เพิ่งเลิกกับแฟนลืมไม่ได้ นอนไม่หลับทุกคืน ทำไงดีครับ

ผมคบกับแฟนมา 3 ปีกว่าๆ แล้วครับแล้วเพิ่งมาเลิกกัน สาเหตุคือเค้ามีคนอื่นครับ ซึ่งแอบคุยกันโดยที่ผมไม่รู้ ผมเองก็โทรหาเธอตลอดพาเธอไปทานข้าว ซื้อของขวัญให้ในวันสำคัญ ผมรักเธอมาก ผมให้เธอได้ทุกอย่างในสิ่งที่ผมมี แต่ก็ผมเป็นคนไม่ได้มีฐานะอะไรมากมาย บางวันผมต้องอดข้าวเพื่อเก็บเงินซื้อของที่เธอชอบที่เธออยากได้ ถึงแม้เธอจะไม่รู้แต่ผมก็ทำด้วยความเต็มใจครับ เพราะผมรักเค้า เธอเป็นคนที่น่ารักคนนึงเลยทั้งนิสัย การวางตัว การเรียนอะไรก็ดีหมด  ส่วนตัวนิสัยผมเป็นคนใจร้อนครับ โกรธง่ายจนเคยจะเลิกกันไปต้องหลายครั้ง แต่ผมก็รู้ตัวผมเลยปรับปรุงตัวเพื่อให้ใจเย็นขึ้น ผมเองก็เรียนอยู่ครับ ใกล้จะจบแล้วปีหน้า ผมก็เลยคิดว่าจะหมั่นหมายเธอให้เป็นเรื่องเป็นราว แต่แล้วเธอก็มีคนอื่นมาคุยด้วย โดยที่ตัวเธอเองก็เต็มใจ ทั้งที่คบกับผมอยู่ ฝันอนาคตที่ผมคิดไว้ว่าต้องมีเธอเป็นคู่ชีวิตของผมเลยต้องพังทลายลง เธอบอกแค่ว่าเธออยากได้คนที่ดูแลเธอได้ให้ความมั่นคงกับเธอ เธอบอกเธอคุยกับคนใหม่มาหลายเดือนแล้วครับ วันที่ทะเลาะกับผมเขาเลยบอกเลิกผม เธอบอกเธออยากไปเที่ยวอยากไปไหนก็ไป คือผมไม่มีรถน่ะครับเวลาจะไปไหนก็ใช้รถโดยสารเป็นหลัก อีกอย่างคือผมก็ไม่ได้เป็นคนชอบเที่ยวเท่าไรนัก ส่วนตัวเป็นคนใช้เงินประหยัดครับเพราะ เราเองก็ขอเงินพ่อแม่อยู่ไม่อยากฟุ่มเฟือย นานๆครั้งผมถึงจะได้ไปเที่ยวกับเธอ แต่ผมก็พยายามเป็นแฟนที่ดีนะครับเอาใจใส่ ซักผ้าให้ รีดผ้าให้ ถอนขนรักแร้ก็เคยเพราะเธอถอนเองเมื่อยคอ ผมก็ทำให้ได้แม้ผมจะทำไม่เป็น แต่คนใหม่ของเธอมีงานทำแล้วฐานะค่อนข้างดี ผู้ใหญ่ของเธอก็โอเคกับคนใหม่ ผิดกับผมๆไม่เคยไปเจอผู้ใหญ่ทางญาติเธอเลยตรงนี้ผมก็รู้ว่ามันผิด แต่ผมก็มีเหตุผลของผมคือผมไม่กล้าเอาหน้าไปสู้ญาติของเธอเพราะผมยังไม่มีการงาน ไม่มีรถ ไม่มีเงินเดือนน่ะครับ เลยกะว่าเรียนจบแล้วจะไปหมั่นไว้ก่อนแต่มันก็สายไปแล้วครับเธอมีคนอื่นนแล้วครับ ทำให้ 3ปี ครึ่งที่ผ่านมาศูนย์เปล่า ผมกลับไปง้อเธอแต่เธอพูดกับผมว่า ผมเป็นคนดียังก็ขอให้ผมไปเจอคนที่ดีนะ เธอเลิกกับผมได้อย่างง่ายดายมากตลอด 3ปี กว่าๆผมผูกพันธ์กับเธอมาก มากจนคิดว่าผมไม่สามารถมีใครได้อีกแล้ว แต่เธอคงไม่ได้รู้สึกอย่างผม ทั้งที่บอกรักผมทุกวัน ผมแคร์เธอมากแต่เธอไม่แคร์ผมเลยสักนิดเธอ บอกให้ผมกลับไปวันที่ผมไปง้อเธอ ผมอยู่ต่างจังหวัดผมยอมนั่งรถไปหาเธอที่กรุงเทพ เพื่อที่จะขอเธอคืนดี แต่เธอก็ไม่ยอมรับว่าจะกลับมาคบกับผม เธอบอกเธอขอเวลาตัดสินใจ แล้วให้ผมกลับไปผมต้องนั่งรถกลับบ้านต่างจังหวัดในตอนกลางคืน น้ำตาไหลตลอดทางคือผมหลับไม่ได้เลยทั้งคืนจนถึงเช้า ผมเลยอยากรู้ว่าผมควรทำไงดีครับผมรู้สึกว่าตัวเองหลงทางเหลือเกิน ตลอดเวลาผมคิดว่าเธอเป็นครึ่งนึงของชีวิตผมเสมอ อนาคตอยากแต่งงานกับเธออยากมีครอบครัวกับเธอ อยากอยู่กับเธอ ผมรู้ว่าตัวเองไม่ได้มีฐานะแต่ผมก็จะสู้เพื่อเธอ อะไรก็ตามที่ผมทำได้ผมจะทำเพื่อเธอ ผมได้วาดวางแผนอนาคตผมกับเธอไว้แล้ว แต่ทั้งหมดก็จบลง จนวันนี้ผมก็ยังเศร้าผมรู้ตัวเองว่าโทรมมากๆ แต่ผมหาทางออกไม่เจอ ทุกครั้งที่หลับตาก็ยังเห็นเธออยู่ ลืมตาก็ยังเห็นความทรงจำดีๆที่เคยอยู่ด้วยกัน จนบางครั้งผมคิดแบบตลกว่า อยากให้มี โดเรม่อน เอาเครื่องลบความจำมาลบให้ที ผมเครียดมากไปกินเหล้ากับเพื่อนซึ่งปกติผมเป็นคนไม่ดื่มเหล้า ผมคิดว่าดื่มแล้วจะทำให้ดีขึ้นแต่ไม่เลยผมให้ผมรถล้มบาดเจ็บอีก ทุกวันนี้ผมก็ยังอยู่อย่างไร้จุดหมายหาปลายทางไม่เจอ ผมเลยอยากรู้ว่าผมควรจะทำยังไงดีครับให้ชีวิตผมกลับมาเป็นปกติตอนนี้ผมรู้สึกทรมานมาก เจ็บที่สุดแต่ผมก็รู้อย่างนึงว่า รักเดี๋ยวนี้มันสู้เงินทองไม่ได้ มันต้องมีฐานะเท่านั้น แต่ผมผิดหรอครับที่ผมยังมีศรัทธาในรัก รักที่ยังคงอยู่ในใจผมตลอดนับตั้งแต่วันที่เริ่มคบกับเธอ แต่ผมก็ผิดที่ผมไม่มีฐานะคงให้ความสบายกับเธอไม่ได้เหมือนเค้า ใครก็รักความสบายผมก็เข้าใจครับ
ข้อนี้ผมก็บอกกับเธอว่าผมจะพยายามอีกไม่นาน ผมคิดว่ามันจะสำเร็จแล้ว แต่เธอก็บอกว่าไม่อยากรอแล้ว คนใหม่ของเธอคงพร้อมทุกอย่างจึงทำให้เธอดูมั่นอกมั่นใจว่าเค้าดูแลเธอ ซึ่งผมก็รู้ครับต้นทุนแต่ละคนไม่เหมือนกัน ผมต้นทุนน้อยแต่ก็จะพยายามถึงแม้มันอาจจะใช้เวลาผมก็ทำให้ดีที่สุดเพื่อเธอ ผมเลยอยากรู้ว่าคนที่อกหักเค้าทำยังไงเพื่อให้ลืมกันบ้างครับ อีกนานแค่ไหนกว่าจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้