สวัสดี ครับ ....
ผมมีเรื่องราวของผมมาเล่าให้ฟังน่ะครับ ... เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมก็เป้นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ที่รู้ตัวเองว่าเป้นเกย์ แต่ที่บ้านไม่รู้ ชีวิตของผมก็มีงานมีการมั่นคง และผมก็มีชีวิตที่โดดเดียวมาตลอด เป็นชีวิตที่มีเงื่อนไข ชีวิตเด็กต่างจังหวัดคนหนึ่ง ทำให้ไม่ได้เจอแบบพวกเดียวกันสักเท่าไร ชีวิตผมก็.. ทำงาน กลับ้าน เล่นเฟสบุค เล่นโซเชียวเน้ตเวิรค์ เพื่อแก้ความเหงา ...และในการลเ่นเฟสบุค นั้น ก็ได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่ง ในการเจอกันก็ด้วยงาน เพราะอาชีพของผมกะเค้าเหมือนกัน ในการคุยกันครั้งแรกก็ในเฟส เป็นการสอบถามเรื่องงาน ในตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไร แต่มาช่วงหลังๆๆ เค้าเฟสมาถามบ่อยขึ้น ก็เลยทำให้คุยเฟสกันมาขึ้น แรกๆก็คุยเรื่องงาน หลังก็มาเรื่องอื่นมาปนด้วย และวันหนึ่งผมก้เข้าไปดูเฟสเค้า ผมก็เรยสงสัยว่าเค้าจะเป้นเหมือนผมไหม ตอนนั้นยังไม่แน่จัย พอผมกับเค้าคุยเฟสกันมากขึ้น ก็เปลี่ยนมาโทรศัพท์คุยกัน ก็โอเคระดับหนึ่งน่ะครับ พอเมื่อได้มาคุยโทรศัพทื ผมและเค้าก็รู้กันทันทีว่า พวกเราเป้นเหมือนกัน ตอนนั้นผมก็แอบดีจัยน่ะ ที่เจอคนที่เป้นเฟมือนกัน แต่ไม่รุ้จะมีใจที่ตรงกันไหม ตอนนั้นผมก็ไม้ได้ปิดปั้นใจตัวเอง เค้าก็เป้นคนพูดจาดี เค้าเป้นคนรู้ทันความคิดผม และรุ้ใจผมตลอด บางทีผมยังเบื่อตัวเองเลย ที่ให้เค้ารู้ไต๋ของตัวเอง ในช่วงเวลาที่เราคุยกัน ได้สักพักใหญ่ ผมมีความสุขมากก เหมือนจะอินเลิฟ เลย ผมคอยเป้นที่ปรึกษาของเค้าทุกเรื่อง ทั้งเรื่องงาน ถ้ามีปัญหา หรือเค้าต้องการเอกสารอะไร ผมก้จะคอยหาให้เค้าเสมอ เพราะด้วยงานเค้ากะผม มันเหมือนงานเดียวกัน แต่แค่อยู่กันคนละที่เท่านั้นเอง ...แต่และแล้ว เหมือนพระเจ้าจะอยากให้ผมรู้ความจริง มีอยู่วันหนึ่ง คิดยังไงไม่รุ้ ผมเปิดไลน์ และไลนืเค้าก้เด้งขึ้นมา อาจเป้นเพราะผมมีเบอร์โทรศัพท์เค้ามั่ง ผมก็กดเข้าไปดู ก็ไม่ได้คิดอารัย แต่เหมือนมีอารัยบางอย่างดลใจให้ผมกดเข้าไปดูไลน์ไทม์ แต่สิ่งที่ผมเห้น ก็คือ รุปเค้ากะผู้ชายคนหนึ่งถ่ายรูปคู่กัน มีหลายรูป และมีเพื่อนเค้าไปเม้มต่างๆนาๆ มันเรยทำให้ผมรู้ว่าเค้ามีแฟนแล้ว ....เชื่อไหมตั้งแต่รู้จักกันมา จนถึงที่ผมเจอไลน์ไทมื เค้า เค้าไม่เคยพูดหรือจะบอกเรื่องแฟนเค้าเรย ผมนิ่งไปพักใหญ่ ใจมันเจ็บแปลบเรยยย ผมนอยอยุ่ืพักหนึ่ง แต่ก็ผ่านไป แต่เค้าก้ยังเฟสมาหา ยังโทรมาคุยอยุ๋ เหมือนเป้นปกติ แต่เค้าก้เคยถามผมน่ะว่า ผมเป็นอารัย ทำไมเงียบๆไป ถามคำตอบคำ ผมก้บอกว่า ไม่ได้เป้นอะไร และเค้าก็เงียบไป เรื่องของเรามันเป้นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ผมก้ยอมให้มันเป้นแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนวันหนึ่ง เค้าโทรมาชวนไปกินข้าวเย็น ผมก็ถามเค้าว่า มากินข้าวกะผม แฟนไม่ว่าเหรอ เค้าก้ตอบว่า แฟนไม่อยุ่ ตอนแรกที่ผมฟัง ผมเจ็บแปล๊บบบบเลย เห็นเราเป้นตัวอะไร ตัวสำรองตอนแฟนไม่อยุ่เหรอ ...ผมคิดในใจ แต่อย่างที่ผมบอกตอนแรกน่ะ เค้าเป้นคนพุดเก่ง ขี้อ้อน และรู้ใจผมเสียทุกอย่าง มันก้เลยทำให้ผมใจอ่อนไปกินข้าวเย็นกับเค้า ผมก้คิดว่า ก้แค่กินข้าวเย้น เสร็จแล้วก็กลับ แต่ก้ไม่ได้เป้นอย่างที่คิด เค้าชวนไปห้องพัก เพื่อไปเอาของที่เค้าจะให้ผม ผมก้ตามเค้าไปของที่ห้อง แต่ปรากฎว่าพอเข้าไปในห้อง เค้าก็มาเล้าโลม มากอด คือเค้าอยากจะมีอะไรกับผมน่ะครับ แต่ผมก็ขัดขืนและบอกเค้าว่า นายมีแฟนแล้ว น่ะ อย่าทำแบบนี้ มันไม่ดี แต่เค้าก็ไม่ยอมหยุด ไม่พูดอารัย ไม่ฟัง ใช้แรงของเค้า จนในที่สุดผมกับเค้าก็มีอะไรกัน ในระหว่างที่ผมกับเค้ามีอะไรกัน ผมไม่มีความสุขเลย มันไม่ใช่ความรุ้สึกแบบนี้ คนเราจะมีอะไรกัน มันก็ต้องมีความสุขทั้งสองฝ่ายใช่ไหมครับ แต่นี้ สำหรับผม ไม่ใช่เลย ผมเจ็บ แต่เค้ารุกแบบอย่างเดียว เหมือนคนหิวมาก อยากกินให้อิ่ม ผมพุดอะไรเค้าก็ไม่ฟัง จนในที่สุดเค้าเสร็จความใคร่ เค้าก็บอกให้ผมไปอาบน้ำ พอผมอาบน้ำเสร็จ เค้าก้เค้าไปอาบต่อ เสร็จแล้วผมก้ขอตัวกลับและเค้าก้ไปส่ง ในระหว่างที่เค้าไปส่ง ผมกับเค้าไม่ได้พูดอะไรกันเลย หลังจากวันนั้น ผมก็ไม่ได้ติดต่อเค้า ผมรู้สึกผิด ผิดที่ตัวเองใจอ่อน ผิดที่ยอมมีอะไรกับเค้า รุ้สึกผิดที่ทำไม่ดีต่อแฟนเค้า เอาใจแฟนเค้ามาใส่ใจเรา ถ้าวันหนึ่งใครมาตีท้ายครัวแฟนของผม ผมก็คงยอมไม่ได้จริงๆ แต่เรื่องทั้งหมดผมไม่ได้ตั้งใจจริง จะมีแต่เค้าที่เฟสมาคุยปกติ ปกติจิงๆ ถามเรื่องงานบ้าง เรื่องโน่นบ้าง เรื่องนี่บ้าง ส่งสติ๊กเกอรืมาบ้าง แต่เค้าไม่เคยที่จะเอ่ยถึงเรื่องคืนนั้นเลย .....จากที่ผมเล่ามาตั้งแต่ต้น จนถึงตอนนี้ ผมควรจะทำไงต่อไปกับตัวผมดีครับ
รักไม่ได้หรือไม่ได้รัก
ผมมีเรื่องราวของผมมาเล่าให้ฟังน่ะครับ ... เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมก็เป้นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ที่รู้ตัวเองว่าเป้นเกย์ แต่ที่บ้านไม่รู้ ชีวิตของผมก็มีงานมีการมั่นคง และผมก็มีชีวิตที่โดดเดียวมาตลอด เป็นชีวิตที่มีเงื่อนไข ชีวิตเด็กต่างจังหวัดคนหนึ่ง ทำให้ไม่ได้เจอแบบพวกเดียวกันสักเท่าไร ชีวิตผมก็.. ทำงาน กลับ้าน เล่นเฟสบุค เล่นโซเชียวเน้ตเวิรค์ เพื่อแก้ความเหงา ...และในการลเ่นเฟสบุค นั้น ก็ได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่ง ในการเจอกันก็ด้วยงาน เพราะอาชีพของผมกะเค้าเหมือนกัน ในการคุยกันครั้งแรกก็ในเฟส เป็นการสอบถามเรื่องงาน ในตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไร แต่มาช่วงหลังๆๆ เค้าเฟสมาถามบ่อยขึ้น ก็เลยทำให้คุยเฟสกันมาขึ้น แรกๆก็คุยเรื่องงาน หลังก็มาเรื่องอื่นมาปนด้วย และวันหนึ่งผมก้เข้าไปดูเฟสเค้า ผมก็เรยสงสัยว่าเค้าจะเป้นเหมือนผมไหม ตอนนั้นยังไม่แน่จัย พอผมกับเค้าคุยเฟสกันมากขึ้น ก็เปลี่ยนมาโทรศัพท์คุยกัน ก็โอเคระดับหนึ่งน่ะครับ พอเมื่อได้มาคุยโทรศัพทื ผมและเค้าก็รู้กันทันทีว่า พวกเราเป้นเหมือนกัน ตอนนั้นผมก็แอบดีจัยน่ะ ที่เจอคนที่เป้นเฟมือนกัน แต่ไม่รุ้จะมีใจที่ตรงกันไหม ตอนนั้นผมก็ไม้ได้ปิดปั้นใจตัวเอง เค้าก็เป้นคนพูดจาดี เค้าเป้นคนรู้ทันความคิดผม และรุ้ใจผมตลอด บางทีผมยังเบื่อตัวเองเลย ที่ให้เค้ารู้ไต๋ของตัวเอง ในช่วงเวลาที่เราคุยกัน ได้สักพักใหญ่ ผมมีความสุขมากก เหมือนจะอินเลิฟ เลย ผมคอยเป้นที่ปรึกษาของเค้าทุกเรื่อง ทั้งเรื่องงาน ถ้ามีปัญหา หรือเค้าต้องการเอกสารอะไร ผมก้จะคอยหาให้เค้าเสมอ เพราะด้วยงานเค้ากะผม มันเหมือนงานเดียวกัน แต่แค่อยู่กันคนละที่เท่านั้นเอง ...แต่และแล้ว เหมือนพระเจ้าจะอยากให้ผมรู้ความจริง มีอยู่วันหนึ่ง คิดยังไงไม่รุ้ ผมเปิดไลน์ และไลนืเค้าก้เด้งขึ้นมา อาจเป้นเพราะผมมีเบอร์โทรศัพท์เค้ามั่ง ผมก็กดเข้าไปดู ก็ไม่ได้คิดอารัย แต่เหมือนมีอารัยบางอย่างดลใจให้ผมกดเข้าไปดูไลน์ไทม์ แต่สิ่งที่ผมเห้น ก็คือ รุปเค้ากะผู้ชายคนหนึ่งถ่ายรูปคู่กัน มีหลายรูป และมีเพื่อนเค้าไปเม้มต่างๆนาๆ มันเรยทำให้ผมรู้ว่าเค้ามีแฟนแล้ว ....เชื่อไหมตั้งแต่รู้จักกันมา จนถึงที่ผมเจอไลน์ไทมื เค้า เค้าไม่เคยพูดหรือจะบอกเรื่องแฟนเค้าเรย ผมนิ่งไปพักใหญ่ ใจมันเจ็บแปลบเรยยย ผมนอยอยุ่ืพักหนึ่ง แต่ก็ผ่านไป แต่เค้าก้ยังเฟสมาหา ยังโทรมาคุยอยุ๋ เหมือนเป้นปกติ แต่เค้าก้เคยถามผมน่ะว่า ผมเป็นอารัย ทำไมเงียบๆไป ถามคำตอบคำ ผมก้บอกว่า ไม่ได้เป้นอะไร และเค้าก็เงียบไป เรื่องของเรามันเป้นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ผมก้ยอมให้มันเป้นแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนวันหนึ่ง เค้าโทรมาชวนไปกินข้าวเย็น ผมก็ถามเค้าว่า มากินข้าวกะผม แฟนไม่ว่าเหรอ เค้าก้ตอบว่า แฟนไม่อยุ่ ตอนแรกที่ผมฟัง ผมเจ็บแปล๊บบบบเลย เห็นเราเป้นตัวอะไร ตัวสำรองตอนแฟนไม่อยุ่เหรอ ...ผมคิดในใจ แต่อย่างที่ผมบอกตอนแรกน่ะ เค้าเป้นคนพุดเก่ง ขี้อ้อน และรู้ใจผมเสียทุกอย่าง มันก้เลยทำให้ผมใจอ่อนไปกินข้าวเย็นกับเค้า ผมก้คิดว่า ก้แค่กินข้าวเย้น เสร็จแล้วก็กลับ แต่ก้ไม่ได้เป้นอย่างที่คิด เค้าชวนไปห้องพัก เพื่อไปเอาของที่เค้าจะให้ผม ผมก้ตามเค้าไปของที่ห้อง แต่ปรากฎว่าพอเข้าไปในห้อง เค้าก็มาเล้าโลม มากอด คือเค้าอยากจะมีอะไรกับผมน่ะครับ แต่ผมก็ขัดขืนและบอกเค้าว่า นายมีแฟนแล้ว น่ะ อย่าทำแบบนี้ มันไม่ดี แต่เค้าก็ไม่ยอมหยุด ไม่พูดอารัย ไม่ฟัง ใช้แรงของเค้า จนในที่สุดผมกับเค้าก็มีอะไรกัน ในระหว่างที่ผมกับเค้ามีอะไรกัน ผมไม่มีความสุขเลย มันไม่ใช่ความรุ้สึกแบบนี้ คนเราจะมีอะไรกัน มันก็ต้องมีความสุขทั้งสองฝ่ายใช่ไหมครับ แต่นี้ สำหรับผม ไม่ใช่เลย ผมเจ็บ แต่เค้ารุกแบบอย่างเดียว เหมือนคนหิวมาก อยากกินให้อิ่ม ผมพุดอะไรเค้าก็ไม่ฟัง จนในที่สุดเค้าเสร็จความใคร่ เค้าก็บอกให้ผมไปอาบน้ำ พอผมอาบน้ำเสร็จ เค้าก้เค้าไปอาบต่อ เสร็จแล้วผมก้ขอตัวกลับและเค้าก้ไปส่ง ในระหว่างที่เค้าไปส่ง ผมกับเค้าไม่ได้พูดอะไรกันเลย หลังจากวันนั้น ผมก็ไม่ได้ติดต่อเค้า ผมรู้สึกผิด ผิดที่ตัวเองใจอ่อน ผิดที่ยอมมีอะไรกับเค้า รุ้สึกผิดที่ทำไม่ดีต่อแฟนเค้า เอาใจแฟนเค้ามาใส่ใจเรา ถ้าวันหนึ่งใครมาตีท้ายครัวแฟนของผม ผมก็คงยอมไม่ได้จริงๆ แต่เรื่องทั้งหมดผมไม่ได้ตั้งใจจริง จะมีแต่เค้าที่เฟสมาคุยปกติ ปกติจิงๆ ถามเรื่องงานบ้าง เรื่องโน่นบ้าง เรื่องนี่บ้าง ส่งสติ๊กเกอรืมาบ้าง แต่เค้าไม่เคยที่จะเอ่ยถึงเรื่องคืนนั้นเลย .....จากที่ผมเล่ามาตั้งแต่ต้น จนถึงตอนนี้ ผมควรจะทำไงต่อไปกับตัวผมดีครับ