สวัสดีค่ะ เราเป็นน้องใหม่ค่ะ พึ่งเคยกระทู้ครั้งแรก หากผิดพลาดประการใด ภาษาอาจบ้านๆ พิมผิดถูกยังไง ขออภัยมา ณ ที่นี่ด้วยนะคะ
เราอยากแชร์ประสบการณ์รักที่เห็นแก่ตัวของเรา ตลอดระยะเวลาเกือบสี่ปี มาวันนี้เราสูญเสียเขาไปแล้วจริงๆด้วยความทะนงตัว แบบย่อๆนะคะ...
ที่ผ่านมาเรามีแฟนมาตั้งแต่เด็กค่ะ ทุกอย่างก็มุ้งมิ้ง ฟรุ้งฟริ้ง กันไปเลิกรากันไปตามธรรมดา ตั้งแต่เด็กเราไม่เคยอกหักนานค่ะ เพราะจบจากคนเก่าก็มีคนอื่นทันที จนมาวันนึง .."เค้า".. คนนี้ได้เข้ามาค่ะ เรียกได้ว่าแทบไม่อยากเชื่อว่าครั้งแรกที่เค้าเจอเราคือในผับ ตอนนั้นเราเรียนปีสามค่ะ โสด เค้าคนนี้ก็เข้ามาเลียบๆเคียงๆเราแบบเพื่อนจีบเราอยู่ประมาณเกือบเดือน จนเค้าขอเราคบในวันปีใหม่ค่ะ วันนั้นเราสองจิตสองใจเพราะเราไม่รู้จักอะไรเค้ามาก่อนเลย ก็คิดอย่างเดิมๆว่าคบเล่นๆ ถ้าไปกันไม่ไหวก็เลิก และคำมั่นสัญญา ตั้งแต่วันแรกที่เค้าขอเราคบคือ ..."เค้า จะไม่มีวันนอกใจเรา" ซึ่งเราไม่เคยเชื่อค่ะ เพราะเจอกันในผับ จะมารักจริงอะไรกัน เรามองแบบนั้น จนถึงวันนี้ "เค้าทำได้ค่ะ" เค้าทำตามสัญญานั้นมาตลอด ไม่เคยนอกใจเราแม้แต่ครั้งเดียว แต่กับเป็นเราเองค่ะที่ไม่เคยทำมันได้เลย.......
ตลอดระยะเวลาที่คบกัน เค้าทำทุกอย่างเพื่อเราค่ะ ดูแลเราดีทุกอย่าง เรียกได้ว่าแบ่งเบาเรามาก เติมความสุข เติมความรัก ทำให้เราเข้าใจว่านี่มันคือรักจริงๆ รักที่ไม่หวังผลตอบแทน รักที่ยอมเสียสละ รักที่ดูและเราและคนรอบตัวเราทุกอย่าง เค้าดีกับเรามาก ไปรับ ไปส่ง อยู่ด้วยกันตลอด 24 ชม. เค้าไม่เคยบ่นถ้าเราอยากไปไหน ทำงานพริตตี้ เอ็มซี เค้ายอมร้อน ยอมเหนื่อย ไปรับ ไปส่ง รอเรากลับบ้าน แม้กระทั่งเราไปทำงาน ตปท เค้าก็ยังคงไปรับ ไปส่ง คอยดูแลเราอย่างดีมาตลอด หลายเดือนนั้นทุกอย่างมันดีมากกกกกกกก เราไม่นอกใจเค้าเลยจนเค้าพูดคำว่า "เราเป็นคนสวยที่ไม่เคยนอกใจเค้าคนแรก" ชีวิตแฮปปี้มากค่ะ ลุยกับเพื่อน มีเค้าอยู่ข้างๆ บุกป่าฝ่าดง กางเต๊นท์ ขึ้นดอย เค้าไปกับเราหมดโดยที่ไม่เคยเอ่ยปากบ่น มันสุข สุขเกินจนเรา เบื่อ..... และนั่นคือครั้งแรกค่ะ
เราเริ่มแอบคุยกับคนที่เราเคยแอบชอบ มันสนุก ตื่นเต้น ท้าท้าย มีความสุขมาก จนวันนึงเค้าจับได้ เค้าร้องไห้ค่ะ เรารีบตัดรีบบล้อคทันทีเค้าถามค่ะว่าเราจะเลือกใคร ถ้าเลือกคนนั้นเค้าจะยอมไป แน่นอนค่ะ เราบอกว่าเราเลือกเค้า เราขอโทษ เราแค่เล่นๆ เราเบื่อ ทุกอย่างมันราบเรียบ เค้าร้องไห้ และให้อภัยเราอย่างง่ายดาย และเฉยเมยกับเราซักพัก เราง้อทุกวิถีทาง บอกเค้าว่าจะไม่ทำอีก จนเค้ากลับมารักเราเหมือนเดิม เราคบกันมาเรื่อยๆค่ะ ผ่านร้อนผ่านหนาว อดทนด้วยกันมามาก เคยแม้กระทั่งว่าเหลือเงินติดตัวกันแค่ไม่ถึงสิบบาท ไปซื้อมาม่าหนึ่งห่อ ขอซื้อผักบุ้งลวกจากร้านก๋วยเตี๋ยวมาต้มกินกัน ร้องไห้ไปกินไปกันสองคน (นึกถึงตอนนั้นทีไรร้องไห้ทุกทีรวมถึงตอนนี้ด้วย) เพราะตอนนั้นทางบ้านเรามีปัญหาเรื่องเงินหนักมากจะให้เราออกจากมหาลัย เพราะไม่มีเงินค่าเทอมๆละหลายหมื่นให้แล้ว ก็มีเค้าเนี่ยแหละค่ะ ที่คอยให้กำลังใจ คอยฝ่าฟันไปด้วยกัน จนเราเริ่มขายของเสริมรายได้ในอินเตอร์เนต ขายดีมากกกค่ะ เรียกได้ว่ากำไรกิน ใช้ เที่ยว ได้ค่อนข้างสบาย ชีวิตก้มีดีและแย่มาเรื่อยๆค่ะ จนวันนึงพวกเราทั้งคู่ใช้เงินกันเยอะเกิน จนเราเป็นหนี้ เป็นสิน ทำให้เรา ตัดสินใจไปทำงานกลางคืนที่สิงคโปร์ครั้งแรก เพราะอยากได้เงินก้อนมาใช้หนี้ให้หมด และนั่นคือครั้งที่สองที่เรานอกใจค่ะ
เกริ่นก่อนว่าตอนนั้นคบกันได้สองปีกว่าแล้วนะคะ เราไปที่นั่น ยอมรับเลย ทุกอย่างมันแย่มากกกก เพราะเราคบทอมมาตลอด บอกได้เลยค่ะว่าไม่เคยชอบผช ตั้งแต่เกิดมา พยายามแล้วก็ไม่ใช่ เข้าเรื่องต่อนะคะ ทุกคืนเราร้องไห้ ทำงานเสร็จรีบกลับบ้าน ชีวิตเป็นงี้ทุกวันค่ะ ไม่เคยนอกลู่นอกทางเพราะเราแตกต่างกับคนอื่น เราไม่ชอบผู้ชายจริงๆค่ะ ทำๆไปเพราะอยากได้เงินก้อนไปใช้หนี้ จนวันนึง มีคนนึงที่เป็นทอมมาคอยดูแลเราที่สิงคโปร์ เรียกได้ว่า ตอนนั้นหลงมากกกกกก หลงแบบโงหัวไม่ขึ้น ส่วนแฟนเราหรอคะ? เชื่อมั้ยคะว่าเค้ารับได้ รับได้จริงๆค่ะ เราบอกแฟนเราทุกอย่าง เค้าบอกว่า ขอแค่เรามีความสุขไม่เป็นทุกข์ และขอแค่อย่าเกินเลยกัน เค้าโอเค ซึ่งเราทำตามค่ะ จนกลับมาเมืองไทย เวลาเราคุยกับคนสิงคโปร์คนนั้น ไม่ว่าจะ แชท วีดีโอคอล แฟนเรารู้ และอยู่ข้างๆมาตลอด เค้าไม่เคยแสดงปฏิกริยา เกรี้ยวกราด โมโห เลย รับได้ทุกอย่าง จนเรางง มันมีคนแบบนี้อยู่บนโลกกก?????? เราคุยกับทอมสิงคโปร์คนนั้นได้เกือบหกเดือนเลยค่ะ แฟนเราก็ไม่เคยว่า แต่หลังๆเค้าเริ่มแสดงออกว่าเค้าเสียใจ เค้าน้อยใจ ทำไมเราไม่เคยให้ความสำคัญกับเค้าขนาดนี้ เค้าเฟลค่ะ และเราก็หยุดค่ะ เราเลิกยุ่งกับคนนั้น หันมารักแฟนเราเหมือนเดิม เค้าเริ่มเฉยชาค่ะ เริ่มสนใจเราน้อยลง เริ่มฉุนเฉียว เริ่มอารมณ์ร้อน เริ่มโมโห ก็มีทะเลาะกันมา บางช่วงบ่อยบางช่วงประปราย จนมาครั้งสำคัญและมี ..."ผู้ชาย" ... มาเกี่ยวข้องค่ะ
และมันเกิดขึ้นเมื่อ เดือนมกราที่ผ่านมา ตอนนั้น เราคบกันได้สามปีละค่ะ ทุกอย่างดูจืดชืด เราเริ่มอยู่กันแบบเพื่อน เพราะอยู่กันแบบ 24 ชม ความรักดูกร่อย ทะเลาะกันบ่อย เค้าเริ่มใจร้อน มีอารมณ์ และเฉยชา ... และเรากลับไปทำงานสิงคโปร์อีกครั้งค่ะ
ครั้งนี้เค้าไปด้วยค่ะ เป็นช่วงคริสมาสต์ เค้าไปเที่ยวด้วย อยู่ด้วย ไปเฝ้าที่ทำงานแบบเงียบๆ บอกเรา สอนเราทุกอย่างเพราะเค้าเป็นคนเก่งและฉลาดค่ะ กลางคืนเราทำงาน กลางวันเรากับแฟนก็ไปเที่ยวกัน เติมรักให้กันจนมันกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง เราแฮปปี้มากก รักเค้ามากกกกก และเค้าก็รักเรามากเช่นกัน จนมีเหตุการณ์การตัดสินใจครั้งยิ่งใหญ่ค่ะ เมื่อมี ผู้ชายที่เป็นลูกค้าเนี่ยแหละค่ะมาจีบเรา ปกติเราจะไม่สนใจ กลับไทยก็ไม่คุย ไม่ก็บล้อค เพราะคิดว่าแค่ไปทำงาน แต่กับคนนี้ไม่ใช่ค่ะ เรารู้สึกดีกับผู้ชายคนนี้ ครั้งแรก ....
เราเริ่มคุยกับแฟนน้อยลง คุยกับผู้ชายคนนี้มากขึ้น ผู้ชายคนนี้ดีค่ะ เทคแคร์ ดูแลดีทุกอย่างอีกเหมือนกัน แต่ขี้หึงมากก ซึ่งแรกๆเราชอบค่ะ หลง มันตื่นเต้น จนเรากลับมาไทยก็ไม่เลิกคุย แฟนเราเริ่มรู้สึกตะหงิดใจเพราะเราเปลี่ยนไป ส่วนเราหรอคะ? ไม่แคร์ค่ะ อยากคุยจนชอบ เราลุกขึ้นบอกแฟนเราตรงๆว่า เราชอบผู้ชายคนนี้แล้วล่ะ อยากมีอนาคตที่มั่นคง และใช้ชีวิตเหมือนผู้หญิงปกติที่มันควรจะเป็น เค้าอึ้งค่ะ น้ำตาหยดเป็นเม็ด ร้องไห้หนักมาก จนเราร้องตาม เราขอแยกที่อยู่ เค้ายอมค่ะ แต่เค้าเสียใจมาก เฝ้าถามเราตลอดว่าทำไม เค้าไม่ดีตรงไหน เราแย่มากที่เราพูดออกไปว่าเราอยากมีรักที่มั่นคง คิดสร้างอนาคตด้วยกัน ไม่ใช่คบกันไปวันๆแบบนี้เราเหนื่อยหาเงิน เหนื่อยมาก เค้าพูดมาว่า ..."เพราะเงินใช่มั้ยที่ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป" เราตอบกลับแบบไม่คิดอะไรว่า .."ใช่" และขอเลิก เค้ายอมเลิกค่ะ แต่ตัดไม่ขาดยังมาหาเรา มารับ มาส่ง ทำดีกับเราเหมือนเดิมทุกอย่าง จนอยู่มาวันนึง เค้าเริ่มจับธุรกิจทางอินเตอร์เนตโดยที่เราไม่รู้ตัว ซึ่งเค้ามาถูกทางค่ะ บอกเลยว่ารายได้ต่อนเดือน 60k-80k อย่างต่ำๆก็ 30k ต่อเดือน เค้าง้อเราทุกทางค่ะ เราอยากได้อะไร อยากทำอะไร พาไปกินอาหารดีๆบ่อยมาก พาไปใช้ชีวิต ซื้อของ คือทำทุกอย่างแบบที่คนรักที่จะให้กันได้ ละเค้าบอกว่า เค้าทำได้แล้วนะ
ความจริงเรารู้สึกไม่อยากเสียเค้าไปตั้งแต่แรกแล้วแหละค่ะ เพราะมันก้คบกันสามปีแล้ว ละผู้ชายสิงคโปร์ที่คุยคืองี่เง่ามากกกก จนเราทนไม่ไหว แต่เราก้ยังมีคนอื่นมาวนเวียน จนแฟนเรา .... "เริ่มทำใจ" แบบที่เราไม่เคยรู้ตัวมาก่อน ด้วยความหลง ทะนงตัวเอง เค้าเฉยมากถึงมากที่สุด ในช่วงครึ่งปีที่ผ่านมา ไม่สนใจ ไม่แคร์ กลายเป็นคนละคน โมโห เหวี่ยง หงุดหงิด ติดโทรศัพท์ ติดไลน์ เล่นคอมตลอดเวลา มีโลกส่วนตัวของตัวเอง จนเรารู้สึกเหมือนเดินคนเดียว จากที่เราไม่รู้สึก เราเริ่มเสียใจ ร้องไห้ แต่ก่อนมีแต่กำลังใจ คำพูดดีๆ หลังๆมีแต่ ความเฉยชา มันมากขึ้นๆๆๆๆๆทุกเดือน เป็นเวลาครึ่งปีเต็ม ที่เราอดทนกับความเฉยชาของเค้า แต่เค้ายังดูแลเราค่ะ เพราะเค้าบอกเค้าสงสาร เห็นเราเป็นเพื่อนแต่ความรักมันลดลง เพราะสิ่งที่เค้าเจอแต่ละครั้งมันบั่นทอนจนเค้าอยู่กับตัวเองได้ เราเองค่ะเป็นฝ่ายยอม ร้องไห้ทุกวันเค้าก็เฉย ทำอะไรไปเหมือนไร้ค่า เค้าเหมือนคนละคนที่เคยรู้จัก แต่สิ่งที่เค้าทำตามสัญญามาตลอดคือ ...
"การไม่นอกใจ"
จนเราตัดสินใจไปทำงานสิงคโปร์อีกครั้งค่ะ เพื่อเก็บบางส่วนมาเปิดธุรกิจเพราะเรา อายุ 25 ปีแล้วค่ะ อยากมีร้านเล็กของตัวเอง ปรึกษาแฟนได้คำตอบแบบดีบ้าง ร้ายซะส่วนใหญ่ เราร้องไห้ รู้สึกเคว้งและไร้ค่า เหมือนไม่มีตัวตน เค้าพร้อมจะไปจากเราเสมอ และนั่นคือครั้งสุดท้ายค่ะ
เรากลับมาสิงคโปร์ เททุกอย่าง คิดใหม่ ทำตัวมั่นใจ ผู้ชายคนเดิมกลับมาอีกค่ะ เค้าบอกลืมเราไม่ได้คิดถึง ผู้ชายก็มาง้อเราตลอด ทำดีทุกอย่าง ประกอบกับแฟนเรายิ่งเหินห่าง ทั้งคำพูด ความรัก และทุกอย่าง เราท้อใจ คิดง่ายๆว่าเค้าไม่รักเราแล้ว เค้าจะทิ้งเราไป เราจึงตัดสินใจคุยกับผู้ชายคนนี้เพื่อคั่นเวลา บรรเทาความเจ็บไปเรื่อยมา เรากับแฟนยิ่งแย่ค่ะ ระหองระแหงกันหนักเลย เค้าไม่สนใจเราแบบเหมือนเลิกกันไปแล้ว เราท้อ เราล้า เราเสียใจ จนกลับมาเมืองไทย พอเหยียบไทยปึ้ป เอาละค่ะ แฟนเราโทมา ก็ทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่องอีกแล้ว จนเราฟิวขาด รู้สึกไร้ค่าอย่างหนัก จนอัพรูปกับผู้ชายคนนั้นลงเฟสบุ้ค พร้อมขึ้นแคปชั่นประมานว่า No caption แล้วใส่อีโมชั่นยื้ม หรือหัวใจจำไม่ผิด เพื่อนในเฟสกดไลค์กันอย่างถล่มค่ะ ทุกคนตกใจมากกกกกกก เพื่อนอินบ้อคมาถามว่านี่แฟนใหม่หรอ แต่เราก็บอกป่าว ยังไม่ใช่ แค่คนคุยกัน แต่เราเลิกกะแฟนเราแล้ว แฟนเราชอคมากกกกกกกกค่ะ คิดไปต่างๆนาๆ บอกกับเราว่าทำไมต้องทำขนาดนี้ ทำกับเค้าได้ขนาดนี้ พอละแล้ว ขอจบทุกอย่าง เราทำใจรับและคิดจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ให้รู้แล้วรู้รอด ประกอบกับตอนนั้น ปัญหา เครียดเราหลายอย่างมากจริงๆค่ะ ทั้งเรื่องแฟน เรื่องร้าน ทำงาน เรียน มันประโคมกันเข้ามา แฟนเราบอกเลิกค่ะ แต่เค้าก้ยังไม่หายไปนะคะ ยังคุยอยู่ แต่กระแนะกระแหน จากคนไม่เคยหึงก็หึงสุดขั้ว จากคนไม่คิดเล็กคิดน้อยก็คิดทุกเม็ด จนเราอึดอัดเราไม่มีที่ระบาย เราไม่รู้จะบอกหรือคุยกะใครถึงเรื่องราวทั้งหมด และ แฟนเก่า ที่สนิทกันมากกกกกกกกกกกกกกกก เพราะคบกันมาเกือบสิบปี ทักมาถามเราบอก เราอยากไปไหนซักที่ เราอยากพักใจ เราเหนื่อย เราสับสน ไม่รู้ตอนนี้ทำอะไรอยู่ แต่ต้องเดินต่อไปยังไงอึดอัดไปหมด จนเราพูดกับแฟนเก่าว่า รบกวนไปไหนเป็นเพื่อนเราหน่อยได้มั้ย คนอื่นไม่ว่างเลย เค้าโอเคค่ะ เพราะแฟนเก่าและเราไม่ได้คิดอะไรกันแล้วจริงๆ เราไปกันแบบฟิลเพื่อนมากกกกๆๆๆๆๆๆ โดยที่เรา ...."โกหก" แฟนเราว่าเราไปกับครอบครัวเพราะไม่อยากให้เค้าคิดมาก แต่แฟนเราเค้าเปนคนฉลาดค่ะ เค้าก็ขอให้เราถ่ายรูปครอบครัวให้ดู เราเลยยอมรับและบอกตรงๆว่าเราไม่มีทางออก เราเคว้งทุกเรื่อง เรามากับแฟนเก่าแบบเพื่อน แต่แน่นอนค่ะ ไม่มีใครบนโลกเข้าใจค่ะ เราเข้าใจอยู่ และนั่นคือการตกลงครั้งสุดท้าย ด้วยประโยคสุดท้ายว่า
"ขอบคุณมาก สำหรับการกระทำที่แสนเจ็บปวดครั้งนี้ เราจบกันแค่นี้เถอะ" หลังจากนั้นเค้าบล้อคเราทุกช่องทาง เราปล่อยค่ะ ตอนนั้นเหนื่อยกับทุกสิ่ง ไม่ง้อไม่คุย และบอกตัวเองว่า เราอยู่คนเดียวได้ เราไม่แคร์ เบื่อ ทุกอย่างง ใช้ชีวิตเชิดๆ คุยกับคนนั้น คนนี้ เดี๋ยวมาต่อนะคะ .....
กระทู้เตือนใจ : เห็นแก่ตัวกับ ..."คนรัก"... มาตลอดระยะเวลาเกือบ 4 ปี สุดท้ายรักนั้นไม่กลับคืน
เราอยากแชร์ประสบการณ์รักที่เห็นแก่ตัวของเรา ตลอดระยะเวลาเกือบสี่ปี มาวันนี้เราสูญเสียเขาไปแล้วจริงๆด้วยความทะนงตัว แบบย่อๆนะคะ...
ที่ผ่านมาเรามีแฟนมาตั้งแต่เด็กค่ะ ทุกอย่างก็มุ้งมิ้ง ฟรุ้งฟริ้ง กันไปเลิกรากันไปตามธรรมดา ตั้งแต่เด็กเราไม่เคยอกหักนานค่ะ เพราะจบจากคนเก่าก็มีคนอื่นทันที จนมาวันนึง .."เค้า".. คนนี้ได้เข้ามาค่ะ เรียกได้ว่าแทบไม่อยากเชื่อว่าครั้งแรกที่เค้าเจอเราคือในผับ ตอนนั้นเราเรียนปีสามค่ะ โสด เค้าคนนี้ก็เข้ามาเลียบๆเคียงๆเราแบบเพื่อนจีบเราอยู่ประมาณเกือบเดือน จนเค้าขอเราคบในวันปีใหม่ค่ะ วันนั้นเราสองจิตสองใจเพราะเราไม่รู้จักอะไรเค้ามาก่อนเลย ก็คิดอย่างเดิมๆว่าคบเล่นๆ ถ้าไปกันไม่ไหวก็เลิก และคำมั่นสัญญา ตั้งแต่วันแรกที่เค้าขอเราคบคือ ..."เค้า จะไม่มีวันนอกใจเรา" ซึ่งเราไม่เคยเชื่อค่ะ เพราะเจอกันในผับ จะมารักจริงอะไรกัน เรามองแบบนั้น จนถึงวันนี้ "เค้าทำได้ค่ะ" เค้าทำตามสัญญานั้นมาตลอด ไม่เคยนอกใจเราแม้แต่ครั้งเดียว แต่กับเป็นเราเองค่ะที่ไม่เคยทำมันได้เลย.......
ตลอดระยะเวลาที่คบกัน เค้าทำทุกอย่างเพื่อเราค่ะ ดูแลเราดีทุกอย่าง เรียกได้ว่าแบ่งเบาเรามาก เติมความสุข เติมความรัก ทำให้เราเข้าใจว่านี่มันคือรักจริงๆ รักที่ไม่หวังผลตอบแทน รักที่ยอมเสียสละ รักที่ดูและเราและคนรอบตัวเราทุกอย่าง เค้าดีกับเรามาก ไปรับ ไปส่ง อยู่ด้วยกันตลอด 24 ชม. เค้าไม่เคยบ่นถ้าเราอยากไปไหน ทำงานพริตตี้ เอ็มซี เค้ายอมร้อน ยอมเหนื่อย ไปรับ ไปส่ง รอเรากลับบ้าน แม้กระทั่งเราไปทำงาน ตปท เค้าก็ยังคงไปรับ ไปส่ง คอยดูแลเราอย่างดีมาตลอด หลายเดือนนั้นทุกอย่างมันดีมากกกกกกกก เราไม่นอกใจเค้าเลยจนเค้าพูดคำว่า "เราเป็นคนสวยที่ไม่เคยนอกใจเค้าคนแรก" ชีวิตแฮปปี้มากค่ะ ลุยกับเพื่อน มีเค้าอยู่ข้างๆ บุกป่าฝ่าดง กางเต๊นท์ ขึ้นดอย เค้าไปกับเราหมดโดยที่ไม่เคยเอ่ยปากบ่น มันสุข สุขเกินจนเรา เบื่อ..... และนั่นคือครั้งแรกค่ะ
เราเริ่มแอบคุยกับคนที่เราเคยแอบชอบ มันสนุก ตื่นเต้น ท้าท้าย มีความสุขมาก จนวันนึงเค้าจับได้ เค้าร้องไห้ค่ะ เรารีบตัดรีบบล้อคทันทีเค้าถามค่ะว่าเราจะเลือกใคร ถ้าเลือกคนนั้นเค้าจะยอมไป แน่นอนค่ะ เราบอกว่าเราเลือกเค้า เราขอโทษ เราแค่เล่นๆ เราเบื่อ ทุกอย่างมันราบเรียบ เค้าร้องไห้ และให้อภัยเราอย่างง่ายดาย และเฉยเมยกับเราซักพัก เราง้อทุกวิถีทาง บอกเค้าว่าจะไม่ทำอีก จนเค้ากลับมารักเราเหมือนเดิม เราคบกันมาเรื่อยๆค่ะ ผ่านร้อนผ่านหนาว อดทนด้วยกันมามาก เคยแม้กระทั่งว่าเหลือเงินติดตัวกันแค่ไม่ถึงสิบบาท ไปซื้อมาม่าหนึ่งห่อ ขอซื้อผักบุ้งลวกจากร้านก๋วยเตี๋ยวมาต้มกินกัน ร้องไห้ไปกินไปกันสองคน (นึกถึงตอนนั้นทีไรร้องไห้ทุกทีรวมถึงตอนนี้ด้วย) เพราะตอนนั้นทางบ้านเรามีปัญหาเรื่องเงินหนักมากจะให้เราออกจากมหาลัย เพราะไม่มีเงินค่าเทอมๆละหลายหมื่นให้แล้ว ก็มีเค้าเนี่ยแหละค่ะ ที่คอยให้กำลังใจ คอยฝ่าฟันไปด้วยกัน จนเราเริ่มขายของเสริมรายได้ในอินเตอร์เนต ขายดีมากกกค่ะ เรียกได้ว่ากำไรกิน ใช้ เที่ยว ได้ค่อนข้างสบาย ชีวิตก้มีดีและแย่มาเรื่อยๆค่ะ จนวันนึงพวกเราทั้งคู่ใช้เงินกันเยอะเกิน จนเราเป็นหนี้ เป็นสิน ทำให้เรา ตัดสินใจไปทำงานกลางคืนที่สิงคโปร์ครั้งแรก เพราะอยากได้เงินก้อนมาใช้หนี้ให้หมด และนั่นคือครั้งที่สองที่เรานอกใจค่ะ
เกริ่นก่อนว่าตอนนั้นคบกันได้สองปีกว่าแล้วนะคะ เราไปที่นั่น ยอมรับเลย ทุกอย่างมันแย่มากกกก เพราะเราคบทอมมาตลอด บอกได้เลยค่ะว่าไม่เคยชอบผช ตั้งแต่เกิดมา พยายามแล้วก็ไม่ใช่ เข้าเรื่องต่อนะคะ ทุกคืนเราร้องไห้ ทำงานเสร็จรีบกลับบ้าน ชีวิตเป็นงี้ทุกวันค่ะ ไม่เคยนอกลู่นอกทางเพราะเราแตกต่างกับคนอื่น เราไม่ชอบผู้ชายจริงๆค่ะ ทำๆไปเพราะอยากได้เงินก้อนไปใช้หนี้ จนวันนึง มีคนนึงที่เป็นทอมมาคอยดูแลเราที่สิงคโปร์ เรียกได้ว่า ตอนนั้นหลงมากกกกกก หลงแบบโงหัวไม่ขึ้น ส่วนแฟนเราหรอคะ? เชื่อมั้ยคะว่าเค้ารับได้ รับได้จริงๆค่ะ เราบอกแฟนเราทุกอย่าง เค้าบอกว่า ขอแค่เรามีความสุขไม่เป็นทุกข์ และขอแค่อย่าเกินเลยกัน เค้าโอเค ซึ่งเราทำตามค่ะ จนกลับมาเมืองไทย เวลาเราคุยกับคนสิงคโปร์คนนั้น ไม่ว่าจะ แชท วีดีโอคอล แฟนเรารู้ และอยู่ข้างๆมาตลอด เค้าไม่เคยแสดงปฏิกริยา เกรี้ยวกราด โมโห เลย รับได้ทุกอย่าง จนเรางง มันมีคนแบบนี้อยู่บนโลกกก?????? เราคุยกับทอมสิงคโปร์คนนั้นได้เกือบหกเดือนเลยค่ะ แฟนเราก็ไม่เคยว่า แต่หลังๆเค้าเริ่มแสดงออกว่าเค้าเสียใจ เค้าน้อยใจ ทำไมเราไม่เคยให้ความสำคัญกับเค้าขนาดนี้ เค้าเฟลค่ะ และเราก็หยุดค่ะ เราเลิกยุ่งกับคนนั้น หันมารักแฟนเราเหมือนเดิม เค้าเริ่มเฉยชาค่ะ เริ่มสนใจเราน้อยลง เริ่มฉุนเฉียว เริ่มอารมณ์ร้อน เริ่มโมโห ก็มีทะเลาะกันมา บางช่วงบ่อยบางช่วงประปราย จนมาครั้งสำคัญและมี ..."ผู้ชาย" ... มาเกี่ยวข้องค่ะ
และมันเกิดขึ้นเมื่อ เดือนมกราที่ผ่านมา ตอนนั้น เราคบกันได้สามปีละค่ะ ทุกอย่างดูจืดชืด เราเริ่มอยู่กันแบบเพื่อน เพราะอยู่กันแบบ 24 ชม ความรักดูกร่อย ทะเลาะกันบ่อย เค้าเริ่มใจร้อน มีอารมณ์ และเฉยชา ... และเรากลับไปทำงานสิงคโปร์อีกครั้งค่ะ
ครั้งนี้เค้าไปด้วยค่ะ เป็นช่วงคริสมาสต์ เค้าไปเที่ยวด้วย อยู่ด้วย ไปเฝ้าที่ทำงานแบบเงียบๆ บอกเรา สอนเราทุกอย่างเพราะเค้าเป็นคนเก่งและฉลาดค่ะ กลางคืนเราทำงาน กลางวันเรากับแฟนก็ไปเที่ยวกัน เติมรักให้กันจนมันกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง เราแฮปปี้มากก รักเค้ามากกกกก และเค้าก็รักเรามากเช่นกัน จนมีเหตุการณ์การตัดสินใจครั้งยิ่งใหญ่ค่ะ เมื่อมี ผู้ชายที่เป็นลูกค้าเนี่ยแหละค่ะมาจีบเรา ปกติเราจะไม่สนใจ กลับไทยก็ไม่คุย ไม่ก็บล้อค เพราะคิดว่าแค่ไปทำงาน แต่กับคนนี้ไม่ใช่ค่ะ เรารู้สึกดีกับผู้ชายคนนี้ ครั้งแรก ....
เราเริ่มคุยกับแฟนน้อยลง คุยกับผู้ชายคนนี้มากขึ้น ผู้ชายคนนี้ดีค่ะ เทคแคร์ ดูแลดีทุกอย่างอีกเหมือนกัน แต่ขี้หึงมากก ซึ่งแรกๆเราชอบค่ะ หลง มันตื่นเต้น จนเรากลับมาไทยก็ไม่เลิกคุย แฟนเราเริ่มรู้สึกตะหงิดใจเพราะเราเปลี่ยนไป ส่วนเราหรอคะ? ไม่แคร์ค่ะ อยากคุยจนชอบ เราลุกขึ้นบอกแฟนเราตรงๆว่า เราชอบผู้ชายคนนี้แล้วล่ะ อยากมีอนาคตที่มั่นคง และใช้ชีวิตเหมือนผู้หญิงปกติที่มันควรจะเป็น เค้าอึ้งค่ะ น้ำตาหยดเป็นเม็ด ร้องไห้หนักมาก จนเราร้องตาม เราขอแยกที่อยู่ เค้ายอมค่ะ แต่เค้าเสียใจมาก เฝ้าถามเราตลอดว่าทำไม เค้าไม่ดีตรงไหน เราแย่มากที่เราพูดออกไปว่าเราอยากมีรักที่มั่นคง คิดสร้างอนาคตด้วยกัน ไม่ใช่คบกันไปวันๆแบบนี้เราเหนื่อยหาเงิน เหนื่อยมาก เค้าพูดมาว่า ..."เพราะเงินใช่มั้ยที่ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป" เราตอบกลับแบบไม่คิดอะไรว่า .."ใช่" และขอเลิก เค้ายอมเลิกค่ะ แต่ตัดไม่ขาดยังมาหาเรา มารับ มาส่ง ทำดีกับเราเหมือนเดิมทุกอย่าง จนอยู่มาวันนึง เค้าเริ่มจับธุรกิจทางอินเตอร์เนตโดยที่เราไม่รู้ตัว ซึ่งเค้ามาถูกทางค่ะ บอกเลยว่ารายได้ต่อนเดือน 60k-80k อย่างต่ำๆก็ 30k ต่อเดือน เค้าง้อเราทุกทางค่ะ เราอยากได้อะไร อยากทำอะไร พาไปกินอาหารดีๆบ่อยมาก พาไปใช้ชีวิต ซื้อของ คือทำทุกอย่างแบบที่คนรักที่จะให้กันได้ ละเค้าบอกว่า เค้าทำได้แล้วนะ
"การไม่นอกใจ"
จนเราตัดสินใจไปทำงานสิงคโปร์อีกครั้งค่ะ เพื่อเก็บบางส่วนมาเปิดธุรกิจเพราะเรา อายุ 25 ปีแล้วค่ะ อยากมีร้านเล็กของตัวเอง ปรึกษาแฟนได้คำตอบแบบดีบ้าง ร้ายซะส่วนใหญ่ เราร้องไห้ รู้สึกเคว้งและไร้ค่า เหมือนไม่มีตัวตน เค้าพร้อมจะไปจากเราเสมอ และนั่นคือครั้งสุดท้ายค่ะ
เรากลับมาสิงคโปร์ เททุกอย่าง คิดใหม่ ทำตัวมั่นใจ ผู้ชายคนเดิมกลับมาอีกค่ะ เค้าบอกลืมเราไม่ได้คิดถึง ผู้ชายก็มาง้อเราตลอด ทำดีทุกอย่าง ประกอบกับแฟนเรายิ่งเหินห่าง ทั้งคำพูด ความรัก และทุกอย่าง เราท้อใจ คิดง่ายๆว่าเค้าไม่รักเราแล้ว เค้าจะทิ้งเราไป เราจึงตัดสินใจคุยกับผู้ชายคนนี้เพื่อคั่นเวลา บรรเทาความเจ็บไปเรื่อยมา เรากับแฟนยิ่งแย่ค่ะ ระหองระแหงกันหนักเลย เค้าไม่สนใจเราแบบเหมือนเลิกกันไปแล้ว เราท้อ เราล้า เราเสียใจ จนกลับมาเมืองไทย พอเหยียบไทยปึ้ป เอาละค่ะ แฟนเราโทมา ก็ทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่องอีกแล้ว จนเราฟิวขาด รู้สึกไร้ค่าอย่างหนัก จนอัพรูปกับผู้ชายคนนั้นลงเฟสบุ้ค พร้อมขึ้นแคปชั่นประมานว่า No caption แล้วใส่อีโมชั่นยื้ม หรือหัวใจจำไม่ผิด เพื่อนในเฟสกดไลค์กันอย่างถล่มค่ะ ทุกคนตกใจมากกกกกกก เพื่อนอินบ้อคมาถามว่านี่แฟนใหม่หรอ แต่เราก็บอกป่าว ยังไม่ใช่ แค่คนคุยกัน แต่เราเลิกกะแฟนเราแล้ว แฟนเราชอคมากกกกกกกกค่ะ คิดไปต่างๆนาๆ บอกกับเราว่าทำไมต้องทำขนาดนี้ ทำกับเค้าได้ขนาดนี้ พอละแล้ว ขอจบทุกอย่าง เราทำใจรับและคิดจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ให้รู้แล้วรู้รอด ประกอบกับตอนนั้น ปัญหา เครียดเราหลายอย่างมากจริงๆค่ะ ทั้งเรื่องแฟน เรื่องร้าน ทำงาน เรียน มันประโคมกันเข้ามา แฟนเราบอกเลิกค่ะ แต่เค้าก้ยังไม่หายไปนะคะ ยังคุยอยู่ แต่กระแนะกระแหน จากคนไม่เคยหึงก็หึงสุดขั้ว จากคนไม่คิดเล็กคิดน้อยก็คิดทุกเม็ด จนเราอึดอัดเราไม่มีที่ระบาย เราไม่รู้จะบอกหรือคุยกะใครถึงเรื่องราวทั้งหมด และ แฟนเก่า ที่สนิทกันมากกกกกกกกกกกกกกกก เพราะคบกันมาเกือบสิบปี ทักมาถามเราบอก เราอยากไปไหนซักที่ เราอยากพักใจ เราเหนื่อย เราสับสน ไม่รู้ตอนนี้ทำอะไรอยู่ แต่ต้องเดินต่อไปยังไงอึดอัดไปหมด จนเราพูดกับแฟนเก่าว่า รบกวนไปไหนเป็นเพื่อนเราหน่อยได้มั้ย คนอื่นไม่ว่างเลย เค้าโอเคค่ะ เพราะแฟนเก่าและเราไม่ได้คิดอะไรกันแล้วจริงๆ เราไปกันแบบฟิลเพื่อนมากกกกๆๆๆๆๆๆ โดยที่เรา ...."โกหก" แฟนเราว่าเราไปกับครอบครัวเพราะไม่อยากให้เค้าคิดมาก แต่แฟนเราเค้าเปนคนฉลาดค่ะ เค้าก็ขอให้เราถ่ายรูปครอบครัวให้ดู เราเลยยอมรับและบอกตรงๆว่าเราไม่มีทางออก เราเคว้งทุกเรื่อง เรามากับแฟนเก่าแบบเพื่อน แต่แน่นอนค่ะ ไม่มีใครบนโลกเข้าใจค่ะ เราเข้าใจอยู่ และนั่นคือการตกลงครั้งสุดท้าย ด้วยประโยคสุดท้ายว่า
"ขอบคุณมาก สำหรับการกระทำที่แสนเจ็บปวดครั้งนี้ เราจบกันแค่นี้เถอะ" หลังจากนั้นเค้าบล้อคเราทุกช่องทาง เราปล่อยค่ะ ตอนนั้นเหนื่อยกับทุกสิ่ง ไม่ง้อไม่คุย และบอกตัวเองว่า เราอยู่คนเดียวได้ เราไม่แคร์ เบื่อ ทุกอย่างง ใช้ชีวิตเชิดๆ คุยกับคนนั้น คนนี้ เดี๋ยวมาต่อนะคะ .....