โดนครอบครัวด่าด้วยคำหยาบ

คือพ่อแม่เราอย่ากันตั้งแต่เราเล็กๆเราเลยต้องมาอยู่กับทางพ่อของเราซึ่งมี ปู่ย่าและคุณพ่อ คุณอาและลูกๆของคุณอา ซึ่งคุณพ่อเราก้อได้มีครอบครัวใหม่ เราชอบโดนทุกคนในบ้านด่าต่างๆนาๆด้วยคำหยาบว่า อีห่า อีสันดาน อีนั่นอีนี้ แถมยังพูดให้ด้วยอีกว่าอะนิสัยเหมือนแม่ไม่มีผิดคือเราไม่ได้ทำอะไรผิดจริงๆก้อด่าแต่เรางานบ้านเราก้อทำๆให้ ชอบมาพูดให้เราว่าเกิดมาเคยทำอะไรให้กูบ้างไหม ซึ่งเวลาที่เราทำอะไรผิดหรือไม่พอใจทุกคนก็จะด่าเราด้วยคำหยาบ แต่ลูกอาของเราเวลาที่ทำอะไรผิดไม่เคยโดนด่าเลยเวลาอะไรๆก็เรียกแต่ชื่อๆลูกคุณอาไม่เคยเรียกเราเลยเวลามีอะไรก็ไม่ให้เรา ถูกอย่างทุกสิ่งเราไม่เคยถูกเลยผิดเสมอทำหรับพวกเขาเกิดมาก้อไม่มีใครต้องการมีแต่เราๆเองก็น้อยใจเเละเสียใจมาก รู้สึกเราหลานชังไม่ใช่หลานรัก ตั้งแต่เล็กจนโตก็ถูกด่าด้วยคำหยาบตลอดจนชินไปแล้วร้องไห้เสียใจทุกครั้ง ชอบไล่ว่าไปไปอยู่กับแม่ไปเลยไปกูไม่เลี้ยงละ บางทีเราก็อยากไปอยู่กับแม่เรามาก เราอยู่บ้านนี้เราไม่เคยทำอะไรพอใจเค้าเลย เรามันเป็นคนที่ครอบครัวไม่เคยต้องการเลย..เคยคิดที่จะหนีออกจากบ้านเลยเราเหลือทนมาก แต่แม่ของเราเคยสอนว่าไม่ว่าปู่ย่าพ่อจะด่าเราอะไรก็ตามให้เราอดทนไว้ ไม่ต้องไปเถียง เค้าด่าเราๆก้อฟังเค้า แม่สอนอยู่เสมอเลย(เราไม่ได้อยู่กับแม่ๆไปทำงานที่ต่างประเทศและมีครอบครัวใหม่ที่นั้น)เราคิดถึงแม่เรามากเลย