เรื่องมีอยู่ว่าผมสอบติดโรงเรียนนายสิบตำรวจตามประเพณีผมก็กลับต่างจังหวัด มาทำพิธีบายศรีสู่ขวัญเหมือนที่ทหารใหม่เค้าทำกันตามต่างจังหวัด พอทำพิธีเสร็จจู่ๆ มีผู้หญิงคนนึงเดินมาขอถ่ายรูป ผมก็แปลกใจ ใครว่ะ แต่ไม่เป็นไรน่ารักดีซักพักผู้หญิงคนนั้นก็บอกแม่มาถ่ายให้ครับ แม่ของเธอเป็นป้าของผมเอง สรุปเธอเป็นเพื่อนสมัยเด็กของผม แล้วเธอก็ไปนั่งเล่นโทรศัพท์ที่ท้ายรถกระบะคนเดียว ผมก็เดินไปแซวๆ
ผม "รูปที่ถ่ายส่งให้ด้วยนะ"
เธอ "ส่งให้ไงล่ะ ไม่มีเฟสไม่มีไลน์"
เข้าทางผมสิครับ ก็เลยให้เฟสไป เราคุยกันหลายเรื่องผมก็มีหยอดบ้างนิดหน่อย เค้าก็พูดเล่นๆมาว่า "ถ้าได้ดาวนะจะให้ควงเลย" ผมก็พูดแหย่ว่า "มัดจำไว้ก่อนได้ไหม ขอควงก่อน" เธอก็พูดขึ้นมาว่าเราเป็นพี่น้องกันจะทำแบบนั้นได้ยังไง ผมก็งง เธอเล่าว่ายายผมกับยายเธอเป็นพี่น้องกัน สรุปเรามีทวดคนเดียวกัน ตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดไรเยอะคิดแค่เราก็ชอบเขามาตั้งแต่เด็ก ก็อยากรู้จักให้มากกว่านี้ ถ้าเกิดไรขึ้นขอให้เราแก้ปัญหาทีละอย่างไปด้วยกันได้ไหม เราจะทำให้ครอบครัวเธอยอมรับในตัวเราให้ได้ว่าเราดูแลลูกสาวท่านได้ดีพอ เธอก็อ้ำๆอึ้งๆ แต่เธอก็ยอมตกลงคบกับผม จากนั้นผมก็เดินทางกลับโคราชมาเข้าโรงเรียน เราคบกะนวันที่31พฤษภาคม ผมเข้าโรงเรียนวันที่1มิถุนายน ก็พูดไปคำนึง "เดือนนึงรอเราให้ได้นะ" เธอก็รับปาก วันแรกที่เข้ามาที่โรงเรียน ห้ามเอาโทรศัพท์มือถือ มีโทรศัพท์สาธารณะให้ใช้ แต่เราไม่ได้เอาเบอร์มาด้วยไง เห็นคนอื่นต่อคิวรอคุยกับแฟนก็อิจฉา ผมก็ไปต่อโทรหาแม่ให้แม่เอาเบอร์ในเครื่องให้ แม่ก็ยังไม่รู้นะเบอร์ใคร คนต่อคิวยาวมาก ได้โทรคนละครั้ง ครั้งละไม่เกิน5บาท วันที่สองโทรแม่ดันให้มาผิดอีก วันที่สามเลยโทรขอจากแม่อีกครั้งนึง พรุ่งนี้ต้องโทรหา บ ให้ได้เลย เราขอแทนชื่อแฟนเราว่า "บ" นะ วันที่4เราก็โทรหา บ ได้ เธอทำเสียงตกใจมากว่าโทรไปได้ไง จากนั้นเราก็โทรหาทุกวันๆ เลิกแถวมาเราก็ต้องรีบวิ่งไปต่อคิวโทรศัพท์ตลอดเลย มันเหมือนเราผูกพันธุ์มาตั้งแต่เด็กด้วยมั้งหรือเราใจง่ายรึเปล่าก็ไม่นะ5555 เรารู้สึกว่าเรารักเธอเข้าแล้วล่ะ เราก็สารภาพกับเธอนะ เธอก็อือๆ อยู่ๆวันนึงเธอก็บอกว่าคิดถึง เรานี่นอนยิ้มทั้งคืนเลย จากนั้นเธอก็กลับบ้าน ลืมบอกว่าตอนแรกเธอไปช่วยป้าทำงานอีกจังหวัดนึง เธอเรียนสาธารณะสุขปี2ที่มหาลัยแห่งหนึ่ง ผ่านมา3อาทิตย์ โรงเรียนก็ปล่อยกลับบ้าน เราก็โทรหา บ แล้วคุยกันทั้งคืนเลยเกือบหลับคาโทรศัพท์ เวลาก็ผ่านต่อมาเรื่อยๆ วันนึงเราโทรหา บ เธอก็จะรีบวางบอกว่าเดี๋ยวไปเอางานกับพี่ก่อนนะ เราโทรไปอีกรอบผู้ชายรับ เราก็บอกขอสาย บ หน่อยครับ แล้วเธอก็มารับ เราก็ถามว่าเมื่อกี้ใครรับพี่เรอะหรือเพื่อน เธอก็บอกว่า "มีไรรึเปล่า เดี๋ยวค่อยโทรมาใหม่นะ" แล้วก็ตัดสายเราไป เราก็ไม่ได้โง่ขนาดไม่รู้ว่าทำขนาดนี้หมายความว่าไง คืนนั้นเราร้องไห้ทั้งคืนเลย สงสัยเราแคร์เรารักมากเกินไปมั้ง เวลาเรารักใครเรารักมากมั้ง วันต่อมาเป็นวันศุกร์พอดี เราได้ออกจากโรงเรียน เราก็เลยโทรหา บ อีกครั้ง เธอบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย เราก็เลยลองเชิงว่า"ต้องเลิกไหม" เธอก็บอกว่า "เกือบ" เธอเลยตัดสินใจเล่าให้ฟังว่า เมื่อวานเธอตัดสินใจคุยกับแม่ว่าคบกับเราแล้วเล่าเรื่องเราสองคน แม่ บ ก็บอกว่าแม่ไม่ว่าหรอกจะคบกับใครแต่ลองคิดดูถ้าพ่อกับยายรู้จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเกิดจริงจังกันขึ้นมาแล้วถ้าผู้ใหญ่บอกว่าไม่ แล้วเรายังดื้อ เราจะเสียครอบครัวทั้งสองฝ่ายไปแล้วก็อีกหลายอย่าง บ คงเหมือนโดนกดดันแหละ ก็เลยน่าจะคิดว่าไม่มีทางอื่นนอกจากเลิก ก็เลยจะให้พี่ชายรับโทรศัพท์แล้วบอกว่าเป็นแฟน บ เพื่อให้เราตัดใจ แต่ บ ก็ไม่ทำ บ บอกว่าเราไม่ได้ทำไรผิดเลยอยากคุยกันดีๆ แต่คือเราเลือกไม่ได้ไง เลิกทั้งๆที่เรายังรักเขา เขาก็รักเรา หรือ ไม่รักก็ไม่รู้ ขอบคุณสำหรับความรัก มันเหมือนความฝันกลางวันของเด็กน้อยคนนึงเป็นจริง ถึงจะเวลาสั้นๆ แต่มันมีค่ามากนะ ขอโทษที่เราเกิดมาเลือดเดียวกัน ขอโทษที่เค้าเข้าไปจีบตัวเอง ขอโทษที่ไม่มีเวลาให้ ขอโทษที่เรารักกันไม่ได้ ขอโทษ ขอโทษจริงๆ นี่สินะ "รักต้องห้าม"
นี่สินะ "รักต้องห้าม"
ผม "รูปที่ถ่ายส่งให้ด้วยนะ"
เธอ "ส่งให้ไงล่ะ ไม่มีเฟสไม่มีไลน์"
เข้าทางผมสิครับ ก็เลยให้เฟสไป เราคุยกันหลายเรื่องผมก็มีหยอดบ้างนิดหน่อย เค้าก็พูดเล่นๆมาว่า "ถ้าได้ดาวนะจะให้ควงเลย" ผมก็พูดแหย่ว่า "มัดจำไว้ก่อนได้ไหม ขอควงก่อน" เธอก็พูดขึ้นมาว่าเราเป็นพี่น้องกันจะทำแบบนั้นได้ยังไง ผมก็งง เธอเล่าว่ายายผมกับยายเธอเป็นพี่น้องกัน สรุปเรามีทวดคนเดียวกัน ตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดไรเยอะคิดแค่เราก็ชอบเขามาตั้งแต่เด็ก ก็อยากรู้จักให้มากกว่านี้ ถ้าเกิดไรขึ้นขอให้เราแก้ปัญหาทีละอย่างไปด้วยกันได้ไหม เราจะทำให้ครอบครัวเธอยอมรับในตัวเราให้ได้ว่าเราดูแลลูกสาวท่านได้ดีพอ เธอก็อ้ำๆอึ้งๆ แต่เธอก็ยอมตกลงคบกับผม จากนั้นผมก็เดินทางกลับโคราชมาเข้าโรงเรียน เราคบกะนวันที่31พฤษภาคม ผมเข้าโรงเรียนวันที่1มิถุนายน ก็พูดไปคำนึง "เดือนนึงรอเราให้ได้นะ" เธอก็รับปาก วันแรกที่เข้ามาที่โรงเรียน ห้ามเอาโทรศัพท์มือถือ มีโทรศัพท์สาธารณะให้ใช้ แต่เราไม่ได้เอาเบอร์มาด้วยไง เห็นคนอื่นต่อคิวรอคุยกับแฟนก็อิจฉา ผมก็ไปต่อโทรหาแม่ให้แม่เอาเบอร์ในเครื่องให้ แม่ก็ยังไม่รู้นะเบอร์ใคร คนต่อคิวยาวมาก ได้โทรคนละครั้ง ครั้งละไม่เกิน5บาท วันที่สองโทรแม่ดันให้มาผิดอีก วันที่สามเลยโทรขอจากแม่อีกครั้งนึง พรุ่งนี้ต้องโทรหา บ ให้ได้เลย เราขอแทนชื่อแฟนเราว่า "บ" นะ วันที่4เราก็โทรหา บ ได้ เธอทำเสียงตกใจมากว่าโทรไปได้ไง จากนั้นเราก็โทรหาทุกวันๆ เลิกแถวมาเราก็ต้องรีบวิ่งไปต่อคิวโทรศัพท์ตลอดเลย มันเหมือนเราผูกพันธุ์มาตั้งแต่เด็กด้วยมั้งหรือเราใจง่ายรึเปล่าก็ไม่นะ5555 เรารู้สึกว่าเรารักเธอเข้าแล้วล่ะ เราก็สารภาพกับเธอนะ เธอก็อือๆ อยู่ๆวันนึงเธอก็บอกว่าคิดถึง เรานี่นอนยิ้มทั้งคืนเลย จากนั้นเธอก็กลับบ้าน ลืมบอกว่าตอนแรกเธอไปช่วยป้าทำงานอีกจังหวัดนึง เธอเรียนสาธารณะสุขปี2ที่มหาลัยแห่งหนึ่ง ผ่านมา3อาทิตย์ โรงเรียนก็ปล่อยกลับบ้าน เราก็โทรหา บ แล้วคุยกันทั้งคืนเลยเกือบหลับคาโทรศัพท์ เวลาก็ผ่านต่อมาเรื่อยๆ วันนึงเราโทรหา บ เธอก็จะรีบวางบอกว่าเดี๋ยวไปเอางานกับพี่ก่อนนะ เราโทรไปอีกรอบผู้ชายรับ เราก็บอกขอสาย บ หน่อยครับ แล้วเธอก็มารับ เราก็ถามว่าเมื่อกี้ใครรับพี่เรอะหรือเพื่อน เธอก็บอกว่า "มีไรรึเปล่า เดี๋ยวค่อยโทรมาใหม่นะ" แล้วก็ตัดสายเราไป เราก็ไม่ได้โง่ขนาดไม่รู้ว่าทำขนาดนี้หมายความว่าไง คืนนั้นเราร้องไห้ทั้งคืนเลย สงสัยเราแคร์เรารักมากเกินไปมั้ง เวลาเรารักใครเรารักมากมั้ง วันต่อมาเป็นวันศุกร์พอดี เราได้ออกจากโรงเรียน เราก็เลยโทรหา บ อีกครั้ง เธอบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย เราก็เลยลองเชิงว่า"ต้องเลิกไหม" เธอก็บอกว่า "เกือบ" เธอเลยตัดสินใจเล่าให้ฟังว่า เมื่อวานเธอตัดสินใจคุยกับแม่ว่าคบกับเราแล้วเล่าเรื่องเราสองคน แม่ บ ก็บอกว่าแม่ไม่ว่าหรอกจะคบกับใครแต่ลองคิดดูถ้าพ่อกับยายรู้จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเกิดจริงจังกันขึ้นมาแล้วถ้าผู้ใหญ่บอกว่าไม่ แล้วเรายังดื้อ เราจะเสียครอบครัวทั้งสองฝ่ายไปแล้วก็อีกหลายอย่าง บ คงเหมือนโดนกดดันแหละ ก็เลยน่าจะคิดว่าไม่มีทางอื่นนอกจากเลิก ก็เลยจะให้พี่ชายรับโทรศัพท์แล้วบอกว่าเป็นแฟน บ เพื่อให้เราตัดใจ แต่ บ ก็ไม่ทำ บ บอกว่าเราไม่ได้ทำไรผิดเลยอยากคุยกันดีๆ แต่คือเราเลือกไม่ได้ไง เลิกทั้งๆที่เรายังรักเขา เขาก็รักเรา หรือ ไม่รักก็ไม่รู้ ขอบคุณสำหรับความรัก มันเหมือนความฝันกลางวันของเด็กน้อยคนนึงเป็นจริง ถึงจะเวลาสั้นๆ แต่มันมีค่ามากนะ ขอโทษที่เราเกิดมาเลือดเดียวกัน ขอโทษที่เค้าเข้าไปจีบตัวเอง ขอโทษที่ไม่มีเวลาให้ ขอโทษที่เรารักกันไม่ได้ ขอโทษ ขอโทษจริงๆ นี่สินะ "รักต้องห้าม"