เรื่องราวของผมเริ่มต้น จาก
ผมเป็นเด็กต่างอำเภอ หลังจากจบ ม.3 ก็ได้มาเรียนต่อและอยู่กับน้า ในโรงเรียนซึ่งอยู่ในอำเภอเมือง ผมเป็นเด็กธรรมดาๆ ดำๆ รูปร่างผิวพรรณก็ไม่ได้ดีอะไร แต่นิสัยนี้แหล่ะ กวนตีน ปากหมา เข้าคอนเซ็ป และหน้าตาติดไปทางขี้เหร่ (มั่ง 5555+ ใครจะชมตัวเอง) แต่ก็มีน้องๆ พี่ๆ มาชอบเยอะน่ะ คิดดูเองแล้วกัน (โม้เยอะไปแล้ว) เขาเรื่องเลยแล้วกัน
.....................................
ชีวิต ม.4 ของผมก็ใช้ชีวิตกวนสาวไปทั่ว แต่ก็ไม่เคยจีบใครจริงจัง แต่ในที่สุดเหตุการณ์แปลกๆ ก็เกิดขึ้น >>> เมื่อมีเด็กนาฏศิลป์ ดำๆ ฟันเหยิน ดูวุ่นวาย ยุ่งๆ ทำตัวเหมือนนางเอกซีรีย์เกาหลี ถือของเยอะไปหมด (ไม่เข้าใจผู้หญิงชอบพาของมาโรงเรียนเยอะเยะไปหมด) แรกๆน้องเขาก็ส่งตาหวานมาให้ทุกวัน แล้วก็ยิ้ม เขิล เหมือนคนบ้า 5555+ แต่ไม่ก็ไม่ได้อะไร จนเวลายิ่งนานไปน้องก็เริ่มเข้าใกล้ตัวผมโดยการมานั้งใกล้ๆ โต๊ะที่แก๊งค์ผมอยู่ประจำ นั่นคือ ร้านค้าสหกรณ์ (พวกผมสาย-) น้องเขามานั้งใกล้ผมทุกวัน คาบสุดท้ายก่อนโรงเรียนเลิก เพื่อนผมก็แกล้งทุกวัน ว่าแฟนมาเฝ้าทุกวันเลยน่ะ น้องเขาใช้ชีวิตแบบนี้โดยที่ไม่เบื่อเลย จนผมจบ ม.4 และ เข้า ม.5
.......................................
ในที่สุดผมก็มี facebook เป็นของตัวเอง จากชีวิต hi5 ซึ่งตอนนั้นเพื่อนเลิกเล่นแล้ว แต่ผมยังเล่นอยู่ (มีคนสมัครเฟสให้ผมและตั้งชื่อให้ด้วย ผมไม่เคยเปลี่ยนเลยจนถึงทุกวันนี้ ขึ้นต้นด้วยตัว T บอกไปทำไมว่ะ ใครจะอยากรู้ ) สมัยนั้นลงรูปไป 1 ชั่วโมง 2 ไลท์ >>>ที่สุดของที่สุดคือ น้องคนนั้นยังตามติดจนถึงเวลานี้ และได้แอดเพื่อนผมมาทางเฟส (สุดท้ายรู้ที่หลังว่าเพื่อนผมให้ เชี้ยชิบ ) ด้วยความน้ำใจดีของผม จึงรับน้องเขาเป็นเพื่อน หลังจากนั้นช่องแชทก็ไม่เคยว่างเลย น้องเขาทักผมมาทุกวัน ทุกเวลา แต่คำตอบของผมก็คือคำว่า “คับ คับ และก็คับ’
................................................
จนเหตุการณ์ที่เป็นจุดเปลี่ยนสำคัญเกิดขึ้น คือวันวาเลนไทน์ วันแห่งความรัก หน้าโรงเรียนผมเต็มไปด้วย ดอกกุหลาบ ตุ๊กตา ช็อคโกแลต เยอะเยะเต็มไปหมด ไม่เข้าใจจะซื้ออะไรกันหนักหนา ซื้อไปไหนกัน แต่!!!!!! สุดท้ายผมก็ซื้อ ช็อคโกแลต เฟอเรโร่ รอชเชอร์ 30 กว่าบาทมั่งไม่แน่ใจ (โคตรกาก คนอื่นซื้อช่อเป็น 100 ) ผมซื้อไปให้น้องคนหนึ่งที่ผมแอบชอบ ซึ่งสวย น่ารัก เป็นเด็กนาฏศิลป์ซึ่งเป็นเพื่อนน้องเขา ผม วิ่งตามไปให้ช็อคโกแลต เฟอเรโร่ รอชเชอร์ เขาก็รับแล้วก็ยิ้มๆ แฮ่ๆๆๆๆ จนท้ายโคตรเจ็บใจเลย ตอนเย็นเห็นเขาถือเฟอเรโร่ รอชเชอร์ มาเป็นช่อเลย ของผมมันคงทิ้งหรือให้เพื่อนมัน-ไปแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ แต่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ของผมมาแล้วซิคับ น้องคนที่ชอบผมเขาซื้อดอกกุหลาบมาให้ผม พร้อมกับติดสติ๊กเกอร์รูปหัวใจไว้ที่หน้าอกผม ตอนนั้นผมมีอาการแปลกๆมาก สั่นๆ หนาวๆ ร้อนๆ วูบๆ ไปหมด (ผู้หญิงซื้อมาให้ก็ต้องรับเพื่อรักษาน้ำใจ) แล้วก็พูดมาว่า “ชอบพี่น่ะ” ด้วยความปากหมาของผมก็พูดว่าไป “ไปดัดฟัน ฉีดกลูต้ามาก่อนน่ะ กูจีบเลย ” น้องเขาก็หัวเราะดังมากๆๆๆๆ (ตอนแรกนึกว่าจะร้องและเดินมาตบ แต่น้องมันแปลกดีฮ่ะ 5555+) จากนั้นก็วิ่ง 4x100 ไปเลย ผมก็ยิ้ม เอ่อเด็กนี่มันกล้าดีน่ะ จากนั้นเวลาเจอกันก็ยิ้มให้ผมทุกครั้งเหมือนเดิมทุกวันไม่เคยเบื่อ
.................จน วันปัจจิมนิเทศ เมื่อผมเรียนจบ ม.ปลาย เป็นที่เรียบร้อย...........................
เมื่อเวลาตอนเย็นใกล้จะเลิกงานแล้ว น้องเขาก็เดินมาแล้วพูดกับผมอีกว่า “ขอเขียนเสื้อให้พี่หน่อยน่ะ” ผมจำได้ว่าน้องเขาเขียนที่แขนเสื้อ ตอนนั้นไม่ได้สนใจอะไรและก็ไม่ได้อ่านด้วยว่าเขียนอะไร และพูดกับน้องว่า “โชคดีน่ะดำ” วันนั้นผมสัมผัสได้ว่าน้องเขาดูเศร้าๆ แปลกๆ ไม่ร่าเริงเหมือนคนเดิม จนถึงเวลาผมจะกลับบ้านก็มีช่อดอกไม้กับการ์ดนิรนามมาให้ โดยฝากเพื่อน ตอนนั้นยังไม่ได้เปิดดู กลับบ้านมาจึงเปิดดูก็คงยังเขียนเหมือนเดิม ประมาณว่า “ชอบน่ะ” ที่เสื้อก็เขียนว่า “ชอบน่ะ” เช่นกัน
........................................
ผมก็เจอหน้าน้องครั้งสุดท้ายก็วันนั้น จนตอนนี้ผมปี 4 เมื่อสองสามวันที่ผ่านมา ผมเปิดเฟสและเห็นหน้าเด็กคนหนึ่งขึ้นมาหน้าวอล หน้ารักมากและโครงหน้าคุ้น ชื่อเฟสคุ้นๆ ผมเลยเปิดเข้าไปดู ปรากฏว่าคือน้องเขา น่ารักมาก ขาว รูปร่างดี...........แบบว่าเอิ่ม (หื่นป่าวว่ะกู) แต่เอาเป็นว่าสวยขึ้นมาก ผมไปกดไลท์รูปเขา แต่เขาก็ไม่มีปฏิกิริยาอะไรกับผมเลย จนถึงวันนี้ รู้สึกผิดแปลกๆ ที่ทิ้งเขาไว้กลางทางโดยที่ไม่บอกอะไรเลย
****ถ้าใครด่าผมว่าผมไม่ดี เพราะเลือกคบน้องตอนที่หน้าตาดี ผมจะบอกการที่ผมเลือกคบใครสักคนก็ต้องตั้งสเป็ก และผมก็อยากได้ตามสเป็กที่ต้องการ รักใครก็ต้องรักให้ถูกต้องตั้งแต่แรก
****ถ้าน้องได้เข้ามาอ่านกระทู้ เจ้าตัวคงรู้ตัว พี่ไม่รู้ว่าน้องเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อใคร แต่คงเปลี่ยนเพื่อให้ตัวเองดูดี และจะไม่เข้าไปคุยกับน้องก่อนเพราะคิดว่าพี่คงเห็นแก่ตัวเกินไป ถ้ารู้ว่าพี่คือใครทักเฟสบุ๊คมาน่ะ พี่จะรอ
เสียใจไปเพราะเลือกคบคนที่หน้าตา !! เด็กดำในวันนั้น น่ารัก อิ๋ม ในวันนี้
ผมเป็นเด็กต่างอำเภอ หลังจากจบ ม.3 ก็ได้มาเรียนต่อและอยู่กับน้า ในโรงเรียนซึ่งอยู่ในอำเภอเมือง ผมเป็นเด็กธรรมดาๆ ดำๆ รูปร่างผิวพรรณก็ไม่ได้ดีอะไร แต่นิสัยนี้แหล่ะ กวนตีน ปากหมา เข้าคอนเซ็ป และหน้าตาติดไปทางขี้เหร่ (มั่ง 5555+ ใครจะชมตัวเอง) แต่ก็มีน้องๆ พี่ๆ มาชอบเยอะน่ะ คิดดูเองแล้วกัน (โม้เยอะไปแล้ว) เขาเรื่องเลยแล้วกัน
.....................................
ชีวิต ม.4 ของผมก็ใช้ชีวิตกวนสาวไปทั่ว แต่ก็ไม่เคยจีบใครจริงจัง แต่ในที่สุดเหตุการณ์แปลกๆ ก็เกิดขึ้น >>> เมื่อมีเด็กนาฏศิลป์ ดำๆ ฟันเหยิน ดูวุ่นวาย ยุ่งๆ ทำตัวเหมือนนางเอกซีรีย์เกาหลี ถือของเยอะไปหมด (ไม่เข้าใจผู้หญิงชอบพาของมาโรงเรียนเยอะเยะไปหมด) แรกๆน้องเขาก็ส่งตาหวานมาให้ทุกวัน แล้วก็ยิ้ม เขิล เหมือนคนบ้า 5555+ แต่ไม่ก็ไม่ได้อะไร จนเวลายิ่งนานไปน้องก็เริ่มเข้าใกล้ตัวผมโดยการมานั้งใกล้ๆ โต๊ะที่แก๊งค์ผมอยู่ประจำ นั่นคือ ร้านค้าสหกรณ์ (พวกผมสาย-) น้องเขามานั้งใกล้ผมทุกวัน คาบสุดท้ายก่อนโรงเรียนเลิก เพื่อนผมก็แกล้งทุกวัน ว่าแฟนมาเฝ้าทุกวันเลยน่ะ น้องเขาใช้ชีวิตแบบนี้โดยที่ไม่เบื่อเลย จนผมจบ ม.4 และ เข้า ม.5
.......................................
ในที่สุดผมก็มี facebook เป็นของตัวเอง จากชีวิต hi5 ซึ่งตอนนั้นเพื่อนเลิกเล่นแล้ว แต่ผมยังเล่นอยู่ (มีคนสมัครเฟสให้ผมและตั้งชื่อให้ด้วย ผมไม่เคยเปลี่ยนเลยจนถึงทุกวันนี้ ขึ้นต้นด้วยตัว T บอกไปทำไมว่ะ ใครจะอยากรู้ ) สมัยนั้นลงรูปไป 1 ชั่วโมง 2 ไลท์ >>>ที่สุดของที่สุดคือ น้องคนนั้นยังตามติดจนถึงเวลานี้ และได้แอดเพื่อนผมมาทางเฟส (สุดท้ายรู้ที่หลังว่าเพื่อนผมให้ เชี้ยชิบ ) ด้วยความน้ำใจดีของผม จึงรับน้องเขาเป็นเพื่อน หลังจากนั้นช่องแชทก็ไม่เคยว่างเลย น้องเขาทักผมมาทุกวัน ทุกเวลา แต่คำตอบของผมก็คือคำว่า “คับ คับ และก็คับ’
................................................
จนเหตุการณ์ที่เป็นจุดเปลี่ยนสำคัญเกิดขึ้น คือวันวาเลนไทน์ วันแห่งความรัก หน้าโรงเรียนผมเต็มไปด้วย ดอกกุหลาบ ตุ๊กตา ช็อคโกแลต เยอะเยะเต็มไปหมด ไม่เข้าใจจะซื้ออะไรกันหนักหนา ซื้อไปไหนกัน แต่!!!!!! สุดท้ายผมก็ซื้อ ช็อคโกแลต เฟอเรโร่ รอชเชอร์ 30 กว่าบาทมั่งไม่แน่ใจ (โคตรกาก คนอื่นซื้อช่อเป็น 100 ) ผมซื้อไปให้น้องคนหนึ่งที่ผมแอบชอบ ซึ่งสวย น่ารัก เป็นเด็กนาฏศิลป์ซึ่งเป็นเพื่อนน้องเขา ผม วิ่งตามไปให้ช็อคโกแลต เฟอเรโร่ รอชเชอร์ เขาก็รับแล้วก็ยิ้มๆ แฮ่ๆๆๆๆ จนท้ายโคตรเจ็บใจเลย ตอนเย็นเห็นเขาถือเฟอเรโร่ รอชเชอร์ มาเป็นช่อเลย ของผมมันคงทิ้งหรือให้เพื่อนมัน-ไปแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ แต่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ของผมมาแล้วซิคับ น้องคนที่ชอบผมเขาซื้อดอกกุหลาบมาให้ผม พร้อมกับติดสติ๊กเกอร์รูปหัวใจไว้ที่หน้าอกผม ตอนนั้นผมมีอาการแปลกๆมาก สั่นๆ หนาวๆ ร้อนๆ วูบๆ ไปหมด (ผู้หญิงซื้อมาให้ก็ต้องรับเพื่อรักษาน้ำใจ) แล้วก็พูดมาว่า “ชอบพี่น่ะ” ด้วยความปากหมาของผมก็พูดว่าไป “ไปดัดฟัน ฉีดกลูต้ามาก่อนน่ะ กูจีบเลย ” น้องเขาก็หัวเราะดังมากๆๆๆๆ (ตอนแรกนึกว่าจะร้องและเดินมาตบ แต่น้องมันแปลกดีฮ่ะ 5555+) จากนั้นก็วิ่ง 4x100 ไปเลย ผมก็ยิ้ม เอ่อเด็กนี่มันกล้าดีน่ะ จากนั้นเวลาเจอกันก็ยิ้มให้ผมทุกครั้งเหมือนเดิมทุกวันไม่เคยเบื่อ
.................จน วันปัจจิมนิเทศ เมื่อผมเรียนจบ ม.ปลาย เป็นที่เรียบร้อย...........................
เมื่อเวลาตอนเย็นใกล้จะเลิกงานแล้ว น้องเขาก็เดินมาแล้วพูดกับผมอีกว่า “ขอเขียนเสื้อให้พี่หน่อยน่ะ” ผมจำได้ว่าน้องเขาเขียนที่แขนเสื้อ ตอนนั้นไม่ได้สนใจอะไรและก็ไม่ได้อ่านด้วยว่าเขียนอะไร และพูดกับน้องว่า “โชคดีน่ะดำ” วันนั้นผมสัมผัสได้ว่าน้องเขาดูเศร้าๆ แปลกๆ ไม่ร่าเริงเหมือนคนเดิม จนถึงเวลาผมจะกลับบ้านก็มีช่อดอกไม้กับการ์ดนิรนามมาให้ โดยฝากเพื่อน ตอนนั้นยังไม่ได้เปิดดู กลับบ้านมาจึงเปิดดูก็คงยังเขียนเหมือนเดิม ประมาณว่า “ชอบน่ะ” ที่เสื้อก็เขียนว่า “ชอบน่ะ” เช่นกัน
........................................
ผมก็เจอหน้าน้องครั้งสุดท้ายก็วันนั้น จนตอนนี้ผมปี 4 เมื่อสองสามวันที่ผ่านมา ผมเปิดเฟสและเห็นหน้าเด็กคนหนึ่งขึ้นมาหน้าวอล หน้ารักมากและโครงหน้าคุ้น ชื่อเฟสคุ้นๆ ผมเลยเปิดเข้าไปดู ปรากฏว่าคือน้องเขา น่ารักมาก ขาว รูปร่างดี...........แบบว่าเอิ่ม (หื่นป่าวว่ะกู) แต่เอาเป็นว่าสวยขึ้นมาก ผมไปกดไลท์รูปเขา แต่เขาก็ไม่มีปฏิกิริยาอะไรกับผมเลย จนถึงวันนี้ รู้สึกผิดแปลกๆ ที่ทิ้งเขาไว้กลางทางโดยที่ไม่บอกอะไรเลย
****ถ้าใครด่าผมว่าผมไม่ดี เพราะเลือกคบน้องตอนที่หน้าตาดี ผมจะบอกการที่ผมเลือกคบใครสักคนก็ต้องตั้งสเป็ก และผมก็อยากได้ตามสเป็กที่ต้องการ รักใครก็ต้องรักให้ถูกต้องตั้งแต่แรก
****ถ้าน้องได้เข้ามาอ่านกระทู้ เจ้าตัวคงรู้ตัว พี่ไม่รู้ว่าน้องเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อใคร แต่คงเปลี่ยนเพื่อให้ตัวเองดูดี และจะไม่เข้าไปคุยกับน้องก่อนเพราะคิดว่าพี่คงเห็นแก่ตัวเกินไป ถ้ารู้ว่าพี่คือใครทักเฟสบุ๊คมาน่ะ พี่จะรอ