ก็ตามหัวข้อเลยจ้า
เป็นคุณ คุณจะเลือกใคร ?
ระหว่าง
คนที่คบกันมาเกือบ 5 ปี
คบกันตั้งแต่สมัยเรียนจนเรียบจบ ถามว่ารักมั้ย มันก็รัก
และเหมือนเป็นความผูกพันธ์มากกว่า เราอยู่ด้วยกันตลอด
ใช้ชีวิตด้วยกันจนรู้ไส้รู้พุงหมดทุกอย่าง
เราเองเป็นคนนึงที่ผิดหวังกับความรักมาหลายครั้ง หลายรูปแบบ
จนเหมือนเป็นคนกลัวในเรื่องแบบนี้ไปเลย
แต่ถามว่าถึงขั้นไม่อยากเริ่มใหม่กับใครเลยก็ไม่ใช่
เราแค่คิดว่าถ้ามีแล้วมันดีก็มีไป แต่ถ้ามันไม่โอเค
มันก็คงเลิกกันไปแบบครั้งก่อนๆ นั่นแหละ..
ความรักสมัยมหาลัย ในความคิดของเรา
มันก็เป็นเหมือนความรักแบบช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ
คือช่วงที่เรายังวัยรุ่น และช่วงที่เรากำลังจะโตเป็นผู้ใหญ่ในวัยทำงาน
แน่นอน..ความรักแบบวัยรุ่น ก็คงไม่ต้องมีเรื่องอะไรให้คิดมาก
นอกจาก มีเวลาให้กัน ชวนกันไปเที่ยว หาอะไรกิน
แต่พอเราโตขึ้น ความรักมันไม่ใช่แค่รักอย่างเดียว
มันต้องคิดถึงเรื่องของอนาคต ที่เราจะฝากชีวิตกับคนๆ นึงไว้ได้
นี่แหละ..เลยเป็นจุดนึงที่เรานึกถึงมาตลอดระยะเวลาที่คบกัน
ตอนคบกันแรกๆ เราคิดว่าเราเป็นคนที่โชคดีมาก
เราไม่คิดว่าจะคบกะเค้าได้เรื่อยๆ และนานจนถึงเกือบ 5 ปีได้
คนรอบข้างอาจมองว่า..เค้าก็ดี คนนี้แหละ! จะมองหาคนอื่นอีกทำไม!
แต่ขอพูดเลยว่า ความรักเนี่ย มันเป็นเรื่องของคน 2 คน จริงๆ หว่ะ..
คงอาจเพราะเราอยู่ด้วยกันมากเกินไป? มันมีนิสัยบางอย่างที่เราไม่เข้ากัน
คนอื่นมองว่าเป็นปัญหาเล็กๆ น้อยๆ ก็นั่นแหละ..
ไอ้ปัญหาเล็กๆ น้อยๆ ที่มันสะสมๆ มานานนี่แหละ
คือสาเหตุที่ทำให้เลิกกัน
เพราะเค้าอายุน้อยกว่าเรา
ความคิดต่างกันในหลายๆ เรื่อง
เค้ามีความฝันนะ เค้าชอบพูดเรื่องอนาคตอยู่บ่อยๆ
แต่สิ่งที่เค้าทำอยู่ เรามองไม่ออกว่ามันจะไปถึงวันนั้นได้ยังไง
ณ ตอนนั้น เราก็คุยกับคนอื่นตลอด
แต่ก็แค่ผ่านมาและก็ผ่านไป
มีครั้งนึง เราทะเลาะกัน และเราพูดกับเค้าว่า..
ซักวันนึง ถ้าเราเจอใครแล้วไปได้จริงๆ อย่าว่ากันนะ
มันมีความคิดแบบนี้อยู่ในหัวตลอดเวลาที่คบกัน
แต่เราจะไม่ค่อยทะเลาะกันเรื่อง ผญ
อันนี้เป็นข้อดีของเค้าเลยที่เราชอบ
เค้าไม่เคยทำให้เราไม่สบายใจเรื่องแบบนี่เท่าไหร่
(เปล่าหรอกมันติดเกมส์)
เพราะเราเป็นคนขี้หึงมากกกกกก
เรื่องไม่มีมูลก็จับมาโยงได้หมด555555
เราก็เลยสับสนตัวเอง..ว่าจริงๆ แล้วเราต้องการอะไร
ข้อเสียแค่นี้เรารับเค้าไม่ได้หรอ??
ทำไมเราต้องคิดเล็กคิดน้อยแบบนั้นด้วย
ทำไมเราไม่คบเค้าไปจนคิดจะมีครอบครัวด้วยกัน
ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
คนที่คนเพิ่งรู้สึกดีแค่ 5 เดือน
พอเราเรียนจบ เราก็ได้ทำงานเลย
เป็นมนุษย์ออฟฟิตทั่วไป
ไม่คิดว่าจะเจอใครละ ก็อยู่ไปวันๆ5555
แต่ก็มีคนเข้ามาเรื่อยๆ เราก็ไม่ได้สนใจอะไร
จนวันนึง..ได้มาคุยกับคนๆ นึง
ซึ่งเราคิดเลยตั้งแต่แรกๆ ว่า เป็นแบบคนอื่นๆ ที่เราเคยเจอมา
ก็คือคุยๆ เล่นๆ เดี๋ยวก็หายไปเองแหละ
ใครจะไปรู้ .. มันคงเป็นชะตากรรมมั้ง
ที่ต้องมาเริ่มใหม่ และลองจริงจังดูอีกซักครั้ง
เพราะอะไรน่ะหรอ..คิดไม่ออกเลย
ตอนนี้คิดว่าต้องเป็นกรรมแน่ๆ อย่างเดียว 5555ฮึ
ถามว่ามีอะไรที่แตกต่างจากคนเดิม
พูดเลยข้อแรกคือเค้ามีความเป็นผู้ใหญ่
เพราะเราอายุเท่ากัน
ทำงานแล้วเหมือนกัน
เรามีเรื่องที่คุยไปในทางเดียวกัน
แต่ถามว่าใช่สเป็กมั้ย พูดเลยว่าไม่
555555555555
เพราะอะไรหรอ ?
เป็นผู้ชายเยอะ อะไรเยอะล่ะ?
ผญ ไง เยอะ!!
ซึ่งเป็นอะไรที่เราเกลียดที่สุดเลย
และเราไม่คิดว่าวันนึงมันจะมาถึงจุดนี้
จุดที่เรารู้สึกดี..กับเค้าไปแล้ว
จากที่เราคิดว่าเดี๋ยวเค้าก็หายไปเอง
เค้าไม่หายไปนะสิ่
ทำให้เราได้มีความรู้สึกแบบอินเลิฟอีกครั้ง
จากที่ห่อเหี่ยวมานาน555แหวะ
แต่เราเป็นคนคิดเยอะ
เพราะผ่านเรื่องแบบนี้มาพอสมควร
เหมือนมองเกมส์ออกเลยว่าสุดท้ายยังไงเราก็ต้องเสียใจ
เข้าใจที่ใครหลายคนบอกว่าให้อยู่กับปัจจุบัน
แต่ปัจจุบันมันก็ส่งผลถึงอนาคตนะ
เรารู้ว่าถ้าเราเสียใจมันจะเป็นยังไง
เรากลัววันนั้นมาถึง
ทุกวันนี้เรามีความสุขเวลาอยู่กับเค้า
แต่พออยู่คนเดียวเมื่อไหร่
มันจะมีเรื่องให้จินตนาการไปเรื่อยยย
บางทีก็คิด หรือจะเลิกคุย เพราะกลัวตัวเองเสียใจ
กลัวเค้าทำให้เราต้องเสียใจอีก
และก็อยู่คนเดียวไปเลยยยยย
แต่มันก็ทำไม่ได้
เพราะเค้าก็ยังไม่แสดงทีท่าว่าจะไม่ใส่ใจเรานิ่
(แรกๆ ก็งี้แหละ)
ทุกวันนี้เราเลยสับสนกับตัวเองจริงๆ
ว่าเราต้องการอะไรกันแน่
ได้แต่คิดว่า มันคงเป็นชะตากรรม ฮ่าาาา
สุดท้ายเป็นไงก็คงต้องยอมรับมัน (น้ำเน่าไปหน่อย)
แค่ 5 เดือน ถ้าคนมันจะใช่ มันก็คงหยุดได้เองแหละ
หรือ 5 ปี ถ้าคนมันใช่จริงๆ ก็คงกลับมาคบกันได้เองแหละ
เห้ออออออ พล่ามยาวเลย
แค่นี้แหละจ้า
**ใครมีความคิดเห็นอะไรอยากสอนก็สอนเลยนะ
***แต่อย่าด่านะ เค้าแค่อยากมาระบาย
ขอบคุณค่า
รัก 5 ปี กับคนที่คุณเพิ่งรู้สึกดีแค่ 5 เดือน "คุณเลือกใคร?"
เป็นคุณ คุณจะเลือกใคร ?
ระหว่าง
คนที่คบกันมาเกือบ 5 ปี
คบกันตั้งแต่สมัยเรียนจนเรียบจบ ถามว่ารักมั้ย มันก็รัก
และเหมือนเป็นความผูกพันธ์มากกว่า เราอยู่ด้วยกันตลอด
ใช้ชีวิตด้วยกันจนรู้ไส้รู้พุงหมดทุกอย่าง
เราเองเป็นคนนึงที่ผิดหวังกับความรักมาหลายครั้ง หลายรูปแบบ
จนเหมือนเป็นคนกลัวในเรื่องแบบนี้ไปเลย
แต่ถามว่าถึงขั้นไม่อยากเริ่มใหม่กับใครเลยก็ไม่ใช่
เราแค่คิดว่าถ้ามีแล้วมันดีก็มีไป แต่ถ้ามันไม่โอเค
มันก็คงเลิกกันไปแบบครั้งก่อนๆ นั่นแหละ..
ความรักสมัยมหาลัย ในความคิดของเรา
มันก็เป็นเหมือนความรักแบบช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ
คือช่วงที่เรายังวัยรุ่น และช่วงที่เรากำลังจะโตเป็นผู้ใหญ่ในวัยทำงาน
แน่นอน..ความรักแบบวัยรุ่น ก็คงไม่ต้องมีเรื่องอะไรให้คิดมาก
นอกจาก มีเวลาให้กัน ชวนกันไปเที่ยว หาอะไรกิน
แต่พอเราโตขึ้น ความรักมันไม่ใช่แค่รักอย่างเดียว
มันต้องคิดถึงเรื่องของอนาคต ที่เราจะฝากชีวิตกับคนๆ นึงไว้ได้
นี่แหละ..เลยเป็นจุดนึงที่เรานึกถึงมาตลอดระยะเวลาที่คบกัน
ตอนคบกันแรกๆ เราคิดว่าเราเป็นคนที่โชคดีมาก
เราไม่คิดว่าจะคบกะเค้าได้เรื่อยๆ และนานจนถึงเกือบ 5 ปีได้
คนรอบข้างอาจมองว่า..เค้าก็ดี คนนี้แหละ! จะมองหาคนอื่นอีกทำไม!
แต่ขอพูดเลยว่า ความรักเนี่ย มันเป็นเรื่องของคน 2 คน จริงๆ หว่ะ..
คงอาจเพราะเราอยู่ด้วยกันมากเกินไป? มันมีนิสัยบางอย่างที่เราไม่เข้ากัน
คนอื่นมองว่าเป็นปัญหาเล็กๆ น้อยๆ ก็นั่นแหละ..
ไอ้ปัญหาเล็กๆ น้อยๆ ที่มันสะสมๆ มานานนี่แหละ
คือสาเหตุที่ทำให้เลิกกัน
เพราะเค้าอายุน้อยกว่าเรา
ความคิดต่างกันในหลายๆ เรื่อง
เค้ามีความฝันนะ เค้าชอบพูดเรื่องอนาคตอยู่บ่อยๆ
แต่สิ่งที่เค้าทำอยู่ เรามองไม่ออกว่ามันจะไปถึงวันนั้นได้ยังไง
ณ ตอนนั้น เราก็คุยกับคนอื่นตลอด
แต่ก็แค่ผ่านมาและก็ผ่านไป
มีครั้งนึง เราทะเลาะกัน และเราพูดกับเค้าว่า..
ซักวันนึง ถ้าเราเจอใครแล้วไปได้จริงๆ อย่าว่ากันนะ
มันมีความคิดแบบนี้อยู่ในหัวตลอดเวลาที่คบกัน
แต่เราจะไม่ค่อยทะเลาะกันเรื่อง ผญ
อันนี้เป็นข้อดีของเค้าเลยที่เราชอบ
เค้าไม่เคยทำให้เราไม่สบายใจเรื่องแบบนี่เท่าไหร่
(เปล่าหรอกมันติดเกมส์)
เพราะเราเป็นคนขี้หึงมากกกกกก
เรื่องไม่มีมูลก็จับมาโยงได้หมด555555
เราก็เลยสับสนตัวเอง..ว่าจริงๆ แล้วเราต้องการอะไร
ข้อเสียแค่นี้เรารับเค้าไม่ได้หรอ??
ทำไมเราต้องคิดเล็กคิดน้อยแบบนั้นด้วย
ทำไมเราไม่คบเค้าไปจนคิดจะมีครอบครัวด้วยกัน
ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
คนที่คนเพิ่งรู้สึกดีแค่ 5 เดือน
พอเราเรียนจบ เราก็ได้ทำงานเลย
เป็นมนุษย์ออฟฟิตทั่วไป
ไม่คิดว่าจะเจอใครละ ก็อยู่ไปวันๆ5555
แต่ก็มีคนเข้ามาเรื่อยๆ เราก็ไม่ได้สนใจอะไร
จนวันนึง..ได้มาคุยกับคนๆ นึง
ซึ่งเราคิดเลยตั้งแต่แรกๆ ว่า เป็นแบบคนอื่นๆ ที่เราเคยเจอมา
ก็คือคุยๆ เล่นๆ เดี๋ยวก็หายไปเองแหละ
ใครจะไปรู้ .. มันคงเป็นชะตากรรมมั้ง
ที่ต้องมาเริ่มใหม่ และลองจริงจังดูอีกซักครั้ง
เพราะอะไรน่ะหรอ..คิดไม่ออกเลย
ตอนนี้คิดว่าต้องเป็นกรรมแน่ๆ อย่างเดียว 5555ฮึ
ถามว่ามีอะไรที่แตกต่างจากคนเดิม
พูดเลยข้อแรกคือเค้ามีความเป็นผู้ใหญ่
เพราะเราอายุเท่ากัน
ทำงานแล้วเหมือนกัน
เรามีเรื่องที่คุยไปในทางเดียวกัน
แต่ถามว่าใช่สเป็กมั้ย พูดเลยว่าไม่
555555555555
เพราะอะไรหรอ ?
เป็นผู้ชายเยอะ อะไรเยอะล่ะ?
ผญ ไง เยอะ!!
ซึ่งเป็นอะไรที่เราเกลียดที่สุดเลย
และเราไม่คิดว่าวันนึงมันจะมาถึงจุดนี้
จุดที่เรารู้สึกดี..กับเค้าไปแล้ว
จากที่เราคิดว่าเดี๋ยวเค้าก็หายไปเอง
เค้าไม่หายไปนะสิ่
ทำให้เราได้มีความรู้สึกแบบอินเลิฟอีกครั้ง
จากที่ห่อเหี่ยวมานาน555แหวะ
แต่เราเป็นคนคิดเยอะ
เพราะผ่านเรื่องแบบนี้มาพอสมควร
เหมือนมองเกมส์ออกเลยว่าสุดท้ายยังไงเราก็ต้องเสียใจ
เข้าใจที่ใครหลายคนบอกว่าให้อยู่กับปัจจุบัน
แต่ปัจจุบันมันก็ส่งผลถึงอนาคตนะ
เรารู้ว่าถ้าเราเสียใจมันจะเป็นยังไง
เรากลัววันนั้นมาถึง
ทุกวันนี้เรามีความสุขเวลาอยู่กับเค้า
แต่พออยู่คนเดียวเมื่อไหร่
มันจะมีเรื่องให้จินตนาการไปเรื่อยยย
บางทีก็คิด หรือจะเลิกคุย เพราะกลัวตัวเองเสียใจ
กลัวเค้าทำให้เราต้องเสียใจอีก
และก็อยู่คนเดียวไปเลยยยยย
แต่มันก็ทำไม่ได้
เพราะเค้าก็ยังไม่แสดงทีท่าว่าจะไม่ใส่ใจเรานิ่
(แรกๆ ก็งี้แหละ)
ทุกวันนี้เราเลยสับสนกับตัวเองจริงๆ
ว่าเราต้องการอะไรกันแน่
ได้แต่คิดว่า มันคงเป็นชะตากรรม ฮ่าาาา
สุดท้ายเป็นไงก็คงต้องยอมรับมัน (น้ำเน่าไปหน่อย)
แค่ 5 เดือน ถ้าคนมันจะใช่ มันก็คงหยุดได้เองแหละ
หรือ 5 ปี ถ้าคนมันใช่จริงๆ ก็คงกลับมาคบกันได้เองแหละ
เห้ออออออ พล่ามยาวเลย
แค่นี้แหละจ้า
**ใครมีความคิดเห็นอะไรอยากสอนก็สอนเลยนะ
***แต่อย่าด่านะ เค้าแค่อยากมาระบาย
ขอบคุณค่า