วันนี้ขอยืมไอดีเพื่อนมาเล่น 1 วันนะคะ
ใกล้จะวันแม่แล้ว เพื่อนๆหลายคนในนี้คงมีความทรงจำกับแม่อยู่มากมาย
บางคนอาจจะอยู่กับแม่ บางคนแม่อาจจะไม่ได้อยู่ด้วยแล้ว หรือบางคนผลัดพรากจากแม่
เหมือนกับเจ้าของกระทู้ที่เจออยู่
เจ้าของกระทู้ไม่ได้เจอแม่มาประมาณเกือบสิบปีได้ เพราะพ่อกับแม่เลิกกัน เราไปอยู่กับพ่อ
แรกๆ ที่พ่อแม่เลิกกันเรายังอจอแม่อยู่เรื่อยๆ หลังๆเริ่มเจอกันน้อยลง สักพักเรากับแม่ก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก
พอเราเริ่มโต เราก็คิดในใจมาตลอดว่าแม่อยู่ที่ไหน แม่ทำอะไรอยู่ ครั้งสุดท้ายที่เราเจอแม่ แม่บอกมีสามีใหม่แต่ไม่ได้มีลูก
เราก็คิดมาตลอดว่าแม่ไม่ได้อยู่คนเดียว อยากตามหาแม่ แต่ไม่รู้แม่อยู่ที่ไหน เบอร์โทรศัพท์ก็ไม่มี สมัยก่อนยังเล่น facebook ไม่ได้
มันก็ลำบากที่จำตามหา วันแม่ทีไรเราก็เห็นคนอื่นๆกลับไปไหว้แม่ ถ่ายรูป พาแม่ไปกินข้าว แต่เราไม่มี เวลาไปบ้านเพื่อน
เราเห็นแม่เพื่อนกับเพื่อยเราหยอกล้อกัน ในใจเราก็คิด ทำไมเราไม่มีบ้าง อยากจะมีคอยให้คำปรึกษาบ้าง
ตลอด 7-8ปี ไม่เคยลืมแม่เลย จนมาวันนึง เราได้เป็นแม่คน ตอนคลอดลูก ภาพของแม่ก็ขึ้นมาทันที เราอยากให้แม่มาอยู่ตรงนี้ด้วย
เลี้ยงลูกเรา เราก็นึกถึงแม่ตลอดเวลา อยากขอบคุณแม่ที่เลี้ยงเรามาอย่างลำบาก เราพึ่งรู้ถึงความลำบากตอนที่เราได้เป็นแม่
มันเหนื่อยมาก ใครที่ได้เป็นแม่คนแล้วจะรู้เลยว่าความรู้สึเป็นยังไง แม่เจ็บแค่ไหนตอนให้นมเรากิน
มาวันนึงไม่รู้เหตุอะไร เราได้เจอแม่ ความรู้สึกมันบอกไม่ถูก ได้แต่น้ำตาไหลอย่างเดียว
เหมือนวันนี้ที่รอคอยมานาน ทุกคำถามเราถามแม่ไม่หยุด แม่อยู่กับใคร แม่สบายดีมั๊ย แม่อยู่กินยังไง เราได้คำตอบมาว่า
แม่เราอยู่คนเดียว เราถามแม่ว่าเหงามั๊ย แม่ตอบว่าไม่เหงาหรอก แม่คิดถึงลูกมาก แม่ตามหาลูกเหมือนกัน แม่โทรหาพ่อของลูก แต่แม่ใหม่ลูกไม่ให้
ติดต่อกับลูก ไม่ให้เจอ แม่บอกว่า แม่ได้แต่นั่งดูรูปเราตอนเด็ก ตอนนั้นที่ได้ยินแม่พูดคำนี้เราร้องไห้เลย เราสงสารแม่ที่แม่อยู่คนเดียว เป็นห่วงแม่
แม่ก็อายุมากขึ้นทุกวันๆ เราลอกแม่ว่าจะไปหาแม่ จะพาแม่ไปกินอาหารดีๆ แม่บอกว่าไม่เป็นไรให้เก็บเงินไว้ แม่อยู่ได้ แค่ลูกมาหาแม่บ้าง
แม่บอกเราว่าไม่มีวันไหนไม่คิดถึงลูกเลย เวลาเกือบ10ปีที่ไม่เจอแม่ พอวันนี้มาเจอมันบรรยายความรู้สึกมาเป็นคำพูดไม่หมด
ต่อไปนี้ได้เจอแม่แล้วก็สักญญากับแม่ว่าจะไปหาแม่ตลอด มีหน้าทีการงานที่ดีเราก๋จะไม่ลืมแม่ จะไม่ให้แม่ลำบากอีก แม่ไม่ต้องมานั่งขายของอีก
อยากจะบอกทุกคนที่มีแม่อยู่ อยากให้รักแม่มากๆ การเลี้ยงลูกคนนึงให้โตมา มันต้องแลกด้วยเลือดจริงๆ เลือดจากเต้า
จากน้ำนมแม่ กว่าแม่จะอุ้มท้องมา 9เดือนจนถึงคลอด กว่าจะคลาน กว่าจะเดินได้แต่ละก้าว แลกมาด้วยหยาดเหงื่อ
สำหรับเราแม่คือผู้ให้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้ว อยากจะบอกกับแม่ว่ารักแม่มากๆ
วันนี้ที่รอคอย 'คิดถึงแม่'
ใกล้จะวันแม่แล้ว เพื่อนๆหลายคนในนี้คงมีความทรงจำกับแม่อยู่มากมาย
บางคนอาจจะอยู่กับแม่ บางคนแม่อาจจะไม่ได้อยู่ด้วยแล้ว หรือบางคนผลัดพรากจากแม่
เหมือนกับเจ้าของกระทู้ที่เจออยู่
เจ้าของกระทู้ไม่ได้เจอแม่มาประมาณเกือบสิบปีได้ เพราะพ่อกับแม่เลิกกัน เราไปอยู่กับพ่อ
แรกๆ ที่พ่อแม่เลิกกันเรายังอจอแม่อยู่เรื่อยๆ หลังๆเริ่มเจอกันน้อยลง สักพักเรากับแม่ก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก
พอเราเริ่มโต เราก็คิดในใจมาตลอดว่าแม่อยู่ที่ไหน แม่ทำอะไรอยู่ ครั้งสุดท้ายที่เราเจอแม่ แม่บอกมีสามีใหม่แต่ไม่ได้มีลูก
เราก็คิดมาตลอดว่าแม่ไม่ได้อยู่คนเดียว อยากตามหาแม่ แต่ไม่รู้แม่อยู่ที่ไหน เบอร์โทรศัพท์ก็ไม่มี สมัยก่อนยังเล่น facebook ไม่ได้
มันก็ลำบากที่จำตามหา วันแม่ทีไรเราก็เห็นคนอื่นๆกลับไปไหว้แม่ ถ่ายรูป พาแม่ไปกินข้าว แต่เราไม่มี เวลาไปบ้านเพื่อน
เราเห็นแม่เพื่อนกับเพื่อยเราหยอกล้อกัน ในใจเราก็คิด ทำไมเราไม่มีบ้าง อยากจะมีคอยให้คำปรึกษาบ้าง
ตลอด 7-8ปี ไม่เคยลืมแม่เลย จนมาวันนึง เราได้เป็นแม่คน ตอนคลอดลูก ภาพของแม่ก็ขึ้นมาทันที เราอยากให้แม่มาอยู่ตรงนี้ด้วย
เลี้ยงลูกเรา เราก็นึกถึงแม่ตลอดเวลา อยากขอบคุณแม่ที่เลี้ยงเรามาอย่างลำบาก เราพึ่งรู้ถึงความลำบากตอนที่เราได้เป็นแม่
มันเหนื่อยมาก ใครที่ได้เป็นแม่คนแล้วจะรู้เลยว่าความรู้สึเป็นยังไง แม่เจ็บแค่ไหนตอนให้นมเรากิน
มาวันนึงไม่รู้เหตุอะไร เราได้เจอแม่ ความรู้สึกมันบอกไม่ถูก ได้แต่น้ำตาไหลอย่างเดียว
เหมือนวันนี้ที่รอคอยมานาน ทุกคำถามเราถามแม่ไม่หยุด แม่อยู่กับใคร แม่สบายดีมั๊ย แม่อยู่กินยังไง เราได้คำตอบมาว่า
แม่เราอยู่คนเดียว เราถามแม่ว่าเหงามั๊ย แม่ตอบว่าไม่เหงาหรอก แม่คิดถึงลูกมาก แม่ตามหาลูกเหมือนกัน แม่โทรหาพ่อของลูก แต่แม่ใหม่ลูกไม่ให้
ติดต่อกับลูก ไม่ให้เจอ แม่บอกว่า แม่ได้แต่นั่งดูรูปเราตอนเด็ก ตอนนั้นที่ได้ยินแม่พูดคำนี้เราร้องไห้เลย เราสงสารแม่ที่แม่อยู่คนเดียว เป็นห่วงแม่
แม่ก็อายุมากขึ้นทุกวันๆ เราลอกแม่ว่าจะไปหาแม่ จะพาแม่ไปกินอาหารดีๆ แม่บอกว่าไม่เป็นไรให้เก็บเงินไว้ แม่อยู่ได้ แค่ลูกมาหาแม่บ้าง
แม่บอกเราว่าไม่มีวันไหนไม่คิดถึงลูกเลย เวลาเกือบ10ปีที่ไม่เจอแม่ พอวันนี้มาเจอมันบรรยายความรู้สึกมาเป็นคำพูดไม่หมด
ต่อไปนี้ได้เจอแม่แล้วก็สักญญากับแม่ว่าจะไปหาแม่ตลอด มีหน้าทีการงานที่ดีเราก๋จะไม่ลืมแม่ จะไม่ให้แม่ลำบากอีก แม่ไม่ต้องมานั่งขายของอีก
อยากจะบอกทุกคนที่มีแม่อยู่ อยากให้รักแม่มากๆ การเลี้ยงลูกคนนึงให้โตมา มันต้องแลกด้วยเลือดจริงๆ เลือดจากเต้า
จากน้ำนมแม่ กว่าแม่จะอุ้มท้องมา 9เดือนจนถึงคลอด กว่าจะคลาน กว่าจะเดินได้แต่ละก้าว แลกมาด้วยหยาดเหงื่อ
สำหรับเราแม่คือผู้ให้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้ว อยากจะบอกกับแม่ว่ารักแม่มากๆ