“Gasoline Rider” หรือ สองล้อล่าฝัน โดย HONDA AX-1 250cc. ตอน2 โกทูแชงกรีลา
http://pantip.com/topic/33965871
จุดเริ่มต้น เชียงใหม่-แชงกรีล่า-ทิเบต 2012
HONDA AX-1 250cc. เป็นรถสี่จังหว่ะ ระบายความร้อนด้วยน้ำ อาจจะเกริ่นยาวหน่อยนะคับ (แยกเป็นเก้าข้อและหลังๆก็จะเริ่มเป็นปัจจุบัน) เพราะเริ่มจากศูนย์จริงๆกว่าจะเก็บตังหาข้อมูลทำฝันได้มันต้องอาศัย เวลา โอกาส ความใส่ใจ ทุกคนเก่งในหน้าที่ของตัวเองทั้งนั้น คำว่าร้อยของแต่ละคนยังไม่เท่ากัน อย่าเอาใครเป็นมาตรฐานในชีวิต แค่เรารู้เราทำอะไรอยู่เป็นพอ และคนอื่นต้องไม่เดือดร้อนเพราะเรา แต่คนเรามันก็แต่นี้จริงๆ เกิด แก่ เจ็บ ตาย อยู่ที่ใครจะใช้แต่ละช่วงให้มีความสุข รวย จน มี ไม่มี ไม่เป็น ไม่ใช่ เราเป็นคนวัดไม่ใช่คนอื่นมาวัด คนอื่นอาจจะเจ๋งกว่า ดูดีกว่า ง่ายกว่า ยากกว่า แต่มันก็เป็นเรื่องของคนๆนั้น คนเราเกิดมาทำไม?ที่ทำอยู่ ทำไปทำไม เพื่อใคร เพื่ออะไร ทำไมต้องทำ ผมเชื่อว่าทุกคนตอบคำถามให้กับตัวเองได้หมด(หรือเปล่า) ทุกคนอยากค้นพบตัวเองและให้ไว และการค้นพบตัวเองไม่ใช่เรื่องง่ายๆ บางคนเจอเร็ว บางคนเจอช้า หลงทาง อ้อมบ้าง ทนบ้าง บางคนทำงานที่ตัวเองไม่ชอบมาทั้งชีวิต ทุกคนมีเหตุผลให้กับตัวเองทั้งนั้น จะด้วยอะไรก็แล้วแต่ ผมเชื่อว่าจริงๆทุกคนอยากเป็นตัวของตัวเอง ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ รัก ถูกต้องชอบธรรม และยิ่งมันทำเงินได้ด้วย คุณจะยิ่งเพลิน มีความสุขทุกครั้งที่ได้ทำ
2.จุดเริ่มต้นของการชอบสองล้อของผม เริ่มมาจากตอนเด็กๆ ที่บ้านยากจน ที่นอนเท่าเล้าไก่ นอนกันสี่คนแม่ ลูก1 2 3 เตียงล่ะสองคน พี่อีกสองเข้ากรุงตั้งนานละเด็กเกิน จำไม่ได้ ทางบ้านไม่ได้มีกำลังที่จะซื้อของพวกนี้ให้ แม้จักรยานยังไม่มี ความทรงจำในวัยเด็ก มีแต่ช่วยแม่ทำงาน ช่วยแม่ปลูกผัก ทำนา หารับซื้อผลไม้ตามสวนบ้านนอกมาขาย กว่าจะได้หลับนอนก็สามสี่ทุ่ม ตีสามตีสี่ก็ลุกเพราะรถมารับไปตลาดซึ่งอยู่ในตัวอำเภอ25กม.พอพี่ๆเริ่มเรียนจบมอปลาย มอต้น ก็ทยอยเข้ากรุงกัน เหลือผมกับแม่สองคน ควบคู่กับมีพี่คนโตอีกสองคนคอยช่วยเหลือส่งเสีย เพื่อให้ได้รับการศึกษา ชีวิตมอต้นกลับบ้านก็เข้าสวนเข้านา หาปูหาปลามาขาย และชีวิตในวัยรุ่นมัธยมปลายหายไป เมื่อนั่งซ้อนท้ายมอไซค์เพื่อน และรถแหกโค้ง โคร้มมม (ผมไม่ดื่ม ไม่สูบ)แต่เพื่อนตึงๆ ผมเลยเจ็บหนัก คนเดียว จบกันชีวิตวัยรุ่น หยุดเรียนไปปีนึง แต่ก็เรียนผ่านมาได้ เอาตัวรอดได้แต่ไม่เก่งไม่โดดเด่น ระหว่างสอบติดและเรียนต่อที่โคราช สองปี ลำปางสองปี (เทคโนโลยีเซรามิกส์)ช่วงปิดเทอมก็ได้เป็นพ่อค้าขายของ มาช่วยพี่ที่เชียงใหม่ (ผมมีพี่สี่คนผู้หญิงหมดอยู่เชียงใหม่คนเดียว นอกนั้นอยู่กทม.)จริงๆเหมือนมาเล่นมากกว่า แต่พอทำได้ เริ่มได้เงินจากการขาย ชักติดใจ จบมาก็ทำงานประจำแค่ห้าเดือน ตามที่เรียนมา และลาออก กลับมาอยู่เชียงใหม่ สี่เดือน พี่ที่กทม.จะทำร้านอาหารเลยดึงให้พี่น้องมาช่วยกันดูแลสามคน รวมทั้งคนจากเชียงใหม่ ทำ แรกๆก็สนุก แต่ไม่คุ้มค่าใช้จ่ายร้าน ทำไปสามปี แทบไม่มีตังให้ใช้ ปีหลังๆซักแปดเดือน เลยแอบเก็บตังซื้อทัวร์กึ่งแบคแพ็คไปเวียดนาม ขาไป ไปทัวร์ พอทัวร์กลับ เรากับเพื่อนที่เจอที่ในกรุ๊ปทัวร์อีกสองคน อยู่เที่ยวต่อและกลับเครื่องเอง ซึ่งสนุกมาก ณ ตอนนั้น กลับมาเลยเริ่มค้นหาตัวเอง ประกอบกับได้เห็นวิถีคนกรุง ซึ่งมันไม่ใช่วิถีเรา และเริ่มอยากมีสองล้อคู่ใจสักคัน พอดี้มีBMWยางบั้งๆจอดอยู่หน้าร้านพอดี เห็นแต่ด้านหลัง(น่าจะเป็นBMW G650X สีน้ำเงินขาว)
3.ตอนนั้นไม่รู้หรอกรุ่นอะไร แนวไหน ราคาเท่าไหร่ รู้แต่ว่าไม่มีปัญญาซื้อหรอก เลยใช้เวลาตัดสินใจสักพัก ระหว่างนั้นก็ศึกษาหาข้อมูลไปพลางๆ พอหนีออกมา ก็ไปอยู่บ้านเกิดที่โคราชประมาณเดือน กับเงินหกพัน ที่แอบเก็บไว้ ซื้อกางเกงลายพลางที่อยากได้ไปพันแปด คิดอยู่สักพักว่าจะทำอะไรดี ที่จะมีเงินได้เที่ยว ไม่ต้องทำงานประจำ เน้นเวลาว่างให้เยอะๆ เงินเที่ยวไม่ต้องมากแต่ขอให้ได้ไป ไปให้สุดเงินที่มี พอเงินหมดก็ค่อยมาหาใหม่ คิดแค่นั้น บังเอิญได้ดูสัมภาษณ์ วงศ์ทนง ชัยณรงค์สิงห์ ผู้ก่อตั้งหนังสือ a day (หรือเปล่าไม่แน่ใจ) เพราะเป็นคนไม่ชอบอ่านหนังสือ ถ้าไม่ใช่เรื่องที่ตัวเองสนใจ ก่อนที่เค้าว่าง ตกงาน รึอะไรซักอย่าง เค้าถามตัวเองว่า “เราทำอะไรได้บ้าง และเราไม่ชอบอะไร”เค้าเลยตีเส้นแบ่งครึ่งหน้ากระดาษA4เป็นสองฝั่ง ฝั่งหนึ่งคือที่เราทำได้และทำได้ดี มีความสุข และอีกฝั่งที่เราไม่ชอบทำเลย ผมก็ทำตาม เขียนได้ครึ่งหน้า จริง มันทำให้เราเห็นตัวเองเพิ่มขึ้น เข้าใจว่าเรามีอะไรในตัวบ้าง
ง่วงละเด่วมาต่อ
จุดเริ่มต้นของปฏิบัติการ “Gasoline Rider” หรือ สองล้อล่าฝัน โดย HONDA AX-1 250cc.
จุดเริ่มต้น เชียงใหม่-แชงกรีล่า-ทิเบต 2012
HONDA AX-1 250cc. เป็นรถสี่จังหว่ะ ระบายความร้อนด้วยน้ำ อาจจะเกริ่นยาวหน่อยนะคับ (แยกเป็นเก้าข้อและหลังๆก็จะเริ่มเป็นปัจจุบัน) เพราะเริ่มจากศูนย์จริงๆกว่าจะเก็บตังหาข้อมูลทำฝันได้มันต้องอาศัย เวลา โอกาส ความใส่ใจ ทุกคนเก่งในหน้าที่ของตัวเองทั้งนั้น คำว่าร้อยของแต่ละคนยังไม่เท่ากัน อย่าเอาใครเป็นมาตรฐานในชีวิต แค่เรารู้เราทำอะไรอยู่เป็นพอ และคนอื่นต้องไม่เดือดร้อนเพราะเรา แต่คนเรามันก็แต่นี้จริงๆ เกิด แก่ เจ็บ ตาย อยู่ที่ใครจะใช้แต่ละช่วงให้มีความสุข รวย จน มี ไม่มี ไม่เป็น ไม่ใช่ เราเป็นคนวัดไม่ใช่คนอื่นมาวัด คนอื่นอาจจะเจ๋งกว่า ดูดีกว่า ง่ายกว่า ยากกว่า แต่มันก็เป็นเรื่องของคนๆนั้น คนเราเกิดมาทำไม?ที่ทำอยู่ ทำไปทำไม เพื่อใคร เพื่ออะไร ทำไมต้องทำ ผมเชื่อว่าทุกคนตอบคำถามให้กับตัวเองได้หมด(หรือเปล่า) ทุกคนอยากค้นพบตัวเองและให้ไว และการค้นพบตัวเองไม่ใช่เรื่องง่ายๆ บางคนเจอเร็ว บางคนเจอช้า หลงทาง อ้อมบ้าง ทนบ้าง บางคนทำงานที่ตัวเองไม่ชอบมาทั้งชีวิต ทุกคนมีเหตุผลให้กับตัวเองทั้งนั้น จะด้วยอะไรก็แล้วแต่ ผมเชื่อว่าจริงๆทุกคนอยากเป็นตัวของตัวเอง ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ รัก ถูกต้องชอบธรรม และยิ่งมันทำเงินได้ด้วย คุณจะยิ่งเพลิน มีความสุขทุกครั้งที่ได้ทำ
2.จุดเริ่มต้นของการชอบสองล้อของผม เริ่มมาจากตอนเด็กๆ ที่บ้านยากจน ที่นอนเท่าเล้าไก่ นอนกันสี่คนแม่ ลูก1 2 3 เตียงล่ะสองคน พี่อีกสองเข้ากรุงตั้งนานละเด็กเกิน จำไม่ได้ ทางบ้านไม่ได้มีกำลังที่จะซื้อของพวกนี้ให้ แม้จักรยานยังไม่มี ความทรงจำในวัยเด็ก มีแต่ช่วยแม่ทำงาน ช่วยแม่ปลูกผัก ทำนา หารับซื้อผลไม้ตามสวนบ้านนอกมาขาย กว่าจะได้หลับนอนก็สามสี่ทุ่ม ตีสามตีสี่ก็ลุกเพราะรถมารับไปตลาดซึ่งอยู่ในตัวอำเภอ25กม.พอพี่ๆเริ่มเรียนจบมอปลาย มอต้น ก็ทยอยเข้ากรุงกัน เหลือผมกับแม่สองคน ควบคู่กับมีพี่คนโตอีกสองคนคอยช่วยเหลือส่งเสีย เพื่อให้ได้รับการศึกษา ชีวิตมอต้นกลับบ้านก็เข้าสวนเข้านา หาปูหาปลามาขาย และชีวิตในวัยรุ่นมัธยมปลายหายไป เมื่อนั่งซ้อนท้ายมอไซค์เพื่อน และรถแหกโค้ง โคร้มมม (ผมไม่ดื่ม ไม่สูบ)แต่เพื่อนตึงๆ ผมเลยเจ็บหนัก คนเดียว จบกันชีวิตวัยรุ่น หยุดเรียนไปปีนึง แต่ก็เรียนผ่านมาได้ เอาตัวรอดได้แต่ไม่เก่งไม่โดดเด่น ระหว่างสอบติดและเรียนต่อที่โคราช สองปี ลำปางสองปี (เทคโนโลยีเซรามิกส์)ช่วงปิดเทอมก็ได้เป็นพ่อค้าขายของ มาช่วยพี่ที่เชียงใหม่ (ผมมีพี่สี่คนผู้หญิงหมดอยู่เชียงใหม่คนเดียว นอกนั้นอยู่กทม.)จริงๆเหมือนมาเล่นมากกว่า แต่พอทำได้ เริ่มได้เงินจากการขาย ชักติดใจ จบมาก็ทำงานประจำแค่ห้าเดือน ตามที่เรียนมา และลาออก กลับมาอยู่เชียงใหม่ สี่เดือน พี่ที่กทม.จะทำร้านอาหารเลยดึงให้พี่น้องมาช่วยกันดูแลสามคน รวมทั้งคนจากเชียงใหม่ ทำ แรกๆก็สนุก แต่ไม่คุ้มค่าใช้จ่ายร้าน ทำไปสามปี แทบไม่มีตังให้ใช้ ปีหลังๆซักแปดเดือน เลยแอบเก็บตังซื้อทัวร์กึ่งแบคแพ็คไปเวียดนาม ขาไป ไปทัวร์ พอทัวร์กลับ เรากับเพื่อนที่เจอที่ในกรุ๊ปทัวร์อีกสองคน อยู่เที่ยวต่อและกลับเครื่องเอง ซึ่งสนุกมาก ณ ตอนนั้น กลับมาเลยเริ่มค้นหาตัวเอง ประกอบกับได้เห็นวิถีคนกรุง ซึ่งมันไม่ใช่วิถีเรา และเริ่มอยากมีสองล้อคู่ใจสักคัน พอดี้มีBMWยางบั้งๆจอดอยู่หน้าร้านพอดี เห็นแต่ด้านหลัง(น่าจะเป็นBMW G650X สีน้ำเงินขาว)
3.ตอนนั้นไม่รู้หรอกรุ่นอะไร แนวไหน ราคาเท่าไหร่ รู้แต่ว่าไม่มีปัญญาซื้อหรอก เลยใช้เวลาตัดสินใจสักพัก ระหว่างนั้นก็ศึกษาหาข้อมูลไปพลางๆ พอหนีออกมา ก็ไปอยู่บ้านเกิดที่โคราชประมาณเดือน กับเงินหกพัน ที่แอบเก็บไว้ ซื้อกางเกงลายพลางที่อยากได้ไปพันแปด คิดอยู่สักพักว่าจะทำอะไรดี ที่จะมีเงินได้เที่ยว ไม่ต้องทำงานประจำ เน้นเวลาว่างให้เยอะๆ เงินเที่ยวไม่ต้องมากแต่ขอให้ได้ไป ไปให้สุดเงินที่มี พอเงินหมดก็ค่อยมาหาใหม่ คิดแค่นั้น บังเอิญได้ดูสัมภาษณ์ วงศ์ทนง ชัยณรงค์สิงห์ ผู้ก่อตั้งหนังสือ a day (หรือเปล่าไม่แน่ใจ) เพราะเป็นคนไม่ชอบอ่านหนังสือ ถ้าไม่ใช่เรื่องที่ตัวเองสนใจ ก่อนที่เค้าว่าง ตกงาน รึอะไรซักอย่าง เค้าถามตัวเองว่า “เราทำอะไรได้บ้าง และเราไม่ชอบอะไร”เค้าเลยตีเส้นแบ่งครึ่งหน้ากระดาษA4เป็นสองฝั่ง ฝั่งหนึ่งคือที่เราทำได้และทำได้ดี มีความสุข และอีกฝั่งที่เราไม่ชอบทำเลย ผมก็ทำตาม เขียนได้ครึ่งหน้า จริง มันทำให้เราเห็นตัวเองเพิ่มขึ้น เข้าใจว่าเรามีอะไรในตัวบ้าง
ง่วงละเด่วมาต่อ