พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดหินหมากเป้ง
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
...
ส่วนเขตบุญนอกพระพุทธศาสนานี่ พระพุทธเจ้าทรงพิจารณาเห็นแจ้งแล้ว
นักบวชนอกจากสาวกของพระพุทธเจ้าแล้วไม่มีใคร
ที่จะชำระอาสวะกิเลสให้หมดสิ้นไปได้..ไม่มี
จะเป็นฤาษีชีไพรอะไรก็ตามแหละยังไม่สามารถ
ที่จะบรรลุอรหัตอรหันต์ได้เลย เพราะฉะนั้นแหละจึงได้ชื่อว่า
เขตบุญเช่นนั้นเป็นเขตที่ไม่อุดมสมบูรณ์ ถ้าจะเปรียบเทียบเหมือนอย่างที่ดิน
สำหรับทำนาทำสวนแล้วก็เป็นที่ดินแห้งแล้ง ไม่มีน้ำหล่อเลี้ยงต้นไม้ต่างๆเลย
ดินเป็นดินจืดชืดไม่มีปุ๋ย เป็นอย่างนั้นแหละ
แม้บุคคลปลูกพืชใดลงไปก็ไม่ได้ผลเต็มเม็ดเต็มหน่วยเลย
ฉันใดเหมือนกันแหละ บุคคลผู้ที่ให้ทานแก่บุคคลผู้ยังเป็นมิจฉาทิฏฐิ
มีความเห็นผิดเป็นชอบอยู่อย่างนี้ก็ย่อมไม่มีคุณความดี
ของผู้รับทานนั้นที่จะเผื่อแผ่แก่ผู้ให้ได้เลย เพราะว่าคุณความดีเขาไม่มี
เขาดำเนินทางผิดไป เกิดความเห็นผิดขึ้นมาอย่างนี้
จึงได้ทรงแนะนำให้แสวงหาเขตบุญแต่ในพุทธศาสนา
เพราะว่าในพุทธศาสนานี่ ท่านผู้ปฏิบัติตามศีลสมาธิปัญญา
ที่พระศาสดาทรงแสดงไว้นั้นสามารถที่จะทำอาสวะกิเลส
ให้น้อยเบาบางไปจากจิตใจนั้น..มีอยู่ มีอยู่ไม่ใช่ไม่มี
บางทีท่านก็สามารถบรรลุมรรคผลธรรมวิเศษได้
พระพุทธเจ้าจะเสด็จดับขันธ์ปรินิพพานมาได้ตั้งสองพันห้าร้อยฯ
(เทปขาดหาย) ตามอยู่ ถึงไม่มากก็เรียกว่ามีอยู่
พอประมาณทีเดียวล่ะในยุคปัจจุบันนี่น่ะ
จะเป็นภิกษุสามเณรก็ดี เป็นอุบาสกอุบาสิกาก็ดี
ก็สนใจปฏิบัติข้อวัตรปฏิบัติกัน พระภิกษุสามเณรก็สนใจ
ปฏิบัติตามศีลสมาธิปัญญา พยายามบำเพ็ญข้อปฏิบัติสามประการนี้
ให้เจริญงอกงามขึ้นในจิตใจของตน ผู้เป็นทายกทายิกาก็ตั้งอกตั้งใจ
บำเพ็ญทาน ศีล ภาวนา ฟังพระธรรมเทศนาอย่างนี้ไป
ด้วยความเอาใจใส่เป็นพิเศษก็พอมีอยู่ในโลกปัจจุบันนี้น่ะ
อย่างนี้ล่ะ เพราะฉะนั้นทานที่บุคคลให้ในท่านผู้ปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้า
ถึงจะไม่มีผลมากเต็มที่ก็เรียกว่า มีผลพอสมควร
เหมือนกับที่ดินซึ่งไม่แห้งแล้งเกินประมาณอย่างว่านี้แหละ
มีปุ๋ยอยู่บ้าง มีรสชาติอยู่บ้าง และก็ไม่ขาดน้ำเกินไป
พอมีน้ำหล่อเลี้ยงต้นไม้บ้างอย่างนี้ ถึงจะขาดไปบ้างก็ไม่มากอย่างนี้
ต้นไม้ที่มีผลมันก็จะงอกงามขึ้นได้ตามกำลัง ตามกำลังรสชาติของดิน
หรือว่าสิ่งที่อำนวยผลให้แก่ต้นไม้นั้น ก็คงเป็นเช่นนั้นแหละ
การบำเพ็ญบุญกุศลให้พุทธศาสนานี่แก่ผู้มีศีลมีธรรมอันดีงาม
ถึงแม้ท่านจะไม่ได้บรรลุมรรคผลธรรมวิเศษแต่เมื่อท่านล้างบาปอกุศลออกจากจิตใจได้
บำเพ็ญแต่กุศลล้วนๆไปอย่างนี้นะมันก็สมควรที่จะเป็นเนื้อนาบุญของโลกได้เหมือนกันน่ะ
พระพุทธศาสนาเป็นเขตบุญอันอุดม : หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดหินหมากเป้ง
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
...
ส่วนเขตบุญนอกพระพุทธศาสนานี่ พระพุทธเจ้าทรงพิจารณาเห็นแจ้งแล้ว
นักบวชนอกจากสาวกของพระพุทธเจ้าแล้วไม่มีใคร
ที่จะชำระอาสวะกิเลสให้หมดสิ้นไปได้..ไม่มี
จะเป็นฤาษีชีไพรอะไรก็ตามแหละยังไม่สามารถ
ที่จะบรรลุอรหัตอรหันต์ได้เลย เพราะฉะนั้นแหละจึงได้ชื่อว่า
เขตบุญเช่นนั้นเป็นเขตที่ไม่อุดมสมบูรณ์ ถ้าจะเปรียบเทียบเหมือนอย่างที่ดิน
สำหรับทำนาทำสวนแล้วก็เป็นที่ดินแห้งแล้ง ไม่มีน้ำหล่อเลี้ยงต้นไม้ต่างๆเลย
ดินเป็นดินจืดชืดไม่มีปุ๋ย เป็นอย่างนั้นแหละ
แม้บุคคลปลูกพืชใดลงไปก็ไม่ได้ผลเต็มเม็ดเต็มหน่วยเลย
ฉันใดเหมือนกันแหละ บุคคลผู้ที่ให้ทานแก่บุคคลผู้ยังเป็นมิจฉาทิฏฐิ
มีความเห็นผิดเป็นชอบอยู่อย่างนี้ก็ย่อมไม่มีคุณความดี
ของผู้รับทานนั้นที่จะเผื่อแผ่แก่ผู้ให้ได้เลย เพราะว่าคุณความดีเขาไม่มี
เขาดำเนินทางผิดไป เกิดความเห็นผิดขึ้นมาอย่างนี้
จึงได้ทรงแนะนำให้แสวงหาเขตบุญแต่ในพุทธศาสนา
เพราะว่าในพุทธศาสนานี่ ท่านผู้ปฏิบัติตามศีลสมาธิปัญญา
ที่พระศาสดาทรงแสดงไว้นั้นสามารถที่จะทำอาสวะกิเลส
ให้น้อยเบาบางไปจากจิตใจนั้น..มีอยู่ มีอยู่ไม่ใช่ไม่มี
บางทีท่านก็สามารถบรรลุมรรคผลธรรมวิเศษได้
พระพุทธเจ้าจะเสด็จดับขันธ์ปรินิพพานมาได้ตั้งสองพันห้าร้อยฯ
(เทปขาดหาย) ตามอยู่ ถึงไม่มากก็เรียกว่ามีอยู่
พอประมาณทีเดียวล่ะในยุคปัจจุบันนี่น่ะ
จะเป็นภิกษุสามเณรก็ดี เป็นอุบาสกอุบาสิกาก็ดี
ก็สนใจปฏิบัติข้อวัตรปฏิบัติกัน พระภิกษุสามเณรก็สนใจ
ปฏิบัติตามศีลสมาธิปัญญา พยายามบำเพ็ญข้อปฏิบัติสามประการนี้
ให้เจริญงอกงามขึ้นในจิตใจของตน ผู้เป็นทายกทายิกาก็ตั้งอกตั้งใจ
บำเพ็ญทาน ศีล ภาวนา ฟังพระธรรมเทศนาอย่างนี้ไป
ด้วยความเอาใจใส่เป็นพิเศษก็พอมีอยู่ในโลกปัจจุบันนี้น่ะ
อย่างนี้ล่ะ เพราะฉะนั้นทานที่บุคคลให้ในท่านผู้ปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้า
ถึงจะไม่มีผลมากเต็มที่ก็เรียกว่า มีผลพอสมควร
เหมือนกับที่ดินซึ่งไม่แห้งแล้งเกินประมาณอย่างว่านี้แหละ
มีปุ๋ยอยู่บ้าง มีรสชาติอยู่บ้าง และก็ไม่ขาดน้ำเกินไป
พอมีน้ำหล่อเลี้ยงต้นไม้บ้างอย่างนี้ ถึงจะขาดไปบ้างก็ไม่มากอย่างนี้
ต้นไม้ที่มีผลมันก็จะงอกงามขึ้นได้ตามกำลัง ตามกำลังรสชาติของดิน
หรือว่าสิ่งที่อำนวยผลให้แก่ต้นไม้นั้น ก็คงเป็นเช่นนั้นแหละ
การบำเพ็ญบุญกุศลให้พุทธศาสนานี่แก่ผู้มีศีลมีธรรมอันดีงาม
ถึงแม้ท่านจะไม่ได้บรรลุมรรคผลธรรมวิเศษแต่เมื่อท่านล้างบาปอกุศลออกจากจิตใจได้
บำเพ็ญแต่กุศลล้วนๆไปอย่างนี้นะมันก็สมควรที่จะเป็นเนื้อนาบุญของโลกได้เหมือนกันน่ะ