สวัสดีคะ คือเราอยากจะแชร์ประสบการณ์ของตัวเอง และอยากให้เพื่อนๆได้อ่าน เพื่อเป็นบทเรียน ว่า อย่าไว้ใจใคร... นอกจากคนในครอบครัว
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น .... เราอายุ27ปี และแฟนเราก้อ อายุ27 เท่ากัน เราสองคนใช้เวลาคบกันมา 2ปี เริ่มจากการเรียนรู้ชีวิตร่วมกันหลายๆอย่าง จนย้ายเข้ามาอยุ่ด้วยกัน ต่างคนต่างทำงาน หลังเลิกงานก้อกลับมาทานข้าวด้วยกันทุกเย็น มีบ้างในบางครั้งที่มีปัญหา ทะเลาะกัน เป็นเรื่องปกติ ของการใช้ชีวิตคู่ จนเวลาผ่านมาจะ2ปี เราตกงาน และเราทั้งคู่เริ่มมีปัญหา ทะเลาะกันอยู่บ่อยๆ ถึงกับขั้นลงไม่ลงมือ แต่เราเป็นผู้หญิงคงไม่มีทางสู้อยุ่แล้ว เราก็ยอมทน พอเขาคิดได้ก้อมาขอโทษ เราก็ยอมให้อภัย ให้โอกาสเขาได้แก้ตัว จนโอกาสที่ให้ไปเหมือน เขาเอากลับมาทำร้ายเราอีกอยู่บ่อยครั้ง บางครั้งปัญหาอาจจะเกิดจากตัวเราบ้าง เมื่อก่อน เราเคยยอมเขาทุกอย่าง เราต้องทำงานนอกบ้าน และกลับมาทำงานบ้านด้วย ซึ่งมันเหนื่อยมากๆเลยค่ะ แต่ไม่เคยพูด ไม่เคยบ่นสักคำ.. เพราะเราเลือกที่จะอดทน และพุดในใจเสมอมาว่า ..ไม่เป็นไร...
จนถึงทุกวันนี้ ที่เมื่อก่อน เราเคยยอม และทุกครั้งจะต้องยอมแบบนี้อีกต่อไปหรอ.... หลังจากที่เราตกงาน เราไม่อยากเอาเปรียบเขาด้วยการนอนอยุ่บ้านเฉยๆ เพราะทุกเดือนเราต้องมีค่าใช้จ่าย เราเลยออกไปรับจ๊อบทำงานตามร้านบ้าง และกลับมาทำงานบ้านแบบนี้เสมอมา เขาไม่เคยถามเราสักคำ ไม่เคยมีคำถาม เหนื่อยมั้ย?? วันนี้เป็นยังงัยบ้าง?? อะรัยเล็กๆน้อยๆ เขาจะใช้แต่อารมณ์ใส่เราตลอดเลย จนเราทนไม่ไหว เราเถียงทุกคำพูดที่เราไม่ผิด ซึ่งเป็นคำพูดที่หยาบคาย เมื่อก่อนเราไม่เคยเถียง พอเราเถียงบ้าง เขาก็ว่าเราหยาบคาย เราเยอะ เรานิสัยไม่ดีบ้าง
จนเวลาผ่านไปจะสองปีแล้ว เหตุการณ์หลายๆอย่างที่เราผ่านและอดทน ก้อเหมือนเราจะหมดความอดทน ครั้งนี้เราทะเลาะกับเขา เพราะแค่เรื่องไม่เป็นเรื่อง เขาวางรองเท้าไว้บนกระเป๋าเรา ซึ่งมันไม่ใช่ที่วางรองเท้า เราหยิบแล้ววางลงกับพื้น ในขณะที่เราคุยโทรสัพเพื่อน เขาพูดกับและชักสีหน้าใส่เรา เหมือนเรา ทำอะรัยผิดมากมาย " เก็บให้กูแค่นี้ก้อไม่ได้หรอวะ " เราเลยพูดกลับไปว่า " เดี๋ยวเก็บได้มั้ย พูดกับกูดีๆจะตายหรอ กุไม่ใช่คนรับใช้น่ะเว้ย อะรัยๆกูก้อทำได้อยู่แล้ว แต่คุยโทรสัพอยุ่ รอไม่ได้หรือไง แล้วที่วางรองเท้ามันก้อไม่ใช่ตรงนี้ " หลังจากที่เราเถียง เขาทำเหมือน จะขว้างที่ชาร์ตแบตใส่เรา เราก้อมองเขาด้วยความโกรธ แต่เขาก้อผลักอกเรา ( แรงผู้ชายที่ผลักหน้าอกผู้หญิง) เราไม่ได้ตั้งตัว ล้มลงกับพื้น แต่คิดในใจ กูมีสองมือ สองเท้าเหมือนกัน ทำไมกูต้องเจ็บคนเดียว) หลังจากนั้นเราก้อสู้ค่ะ แต่ก้อเจ็บ เขาใส่เราไม่ยั้ง น้ำตาไหลออกมา ทั้งเจ็บตัวและยังเจ็บใจ เขาเดินออกจากห้องไปพร้อมกับคำพูด "เออ จบจริงๆสักที
ยย" เราแทบจะตั้งสติไม่อยู่ นั่งอยุ่สักพัก ลุกขึ้น เก็บกระเป๋า นั่งรถไปหาเพื่อนที่ต่างจังหวัด... วินาทีนั้น ยังหวังน่ะค่ะ 555 หวังว่าจะเขาจะหยุด และไม่ทำแบบนี้กับเราอีก เราเลือกที่จะเดินออกมา เพื่อให้เขาได้ใช้สติคิดในสิ่งที่เขาทำลงไปบ้าง.....
ทุกอย่างยังวนเวียนอยุ่ในความคิด ... เจ็บตัวยังพอทน แต่ใจเราแหลกไปหมดเลยคะ เราใช้เวลาทำใจอยุ่สักพักกับเรื่องนี้(3วัน) หลังจากคืนนั้น มีเฟสบุ๊คซึ้งเป็นชื่อของแฟนเรา แต่เป็นเฟสที่สร้างขึ้นมาใหม่ เรากดรับ และได้เจอ หน้า Wall ขึ้น In Relationship กับผู้หญิงคนหนึ่ง วินาทีนั้น แทบล้มทั้งยืน ที่ผ่านมา เราทำอะรัยผิดมากมายหรอ?? แต่ที่เจ็บไปกว่านั้น เราโทรไปหาแฟนเรา พร้อมกับส่งรูปให้เขาดู ..
เขาพูดกับเราว่า อืม..กูคุยกับเขามานานแล้ว ตั้งแต่ที่มีนิสัยแบบนี้แหละ กูอยู่กับไม่มีความสุขเลย กูคุยกับเขาแล้วรู้สึกดี.. เราพูดอะรัยไม่ออก น้ำตาไหล นี่หรอ คนที่เราทำทุกอย่าง ยอมลำบาก ผ่านอะรัยมาด้วยกัน วันนี้ เขาพูดกับเราเหมือนเราไม่มีค่าอะรัยเลย ที่อยู่ด้วยกันมา คืออะรัย...
พยายามตั้งสติ นั่งนิ่งๆ และคิดทบทวนดูอะรัยหลายๆอย่าง และที่เจ็บมากไปกว่านั้นคือ เพื่อนของแฟนเรา เขาบอกเรา ให้ทำใจเถอะ เขาสงสารเรา เพราะแฟนเรากับผู้หญิงคนนี้เขาเคยไปหากันมาแล้ว แต่เราไม่รู้ เขาคบกันมาระยะหนึ่งแล้ว..... หลังจากที่ฟังจบ เรานี่เข่าอ่อนเลยค่ะ ร้องไห้ออกมาแบบไม่อายใครเลย มันเป็นความรู้สึกที่เจ็บใจมากๆ นอนอยู่ข้างๆกันทุกคืน เขาเอาเวลาไหนไปมีคนอื่น เขาไม่สงสารเราบ้างเลยหรอ
ทุกวันนี้ยังนอนร้องไห้ทุกคืน หลับๆตื่นๆอยุ่แบบนี้ทุกคืน กว่าจะผ่านไปได้แต่ละวัน มันทรมานจริงๆ อาจเป็นเพราะเราไม่ได้ตั้งตัว และเราไม่ได้ระวัง เพราะเราเชื่อใจ ไม่เคยเช็คโทรสัพ ไม่เคยห้ามที่จะไปหาเพื่อน อยากจะกินอะรัย เรายอมตากแดด ผ่าฝนออกไปซื้อมาให้ แต่เขาตอบแทนเราด้วยการหักหลังเรา พังความรักของเราลงแบบไม่เหลือชิ้นดีเลย ..... เราผิดตรงไหนค่ะ เราไม่ดีตรงไหน เราพร้อมที่จะปรับปรุงตัวเอง
แต่เราไม่เคยได้รับโอกาส ไม่มีแม้กระทั่งให้เราได้แก้ตัว...T___T
ได้แต่หวังว่าสักวัน ... คงจะลืม
ฉันผิดอะรัย??
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น .... เราอายุ27ปี และแฟนเราก้อ อายุ27 เท่ากัน เราสองคนใช้เวลาคบกันมา 2ปี เริ่มจากการเรียนรู้ชีวิตร่วมกันหลายๆอย่าง จนย้ายเข้ามาอยุ่ด้วยกัน ต่างคนต่างทำงาน หลังเลิกงานก้อกลับมาทานข้าวด้วยกันทุกเย็น มีบ้างในบางครั้งที่มีปัญหา ทะเลาะกัน เป็นเรื่องปกติ ของการใช้ชีวิตคู่ จนเวลาผ่านมาจะ2ปี เราตกงาน และเราทั้งคู่เริ่มมีปัญหา ทะเลาะกันอยู่บ่อยๆ ถึงกับขั้นลงไม่ลงมือ แต่เราเป็นผู้หญิงคงไม่มีทางสู้อยุ่แล้ว เราก็ยอมทน พอเขาคิดได้ก้อมาขอโทษ เราก็ยอมให้อภัย ให้โอกาสเขาได้แก้ตัว จนโอกาสที่ให้ไปเหมือน เขาเอากลับมาทำร้ายเราอีกอยู่บ่อยครั้ง บางครั้งปัญหาอาจจะเกิดจากตัวเราบ้าง เมื่อก่อน เราเคยยอมเขาทุกอย่าง เราต้องทำงานนอกบ้าน และกลับมาทำงานบ้านด้วย ซึ่งมันเหนื่อยมากๆเลยค่ะ แต่ไม่เคยพูด ไม่เคยบ่นสักคำ.. เพราะเราเลือกที่จะอดทน และพุดในใจเสมอมาว่า ..ไม่เป็นไร...
จนถึงทุกวันนี้ ที่เมื่อก่อน เราเคยยอม และทุกครั้งจะต้องยอมแบบนี้อีกต่อไปหรอ.... หลังจากที่เราตกงาน เราไม่อยากเอาเปรียบเขาด้วยการนอนอยุ่บ้านเฉยๆ เพราะทุกเดือนเราต้องมีค่าใช้จ่าย เราเลยออกไปรับจ๊อบทำงานตามร้านบ้าง และกลับมาทำงานบ้านแบบนี้เสมอมา เขาไม่เคยถามเราสักคำ ไม่เคยมีคำถาม เหนื่อยมั้ย?? วันนี้เป็นยังงัยบ้าง?? อะรัยเล็กๆน้อยๆ เขาจะใช้แต่อารมณ์ใส่เราตลอดเลย จนเราทนไม่ไหว เราเถียงทุกคำพูดที่เราไม่ผิด ซึ่งเป็นคำพูดที่หยาบคาย เมื่อก่อนเราไม่เคยเถียง พอเราเถียงบ้าง เขาก็ว่าเราหยาบคาย เราเยอะ เรานิสัยไม่ดีบ้าง
จนเวลาผ่านไปจะสองปีแล้ว เหตุการณ์หลายๆอย่างที่เราผ่านและอดทน ก้อเหมือนเราจะหมดความอดทน ครั้งนี้เราทะเลาะกับเขา เพราะแค่เรื่องไม่เป็นเรื่อง เขาวางรองเท้าไว้บนกระเป๋าเรา ซึ่งมันไม่ใช่ที่วางรองเท้า เราหยิบแล้ววางลงกับพื้น ในขณะที่เราคุยโทรสัพเพื่อน เขาพูดกับและชักสีหน้าใส่เรา เหมือนเรา ทำอะรัยผิดมากมาย " เก็บให้กูแค่นี้ก้อไม่ได้หรอวะ " เราเลยพูดกลับไปว่า " เดี๋ยวเก็บได้มั้ย พูดกับกูดีๆจะตายหรอ กุไม่ใช่คนรับใช้น่ะเว้ย อะรัยๆกูก้อทำได้อยู่แล้ว แต่คุยโทรสัพอยุ่ รอไม่ได้หรือไง แล้วที่วางรองเท้ามันก้อไม่ใช่ตรงนี้ " หลังจากที่เราเถียง เขาทำเหมือน จะขว้างที่ชาร์ตแบตใส่เรา เราก้อมองเขาด้วยความโกรธ แต่เขาก้อผลักอกเรา ( แรงผู้ชายที่ผลักหน้าอกผู้หญิง) เราไม่ได้ตั้งตัว ล้มลงกับพื้น แต่คิดในใจ กูมีสองมือ สองเท้าเหมือนกัน ทำไมกูต้องเจ็บคนเดียว) หลังจากนั้นเราก้อสู้ค่ะ แต่ก้อเจ็บ เขาใส่เราไม่ยั้ง น้ำตาไหลออกมา ทั้งเจ็บตัวและยังเจ็บใจ เขาเดินออกจากห้องไปพร้อมกับคำพูด "เออ จบจริงๆสักที
ทุกอย่างยังวนเวียนอยุ่ในความคิด ... เจ็บตัวยังพอทน แต่ใจเราแหลกไปหมดเลยคะ เราใช้เวลาทำใจอยุ่สักพักกับเรื่องนี้(3วัน) หลังจากคืนนั้น มีเฟสบุ๊คซึ้งเป็นชื่อของแฟนเรา แต่เป็นเฟสที่สร้างขึ้นมาใหม่ เรากดรับ และได้เจอ หน้า Wall ขึ้น In Relationship กับผู้หญิงคนหนึ่ง วินาทีนั้น แทบล้มทั้งยืน ที่ผ่านมา เราทำอะรัยผิดมากมายหรอ?? แต่ที่เจ็บไปกว่านั้น เราโทรไปหาแฟนเรา พร้อมกับส่งรูปให้เขาดู ..
เขาพูดกับเราว่า อืม..กูคุยกับเขามานานแล้ว ตั้งแต่ที่มีนิสัยแบบนี้แหละ กูอยู่กับไม่มีความสุขเลย กูคุยกับเขาแล้วรู้สึกดี.. เราพูดอะรัยไม่ออก น้ำตาไหล นี่หรอ คนที่เราทำทุกอย่าง ยอมลำบาก ผ่านอะรัยมาด้วยกัน วันนี้ เขาพูดกับเราเหมือนเราไม่มีค่าอะรัยเลย ที่อยู่ด้วยกันมา คืออะรัย...
พยายามตั้งสติ นั่งนิ่งๆ และคิดทบทวนดูอะรัยหลายๆอย่าง และที่เจ็บมากไปกว่านั้นคือ เพื่อนของแฟนเรา เขาบอกเรา ให้ทำใจเถอะ เขาสงสารเรา เพราะแฟนเรากับผู้หญิงคนนี้เขาเคยไปหากันมาแล้ว แต่เราไม่รู้ เขาคบกันมาระยะหนึ่งแล้ว..... หลังจากที่ฟังจบ เรานี่เข่าอ่อนเลยค่ะ ร้องไห้ออกมาแบบไม่อายใครเลย มันเป็นความรู้สึกที่เจ็บใจมากๆ นอนอยู่ข้างๆกันทุกคืน เขาเอาเวลาไหนไปมีคนอื่น เขาไม่สงสารเราบ้างเลยหรอ
ทุกวันนี้ยังนอนร้องไห้ทุกคืน หลับๆตื่นๆอยุ่แบบนี้ทุกคืน กว่าจะผ่านไปได้แต่ละวัน มันทรมานจริงๆ อาจเป็นเพราะเราไม่ได้ตั้งตัว และเราไม่ได้ระวัง เพราะเราเชื่อใจ ไม่เคยเช็คโทรสัพ ไม่เคยห้ามที่จะไปหาเพื่อน อยากจะกินอะรัย เรายอมตากแดด ผ่าฝนออกไปซื้อมาให้ แต่เขาตอบแทนเราด้วยการหักหลังเรา พังความรักของเราลงแบบไม่เหลือชิ้นดีเลย ..... เราผิดตรงไหนค่ะ เราไม่ดีตรงไหน เราพร้อมที่จะปรับปรุงตัวเอง
แต่เราไม่เคยได้รับโอกาส ไม่มีแม้กระทั่งให้เราได้แก้ตัว...T___T
ได้แต่หวังว่าสักวัน ... คงจะลืม