ผู้หญิงกับความรัก(!)มักคู่กับความเจ็บมากรึเปล่า

จะว่าไปมันก็เศร้าครับ ก็เศร้าจริงๆแหละ อาการน้อยเนื้อต่ำใจมันเกิดขึ้นได้กับคนโสดเป็นธรรมดาแหละครับ ทำไมน้า ไม่เป็นเรา ทำไมน้าเราไม่ดีตรงไหน ทำไมน้าถึงไม่มีใครเห็นเราอยู่ในสายตาบ้าง และก็อีกร้อยล้าน "ทำไมน้า" ผมก็คงไม่มีวิธีอะไรจะมาแก้ปัญหา "ทำไมน้า" หรอกครับ แต่ผมก็ได้แต่ให้กำลังใจตัวเองว่า วันนึงสิ่งที่เราเป็น สิ่งที่เราทำ สิ่งที่เราคิดมันต้องไปกระเด็นเข้าตาใครสักคน ถ้าโชคดีเขาก็อาจจะหันมามองเราบ้าง แล้วก็เปิดใจให้กับเราบ้าง คนเราถ้าไม่มีความหวัง ชีวิตมันก็เหมือนผีดิบดีๆนี่เอง คล้ายไม่มีวิญญาณ และผมก็ไม่อยากจะเป็นผีดิบแบบนั้นด้วย ดังนั้นรอยยิ้ม ผมมักจะให้กับตัวผมเองเสมอๆ "ไม่มีใครเห็นเราเห็น ไม่มีใครรู้เรารู้ ไม่มีใครมองชั่งเขา ไม่มีใครเอาเราก็มีตัวเรา" เราก็แค่ทำตัวเราให้ดียิ่งๆขึ้นไป เป็นคนดียิ่งๆขึ้นไป ผมศรัทธาในความดีนะ คนเราทำดีอย่างไรมันก็ต้องดีครับ แต่ทำดีก็ต้องมีสติด้วย ทำดียังไงชีวิตมันก็ต้องดี เราไม่ได้คาดหวังว่าจะให้ความดีตอบแทนเราเร็วๆหรอกครับ แต่ผมว่าเรายิ่งให้เรายิ่งได้ครับ ผมว่ายังไงคนที่อยู่ข้างบนเขาก็เห็นเราแหละ แต่เขากำลังคัดสรรคนที่คู่ควรให้กับเราอยู่ครับ ^^ กำลังใจที่ดีที่สุดมันก็น่าจะมาจากตัวเราเองแหละครับผมว่านะ มีคนเป็นล้านๆคนบนโลกนี้ มันก็ต้องมีสักเสี้ยวนึงแหละครับ ที่เขามองอะไรในตัวเราบ้าง ^^