เราก็เปนคนหนึ่งนะที่แอบชอบรุ่นพี่คนหนึ่ง พี่เขาเปนคนที่เราถูกชะตาตั้งแต่แรกพบเลย หลังจากนั้นมาเราก็ได้คุยกับพี่เขาเรื่อยๆ เรารู้สึกดีอ่ะเวลาที่ได้คุยกันถึงบางครั้งพี่เขาไม่ว่างคุยด้วยแต่เราก็รอ และเปนฝ่ายทักไปก่อนตลอด วันหนึ่งพี่เขาก็บอกเราว่าแอบชอบคนยุคนหนึ่งซึ่งก็เปนเพื่อนกันในห้องนั่นแหล่ะ เรานี้อึ้งจนพูดไม่ออกเลย ก็แอบชอบมาตั้งนานก็ไม่กล้าบอกแต่พี่เขาก็คิดกับเราแค่น้องนะ เวลาอะไรพี่เขาก็มาปรึกษาเราตลอดเลยเรื่องของคนนั้น แรกๆเราก็เจ็บนะ ฝืนใจตัวเองเชียร์ให้พี่เขาสมหวัง แนะนำวิธีพิชิตใจคนคนนั้น แอบน้อยใจนะที่พี่เขาให้ความสำคัญกับคนนั้นมากกว่าเราแต่เราก็ไม่มีสิทธิอะไรเลย ดีแล้วที่อย่างน้อยพี่เขาก็คุยกับเราและไว้ใจเราที่มาปรึกษาเรืาองหัวใจ เราคิดว่าเปนแบบนี้ก็ดีเหมือนกันแอบชอบอยู่อย่างนี้ ได้คุยกันทุกวันก็ดีใจแล้ว ถ้าเกิดวันหนึ่งพี่เขาได้เปนแฟนกับคนนั้นจริงๆเราก็คงจะดีใจด้วยแหล่ะ ไม่ใช่นางเอกนะ แต่คนไม่ใช่ยังไงก็ไม่ใช่อยู่ดี กับคนที่เขาชอบแม้ยุเฉยๆไม่ต้องทำอะไรเขาก็ชอบ แค่อยากระบายเท่านั้นเองค่ะเผื่อวันหนึ่งพี่เขาได้เขามาอ่านเจอก็คงจะรับรู้ความรู้สึกที่เราเก็บไว้มาถึง2ปีกว่าๆ รักที่ไม่หวังได้ครอบครอง แค่ได้คุยกันในทุกๆก็มีความสุขแล้ว
เพื่อนๆคนไหนเคยมีประการณ์แบบนี้กันบ้างไหมคะ ลองแชร์ๆๆให้ฟังหน่อย