สวัสดีทุกคน ก่อนอื่นขอบอกก่อนว่าตอนเราเขียนกระทู้นี้
ไม่ได้เฮิร์ท ไม่ได้ฟูมฟายอะไรแล้วนะ55555
เราแค่อยากแชร์ความรู้สึก อยากรู้ว่ามีใครเคยเจอแบบเราบ้างรึเปล่า?
คือมันเป็นความรู้สึกที่ติดค้างอยู่ในใจ ว่า เห้ยทำไมวะ เรามาถึงจุดจุดนี้ได้ยังไง
ใจร้าวจุดที่ถูกเหวี่ยงออกมาจากวงโคจรของเขา จุดที่กลายเป็นคนถูกทิ้งเฉยยยย ร้องไห้ร้องไห้ร้องไห้ร้องไห้
คือเรื่องมันเริ่มต้นที่ >> อยู่ๆเพื่อนผู้ชายคนนึงของเราก็ทักเรามา จากที่ไม่เคยคุยกันผ่านโซเชียลเลย
เจอที่โรงเรียน ก็ทักบ้างคุยบ้างปกติ ไม่ได้อะไร แต่เหมือนก่อนหน้านี้ มันเพิ่งเลิกกับแฟนมาได้สักพัก
เราก็เห็นมันเวิ่นเว้อเพ้อเจ้อมากมาย คงรักมากอ่ะจริงๆ ไอ่เราก็เอ๊อออ ปลอบมันไปบ้างอะไรบ้าง ให้กำลังใจกันตามประสาเพื่อน แล้วก็ไม่ได้อะไร
แต่พักหลังๆ ไม่รู้ว่าทำไม มันทักมาแทบทุกวัน ถามนู่นถามนี่ เยอะผิดปกติ บางทีก็ขี้เกียจตอบ เก็บไว้ตอบข้ามวัน ฮ่าๆๆ ฉันเลวมาก หัวเราะ
จนบ่อยขึ้นๆ กลายเป็นกิจวัตรประจำวัน เราก็ทนเก็บความสงสัยไม่ได้ เลยเอาไปปรึกษาเพื่อนว่า แบบนี้ตกลงมันอะไรยังไง มันต้องการอะไร ==
เพื่อนก็ เห้ยย! นี่มันจีบชัดๆ ไอ่เราก็ เถียงไปว่าคงไม่ใช่หรอก มันคงต้องการเพื่อน ช่วงเหงาๆ ไรงี้
แต่คือในใจก็แอบคิดว่ามันใช่เปล่าวะ ไม่นะ ม่ายยยยย
แต่คือก็เก็บไว้ ไม่ได้ถามมันไปตรงๆ แต่นับวันยิ่งชัดเจนมากขึ้นอ้ะ
ชวนไปนู่นไปนี่ ส่งเพลงมาให้ พูดจาแปลกๆ เราก็เลยเริ่มเดาเอาเองว่าคงใช่แหละ มันชอบเราแน่ๆ ฮ่าๆ( โอ้ยยฉันนี่มันบ้าไปแล้ว)
ตอนแรก เราก็ไม่ได้อะไร แทบจะปิดกั้นด้วยซ้ำ แต่ไปๆมาๆ คุยกันบ่อยขึ้น ทุกวันๆ แล้วก็รู้ว่ามันก็เป็นคนดีคนนึง กำแพงเราก็เริ่มพังทะลาย
จนในที่สุด มันก็มาสารภาพ ว่าชอบเราละก็ขอจีบแบบชัดเจน คือตอนนั้น อึ้งมาก อะไรทำไมไม่เข้าใจ แต่ก็ตอบตกลงไปแบบงงๆ
หลังจากนั้น เราก็ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้น มันเป็นช่วงเวลาดีดีที่เราได้รู้จักกันมากขึ้น จนระยะเวลาผ่านไปพอสมควร เราก็ตกลงเป็นแฟนกัน
มาถึงตรงนี้ อะไรๆก็แลดูจะมีความสุขไปหมด แต่ผ่านไปสักพัก หลังจากนี้นี่บอกเลยว่า เรื่องมันเศร้า แต่อย่าเมาดีกว่า ฮิฮิ เท่
ไว้เรามาต่อทีหลังนะ ไปเช็ดน้ำตาแปปปปป 😭😭😭
ทำไมคนที่ห้ามไม่ให้เราพูดคำว่า เลิกกัน เขากลับกลายเป็นคนพูดมันออกมาซะเอง
ไม่ได้เฮิร์ท ไม่ได้ฟูมฟายอะไรแล้วนะ55555
เราแค่อยากแชร์ความรู้สึก อยากรู้ว่ามีใครเคยเจอแบบเราบ้างรึเปล่า?
คือมันเป็นความรู้สึกที่ติดค้างอยู่ในใจ ว่า เห้ยทำไมวะ เรามาถึงจุดจุดนี้ได้ยังไง
ใจร้าวจุดที่ถูกเหวี่ยงออกมาจากวงโคจรของเขา จุดที่กลายเป็นคนถูกทิ้งเฉยยยย ร้องไห้ร้องไห้ร้องไห้ร้องไห้
คือเรื่องมันเริ่มต้นที่ >> อยู่ๆเพื่อนผู้ชายคนนึงของเราก็ทักเรามา จากที่ไม่เคยคุยกันผ่านโซเชียลเลย
เจอที่โรงเรียน ก็ทักบ้างคุยบ้างปกติ ไม่ได้อะไร แต่เหมือนก่อนหน้านี้ มันเพิ่งเลิกกับแฟนมาได้สักพัก
เราก็เห็นมันเวิ่นเว้อเพ้อเจ้อมากมาย คงรักมากอ่ะจริงๆ ไอ่เราก็เอ๊อออ ปลอบมันไปบ้างอะไรบ้าง ให้กำลังใจกันตามประสาเพื่อน แล้วก็ไม่ได้อะไร
แต่พักหลังๆ ไม่รู้ว่าทำไม มันทักมาแทบทุกวัน ถามนู่นถามนี่ เยอะผิดปกติ บางทีก็ขี้เกียจตอบ เก็บไว้ตอบข้ามวัน ฮ่าๆๆ ฉันเลวมาก หัวเราะ
จนบ่อยขึ้นๆ กลายเป็นกิจวัตรประจำวัน เราก็ทนเก็บความสงสัยไม่ได้ เลยเอาไปปรึกษาเพื่อนว่า แบบนี้ตกลงมันอะไรยังไง มันต้องการอะไร ==
เพื่อนก็ เห้ยย! นี่มันจีบชัดๆ ไอ่เราก็ เถียงไปว่าคงไม่ใช่หรอก มันคงต้องการเพื่อน ช่วงเหงาๆ ไรงี้
แต่คือในใจก็แอบคิดว่ามันใช่เปล่าวะ ไม่นะ ม่ายยยยย
แต่คือก็เก็บไว้ ไม่ได้ถามมันไปตรงๆ แต่นับวันยิ่งชัดเจนมากขึ้นอ้ะ
ชวนไปนู่นไปนี่ ส่งเพลงมาให้ พูดจาแปลกๆ เราก็เลยเริ่มเดาเอาเองว่าคงใช่แหละ มันชอบเราแน่ๆ ฮ่าๆ( โอ้ยยฉันนี่มันบ้าไปแล้ว)
ตอนแรก เราก็ไม่ได้อะไร แทบจะปิดกั้นด้วยซ้ำ แต่ไปๆมาๆ คุยกันบ่อยขึ้น ทุกวันๆ แล้วก็รู้ว่ามันก็เป็นคนดีคนนึง กำแพงเราก็เริ่มพังทะลาย
จนในที่สุด มันก็มาสารภาพ ว่าชอบเราละก็ขอจีบแบบชัดเจน คือตอนนั้น อึ้งมาก อะไรทำไมไม่เข้าใจ แต่ก็ตอบตกลงไปแบบงงๆ
หลังจากนั้น เราก็ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้น มันเป็นช่วงเวลาดีดีที่เราได้รู้จักกันมากขึ้น จนระยะเวลาผ่านไปพอสมควร เราก็ตกลงเป็นแฟนกัน
มาถึงตรงนี้ อะไรๆก็แลดูจะมีความสุขไปหมด แต่ผ่านไปสักพัก หลังจากนี้นี่บอกเลยว่า เรื่องมันเศร้า แต่อย่าเมาดีกว่า ฮิฮิ เท่
ไว้เรามาต่อทีหลังนะ ไปเช็ดน้ำตาแปปปปป 😭😭😭