เมื่อแม่ฉันเป้นคนลำเอียง😢

เราเป้นเด้กคนนึกที่วัยรุ่นก้เที่ยว แต่เราก้ไม่เคยทำอะไรเสียหาย แค่คิดเพื่อนบ้านเราไม่รวยสถานะพอมีพอกิน เปิดเทอมเราก้ไปเรียนวันแรกเพราะย้ายโรงเรียน เราโทรสับพักอยากได้โทรสับ แม่ก้ซื้อมห้โดยทำข้อตกลงว่า เกรดต้อง ไม่ตก เราไม่ใช่คนเรียนเก่งแต่เราก้ไม่ได้แย่ แต่เราเป้นคนคิดเพื่อนติดโทรสับ แม่เราก้บ่นๆๆๆ กลับมาจากโรงเรียนเราก้เหนื่อย คือทุกคนเป้น เขาก้บ่นว่านั่งรถมาจะเหนื่อยอะไร เรียนก้เหนื่อย กระเป๋าก้หนักแล้วก้ต้องดูน้อง เดินจากอีกตึกไปอีกตึก. มันเหนื่อยมากของแต่ละวัน เราได้เงินไป โรงเรียนอาทิตยละ600บาท มันไม่มากไม่น้อยแต่แต่ก้ตองซื้อข้าวเติมบัตร ต้องช่วยเงินกิจกรรมห้องแล้วนึงเราค้องไม่พอ เราเลยขอตังน้อง 20.บาทซื้อไก่ทอด กลับบ้านมาก้มานอนแล้วเพื่อนเราเฟสมาถามเงินเราก้ตอบแม่เราเดินเข้ามา.แล้วด่าเราว่าวันๆทำอะไรไม่เป้น เหนื่อยนะก้ไม่รู้ว่าทำไมการกระทำเขากะเรากะน้องมันต่างกันจิงๆ เขาพูดดีค่ะคร้ากะน้องแต่เขาด่าเราเสียหายๆดังทั้งหมู๋บ้าน อี เราก้บอกตามความจิงว่าเราเอาตังน้องไป. 20 เพราะอาทิตยนั้นเพื่อนเรายืมตังไป 265 แล้วไม่คืน มันหลายๆเรื่องที่เสียใจเราทำไรผิดเ่าเราขนาดนี้เราอยากได้กำลังใจกลับมาไม่โดนด่าโดนว่า พอเก้บคะแนน ครั้งที่1 เราไม่ตกสักวิชา ส่งงานคบไม่ได้สอบแต่เป้นการเก้บคะแนนสมุด ที่โรงเรียนเรามีลูกพี่ลูกน้องอยู่ป6 เขาสอบเราไม่ได้สอบแต่เป้นการเก้บคะแนสมุดเอา. แต่แม่ของเขามาบอกแม่ว่าเราสอบ ทั้งๆที่ไม่ได้สอบ เขาก้ด่าเรา บ่นกลับมาก้แขวะจนเราเบื่อเราอยากได้แม่แบคนอื่นที่ใส่ใจไม่ด่าเราแบบนี😡😥😓😔😤 ไม่ตีเราแบบช่ำด้วยไม้กวาดหรือตบน่าเราอ่ามันหลายครั้งตั้งแต่เราโตมา