เรื่องราวของเราอยากให้กำลังใจทุกคนที่โสด และอยากมีใครสักคนเข้ามาดูแลกัน
เริ่มเลยนะคะ.....ย้อนอดีตไป 7 ปีคะ เราเป็นผู้หญิงหน้าตาบ้านๆ ไม่ได้สะดุดตาผู้ชายไรมากมายนะ ตั้งแต่เด็กจำความได้ไม่เคยมีแฟนกะเค้าซักคน....ไม่มีจริงๆ พอเข้าเรียนมหาลัยได้กะว่าเอาละวะ ยังไงต้องมีแฟนให้ได้ พระเจ้าในภาควิชามีผู้ชายประมาณ 40 คน ผู้หญิง 15 คนได้ คิดในใจผู้ชายเยอะต้องมีซักคนละวะ ที่ตกเป็นเหยื่อเรา แต่ไม่ได้เป็นอย่างที่คิดผู้ชายในภาคไม่ได้เห็นความงดงามที่ซ่อนในตัวชั้น มีแต่เป็นเพื่อน แล้วพวกผู้ชายมันก้อไปมีแฟนกันหมด...จนจบตรี ได้เรียนต่อโท ที่สถาบันเดิม หนักกว่าตรีอีก คนเรียนโทมีไม่ถึง 10 คน มีแต่ผู้หญิง .....แว๊กผู้ชายไม่มีเลย ช่วงนั้นเป็นช่วงที่แม่ป่วยไม่สบายมากเรียนโทได้สองปี แล้วต้องหยุดเรียนไป 1 ปีเต็ม เพื่อดูแลแม่ที่ให้กำเนิดมา ไม่ได้เจอใครเลยเจอหมอกะโรงพยาบาล....ยิ่งไม่ได้เจอใครหนักกว่าเดิม
หลังจากดูแลแม่ได้ไม่นานคุณแม่ก้อเสียคะ ช่วงนั้นเราตั้งใจกลับไปเรียนโทจนจบคะ แล้วได้สมัครงานเป็นพนักงานในหน่วยงานราชการแห่งหนึ่ง
คิดว่าต้องเจอใครบ้างละแว่.......สิ่งที่คิด กะสิ่งที่เจอ 555555........มีแต่คุณลุง คุณป้า คุณพี่ที่มีครอบครัวหมดแล้ว วัยรุ่นอย่างเราเซ็งมากคะ...
วงจรชีวิตมีแต่ ตื่นมา ทำงาน กลับบ้าน นอน ก้อแอบมีโมเม้นว่าอยากมีแฟนแบบคนอื่นเค้าจังเว้ยเฮ้ย......
ช่วงที่พืชสวนโลกกำลังโด่งดัง ที่ทำงานเค้าพากันไปเที่ยวคะ และได้พาแวะสักการะบูชาที่วัดแห่งหนึ่งในจังหวัดตาก...พี่ที่ทำงานเค้าบอกว่าศักดิ์สิทธิ์นะ ขอไรได้นะ ไอ้เราคิด จริงเด้.....และแล้วสิ่งที่เราขอท่านเราตั้งจิตอธิฐานคะ...บอกว่าท่านคะลูกช้างอายุมากละ 26 จะ 27 ละ ลูกช้างมีเนื้อคู่ไหมคะ ถ้ามีขอให้เค้ามาได้เลยนะคะลูกช้างพร้อมแล้วคะ แต่ถ้าไม่มีไม่เป็นไรคะท่าน....สาธุ.......ในใจอธิฐานอย่างนั้นจริงๆ หลังจากเที่ยวพืชสวนโลกเสร็จกลับมาทำงานเหมือนเดิม แล้วมานั่งคิดว่าทำไมชั้นไม่มีแฟน คิดข้อด้อยตัวเองก่อนคะ 1.หน้าไม่ใส 2.แต่งตัวไม่สวย 3.ไม่มีโอกาสเจอใคร เลยคิดว่าต้องปรับปรุงตัวเองก่อนคะ เลยตัดสินใจทำสวยคะ อย่าคิดว่าทำศัยกรรมนะคะ แค่เพียงไปรักษาหน้าคะ รักษาสิว เลอเซอร์ ไออนโต้ ทำให้หน้าใส แล้วก้อเปลี่ยนตัวเองคะ แต่งตัว แต่งหน้าคะ ช่วงนั้นมีแต่คนทักว่าไมสวยขึ้น แต่ก้อไม่เจอใครเข้ามาอีกละ แต่ไม่ท้อคะ........
****จุดเปลี่ยนมันอยู่ตรงนี้หละคะ ช่วงนั้นทำสวยแล้วไรแล้วไม่มีเหยื่อเข้ามา เราก้อเหงาๆคะ เราเล่นเนตคะหาเพื่อนคุยไปเรื่อยๆ มันจะมีห้องที่คนมาฝากเมลไว้แล้วถ้าใครสนใจเค้าแอดเข้ามาคุยกันทาง MSN บอกตรงเราคุยมาหลายคนนะคะ บางคนโรคจิต บางคนคุยดีคะ บางคนให้เบอร์คุยกันแต่คุยไม่นานก้อเลิกคุยคะ ก้อคุยจบไม่มีไรต่อเนื่องซักคนคะ และแล้วมีวันหนึ่งที่เราเข้าไปทิ้งเมลไว้ที่ห้องเดิมคะ มีคนเข้ามาแอดมามากมาย แต่เราเลือกคนคุยนะคะ คุยไปคุยมาจะตีหนึ่งละ จะปิดคอม แอบเห็นผู้ชายคนหนึ่งแอดเข้ามาคุย เห็นตรงอีเมลเค้าคะสะดุดตรงที่เรียนสถาบันเดียวกัน เราเลยทักเค้าไปก่อน จำได้คะ คำแรกที่ทักเค้าไป...สวัสดีชาวลาดกระบังเค้าก้อคุยมานะคะ....เค้าตอบกลับมานะคะ คุยได้ไม่เท่าไหร่คะ เราถามชื่อไร เรียนที่ไหน อายุเท่าไหร่ คุยแค่นี้ ในใจคนไรคุยไม่ได้สนุกเลย... เราเลยบอกเราไปนอนละนะ เค้าขอเบอร์โทรเราเราไม่ได้สนใจไรเค้ามากคะ บอกว่าเอาเบอร์คุณมาละกัน แล้วเดี๋ยวเราติดต่อไป ไงละขี้เหร่ยังเล่นตัวอีก...555หมายถึงเรานะ
หลังจากที่คุยกะเค้าวันนั้น เราก้อไม่ได้ติดต่อไปหาเค้านะคะ ขอใช้นามแฝงเค้าว่ากุ๊ก มีวันหนึ่งเรานั่งประชุมอยู่นั่งเปิดสมุดจดงานของตัวเอง เจอเบอร์ตากุ๊กที่ทิ้งไว้ให้ เลย SMS ไปบอกว่า **ขอโทดด้วยที่ไม่ได้ติดต่อไปพอดีช่วงนี้เราวุ่นๆ** แค่นั้นหละ หลังจากนั้นเย็นมาเค้าโทรมาหา บ๊ระเจ้า...รับซิคร๊าบ คุยกันแรกๆก้อโอเคนะ เค้าคุยดีคะ ไม่ได้มาออกแนวโรคจิต แต่เราไม่ได้ให้ชื่อจริงไปนะ เราบอกชื่อนามแฝงไป เค้าเป็นคนสุภาพ ใจเย็น ใจดี แต่เราเป็นคนคุยเก่ง คุยไปคุยมา เออ..ตากุ๊กนี้ก้อดีนะ คุยไปคุยมาหลายเดือนคะจนรู้สึกว่าชอบอะ กุ๊กจริงใจดี ตากุ๊กเค้าอยากเจอเราเห็นแต่รูปอันงดงาม อยากเห็นหนังหน้าจริงๆของเรา เลยนัดเจอกันที่ฟิวเจอร์ปาร์ค รังสิต ลืมบอกเราอยู่ปราจีน กุ๊กอยู่กทม เราคิดในใจนัดเจอกัน มันมอมยา ฉุดเราไปปล้ำ ลากเอารถเราไปขายไหม คิดลบก่อน......แต่ใจอยากเจอ ลืมบอกช่วงนั้นกุ๊กเรียนไม่จบนะซิ่วมาหลายที่ แต่ใกล้จบละ อายุ 26 เท่าเรา จำได้เลยคะ วันที่เรานัดเจอกันเราแต่งตัวสวยผุดๆ พอถึงที่ฟิวกุ๊กก้อโทรมาถึงยัง เราถึงละเห็นตากุ๊กก่อนละ แต่เราแสร้งบอกไม่เห็นแอบเห็นแวปแรก เห้ยหน้าตาน่ารักอะ แต่แต่งตัวบ้านๆมากเหมือนบังขายโรตี นึกภาพตามนะคะ เสื้อผ้าป่านแขนยาวบางๆสีออกเหลืองๆ เกงยีนส์ รองเท้าแตะ หน้าตาออกแขกๆ ลืมบอกกุ๊กเป็นคนใต้คะ พอเจอกันครั้งแรกเขินคะ บอกตรงๆเขินมาก กุ๊กเค้าเขินคะ แต่เค้าเป็นคนพูดน้อย ส่วนมากเราชวนกุ๊กคุยคะ เราคุยสนุกคะ หลังจากนั้นเราก้อกลับบ้าน บอกได้คำเดียวว่ากุ๊กน่ารักมากคะ......ในใจคิดช้านต้องเอาตากุ๊กมาเป็นสามีให้ได้....555555
ขอพักแปปคะ แล้วมาเล่าต่อนะคะ......
คุณเชื่อเรื่องพรหมลิขิตไหมคะ
เริ่มเลยนะคะ.....ย้อนอดีตไป 7 ปีคะ เราเป็นผู้หญิงหน้าตาบ้านๆ ไม่ได้สะดุดตาผู้ชายไรมากมายนะ ตั้งแต่เด็กจำความได้ไม่เคยมีแฟนกะเค้าซักคน....ไม่มีจริงๆ พอเข้าเรียนมหาลัยได้กะว่าเอาละวะ ยังไงต้องมีแฟนให้ได้ พระเจ้าในภาควิชามีผู้ชายประมาณ 40 คน ผู้หญิง 15 คนได้ คิดในใจผู้ชายเยอะต้องมีซักคนละวะ ที่ตกเป็นเหยื่อเรา แต่ไม่ได้เป็นอย่างที่คิดผู้ชายในภาคไม่ได้เห็นความงดงามที่ซ่อนในตัวชั้น มีแต่เป็นเพื่อน แล้วพวกผู้ชายมันก้อไปมีแฟนกันหมด...จนจบตรี ได้เรียนต่อโท ที่สถาบันเดิม หนักกว่าตรีอีก คนเรียนโทมีไม่ถึง 10 คน มีแต่ผู้หญิง .....แว๊กผู้ชายไม่มีเลย ช่วงนั้นเป็นช่วงที่แม่ป่วยไม่สบายมากเรียนโทได้สองปี แล้วต้องหยุดเรียนไป 1 ปีเต็ม เพื่อดูแลแม่ที่ให้กำเนิดมา ไม่ได้เจอใครเลยเจอหมอกะโรงพยาบาล....ยิ่งไม่ได้เจอใครหนักกว่าเดิม
หลังจากดูแลแม่ได้ไม่นานคุณแม่ก้อเสียคะ ช่วงนั้นเราตั้งใจกลับไปเรียนโทจนจบคะ แล้วได้สมัครงานเป็นพนักงานในหน่วยงานราชการแห่งหนึ่ง
คิดว่าต้องเจอใครบ้างละแว่.......สิ่งที่คิด กะสิ่งที่เจอ 555555........มีแต่คุณลุง คุณป้า คุณพี่ที่มีครอบครัวหมดแล้ว วัยรุ่นอย่างเราเซ็งมากคะ...
วงจรชีวิตมีแต่ ตื่นมา ทำงาน กลับบ้าน นอน ก้อแอบมีโมเม้นว่าอยากมีแฟนแบบคนอื่นเค้าจังเว้ยเฮ้ย......
ช่วงที่พืชสวนโลกกำลังโด่งดัง ที่ทำงานเค้าพากันไปเที่ยวคะ และได้พาแวะสักการะบูชาที่วัดแห่งหนึ่งในจังหวัดตาก...พี่ที่ทำงานเค้าบอกว่าศักดิ์สิทธิ์นะ ขอไรได้นะ ไอ้เราคิด จริงเด้.....และแล้วสิ่งที่เราขอท่านเราตั้งจิตอธิฐานคะ...บอกว่าท่านคะลูกช้างอายุมากละ 26 จะ 27 ละ ลูกช้างมีเนื้อคู่ไหมคะ ถ้ามีขอให้เค้ามาได้เลยนะคะลูกช้างพร้อมแล้วคะ แต่ถ้าไม่มีไม่เป็นไรคะท่าน....สาธุ.......ในใจอธิฐานอย่างนั้นจริงๆ หลังจากเที่ยวพืชสวนโลกเสร็จกลับมาทำงานเหมือนเดิม แล้วมานั่งคิดว่าทำไมชั้นไม่มีแฟน คิดข้อด้อยตัวเองก่อนคะ 1.หน้าไม่ใส 2.แต่งตัวไม่สวย 3.ไม่มีโอกาสเจอใคร เลยคิดว่าต้องปรับปรุงตัวเองก่อนคะ เลยตัดสินใจทำสวยคะ อย่าคิดว่าทำศัยกรรมนะคะ แค่เพียงไปรักษาหน้าคะ รักษาสิว เลอเซอร์ ไออนโต้ ทำให้หน้าใส แล้วก้อเปลี่ยนตัวเองคะ แต่งตัว แต่งหน้าคะ ช่วงนั้นมีแต่คนทักว่าไมสวยขึ้น แต่ก้อไม่เจอใครเข้ามาอีกละ แต่ไม่ท้อคะ........
****จุดเปลี่ยนมันอยู่ตรงนี้หละคะ ช่วงนั้นทำสวยแล้วไรแล้วไม่มีเหยื่อเข้ามา เราก้อเหงาๆคะ เราเล่นเนตคะหาเพื่อนคุยไปเรื่อยๆ มันจะมีห้องที่คนมาฝากเมลไว้แล้วถ้าใครสนใจเค้าแอดเข้ามาคุยกันทาง MSN บอกตรงเราคุยมาหลายคนนะคะ บางคนโรคจิต บางคนคุยดีคะ บางคนให้เบอร์คุยกันแต่คุยไม่นานก้อเลิกคุยคะ ก้อคุยจบไม่มีไรต่อเนื่องซักคนคะ และแล้วมีวันหนึ่งที่เราเข้าไปทิ้งเมลไว้ที่ห้องเดิมคะ มีคนเข้ามาแอดมามากมาย แต่เราเลือกคนคุยนะคะ คุยไปคุยมาจะตีหนึ่งละ จะปิดคอม แอบเห็นผู้ชายคนหนึ่งแอดเข้ามาคุย เห็นตรงอีเมลเค้าคะสะดุดตรงที่เรียนสถาบันเดียวกัน เราเลยทักเค้าไปก่อน จำได้คะ คำแรกที่ทักเค้าไป...สวัสดีชาวลาดกระบังเค้าก้อคุยมานะคะ....เค้าตอบกลับมานะคะ คุยได้ไม่เท่าไหร่คะ เราถามชื่อไร เรียนที่ไหน อายุเท่าไหร่ คุยแค่นี้ ในใจคนไรคุยไม่ได้สนุกเลย... เราเลยบอกเราไปนอนละนะ เค้าขอเบอร์โทรเราเราไม่ได้สนใจไรเค้ามากคะ บอกว่าเอาเบอร์คุณมาละกัน แล้วเดี๋ยวเราติดต่อไป ไงละขี้เหร่ยังเล่นตัวอีก...555หมายถึงเรานะ
หลังจากที่คุยกะเค้าวันนั้น เราก้อไม่ได้ติดต่อไปหาเค้านะคะ ขอใช้นามแฝงเค้าว่ากุ๊ก มีวันหนึ่งเรานั่งประชุมอยู่นั่งเปิดสมุดจดงานของตัวเอง เจอเบอร์ตากุ๊กที่ทิ้งไว้ให้ เลย SMS ไปบอกว่า **ขอโทดด้วยที่ไม่ได้ติดต่อไปพอดีช่วงนี้เราวุ่นๆ** แค่นั้นหละ หลังจากนั้นเย็นมาเค้าโทรมาหา บ๊ระเจ้า...รับซิคร๊าบ คุยกันแรกๆก้อโอเคนะ เค้าคุยดีคะ ไม่ได้มาออกแนวโรคจิต แต่เราไม่ได้ให้ชื่อจริงไปนะ เราบอกชื่อนามแฝงไป เค้าเป็นคนสุภาพ ใจเย็น ใจดี แต่เราเป็นคนคุยเก่ง คุยไปคุยมา เออ..ตากุ๊กนี้ก้อดีนะ คุยไปคุยมาหลายเดือนคะจนรู้สึกว่าชอบอะ กุ๊กจริงใจดี ตากุ๊กเค้าอยากเจอเราเห็นแต่รูปอันงดงาม อยากเห็นหนังหน้าจริงๆของเรา เลยนัดเจอกันที่ฟิวเจอร์ปาร์ค รังสิต ลืมบอกเราอยู่ปราจีน กุ๊กอยู่กทม เราคิดในใจนัดเจอกัน มันมอมยา ฉุดเราไปปล้ำ ลากเอารถเราไปขายไหม คิดลบก่อน......แต่ใจอยากเจอ ลืมบอกช่วงนั้นกุ๊กเรียนไม่จบนะซิ่วมาหลายที่ แต่ใกล้จบละ อายุ 26 เท่าเรา จำได้เลยคะ วันที่เรานัดเจอกันเราแต่งตัวสวยผุดๆ พอถึงที่ฟิวกุ๊กก้อโทรมาถึงยัง เราถึงละเห็นตากุ๊กก่อนละ แต่เราแสร้งบอกไม่เห็นแอบเห็นแวปแรก เห้ยหน้าตาน่ารักอะ แต่แต่งตัวบ้านๆมากเหมือนบังขายโรตี นึกภาพตามนะคะ เสื้อผ้าป่านแขนยาวบางๆสีออกเหลืองๆ เกงยีนส์ รองเท้าแตะ หน้าตาออกแขกๆ ลืมบอกกุ๊กเป็นคนใต้คะ พอเจอกันครั้งแรกเขินคะ บอกตรงๆเขินมาก กุ๊กเค้าเขินคะ แต่เค้าเป็นคนพูดน้อย ส่วนมากเราชวนกุ๊กคุยคะ เราคุยสนุกคะ หลังจากนั้นเราก้อกลับบ้าน บอกได้คำเดียวว่ากุ๊กน่ารักมากคะ......ในใจคิดช้านต้องเอาตากุ๊กมาเป็นสามีให้ได้....555555
ขอพักแปปคะ แล้วมาเล่าต่อนะคะ......