พี่ในฐานะ คนที่ติดตามดูน้องมาแต่เริ่มแรก
เพราะเรารู้จักกันผ่านวาวา แต่ยังไม่มั่นใจว่าเป็นไง ร้องดีมั้ย นิสัยเป็นยังไง
อาทิตย์แรกๆ ก็ยังดูท่าทีอยู่ อยากรู้ยัยเด็กหน้างอนี่ มันมีดีอะไร
แต่ด้วยเพราะชอบในเสียงร้องนุ่มๆของน้องจูน ก็อดทนที่จะดูต่อไป
จนเห็นบางมุมที่น่ารัก ขี้เล่น จิตใจดี แต่ยังไม่กำแพงหนาๆอยู่ แต่ก็ไม่ย่อท้อ
ตัดสินใจติดตามอย่างเต็มตัว โดยตั้งบ้านต่อจากบ้านชบาแก้ว เปลี่ยนมาชื่อ บ้านเด็กสมบูรณ์ จูนV8
ก็ทำให้ได้ดูน้องทุกอิริยาบท มาเก็บเป็นภาพ ได้เห็นมุมร่าเริง สนุกสนาน ไม่หน้างอแล้ว
ความขี้เล่น และมีน้ำใจ เพื่อนรักใคร่ ใครๆก็รัก ใครๆก็กอด ตัวน่าจะนุ่ม
จนน้องพัฒนาขึ้นมาก ฉายแววออกมา พฤติกรรมที่เปลี่ยนไป ร่าเริงสดใส และอยากเรียนรู้มากขึ้น
เพลงก็ร้องได้ไพเราะมากขึ้น มีอารมณ์เพลงที่ดี ยิ้มแย้มมากขึ้นกว่าเดิม
แต่ก็น่าเสียใจ ที่สัปดาห์ที่สามน้องก็หน้างอขึ้นมาอีก ก็ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น น้องสร้างกำแพงปิดกั้นทุกสิ่งออกมาอีก
พี่เป็นคนที่เฝ้าดูสีหน้าน้องตลอดเวลา ทำให้รู้ว่า มันมีอะไร ถ้าไม่ได้เล่นกับแกงค์เบญจเทพ ก็เข้าโหมดหน้างอทันที
นั่งเรียนแบบตาลอย ไม่สนใจสิ่งที่ครูพูด ไม่สบตา ไม่จดจ่อ สนใจสมุด สนใจหมอน มากกว่าครู
พี่อาจจะพูดแรง แต่ก็อยากให้เป็นกระจกส่องจูน ว่าจูนยิ้ม พี่จะสบายใจมาก
พี่ทำดีที่สุดแค่นี้ ไม่อาจส่งน้องเรียนได้จนวีคสุดท้าย เพราะพี่ๆเพียงไม่กี่คน ช่วยไม่ไหว หากไม่ได้ใจมหาชนจริงๆ
เพราะด้วยบุคลิกของน้องจูน เพียงแค่ยิ้มและสนุกกับมัน คนก็พร้อมจะหลงรัก แต่จูนไม่เลือกทำมัน
ปกติพี่เจอแต่คนอ้วนที่สนุกสนานร่าเริงสดใส ไม่ค่อยเจอคนอ้วนขี้นอยหน้าบูดแบบนี้ (ขออภัยพูดตรงๆ)
พี่ก็คิดว่า โรงเรียนเอเอฟจะเปลี่ยนน้องได้
จึงอยากบอกว่า เมื่อน้องออกไปก็ไม่ต้องเสียใจ ตั้งใจทำงานมากๆ
อย่าคิดว่าคนเค้าไม่รัก จึงไม่โหวต คนโหวตก็มี เค้าจะเสียใจ
ยิ้มเยอะๆ อย่าหน้างอ พูดจามีหางเสียงคะขาบ้าง และอย่าดื้อ เพราะคนดื้อ อยู่วงการนี้ลำบาก
ผู้ใหญ่ต้องการคนมีสัมมาคารวะ ทุ่มเททำงาน อดทน อย่าขี้เกียจ แล้วจะเจริญรุ่งเรือง
ยังไงออกไปแล้วก็อย่าเสียใจ สู้ต่อไปนะ ต่อไปนี้ก็ก้าวเข้ามาสู่วงการเพลงแล้ว
ฝันอะไรไว้ก็ฝันต่อไปนะ ทำต่อไป อย่าหยุด อย่าท้อ
ขอให้เจริญรุ่งเรือง ผลิตเพลงเพราะๆออกมาให้พี่ฟังด้วย
เพราะรักนะ จึงพูดแบบนี้ แต่ถ้าไม่รัก จะไม่สนใจเลย
ขอฝากกระทู้นี้ ให้ทุกคนใครก็ได้ ที่รักและเอ็นดูจูน เขียนอะไรถึงจูนหน่อยค่ะ
เพราะเรารู้จักกันผ่านวาวา แต่ยังไม่มั่นใจว่าเป็นไง ร้องดีมั้ย นิสัยเป็นยังไง
อาทิตย์แรกๆ ก็ยังดูท่าทีอยู่ อยากรู้ยัยเด็กหน้างอนี่ มันมีดีอะไร
แต่ด้วยเพราะชอบในเสียงร้องนุ่มๆของน้องจูน ก็อดทนที่จะดูต่อไป
จนเห็นบางมุมที่น่ารัก ขี้เล่น จิตใจดี แต่ยังไม่กำแพงหนาๆอยู่ แต่ก็ไม่ย่อท้อ
ตัดสินใจติดตามอย่างเต็มตัว โดยตั้งบ้านต่อจากบ้านชบาแก้ว เปลี่ยนมาชื่อ บ้านเด็กสมบูรณ์ จูนV8
ก็ทำให้ได้ดูน้องทุกอิริยาบท มาเก็บเป็นภาพ ได้เห็นมุมร่าเริง สนุกสนาน ไม่หน้างอแล้ว
ความขี้เล่น และมีน้ำใจ เพื่อนรักใคร่ ใครๆก็รัก ใครๆก็กอด ตัวน่าจะนุ่ม
จนน้องพัฒนาขึ้นมาก ฉายแววออกมา พฤติกรรมที่เปลี่ยนไป ร่าเริงสดใส และอยากเรียนรู้มากขึ้น
เพลงก็ร้องได้ไพเราะมากขึ้น มีอารมณ์เพลงที่ดี ยิ้มแย้มมากขึ้นกว่าเดิม
แต่ก็น่าเสียใจ ที่สัปดาห์ที่สามน้องก็หน้างอขึ้นมาอีก ก็ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น น้องสร้างกำแพงปิดกั้นทุกสิ่งออกมาอีก
พี่เป็นคนที่เฝ้าดูสีหน้าน้องตลอดเวลา ทำให้รู้ว่า มันมีอะไร ถ้าไม่ได้เล่นกับแกงค์เบญจเทพ ก็เข้าโหมดหน้างอทันที
นั่งเรียนแบบตาลอย ไม่สนใจสิ่งที่ครูพูด ไม่สบตา ไม่จดจ่อ สนใจสมุด สนใจหมอน มากกว่าครู
พี่อาจจะพูดแรง แต่ก็อยากให้เป็นกระจกส่องจูน ว่าจูนยิ้ม พี่จะสบายใจมาก
พี่ทำดีที่สุดแค่นี้ ไม่อาจส่งน้องเรียนได้จนวีคสุดท้าย เพราะพี่ๆเพียงไม่กี่คน ช่วยไม่ไหว หากไม่ได้ใจมหาชนจริงๆ
เพราะด้วยบุคลิกของน้องจูน เพียงแค่ยิ้มและสนุกกับมัน คนก็พร้อมจะหลงรัก แต่จูนไม่เลือกทำมัน
ปกติพี่เจอแต่คนอ้วนที่สนุกสนานร่าเริงสดใส ไม่ค่อยเจอคนอ้วนขี้นอยหน้าบูดแบบนี้ (ขออภัยพูดตรงๆ)
พี่ก็คิดว่า โรงเรียนเอเอฟจะเปลี่ยนน้องได้
จึงอยากบอกว่า เมื่อน้องออกไปก็ไม่ต้องเสียใจ ตั้งใจทำงานมากๆ
อย่าคิดว่าคนเค้าไม่รัก จึงไม่โหวต คนโหวตก็มี เค้าจะเสียใจ
ยิ้มเยอะๆ อย่าหน้างอ พูดจามีหางเสียงคะขาบ้าง และอย่าดื้อ เพราะคนดื้อ อยู่วงการนี้ลำบาก
ผู้ใหญ่ต้องการคนมีสัมมาคารวะ ทุ่มเททำงาน อดทน อย่าขี้เกียจ แล้วจะเจริญรุ่งเรือง
ยังไงออกไปแล้วก็อย่าเสียใจ สู้ต่อไปนะ ต่อไปนี้ก็ก้าวเข้ามาสู่วงการเพลงแล้ว
ฝันอะไรไว้ก็ฝันต่อไปนะ ทำต่อไป อย่าหยุด อย่าท้อ
ขอให้เจริญรุ่งเรือง ผลิตเพลงเพราะๆออกมาให้พี่ฟังด้วย
เพราะรักนะ จึงพูดแบบนี้ แต่ถ้าไม่รัก จะไม่สนใจเลย