เวลา กับ ระยะทาง

เราเคยแอบปลื้มเพื่อนในห้องคนนึง เป็นเพื่อนที่รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเด็กๆ อาจด้วยงานและกิจกรรมในโรงเรียนทำให้เราสนิทกันมากขึ้น

วันสุดท้ายในโรงเรียนเค้าส่งข้อความมาบอกรักเรา และเราก็ตอบกลับเค้าไปว่าเราเองก็ชอบเค้าเหมือนกัน

จากนั้นเราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยเพราะเราต่างแยกย้ายกันไปเรียนต่อ
มีบ้างนานๆครั้งคุยกันในโลกออนไลน์ และก็มีบ้างที่เค้าส่งเพลงมาให้ฟัง

ถึงอยู่ไกลกัน ไม่เจอกัน
ถึงจะคิดถึงเค้ามาก แต่เราก็ไม่ค่อยได้คุยกันบ่อย ส่วนใหญ่ก็เดือนสองเดือนครั้ง เพราะเราทั้งคู่ต่างก็เรียนหนักและงานยุ่ง เราเองก็ไม่กล้าไปรบกวน ได้แต่นั่งเพ้อนอนเพ้อ เพลงที่เค้าเคยส่งให้ก็เอามาเปิดฟังซ้ำๆ อ่านแชทที่คุยกันหลายๆรอบ นั่งเขียน นั่งวาดอะไรเรื่อยเปื่อย

จากเดิมที่รู้สึกว่าแค่ปลื้ม ก็เริ่มชอบ จนตอนนี้รู้สึกว่ารักเค้าเต็มสี่ห้องหัวใจแล้วค่ะ

เราและเค้าไม่หวานทั้งคู่ ครั้งนั้นเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวจริงๆที่เราบอกความรู้สึกต่อกัน หลังจากนั้นเราก็ไม่เคยคุยกันเรื่องนี้อีกเลย (เวลาคุยกันก็จะพูดถึงเรื่องทั่วๆไป)

เวลาผ่านไป เราเจออะไรเยอะขึ้น เจอคนมากขึ้นแต่เราก็ไม่เคยลืมเค้า แปลกเนอะทั้งๆที่อยู่ไกล ไม่เจอกันนานมาก แทบไม่ได้คุยกันบ่อยๆด้วยซ้ำ แต่ความรู้สึกเราไม่เคยลดลง มันกลับเพิ่มขึ้นทุกวันๆ

บางทีมันอาจจะเป็นแค่เราที่คิดไปเอง..
ไม่รู้ว่าระยะทางกับความห่างไกลที่เจอจะมีผลต่อเค้ายังไงบ้างเค้าอาจพบว่าเรายังไม่ใช่ หรือบางทีใจเราทั้งคู่อาจตรงกัน

แต่ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม เราเองคงเปลี่ยนใจจากเค้าได้ยากละค่ะ