กระทู้แรกนะครับ อะไรผิดก็ปล่อยผ่านไปนะครับ
เข้าเรื่องเลยนะครับ ผมจบป.ตรี ตอนนี้เป็นทหารเกณฑ์ สิ้นเดือนตุลาปลดแล้ว รักการทำอาหารมากเลย คือรู้สึกว่านี่แหละคือทางของเรา (ไม่ได้ชอบตามกระแสนะครับ) แล้วตอนนี้มีความคิดที่ว่าอยากเปิดร้านอาหาร อาจจะเริ่มจากร้านแบบรถเข็นขายตามตลาดนัดใหญ่ๆ ตอนเย็นๆอะไรทำนองนั้นหน่ะครับ แล้วพอมีทุนค่อยทำเป็นร้านแบบจริงจัง แต่ก่อนหน้านั้นกะว่าจะกลับไปทำงานเดิมหาทุนซักพักก่อน จริงจังนะครับ หาข้อมูลทุกอย่าง การตลาด แนวทางการขาย พัฒนาฝีมือ ตกแต่งร้าน บลา ๆๆๆๆ คือจริงจังมากครับ ปัญหามาอยู่ตรงที่ แม่ครับ แม่อยากให้เป็นครูมาก ๆ อยากให้รับราชกาล ซึ่งผมก็ไม่ได้เกลียดอาชีพนี้หรอกนะ แต่ผมไม่อยากทำงานที่ไม่ได้ชอบ มันคอยแต่จะคิดว่า เห้ย!เมื่อไหร่จะหมดเวลา จะได้กลับบ้านซักที เมื่อไหร่จะสิ้นเดือนจะได้เงินเดือนซักที อะไรแบบนี้หน่ะครับ
อีกปัญหาคือ กำลังใจครับถ้าผมดื้อที่จะทำตามที่ผมฝัน กำลังใจนี่แทบไม่มีเลย ทุกอย่างต้องทำเองทั้งหมด โดนแฟนบอกเลิกเพราะเรื่องนี้ครับ ตอนนั้นเครียดมาก คือแม้แต่คนที่คิดว่าจะอยู่ข้างเราก็ถึงกับจะทิ้งเราเพราะคำว่า "ไม่มั่นคง" คำที่เค้าพูดออกมาตอนนั้นคือ ความฝันกับความจริงมันต่างกันนะแยกให้ออกสิ แค่นั้นแหละครับมันเสียใจแบบบอกไม่ถูกเลย แต่ตอนนี้เค้าก็คงเข้าใจแล้วหละมั้งครับ (แต่ก็ไม่เห็นด้วยอยู่ดี) ผมควรทำยังไงดีครับ ?
*ปล.รู้ว่าการเปิดร้านซักร้านมันไม่ง่าย อาหารที่ทำกินกับทำขายมันต่างกันมันยาก มันเหนื่อย ลำบากบ้าง แต่ผมจะค่อย ๆ ลองผิดลองถูกไปครับ ไม่ท้อแน่นอนครับ
อยากทำตามฝัน แต่ในครอบครัวไม่มีใครเห็นด้วยเลยครับ
เข้าเรื่องเลยนะครับ ผมจบป.ตรี ตอนนี้เป็นทหารเกณฑ์ สิ้นเดือนตุลาปลดแล้ว รักการทำอาหารมากเลย คือรู้สึกว่านี่แหละคือทางของเรา (ไม่ได้ชอบตามกระแสนะครับ) แล้วตอนนี้มีความคิดที่ว่าอยากเปิดร้านอาหาร อาจจะเริ่มจากร้านแบบรถเข็นขายตามตลาดนัดใหญ่ๆ ตอนเย็นๆอะไรทำนองนั้นหน่ะครับ แล้วพอมีทุนค่อยทำเป็นร้านแบบจริงจัง แต่ก่อนหน้านั้นกะว่าจะกลับไปทำงานเดิมหาทุนซักพักก่อน จริงจังนะครับ หาข้อมูลทุกอย่าง การตลาด แนวทางการขาย พัฒนาฝีมือ ตกแต่งร้าน บลา ๆๆๆๆ คือจริงจังมากครับ ปัญหามาอยู่ตรงที่ แม่ครับ แม่อยากให้เป็นครูมาก ๆ อยากให้รับราชกาล ซึ่งผมก็ไม่ได้เกลียดอาชีพนี้หรอกนะ แต่ผมไม่อยากทำงานที่ไม่ได้ชอบ มันคอยแต่จะคิดว่า เห้ย!เมื่อไหร่จะหมดเวลา จะได้กลับบ้านซักที เมื่อไหร่จะสิ้นเดือนจะได้เงินเดือนซักที อะไรแบบนี้หน่ะครับ
อีกปัญหาคือ กำลังใจครับถ้าผมดื้อที่จะทำตามที่ผมฝัน กำลังใจนี่แทบไม่มีเลย ทุกอย่างต้องทำเองทั้งหมด โดนแฟนบอกเลิกเพราะเรื่องนี้ครับ ตอนนั้นเครียดมาก คือแม้แต่คนที่คิดว่าจะอยู่ข้างเราก็ถึงกับจะทิ้งเราเพราะคำว่า "ไม่มั่นคง" คำที่เค้าพูดออกมาตอนนั้นคือ ความฝันกับความจริงมันต่างกันนะแยกให้ออกสิ แค่นั้นแหละครับมันเสียใจแบบบอกไม่ถูกเลย แต่ตอนนี้เค้าก็คงเข้าใจแล้วหละมั้งครับ (แต่ก็ไม่เห็นด้วยอยู่ดี) ผมควรทำยังไงดีครับ ?
*ปล.รู้ว่าการเปิดร้านซักร้านมันไม่ง่าย อาหารที่ทำกินกับทำขายมันต่างกันมันยาก มันเหนื่อย ลำบากบ้าง แต่ผมจะค่อย ๆ ลองผิดลองถูกไปครับ ไม่ท้อแน่นอนครับ