามันก็ขี้แกล้งนะ มันแกล้งน้องว่าถ้าจะเอาป้ายชื่อให้ไปสวัสดีเรา น้องเขาเดินมาเลย ตอนที่เขาตรงเข้ามาเรามองข้างหลังก็ไม่มีใคร มีแค่เราคนเดียว เราเริ่มน้ำตาคลอละ ในใจนี่เล่นอะไรวะ พอเขาหยุดตรงหน้าเขาก็บอกว่า "สวัสดีคับ *ยิ้มตาเป็นสระอิเลย* แค่นี้นะ" เรานั่งเงียบแบบสตั้นไปนานมาก น้ำตาก็คลอเบ้า จุดๆนั้นทำอะไรไม่ถูก มือไม้สั่นไปหมด ตอนนั้นเราก็รู้ว่าน้องไม่ใช่คนหยิ่งแถมยังขี้เล่นมาๆด้วย เราก็คิดว่าง่ายละนะ ถ้าจะเข้าหาก็คงง่าย
จนตอนจบกิจกรรมรับน้องก็จะมีให้ผูกข้อมือกันใช่ป้ะ เราก็เดินไปขอผูกให้น้อง น้องก็มองแล้วยืนแขนให้ เราก็มือสั่นเลยผูดแบบแน่นมากก พอถามว่าแน่นไปมั้ยเขาก็เอาแต่พูดว่าขอบคุณครับแล้วยิ้ม (อีเด็กนี่กวนตีนอะ มันให้ความรู้สึกเป็นกันเองมากกก) สักพักเพื่อนเราจ้าา มันบอกว่าถ่ายรูปกันๆ มันก็จัดให้เรายืนข้างน้อง เราก็ไม่เข้าใกล้นะยืนห่างมากๆ อีตากล้องค่ะ มันบอกว่า "ให้ดูสนิทๆกันหน่อยดิ" พูดปุ๊บก็ *หมับ* เด็กนี่โอบไหล่เราเลย เรายืนแข็งตลอดจนถ่ายรูปเสร็จ หลังจากนั้นเราก็คิดว่าอะไรๆมันก็คงจะง่าย แต่ผิดคาด ทุกอย่างเงียบมาก เขาเงียบมาก เราก็เงียบมากๆเหมือนกัน เราเป็นคนเดียวที่อยากให้ความสัมพันธ์มันถูกพัฒนาแต่เราทำอะไรไม่เป็นเลย เราควรทำยังไงอ่าา ควรทักทายเขายังไง เรื่องรับน้องมันก็นานแล้วด้วย ทุกวันนี้ก็มองหน้ากันบ่อยแต่ไม่มีใครทักใครก่อนเลย ฮือออออ