สวัสดีค่ะนี่เป็นกะทู้แรกของเรา ถ้ามีสิ่งใดผิดพลาดไป ขออภัยด้วยนะคะ
เริ่มเลยนะคะ เรื่องที่เราจะเล่าต่อจากนี้เป็นเรื่องจริงทั้งหมด ไม่มีการแต่งขึ้นมาใดๆค่ะ
เราคบกับแฟนมาได้ 2ปี ขอตั้งนามสมมติว่า เอ ค่ะ อายุเราสองคนห่างกัน4ปีค่ะ เราเป็นคนเรียบร้อยไม่เที่ยวกลางคืน และก็คอยช่วยเหลือเอหลายเรื่อง เท่าที่เราจะทำได้ ส่วนเอเป็นคนที่หน้าตาดี ในระดับหนึ่งในสายตาเรานะคะ จึงทำให้มีคนชอบเข้ามาคุยเยอะ
ตั้งแต่แรกที่เรารู้จัก เอ ก็เริ่มต้นด้วยการโกหกเลยค่ะ เหมือนเอจะมีแฟนอยู่แล้ว แต่มาบอกเราว่าไม่มี คุยกันมาสักพักแล้ววันนึงก็มีผู้หญิงคนหนึ่ง (ขอสมมติว่าชื่อ มิน นะคะ) มินโทรมาหาเราค่ะ โดยใช้เบอร์เอโทรมา แล้วบอกเราว่าเป็นแฟนเอ เราก็เลยขอโทษเค้าไปว่าเราไม่รู้ว่าเอมีแฟนแล้ว แต่หลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วโมง เอก็โทรกลับมาหาเราค่ะ ว่าคนนั้นคือแฟนเก่า ที่ชอบตามรังขวาง ไม่อยากให้เอไปมีคนใหม่ ที่เอาเบอร์เอโทรมาได้ เพราะว่ามินเป็นลูกของเพื่อนแม่ เลยมางานปาร์ตี้ที่บ้านกัน เราก็เชื่อนะคะตอนนั้น โง่ดีค่ะ แล้วก็มีเรื่องราวของมิน เข้ามาเรื่อยๆขอเล่าคร่าวๆนะคะ คือเราแอบดูโทรศัพท์ของเอ คือเอจะใส่โทรศัพท์ไว้ที่สูท แล้วเราหยิบเขาก็จะไม่รู้ตัวค่ะ เราก็แอบขอเข้าห้องน้ำแล้วก็เอาไปค้น จึงเห็นว่าเขายังมีการติดต่อกันอยู่ค่ะ พอเราเอาโทรศัพท์มาคืนเอ เอก็บอกแบบเดิมค่ะว่าผู้หญิงมาตามง้อตามตื้อแต่เอไม่ได้สนใจให้เชื่อใจเอนะ แล้วก็พูดหว่านล้อมจนเราเชื่ออีกครั้ง!! และมีอีกหลายครั้งที่เราระแคะระคายเรื่องมิน แต่มันไม่ถึงกับจับได้คาหนังคาเขาเราเลยกึ่งเชื่อกึ่งไม่เชื่อค่ะ ด้วยความที่เราเป็นคนใจอ่อน(มาก) เราเลยเชื่อเอเสมอมา อ่อมีอีกอย่างนะคะตอนที่คบกันเอไม่เคยให้เราลงรูปเชคอินในเฟสเลยค่ะ เวลาเราไปโพสก็จะลบออก อ้างว่ากลัวญาติๆและแม่จะมองไม่ดี! บางทีคุยๆกันอยู่ก็กดตัดเฉยเลยค่ะ โทรกลับก็ไม่รับ อีกหลายชั่วโมงจึงจะโทรกลับมา มีเรื่องให้เราขุ่นใจได้ตลอดค่ะ โกหกเราหลายเรื่อง เราว่าเราเป็นคนค่อนข้างมีเซนต์นิดๆ เราก็จับได้เยอะ ไม่รู้มีที่จับไม่ได้อีกเท่าไหร่นะคะ
จนวันนึงมีคนเข้ามาคุยกับเราค่ะ ขอตั้งนามสมมติว่า ซีค่ะ ซีเป็นคน โปรไฟล์ดีค่ะ นิสัยดี แต่นิสัยยังไม่โดนใจเราเท่าไหร่นะคะ แต่ด้วยความที่เราคิดว่าคบคนดีก็จะทำให้เรามีความสุขได้ เราเลยไปบอกเลิก เอ ค่ะ เราคิดว่าเอคงไม่อะไรกับเรามากเพราะมาๆหายๆ แต่มันไม่ใช่อย่างที่คิดค่ะ เอ มายื้อเราแล้วบอกความจริงให้เราฟังว่า ตลอดเวลาที่เอหายไป เอทำงานที่ร้านอาหารของแม่ค่ะ (เป็นร้านอาหารกลางคืน แบบที่มีร้องเพลงด้วยอะค่ะ ไม่ใช่ห้องคาราโอเกะนะคะ เรียกว่ายังไงเราก็เรียกไม่ถูก) แล้วก็ให้แม่ส่งรูปมายืนยันว่าทำงานจริงๆ เลยหายไป เวลาคุยกันแล้วกดวางก็เพราะอายไม่อยากให้ได้ยินเสียงเพลง ไม่อยากให้รู้ว่าเขาทำงานร้องเพลง เราก็อึ้งนะคะตอนนั้น แต่เราเหมือนฝังใจไปแล้วอะค่ะว่าโกหกเรา มาๆหายๆ มันดูไม่มีความมั่นคงเลยสักนิด เราเลยตัดสินใจบอกเอไปว่า เรามีคนคุยใหม่แล้ว แต่เอก็ไม่ยอม เปิดใจคุยกัน เอเล่าถึงเรื่องมินว่าเป็นพนักงานที่ร้าน เคยคบกันจริงแต่ตอนนี้เลิกแล้ว ให้เราทักเฟสไปถามมินได้ เราก็ทักสิคะแล้วพบว่าเขาเลิกกันแล้วจริงๆ แล้วเอก็ง้อเราเรื่อยๆ เราเลยตัดสินใจเลิกคุยกับซีไปก่อนเพราะระยะเวลาที่ผ่านมานิสัยไม่ค่อยเข้ากันเท่าไหร่ ประกอบกับมีหลายๆสิ่งที่เอทำ หลายเหตุการณ์ จนทำให้เรามั่นใจในตัวเอ เราจึงกลับมาคบกับเอเหมือนเดิม
จากนั้นเรากับเอก็คุยกันแบบเดิม ตอนนี้เรามั่นใจมากขึ้นในการคบกันค่ะเหมือนได้คบกันจริงๆสักที คงไม่มีเรื่องอะไรปิดบังกันแล้ว ระหว่างนี้เราก็มีความสุขมากค่ะ ได้ลงรูปในเฟส(มันเหมือนเป็นการยืนยันว่าเราทั้งคู่ต่างบริสุทธิใจต่อกัน) ได้คุยกันตลอด เวลาเอไปทำงานที่ร้าน เอก็จะโทรหาเราตลอดค่ะ บางทีก็โทรแล้ววางไว้ให้เราฟังเขาร้องเพลงค่ะ เราไม่ชอบที่เขาไปทำงานเท่าไหร่นะคะ เพราะต้องเจอแขก เจอพนักงานผู้หญิง แล้วเราก็ฝังใจเรื่องมินด้วยค่ะ เราเลยกลัวเขาจะไปชอบพนักงานที่ร้านอีก แต่เอบอกเราว่า เขาเป็นลูกเจ้าของร้าน ไม่ต้องเป็นห่วง สำหรับเราตอนนี้เอนิสัยดีกับเรามากค่ะ มีหลายเหตุการณ์ที่ทำให้เราประทับใจในตัวเอ แต่ขอไม่เล่านะคะเพราะมันไม่ใช่ประเด็นสำคัญ
เรื่องราวก็ดำเนินไปตามปกติเรื่อยๆ จนวันนึงร้านของเอก็ย้ายสถานที่ตั้งค่ะ พอเปิดใหม่แขกก็ยังไม่ค่อยมาร้าน เอก็ไปช่วยแม่เขาค่ะไปทุกวัน เราก็ทำงานของเราไม่ได้มีเวลาคุยกันเท่าไหร่ เวลาเอว่างเราก็ทำงาน พอเราเลิกงานเอก็ทำงานค่ะ เป็นร้านอาหารกลางคืนอย่างที่บอกไปนะคะ จึงไม่ค่อยมีเวลาคุยกัน คุยกันส่วนมากเราเป็นคนโทรไปค่ะ คุยกันสองสามนาทีก็วางเพราะเอต้องไปทำงาน ไม่สามารถคุยกับเราได้เหมือนแต่ก่อน เราก็งงๆแต่เราเหนื่อยจากการทำงานด้วยค่ะเลยปล่อยเลยตามเลย แต่เราชอบฝันค่ะว่าเอมีคนอื่น ฝันประมาณ3รอบได้ แต่เราก็บอกกับตัวเองว่าเราคงคิดมากไป เอทำงานที่ร้านแม่คงไม่มีอะไร เรื่องราวเป็นไปอย่างนี้ประมาณครึ่งเดือนค่ะ จนวันนึงเอบอกเราว่า เขาจะกลับบ้าน(คือปกตินอนร้านค่ะ) เราก็ดีใจมาก รอๆเวลาที่เอจะโทรมาก็ไม่โทรค่ะ จนเราลองโทรไลน์ไป (ปกติโทรแต่แบบเสียตังเพราะคิดว่าอยู่ร้านคงยุ่ง) พอโทรไปขึ้น busy nowค่ะ ในใจนี่สั่นไปหมดเลยค่ะ แต่พยายามตั้งสติ เสิชหาว่าbusy now หมายความเป็นอย่างอื่นได้ไหมนอกจากติดสาย ระบบจะรวนไหม เราพยายามตั้งสติ แต่ก็มีแต่คนมาตอบว่าคือติดสาย เราก็ถามเอค่ะ เอบอกว่าเอไม่รู้เรื่อง เอเล่นเกมส์อยู่ ถึงบ้านแล้ว เราก็ยิ่งปรี้ดไปใหญ่สิคะ ถึงบ้านแล้วทำไมไม่บอก อ่อมีอีกอย่างนะคะจู่ๆเอก้ติดแทนตัวเองว่าชั้น ค่ะ เรายิ่งสงสัยว่าเอไปติดจากใครมา เอก้บอกว่าติดจากคนที่ร้านค่ะ กลับมาต่อเรื่องสายไลน์นะคะ เถียงไปเถียงมาเอก็บอกว่าเอกดตัด เราเลยบอกว่า มันยังไม่ทันติด มันขึ้นbusy now เอก็หาว่าเรางี่เง่าและไล่ให้เราไปนอนค่ะ แต่ใครจะนอนหลับคะ เราเลยบอกเอว่า ถ้าเอไม่ได้มีใคร ให้ตั้งว่า รักตามด้วยชื่อเรา เอก็ตั้งค่ะ เราก็ยอมไปนอนแต่ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ค่ะ อีกครึ่งชั่วโมงเราก็ตื่นมาดู เอเอาที่ตั้งออกค่ะ เราก็ร้อนรนใจ พิมพ์ไปถามเอก็ไม่ตอบ แล้วกดดูหน้าไทม์ไลน์ในไลน์ก็ไม่เห็น ตอนแรกเราคิดว่าเอกดปิด เราเลยโทรไปถามว่าปิดทำไม เอก็บอกว่าปิดเฉยๆไม่มีอะไร เราเลยถามว่าเอา รักเราออกทำไม เอก็พยายามเลี่ยงไม่ตอบและบอกว่าเรางี่เง่า สักพักเรานึกว่าได้ว่าถ้าบล็อกก้จะไม่เห็นไทม์ไลน์เหมือนกัน เราเลยบอกให้เอcaptureภาพหน้าแชทที่เราพิมพ์ไปล่าสุดค่ะ (เพราะถ้าบล็อกจะไม่มีทางเห็นที่เราพิมพ์ไป) เอก็ไม่ยอมค่ะ จนสุดท้ายยอมรับว่าบล็อกเรา เพราะไม่อยากให้เราพิมพ์อะไรมางี่เง่าอีก (มันฟังไม่ขึ้นอะค่ะ ส่วนตัวเราคิดว่าบล็อกเพื่อจะได้คุยกับคนนั้น โดนที่เราโทรแล้วไม่ขึ้นว่าbusy) เราก็นอนไม่หลับทั้งคืนเลยค่ะ หลับก็หลับๆตื่นๆ พอเช้าเราก็ไปทำงาน สายๆเอก็ทักมาปกติค่ะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอเราถามเรื่องนั้นก็บอกว่าอย่างี่เง่า ให้มีเหตุผล เราเลยบอกเอว่า ให้ตั้งว่ารักเราเหมือนเดิม ถ้ายังแคร์เราอยู่ เอเลยบอกว่างั้นให้มาตั้งด้วยกัน(แต่ก่อนเราจะตั้งรูปคู่กันค่ะ เอตั้งชื่อเรา เราก็ตั้งชื่อเอ) เราก็ยอมตั้งค่ะ เอก็ตั้ง แต่!สักพักก็ลบออกเหมือนเดิมค่ะ แล้วก็ไม่มีคำอธิบายใดๆให้เรา เราเลยนั่งรถไปหาเอค่ะกะจะไปหาที่บ้านให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย แต่เอไม่ยอมออกมาเจอเราค่ะ และไล่ให้เรากลับบ้าน อ้างว่า เอจะออกไปร้านแล้ว ให้เรากลับไปซะ เราก็ดันเชื่อก็นั่งรถกลับค่ะ ให้เอถ่ายรูส่งมาว่าอยู่กับแม่ แม่มารับ เอก็ไม่ยอมส่ง และบอกเราว่าอย่างี่เง่า เช่นเดิมค่ะ พอเวลาผ่านไปเราเข้าแอพfind friend ดูว่าเออยู่ที่ไหน ก็ยังอยู่ที่บ้านนั่นแหละค่ะ จนถึงค่ำเลย เราเลยยิ่งเสียใจที่ทำไมไม่แคร์เราบ้าง เราเลยยื่นข้อเสนอว่า เราให้เวลาถึงสองทุ่มนะ(ตอนนั้นทุ่มนึงค่ะ) ถ้ารักเรา แคร์เรา ช่วยตั้งให้เหมือนเดิม เอจะไปเผลอคุยกับใครมาเราจะไม่ถามถ้าเออยากคบกันเราต่อ ขอให้เอตั้ง .. เราก็รอจนถึงหกโมง เอก็ไม่ตั้งค่ะ เราก็ทำใจเลยค่ะ คือไม่แคร์กันเลย สักพักเอมาบอกค่ะว่า พรุ่งนี้จะมาหาเรา แล้วจะบอกทุกอย่างให้ฟังว่าทำไม เราก็โอเคค่ะ คุยกันต่อหน้า น่าจะดีที่สุด พอวันนี้ที่เอบอกจะมาหา เอก็มาบอกว่า ไม่มาแล้วค่ะ เพราะเห็นว่าเราไม่สบาย(เราไม่ค่อยสบายเพราะคืนนั้นที่เราไม่ได้นอนแหละค่ะ) เราบอกเอว่าเราไหว ขอให้เอมา แต่เอก็ไม่ยอมมาค่ะ เราก็ทำงานไม่เป็นสุข เลยลองกดโทรไลน์ไปหาเอ (ปกติไม่โทรค่ะ เพราะทำงาน จะโทรก็แค่พักเที่ยงกับเลิกงาน) แล้วก็ต้องใจสั่นอีกครั้ง เพราะขึ้นว่า busy now อีกแล้วค่ะT^T เราเลยถามเอ ว่าคุยกับใคร รอบนี้เอบอกค่ะ บอกว่าเป็นแขกที่ร้านที่มาติดเอ เอต้องทำเพราะเรียกลูกค้าเข้าร้าน (เรื่องแขกที่มาติดคนนี้เรารู้นานแล้วค่ะ แต่ไม่คิดว่าจะต้องโทรคุยกันอะไรขนาดนี้เพราะฝ่ายหญิงก้มีอายุแล้วและมีงานทำไม่น่าจะมีเวลาว่างคุย) เราเลยให้เอcaptureหน้าแชทมาให้ดู เอก็ส่งมาให้แต่มันไม่ต่อเนื่องกัน คือรูปแรกเป็นบทสนาที่คุยกันผ่านตัวอักษรใจความเหมือนคนจีบกันและบอกให้มาที่ร้านของเอ รูปที่สองเป็นที่โทรไลน์ค่ะ แต่ไม่มีฝั่งที่ผู้หญิงพิมพ์มามีแต่ที่เอพิมพ์ไป เราเลยไม่แน่ใจว่าที่คุย คุยกับแขกคนนี้จริงหรือเปล่า เพราะไลน์สามารถเปลี่ยนชื่อคนที่คุยเป็นอะไรก็ได้ เราพยายามให้เอส่งรูปที่มันต่อเชื่อมให้ต่อเนื่องระหว่างสองรูปที่เอส่งมาให้เรา แต่เอไม่ยอมส่งให้เราค่ะ ทำยังไงก็ไม่ยอมส่ง จนสุดท้ายบอกว่าลบไปแล้ว! ทำให้เราสงสัยหนัก เอบอกว่าที่ต้องโกหกเราไม่บอกเราว่าคุยกับแขก เพราะรู้ว่าเราจะงี่เง่าแบบนี้ คือถ้าบอกเราตรงๆแต่แรก ทำให้เราสบายใจ ทำให้เราเชื่อใจ ไม่ใช่โกหกไปเรื่อยๆ แม่เอก็ไลน์มาบอกเรานะคะ ว่าแม่ให้เอคุยกับแขกเพื่อเรียกแขกมาที่ร้าน หวังว่าเราจะเข้าใจ
เอบอกเราว่า “เธอก็รู้ว่า เธอคือผู้หญิงที่ดีที่สุดสำหรับเค้า เค้าไม่คุยกับคนอื่นแล้วทิ้งเธอหรอกนะ ” เอขอให้เราเข้าใจว่าเอทำงาน ทำเพื่อเงิน ทำเพื่อช่วยเหลือพ่อแม่ เราว่าเราพอรับได้นะ เพราะเป็นส่วนหนึ่งในการทำงาน (แต่ลึกๆเราก็คิดมากนะ ว่าทำไมต้องทำถึงขนาดคุยไลน์กันบ่อยๆ ) และเราก็ไม่รู้ว่ามีคนอื่นอีกไหมที่เอต้องคุยเพื่อดึงให้มาที่ร้าน อาจจะมีอีกหลายคนที่เรายังจับไม่ได้ TT แต่ที่เรารับไม่ได้ที่สุดคือการที่เอชอบโกหกเราค่ะ เราเลยตัดสินใจเลิกกับเอ ด้วยเหตุผลที่ว่า เรารับไม่ได้ทีเอชอบโกหกเรา และไม่แคร์ความรู้สึกเราเลย เราไม่รู้เราตัดสินใจถูกไหม เราก็เสียใจมากค่ะ
เพื่อนๆคิดว่ายังไงก็แสดงความเห็นได้นะคะ เราอยากรู้ความเห็นเรื่อง การทำงานของเอ ว่าเราควรรับได้หรือเปล่า แล้วที่เราตัดสินใจแบบนี้มันถูกไหม ถ้าใครมีประสบการณ์เรื่องการทำงานร้านอาหารกลางคืน การดึงแขกให้มาร้านด้วยการโทรคุยบ่อยๆ ช่วยแชร์ด้วยนะคะ ถ้าเราเล่าวนไปวนมาก็ขอโทษด้วยค่ะ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ สวัสดีค่ะ
ผู้หญิงยินดีไหมกับการต้อง"แชร์"แฟนเราให้คนอื่น
เริ่มเลยนะคะ เรื่องที่เราจะเล่าต่อจากนี้เป็นเรื่องจริงทั้งหมด ไม่มีการแต่งขึ้นมาใดๆค่ะ
เราคบกับแฟนมาได้ 2ปี ขอตั้งนามสมมติว่า เอ ค่ะ อายุเราสองคนห่างกัน4ปีค่ะ เราเป็นคนเรียบร้อยไม่เที่ยวกลางคืน และก็คอยช่วยเหลือเอหลายเรื่อง เท่าที่เราจะทำได้ ส่วนเอเป็นคนที่หน้าตาดี ในระดับหนึ่งในสายตาเรานะคะ จึงทำให้มีคนชอบเข้ามาคุยเยอะ
ตั้งแต่แรกที่เรารู้จัก เอ ก็เริ่มต้นด้วยการโกหกเลยค่ะ เหมือนเอจะมีแฟนอยู่แล้ว แต่มาบอกเราว่าไม่มี คุยกันมาสักพักแล้ววันนึงก็มีผู้หญิงคนหนึ่ง (ขอสมมติว่าชื่อ มิน นะคะ) มินโทรมาหาเราค่ะ โดยใช้เบอร์เอโทรมา แล้วบอกเราว่าเป็นแฟนเอ เราก็เลยขอโทษเค้าไปว่าเราไม่รู้ว่าเอมีแฟนแล้ว แต่หลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วโมง เอก็โทรกลับมาหาเราค่ะ ว่าคนนั้นคือแฟนเก่า ที่ชอบตามรังขวาง ไม่อยากให้เอไปมีคนใหม่ ที่เอาเบอร์เอโทรมาได้ เพราะว่ามินเป็นลูกของเพื่อนแม่ เลยมางานปาร์ตี้ที่บ้านกัน เราก็เชื่อนะคะตอนนั้น โง่ดีค่ะ แล้วก็มีเรื่องราวของมิน เข้ามาเรื่อยๆขอเล่าคร่าวๆนะคะ คือเราแอบดูโทรศัพท์ของเอ คือเอจะใส่โทรศัพท์ไว้ที่สูท แล้วเราหยิบเขาก็จะไม่รู้ตัวค่ะ เราก็แอบขอเข้าห้องน้ำแล้วก็เอาไปค้น จึงเห็นว่าเขายังมีการติดต่อกันอยู่ค่ะ พอเราเอาโทรศัพท์มาคืนเอ เอก็บอกแบบเดิมค่ะว่าผู้หญิงมาตามง้อตามตื้อแต่เอไม่ได้สนใจให้เชื่อใจเอนะ แล้วก็พูดหว่านล้อมจนเราเชื่ออีกครั้ง!! และมีอีกหลายครั้งที่เราระแคะระคายเรื่องมิน แต่มันไม่ถึงกับจับได้คาหนังคาเขาเราเลยกึ่งเชื่อกึ่งไม่เชื่อค่ะ ด้วยความที่เราเป็นคนใจอ่อน(มาก) เราเลยเชื่อเอเสมอมา อ่อมีอีกอย่างนะคะตอนที่คบกันเอไม่เคยให้เราลงรูปเชคอินในเฟสเลยค่ะ เวลาเราไปโพสก็จะลบออก อ้างว่ากลัวญาติๆและแม่จะมองไม่ดี! บางทีคุยๆกันอยู่ก็กดตัดเฉยเลยค่ะ โทรกลับก็ไม่รับ อีกหลายชั่วโมงจึงจะโทรกลับมา มีเรื่องให้เราขุ่นใจได้ตลอดค่ะ โกหกเราหลายเรื่อง เราว่าเราเป็นคนค่อนข้างมีเซนต์นิดๆ เราก็จับได้เยอะ ไม่รู้มีที่จับไม่ได้อีกเท่าไหร่นะคะ
จนวันนึงมีคนเข้ามาคุยกับเราค่ะ ขอตั้งนามสมมติว่า ซีค่ะ ซีเป็นคน โปรไฟล์ดีค่ะ นิสัยดี แต่นิสัยยังไม่โดนใจเราเท่าไหร่นะคะ แต่ด้วยความที่เราคิดว่าคบคนดีก็จะทำให้เรามีความสุขได้ เราเลยไปบอกเลิก เอ ค่ะ เราคิดว่าเอคงไม่อะไรกับเรามากเพราะมาๆหายๆ แต่มันไม่ใช่อย่างที่คิดค่ะ เอ มายื้อเราแล้วบอกความจริงให้เราฟังว่า ตลอดเวลาที่เอหายไป เอทำงานที่ร้านอาหารของแม่ค่ะ (เป็นร้านอาหารกลางคืน แบบที่มีร้องเพลงด้วยอะค่ะ ไม่ใช่ห้องคาราโอเกะนะคะ เรียกว่ายังไงเราก็เรียกไม่ถูก) แล้วก็ให้แม่ส่งรูปมายืนยันว่าทำงานจริงๆ เลยหายไป เวลาคุยกันแล้วกดวางก็เพราะอายไม่อยากให้ได้ยินเสียงเพลง ไม่อยากให้รู้ว่าเขาทำงานร้องเพลง เราก็อึ้งนะคะตอนนั้น แต่เราเหมือนฝังใจไปแล้วอะค่ะว่าโกหกเรา มาๆหายๆ มันดูไม่มีความมั่นคงเลยสักนิด เราเลยตัดสินใจบอกเอไปว่า เรามีคนคุยใหม่แล้ว แต่เอก็ไม่ยอม เปิดใจคุยกัน เอเล่าถึงเรื่องมินว่าเป็นพนักงานที่ร้าน เคยคบกันจริงแต่ตอนนี้เลิกแล้ว ให้เราทักเฟสไปถามมินได้ เราก็ทักสิคะแล้วพบว่าเขาเลิกกันแล้วจริงๆ แล้วเอก็ง้อเราเรื่อยๆ เราเลยตัดสินใจเลิกคุยกับซีไปก่อนเพราะระยะเวลาที่ผ่านมานิสัยไม่ค่อยเข้ากันเท่าไหร่ ประกอบกับมีหลายๆสิ่งที่เอทำ หลายเหตุการณ์ จนทำให้เรามั่นใจในตัวเอ เราจึงกลับมาคบกับเอเหมือนเดิม
จากนั้นเรากับเอก็คุยกันแบบเดิม ตอนนี้เรามั่นใจมากขึ้นในการคบกันค่ะเหมือนได้คบกันจริงๆสักที คงไม่มีเรื่องอะไรปิดบังกันแล้ว ระหว่างนี้เราก็มีความสุขมากค่ะ ได้ลงรูปในเฟส(มันเหมือนเป็นการยืนยันว่าเราทั้งคู่ต่างบริสุทธิใจต่อกัน) ได้คุยกันตลอด เวลาเอไปทำงานที่ร้าน เอก็จะโทรหาเราตลอดค่ะ บางทีก็โทรแล้ววางไว้ให้เราฟังเขาร้องเพลงค่ะ เราไม่ชอบที่เขาไปทำงานเท่าไหร่นะคะ เพราะต้องเจอแขก เจอพนักงานผู้หญิง แล้วเราก็ฝังใจเรื่องมินด้วยค่ะ เราเลยกลัวเขาจะไปชอบพนักงานที่ร้านอีก แต่เอบอกเราว่า เขาเป็นลูกเจ้าของร้าน ไม่ต้องเป็นห่วง สำหรับเราตอนนี้เอนิสัยดีกับเรามากค่ะ มีหลายเหตุการณ์ที่ทำให้เราประทับใจในตัวเอ แต่ขอไม่เล่านะคะเพราะมันไม่ใช่ประเด็นสำคัญ
เรื่องราวก็ดำเนินไปตามปกติเรื่อยๆ จนวันนึงร้านของเอก็ย้ายสถานที่ตั้งค่ะ พอเปิดใหม่แขกก็ยังไม่ค่อยมาร้าน เอก็ไปช่วยแม่เขาค่ะไปทุกวัน เราก็ทำงานของเราไม่ได้มีเวลาคุยกันเท่าไหร่ เวลาเอว่างเราก็ทำงาน พอเราเลิกงานเอก็ทำงานค่ะ เป็นร้านอาหารกลางคืนอย่างที่บอกไปนะคะ จึงไม่ค่อยมีเวลาคุยกัน คุยกันส่วนมากเราเป็นคนโทรไปค่ะ คุยกันสองสามนาทีก็วางเพราะเอต้องไปทำงาน ไม่สามารถคุยกับเราได้เหมือนแต่ก่อน เราก็งงๆแต่เราเหนื่อยจากการทำงานด้วยค่ะเลยปล่อยเลยตามเลย แต่เราชอบฝันค่ะว่าเอมีคนอื่น ฝันประมาณ3รอบได้ แต่เราก็บอกกับตัวเองว่าเราคงคิดมากไป เอทำงานที่ร้านแม่คงไม่มีอะไร เรื่องราวเป็นไปอย่างนี้ประมาณครึ่งเดือนค่ะ จนวันนึงเอบอกเราว่า เขาจะกลับบ้าน(คือปกตินอนร้านค่ะ) เราก็ดีใจมาก รอๆเวลาที่เอจะโทรมาก็ไม่โทรค่ะ จนเราลองโทรไลน์ไป (ปกติโทรแต่แบบเสียตังเพราะคิดว่าอยู่ร้านคงยุ่ง) พอโทรไปขึ้น busy nowค่ะ ในใจนี่สั่นไปหมดเลยค่ะ แต่พยายามตั้งสติ เสิชหาว่าbusy now หมายความเป็นอย่างอื่นได้ไหมนอกจากติดสาย ระบบจะรวนไหม เราพยายามตั้งสติ แต่ก็มีแต่คนมาตอบว่าคือติดสาย เราก็ถามเอค่ะ เอบอกว่าเอไม่รู้เรื่อง เอเล่นเกมส์อยู่ ถึงบ้านแล้ว เราก็ยิ่งปรี้ดไปใหญ่สิคะ ถึงบ้านแล้วทำไมไม่บอก อ่อมีอีกอย่างนะคะจู่ๆเอก้ติดแทนตัวเองว่าชั้น ค่ะ เรายิ่งสงสัยว่าเอไปติดจากใครมา เอก้บอกว่าติดจากคนที่ร้านค่ะ กลับมาต่อเรื่องสายไลน์นะคะ เถียงไปเถียงมาเอก็บอกว่าเอกดตัด เราเลยบอกว่า มันยังไม่ทันติด มันขึ้นbusy now เอก็หาว่าเรางี่เง่าและไล่ให้เราไปนอนค่ะ แต่ใครจะนอนหลับคะ เราเลยบอกเอว่า ถ้าเอไม่ได้มีใคร ให้ตั้งว่า รักตามด้วยชื่อเรา เอก็ตั้งค่ะ เราก็ยอมไปนอนแต่ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ค่ะ อีกครึ่งชั่วโมงเราก็ตื่นมาดู เอเอาที่ตั้งออกค่ะ เราก็ร้อนรนใจ พิมพ์ไปถามเอก็ไม่ตอบ แล้วกดดูหน้าไทม์ไลน์ในไลน์ก็ไม่เห็น ตอนแรกเราคิดว่าเอกดปิด เราเลยโทรไปถามว่าปิดทำไม เอก็บอกว่าปิดเฉยๆไม่มีอะไร เราเลยถามว่าเอา รักเราออกทำไม เอก็พยายามเลี่ยงไม่ตอบและบอกว่าเรางี่เง่า สักพักเรานึกว่าได้ว่าถ้าบล็อกก้จะไม่เห็นไทม์ไลน์เหมือนกัน เราเลยบอกให้เอcaptureภาพหน้าแชทที่เราพิมพ์ไปล่าสุดค่ะ (เพราะถ้าบล็อกจะไม่มีทางเห็นที่เราพิมพ์ไป) เอก็ไม่ยอมค่ะ จนสุดท้ายยอมรับว่าบล็อกเรา เพราะไม่อยากให้เราพิมพ์อะไรมางี่เง่าอีก (มันฟังไม่ขึ้นอะค่ะ ส่วนตัวเราคิดว่าบล็อกเพื่อจะได้คุยกับคนนั้น โดนที่เราโทรแล้วไม่ขึ้นว่าbusy) เราก็นอนไม่หลับทั้งคืนเลยค่ะ หลับก็หลับๆตื่นๆ พอเช้าเราก็ไปทำงาน สายๆเอก็ทักมาปกติค่ะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอเราถามเรื่องนั้นก็บอกว่าอย่างี่เง่า ให้มีเหตุผล เราเลยบอกเอว่า ให้ตั้งว่ารักเราเหมือนเดิม ถ้ายังแคร์เราอยู่ เอเลยบอกว่างั้นให้มาตั้งด้วยกัน(แต่ก่อนเราจะตั้งรูปคู่กันค่ะ เอตั้งชื่อเรา เราก็ตั้งชื่อเอ) เราก็ยอมตั้งค่ะ เอก็ตั้ง แต่!สักพักก็ลบออกเหมือนเดิมค่ะ แล้วก็ไม่มีคำอธิบายใดๆให้เรา เราเลยนั่งรถไปหาเอค่ะกะจะไปหาที่บ้านให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย แต่เอไม่ยอมออกมาเจอเราค่ะ และไล่ให้เรากลับบ้าน อ้างว่า เอจะออกไปร้านแล้ว ให้เรากลับไปซะ เราก็ดันเชื่อก็นั่งรถกลับค่ะ ให้เอถ่ายรูส่งมาว่าอยู่กับแม่ แม่มารับ เอก็ไม่ยอมส่ง และบอกเราว่าอย่างี่เง่า เช่นเดิมค่ะ พอเวลาผ่านไปเราเข้าแอพfind friend ดูว่าเออยู่ที่ไหน ก็ยังอยู่ที่บ้านนั่นแหละค่ะ จนถึงค่ำเลย เราเลยยิ่งเสียใจที่ทำไมไม่แคร์เราบ้าง เราเลยยื่นข้อเสนอว่า เราให้เวลาถึงสองทุ่มนะ(ตอนนั้นทุ่มนึงค่ะ) ถ้ารักเรา แคร์เรา ช่วยตั้งให้เหมือนเดิม เอจะไปเผลอคุยกับใครมาเราจะไม่ถามถ้าเออยากคบกันเราต่อ ขอให้เอตั้ง .. เราก็รอจนถึงหกโมง เอก็ไม่ตั้งค่ะ เราก็ทำใจเลยค่ะ คือไม่แคร์กันเลย สักพักเอมาบอกค่ะว่า พรุ่งนี้จะมาหาเรา แล้วจะบอกทุกอย่างให้ฟังว่าทำไม เราก็โอเคค่ะ คุยกันต่อหน้า น่าจะดีที่สุด พอวันนี้ที่เอบอกจะมาหา เอก็มาบอกว่า ไม่มาแล้วค่ะ เพราะเห็นว่าเราไม่สบาย(เราไม่ค่อยสบายเพราะคืนนั้นที่เราไม่ได้นอนแหละค่ะ) เราบอกเอว่าเราไหว ขอให้เอมา แต่เอก็ไม่ยอมมาค่ะ เราก็ทำงานไม่เป็นสุข เลยลองกดโทรไลน์ไปหาเอ (ปกติไม่โทรค่ะ เพราะทำงาน จะโทรก็แค่พักเที่ยงกับเลิกงาน) แล้วก็ต้องใจสั่นอีกครั้ง เพราะขึ้นว่า busy now อีกแล้วค่ะT^T เราเลยถามเอ ว่าคุยกับใคร รอบนี้เอบอกค่ะ บอกว่าเป็นแขกที่ร้านที่มาติดเอ เอต้องทำเพราะเรียกลูกค้าเข้าร้าน (เรื่องแขกที่มาติดคนนี้เรารู้นานแล้วค่ะ แต่ไม่คิดว่าจะต้องโทรคุยกันอะไรขนาดนี้เพราะฝ่ายหญิงก้มีอายุแล้วและมีงานทำไม่น่าจะมีเวลาว่างคุย) เราเลยให้เอcaptureหน้าแชทมาให้ดู เอก็ส่งมาให้แต่มันไม่ต่อเนื่องกัน คือรูปแรกเป็นบทสนาที่คุยกันผ่านตัวอักษรใจความเหมือนคนจีบกันและบอกให้มาที่ร้านของเอ รูปที่สองเป็นที่โทรไลน์ค่ะ แต่ไม่มีฝั่งที่ผู้หญิงพิมพ์มามีแต่ที่เอพิมพ์ไป เราเลยไม่แน่ใจว่าที่คุย คุยกับแขกคนนี้จริงหรือเปล่า เพราะไลน์สามารถเปลี่ยนชื่อคนที่คุยเป็นอะไรก็ได้ เราพยายามให้เอส่งรูปที่มันต่อเชื่อมให้ต่อเนื่องระหว่างสองรูปที่เอส่งมาให้เรา แต่เอไม่ยอมส่งให้เราค่ะ ทำยังไงก็ไม่ยอมส่ง จนสุดท้ายบอกว่าลบไปแล้ว! ทำให้เราสงสัยหนัก เอบอกว่าที่ต้องโกหกเราไม่บอกเราว่าคุยกับแขก เพราะรู้ว่าเราจะงี่เง่าแบบนี้ คือถ้าบอกเราตรงๆแต่แรก ทำให้เราสบายใจ ทำให้เราเชื่อใจ ไม่ใช่โกหกไปเรื่อยๆ แม่เอก็ไลน์มาบอกเรานะคะ ว่าแม่ให้เอคุยกับแขกเพื่อเรียกแขกมาที่ร้าน หวังว่าเราจะเข้าใจ
เอบอกเราว่า “เธอก็รู้ว่า เธอคือผู้หญิงที่ดีที่สุดสำหรับเค้า เค้าไม่คุยกับคนอื่นแล้วทิ้งเธอหรอกนะ ” เอขอให้เราเข้าใจว่าเอทำงาน ทำเพื่อเงิน ทำเพื่อช่วยเหลือพ่อแม่ เราว่าเราพอรับได้นะ เพราะเป็นส่วนหนึ่งในการทำงาน (แต่ลึกๆเราก็คิดมากนะ ว่าทำไมต้องทำถึงขนาดคุยไลน์กันบ่อยๆ ) และเราก็ไม่รู้ว่ามีคนอื่นอีกไหมที่เอต้องคุยเพื่อดึงให้มาที่ร้าน อาจจะมีอีกหลายคนที่เรายังจับไม่ได้ TT แต่ที่เรารับไม่ได้ที่สุดคือการที่เอชอบโกหกเราค่ะ เราเลยตัดสินใจเลิกกับเอ ด้วยเหตุผลที่ว่า เรารับไม่ได้ทีเอชอบโกหกเรา และไม่แคร์ความรู้สึกเราเลย เราไม่รู้เราตัดสินใจถูกไหม เราก็เสียใจมากค่ะ
เพื่อนๆคิดว่ายังไงก็แสดงความเห็นได้นะคะ เราอยากรู้ความเห็นเรื่อง การทำงานของเอ ว่าเราควรรับได้หรือเปล่า แล้วที่เราตัดสินใจแบบนี้มันถูกไหม ถ้าใครมีประสบการณ์เรื่องการทำงานร้านอาหารกลางคืน การดึงแขกให้มาร้านด้วยการโทรคุยบ่อยๆ ช่วยแชร์ด้วยนะคะ ถ้าเราเล่าวนไปวนมาก็ขอโทษด้วยค่ะ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ สวัสดีค่ะ