สวัสดีครับ ผมไม่เคยพิมพ์บทความนะครับอาจจะเข้าใจยากสักนิดก็ขออภัยไว้ ณ.ที่นี้ด้วย
เริ่มเลยนะคับ....ผมมีแฟนอยู่คนนึงคบมาตั้งแต่ม.6ตอนนี้ก็คบกันได้5ปีละ เรารักกันมาก ตลอดเวลาที่คบกัน5ปีเธอขอให้ผมเลิกกินน้ำกระท่อมทุกวัน ผมก็ขอพลัดไปเรื่อยๆปีแล้วปีเล่า ปีแลก (พี่เลิกกินน้ำได้แล้ว ตั้งใจละหมาดบางเป็นอิสลามทำไมไม่ละหมาดเลย) ผมก็บอกว่าเดี๋ยวก่อนตอนนี้ยังอยู่ ม.6ปีสุดท้ายละยังอยากอยู่กับเพื่อนๆก่อนเรียนจบ เธอก็ไม่เงียบไม่พูดอะไร เวลาผ่านไปผมจบม.6เข้ามาเรียน ปวส เธอมาหาผมแล้วก็เห็นผมยังกินน้ำกระท่อม ชุดละหมาดผ้าละหมาดในห้องก็ไม่มี ผมก็บอกไปว่าเรียนมันเครียดไม่มีเวลา เดี๋ยวเรียนจบทำงานจะเลิกกินจริงๆละ และจะขยันละหมาดแน่
****เวลาผ่านไป2ปี (เร็วเหมือนโกหก TOT) พอเรียนจบ ปวส.ผมได้มาทำงานที่ต่างจังหวัดผมก็ยังไม่เลิกกินน้ำยังไม่เริ่มละหมาด (ผมคิดว่าคบกันมาตั้ง5ปีแล้วยังก็คงไม่ว่าไรหรอก) แต่ที่ใหนได้เธอมาหาผม ยังเห็นชีวิตแบบเดิมๆ ตอนนั้นก็ไม่พูดอะไรมาหาไปเที่ยวกัน แล้วเธอก็กลับ หลังจากนั้น ผมโทไปก็ไม่ข่อยรับสาย ทักไลน์ทักเฟสก็ไม่ข่อยตอบ ผมก็ถามว่าทำไมเป็นอะไร (เท่านั้นละคับ ร้องไห้ ถามผมว่าทำไมทำแบบนี้ที่สัญญาไว้ ที่ให้รอมาหลายๆปี ไม่มีความหมายอะไรเลยใช่ใหม ต่อจากนี้ไม่ต้องโทรมาแล้ว ถ้าแต่งงานไปจะทำยังไง จะสอนลูกสอนหลานยังไง พอกันทีไม่เอาแล้ว) ผมก็บอกเออพอก็พอต่างคนต่างไปเหมือนทุกครั้ง (ปกติเธอจะโทรมาง้อแต่รอบนี้หายไปเป็นอาทิต) ผมก็เริ่มมานั้งคิด โทรไปหาเธอบอกขอโทษ จะเลิกกินน้ำ จะขยันละหมาด แต่เธอไม่เชื่อผมแล้วจะเลิกกับผม ผมเสียใจมากๆ เลยไปซื้อชุดละหมาด ส่งให้ดูก็เงียบ ผมบอกตรงๆเลยครับว่าผมละหมาดไม่เป็น ตอนนี้เสียใจมากๆ รู้สึกผิดไม่น่าทำแบบนี้เลย
เวลาผ่านไป1เดือน..ผมเริ่มศึกษา เริ่มละหมาดเป็นเลิกกินน้ำกระท่อม (หลังจากที่กินทุกวันก็กินแค่เวลาไปหาเพื่อนวันอาทิต)....ข่อยมาเล่าต่อครับเหนื่อย
เริ่มละหมาด เพราะความรักจะผิดใหม
เริ่มเลยนะคับ....ผมมีแฟนอยู่คนนึงคบมาตั้งแต่ม.6ตอนนี้ก็คบกันได้5ปีละ เรารักกันมาก ตลอดเวลาที่คบกัน5ปีเธอขอให้ผมเลิกกินน้ำกระท่อมทุกวัน ผมก็ขอพลัดไปเรื่อยๆปีแล้วปีเล่า ปีแลก (พี่เลิกกินน้ำได้แล้ว ตั้งใจละหมาดบางเป็นอิสลามทำไมไม่ละหมาดเลย) ผมก็บอกว่าเดี๋ยวก่อนตอนนี้ยังอยู่ ม.6ปีสุดท้ายละยังอยากอยู่กับเพื่อนๆก่อนเรียนจบ เธอก็ไม่เงียบไม่พูดอะไร เวลาผ่านไปผมจบม.6เข้ามาเรียน ปวส เธอมาหาผมแล้วก็เห็นผมยังกินน้ำกระท่อม ชุดละหมาดผ้าละหมาดในห้องก็ไม่มี ผมก็บอกไปว่าเรียนมันเครียดไม่มีเวลา เดี๋ยวเรียนจบทำงานจะเลิกกินจริงๆละ และจะขยันละหมาดแน่
****เวลาผ่านไป2ปี (เร็วเหมือนโกหก TOT) พอเรียนจบ ปวส.ผมได้มาทำงานที่ต่างจังหวัดผมก็ยังไม่เลิกกินน้ำยังไม่เริ่มละหมาด (ผมคิดว่าคบกันมาตั้ง5ปีแล้วยังก็คงไม่ว่าไรหรอก) แต่ที่ใหนได้เธอมาหาผม ยังเห็นชีวิตแบบเดิมๆ ตอนนั้นก็ไม่พูดอะไรมาหาไปเที่ยวกัน แล้วเธอก็กลับ หลังจากนั้น ผมโทไปก็ไม่ข่อยรับสาย ทักไลน์ทักเฟสก็ไม่ข่อยตอบ ผมก็ถามว่าทำไมเป็นอะไร (เท่านั้นละคับ ร้องไห้ ถามผมว่าทำไมทำแบบนี้ที่สัญญาไว้ ที่ให้รอมาหลายๆปี ไม่มีความหมายอะไรเลยใช่ใหม ต่อจากนี้ไม่ต้องโทรมาแล้ว ถ้าแต่งงานไปจะทำยังไง จะสอนลูกสอนหลานยังไง พอกันทีไม่เอาแล้ว) ผมก็บอกเออพอก็พอต่างคนต่างไปเหมือนทุกครั้ง (ปกติเธอจะโทรมาง้อแต่รอบนี้หายไปเป็นอาทิต) ผมก็เริ่มมานั้งคิด โทรไปหาเธอบอกขอโทษ จะเลิกกินน้ำ จะขยันละหมาด แต่เธอไม่เชื่อผมแล้วจะเลิกกับผม ผมเสียใจมากๆ เลยไปซื้อชุดละหมาด ส่งให้ดูก็เงียบ ผมบอกตรงๆเลยครับว่าผมละหมาดไม่เป็น ตอนนี้เสียใจมากๆ รู้สึกผิดไม่น่าทำแบบนี้เลย
เวลาผ่านไป1เดือน..ผมเริ่มศึกษา เริ่มละหมาดเป็นเลิกกินน้ำกระท่อม (หลังจากที่กินทุกวันก็กินแค่เวลาไปหาเพื่อนวันอาทิต)....ข่อยมาเล่าต่อครับเหนื่อย