สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกที่เคยเขียน แต่เรื่องนี้มันติดอยู่ในใจเรานานแล้ว เริ่มเลยนะคะ...
คือเรามีเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งที่สนิทมากๆ คบกันมา 5 ปี หน้าตาก็น่ารักดีค่ะ ออกแนวเด็กๆ ตัวเล็กๆ ส่วนเราจะตัวสูง หน้าออกแนวคมๆ เรารักเพื่อนเรามากค่ะ ถือเป็นไอดอลเลย นางฉลาดพูด แต่งตัวเก่ง ทำงานเก่ง ขยัน เรามีอะไรก็คอยปรึกษานางตลอด
คือแบบเราเนี่ยจะมีคนเข้ามาจีบเยอะ แต่เราจะไม่ค่อยอะไรเท่าไหร่ เป็นเด็กเนิร์ด ชอบอ่านหนังสือ แต่ก็มีโทรคุยๆบ้าง แต่พอเบื่อๆเราก็ไม่สนใจเลย ก็ยอมรับนะคะว่าเสียตรงจุดนี้ ซึ่งทุกเรื่องในชีวิตเรา เราจะเล่าให้นางฟังตลอดเลยค่ะ ไม่มีปิดบังเลย ซึ่งมันแปลกตรงที่ว่า เวลามีใครเข้ามาจีบเรา นางจะเข้าไปสนิทกับผู้ชายคนนั้นด้วยทันที แล้วแบบพอเราเลิกคุยก็จะคุยต่อ แบบรับช่วงต่อ ซึ่งตอนแรกๆเราก็ไม่ได้คิดไร แต่พอนานๆไป มันก็ค่อยๆรู้สึกเอง แต่เราก็พยายามไม่คิดไร ก็รักเพื่อนต่อไป แล้วเรื่องมันมาถึงจุดนึงจะ คือเราเข้ามหาลัยแล้วมีแฟนคนแรก เราก็เลยเริ่มห่างๆออกมาจากเพื่อนคนนี้ มาคบเพื่อนกลุ่มของแฟนบ้าง แล้วเราก็ได้รู้ตลอดเวลาที่เราเอาเรื่องอะไรมาเล่าให้เพื่อนคนนี้ฟัง คือนางเอาไปขยายต่อหมด ทั้งเรื่องครอบครัว ผู้ชาย แล้วแบบไม่ได้ขยายต่อแบบธรรมดานะคะ ใส่ไข่ใส่สีให้เราเสียๆหายๆ ทั้งๆที่นางทำเรื่องอะไรไม่ดีๆเราก็ไม่เคยบอกใคร แถมมีคนมาถามก็คอยปฏิเสธแทนนางตลอด ยกตัวอย่างค่ะ พ่อเราเตือนให้เราคอยระวังตัวบ้าง อย่าไปไหนหรือไว้ใจนางเกินไป แต่เราทำไรรู้ไหมคะ เราว่าพ่อเราค่ะ เรารักนางขนาดเถียงพ่อแทนนาง คือเราเสียใจมากค่ะ กลับมาเรื่องเดิมดีกว่าค่ะ ก็พยายามฟังหูไว้หู แต่แบบบางเรื่องเราบอกนางคนเดียวเลยค่ะ แล้วคนอื่นรู้ได้ไง อะไรประมาณนี้ ตอนนั้นแหละค่ะ เราทนไม่ได้ คือเราเป็นคนตรงๆ รักคือรัก เกลียดคือเกลียด เราไม่คุยกับนางเลยค่ะ ถอยออกมาเลย เราไม่ชอบปั้นหน้า คือนางก็เหมือนจะรู้ตัว เลยเลิกคุยกันไป อยู่ๆวันหนึ่งนางส่งข้อความมาขอโทษค่ะ เราก็แบบทั้งรัก ทั้งเกลียดค่ะ แต่ถ้านางขอโทษเราก็ยอมอภัย เราเลยลองถามนางหยั่งเชิงดูว่าจะเป็นเพื่อนกันอีกไหม นางตอบว่าไงรู้ไหมคะ นางบอกว่าความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมแล้ว แต่เราก็ยังคุยกันได้ คือแบบเราปรี๊ดดดดดดขึ้นมาอีกหน คือใครผิด? เราควรเป็นคนพูดคำนั้นหรือป่าว? หรือจริงๆแล้วคือนางไม่เคยเห็นเราเป็นเพื่อนเลยตั้งแต่แรกแล้ว? ซึ่งพอเรามาคิดๆย้อนกลับไปเรารู้สึกเหมือนเราโดนเอาเปรียบตลอด
แต่ก็นั้นแหละค่ะ เราควรจะทำไงดี กลับไปคุยเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น หรือไม่คบ เลิกยุ่ง เลิกคุยไปเลย
ปล. เราเคยถามแฟนเราว่า นางเข้ามาคุยอะไรด้วยไหม ปรากฏว่านางมาพูดจริงๆค่ะ บอกเป็นเชิงชอบๆ แต่แฟนเราคิดว่าคงคิดมากไป เลยไม่ได้บอกเรา เรานี่ซึ้งใจนางเลย
เพื่อนแบบนี้ควรคบต่อไปไหม
คือเรามีเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งที่สนิทมากๆ คบกันมา 5 ปี หน้าตาก็น่ารักดีค่ะ ออกแนวเด็กๆ ตัวเล็กๆ ส่วนเราจะตัวสูง หน้าออกแนวคมๆ เรารักเพื่อนเรามากค่ะ ถือเป็นไอดอลเลย นางฉลาดพูด แต่งตัวเก่ง ทำงานเก่ง ขยัน เรามีอะไรก็คอยปรึกษานางตลอด
คือแบบเราเนี่ยจะมีคนเข้ามาจีบเยอะ แต่เราจะไม่ค่อยอะไรเท่าไหร่ เป็นเด็กเนิร์ด ชอบอ่านหนังสือ แต่ก็มีโทรคุยๆบ้าง แต่พอเบื่อๆเราก็ไม่สนใจเลย ก็ยอมรับนะคะว่าเสียตรงจุดนี้ ซึ่งทุกเรื่องในชีวิตเรา เราจะเล่าให้นางฟังตลอดเลยค่ะ ไม่มีปิดบังเลย ซึ่งมันแปลกตรงที่ว่า เวลามีใครเข้ามาจีบเรา นางจะเข้าไปสนิทกับผู้ชายคนนั้นด้วยทันที แล้วแบบพอเราเลิกคุยก็จะคุยต่อ แบบรับช่วงต่อ ซึ่งตอนแรกๆเราก็ไม่ได้คิดไร แต่พอนานๆไป มันก็ค่อยๆรู้สึกเอง แต่เราก็พยายามไม่คิดไร ก็รักเพื่อนต่อไป แล้วเรื่องมันมาถึงจุดนึงจะ คือเราเข้ามหาลัยแล้วมีแฟนคนแรก เราก็เลยเริ่มห่างๆออกมาจากเพื่อนคนนี้ มาคบเพื่อนกลุ่มของแฟนบ้าง แล้วเราก็ได้รู้ตลอดเวลาที่เราเอาเรื่องอะไรมาเล่าให้เพื่อนคนนี้ฟัง คือนางเอาไปขยายต่อหมด ทั้งเรื่องครอบครัว ผู้ชาย แล้วแบบไม่ได้ขยายต่อแบบธรรมดานะคะ ใส่ไข่ใส่สีให้เราเสียๆหายๆ ทั้งๆที่นางทำเรื่องอะไรไม่ดีๆเราก็ไม่เคยบอกใคร แถมมีคนมาถามก็คอยปฏิเสธแทนนางตลอด ยกตัวอย่างค่ะ พ่อเราเตือนให้เราคอยระวังตัวบ้าง อย่าไปไหนหรือไว้ใจนางเกินไป แต่เราทำไรรู้ไหมคะ เราว่าพ่อเราค่ะ เรารักนางขนาดเถียงพ่อแทนนาง คือเราเสียใจมากค่ะ กลับมาเรื่องเดิมดีกว่าค่ะ ก็พยายามฟังหูไว้หู แต่แบบบางเรื่องเราบอกนางคนเดียวเลยค่ะ แล้วคนอื่นรู้ได้ไง อะไรประมาณนี้ ตอนนั้นแหละค่ะ เราทนไม่ได้ คือเราเป็นคนตรงๆ รักคือรัก เกลียดคือเกลียด เราไม่คุยกับนางเลยค่ะ ถอยออกมาเลย เราไม่ชอบปั้นหน้า คือนางก็เหมือนจะรู้ตัว เลยเลิกคุยกันไป อยู่ๆวันหนึ่งนางส่งข้อความมาขอโทษค่ะ เราก็แบบทั้งรัก ทั้งเกลียดค่ะ แต่ถ้านางขอโทษเราก็ยอมอภัย เราเลยลองถามนางหยั่งเชิงดูว่าจะเป็นเพื่อนกันอีกไหม นางตอบว่าไงรู้ไหมคะ นางบอกว่าความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมแล้ว แต่เราก็ยังคุยกันได้ คือแบบเราปรี๊ดดดดดดขึ้นมาอีกหน คือใครผิด? เราควรเป็นคนพูดคำนั้นหรือป่าว? หรือจริงๆแล้วคือนางไม่เคยเห็นเราเป็นเพื่อนเลยตั้งแต่แรกแล้ว? ซึ่งพอเรามาคิดๆย้อนกลับไปเรารู้สึกเหมือนเราโดนเอาเปรียบตลอด
แต่ก็นั้นแหละค่ะ เราควรจะทำไงดี กลับไปคุยเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น หรือไม่คบ เลิกยุ่ง เลิกคุยไปเลย
ปล. เราเคยถามแฟนเราว่า นางเข้ามาคุยอะไรด้วยไหม ปรากฏว่านางมาพูดจริงๆค่ะ บอกเป็นเชิงชอบๆ แต่แฟนเราคิดว่าคงคิดมากไป เลยไม่ได้บอกเรา เรานี่ซึ้งใจนางเลย